Μετά τις μεγάλες διαδηλώσεις για τη Μακεδονία, που ακολούθησαν εκείνες κατά των μνημονίων και της εξαθλίωσης του ελληνικού λαού, τις οποίες το πολιτικό σύστημα δεν τις υπολόγισε καθόλου, απεναντίας τις διέλυσε με τους αναρχικούς του και τα ΜΑΤ, υπακούοντας πλήρως στην εγχώρια και διεθνή οικονομική ολιγαρχία, αποδείχθηκε περίτρανα ότι
η μάχη δεν θα κριθεί πλέον στους δρόμους, αλλά στις κάλπες.
Θα κριθεί στις κάλπες και μάλιστα από την κομματική μειοψηφία που θα πάει τηλεκατευθυνόμενα να ψηφίσει και όχι από την νοήμονα πλειοψηφία που θα απόσχει. Θα αφήσουμε άραγε και πάλι όλοι εμείς οι απογοητευμένοι, με την αποχή μας, να κάνει κουμάντο ξανά η μειοψηφία;
Ίσως ήρθε πλέον η ώρα, αυτό το απεχθές πράγμα που λέγεται κόμμα, να το δούμε από άλλη ματιά και να συμφιλιωθούμε με την ιδέα ότι θα ζήσουμε για πολύ ακόμα μαζί του.
Σε κάθε περίπτωση κλαυθμοί και φωνασκίες στους δρόμους δεν συγκινούν και δεν εξεγείρουν πλέον κανέναν. Έχουν πια καεί πολιτικά.
Αντί να περιμένουμε λοιπόν τον "επαναστάτη" που θα έρθει πάνω σε άσπρο άλογο να μας σώσει, θα πρέπει εμείς οι ίδιοι να κάνουμε την επανάσταση. Θα πρέπει την ημέρα των εκλογών, να πάρουμε από το συρτάρι το «πιστόλι της δημοκρατίας», δηλαδή την ψήφο μας και πηγαίνοντας αποφασισμένοι στο εκλογικό τμήμα, εκεί πίσω από το παραβάν να βγάλουμε το «πιστόλι» και να σκοτώσουμε το σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που μας εξαθλιώνει.
Ήρθε η ώρα της προσωπικής επανάστασης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου