Αντιπροσωπεύουν το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού και λίγο κάτω από το 45% του πλούτου που παράγεται σε παγκόσμιο επίπεδο. Συναντήθηκαν στο Ρίο ντε Τζανέιρο, αλλά δεν υπάρχει σχεδόν κανένα ίχνος αυτού στα ιταλικά μέσα ενημέρωσης. Αυτή είναι η σύνοδος κορυφής των BRICS που συγκέντρωσε όλα όσα, για να απλοποιήσουμε, μπορούν να οριστούν ως «μη δυτικά». Η σιωπή των μέσων ενημέρωσης είναι επομένως πραγματικά απίστευτη, επίσης επειδή από εκείνη τη σύνοδο κορυφής προέκυψαν τουλάχιστον τρία πολύ σημαντικά πράγματα. Το πρώτο, πραγματικά εκπληκτικό, είναι το γεγονός ότι οι BRICS ζητούν σεβασμό του διεθνούς δικαίου και της πολυμέρειας, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να «υπερασπίζονται» τους θεσμούς του Μπρέτον Γουντς, τα Ηνωμένα Έθνη και τον ΠΟΕ. Με άλλα λόγια, οι κύριες παραγωγικές οντότητες του πλανήτη, οι οποίες, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, δεν έχουν συμβάλει ούτε στον ορισμό των δομών μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ούτε στη σύνταξη των θεμελιωδών κανόνων του διεθνούς δικαίου και ακόμη λιγότερο στα παγκόσμια χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, ζητούν τώρα, ενόψει της καταστροφής της Δύσης, να σεβαστούν αυτούς τους κανόνες της συλλογικής συνύπαρξης και αυτούς τους θεσμούς για να αποφευχθεί η κατάρρευση της ανθρωπότητας. Ζητούν, φυσικά, να έχουν μεγαλύτερο βάρος στον ΟΗΕ, στο ΔΝΤ και στην Παγκόσμια Τράπεζα, αλλά δεν προτείνουν την ανατροπή τους επειδή γνωρίζουν την ανευθυνότητα των δυτικών άρχουσων τάξεων και την πιθανή απερίσκεπτη συμπεριφορά τους απέναντι σε διαταραχές στις ισορροπίες που έχουν ωριμάσει τα τελευταία 80 χρόνια. Οι BRICS επικαλούνται αυτόν τον πολυμερισμό που συνέλαβε η δημοκρατική κουλτούρα και που η λογική της κυριαρχίας έχει πλέον διαστρεβλώσει. Οι «νέοι βάρβαροι», σύμφωνα με τους ορισμούς της Προέδρου Φον ντερ Λάιεν και του Αρχιστράτηγου Τραμπ, καταδεικνύουν μια σαφή προσπάθεια αποκατάστασης της ειρήνης και της συνολικής οικονομικής σταθερότητας χρησιμοποιώντας ακόμα γνωστές θεσμικές μορφές, για να προσπαθήσουν να διαχειριστούν σταδιακά έναν μετασχηματισμό που είναι αναπόφευκτος στην πραγματικότητα. Η δεύτερη σχετική πτυχή αντιπροσωπεύεται από την ιδέα, που ανέπτυξαν οι BRICS, για μια προοδευτική αντικατάσταση του δολαρίου όχι με ένα μόνο εναλλακτικό νόμισμα, αλλά με τη χρήση «τοπικών νομισμάτων»: στην πράξη, αντιμέτωποι με την αδυσώπητη πτώση του δολαρίου, οι BRICS σκέφτονται να αυξήσουν, για άλλη μια φορά σταδιακά, τον όγκο των συναλλαγών που πραγματοποιούνται με τα νομίσματα των επιμέρους χωρών, στις οποίες θα αποκατασταθεί η νομισματική κυριαρχία, χρησιμοποιώντας τον συντονισμό μιας νέας Τράπεζας Ανάπτυξης, με έδρα τη Σαγκάη. Και πάλι, καμία ηγεμονική επιβολή, υπό την αιγίδα μιας ενιαίας μεγάλης αυτοκρατορικής δύναμης, αλλά μια ενδυνάμωση των επιμέρους κρατών σε μια γενική διαλεκτική, όπου, φυσικά, θα διεξαχθεί μια «ειρηνική» μείωση του δολαρίου. Το τρίτο στοιχείο είναι μάλλον ταχύτερο στην υλοποίησή του και αποτελείται από ένα αυτόνομο σύστημα πληρωμών που, πρώτα απ 'όλα, αποτρέπει τον πολλαπλασιασμό των κυρώσεων. Στο Ρίο ντε Τζανέιρο, o νέος κόσμος έχει δείξει ότι πραγματικά φοβάται την αδιαφορία της Δύσης και έχει προσπαθήσει να τη βοηθήσει.
4 σχόλια:
Ερώτηση που έκανα στο ChatGPT
''Με την υποχρεωτική χρήση μόνο των τραπεζικων καρτων για πληρωμές, τα χαρτονομισματα που έχουμε στην τραπεζα δεν είναι ουσιαστικά κατασχεμενα αφου και να τα πάρουμε δεν μπορουμε να κανουμε πληρωμές; ''
ChatGPT said:
Η ερώτησή σου θίγει ένα πολύ επίκαιρο και σημαντικό ζήτημα που αφορά την ελευθερία χρήσης του χρήματος και τη σχέση πολίτη–τράπεζας–κράτους.
Ας δούμε το θέμα λίγο πιο αναλυτικά:
💳 1. Υποχρεωτική χρήση καρτών – Τι σημαίνει στην πράξη
Σε πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, το κράτος ενθαρρύνει ή και επιβάλλει σε ορισμένες περιπτώσεις τη χρήση ηλεκτρονικών πληρωμών (κάρτες, e-banking, ψηφιακά πορτοφόλια) για λόγους όπως:
Πάταξη φοροδιαφυγής
Ιχνηλάτηση συναλλαγών
Ασφάλεια (π.χ. λιγότερα μετρητά = λιγότερες ληστείες)
Σε ορισμένες περιπτώσεις, ακόμα και οι επαγγελματίες υποχρεούνται να διαθέτουν POS, και οι πολίτες δεν μπορούν να δικαιολογήσουν έξοδα ή να "χτίσουν" το αφορολόγητο χωρίς κάρτα.
💶 2. Τι συμβαίνει με τα μετρητά που έχεις στην τράπεζα
Τα χρήματα που έχεις στην τράπεζα δεν είναι μετρητά στην κυριολεξία – είναι καταθέσεις, δηλαδή λογιστικές εγγραφές. Αν ζητήσεις μετρητά, η τράπεζα είναι υποχρεωμένη (θεωρητικά) να στα δώσει, εφόσον υπάρχουν και δεν ισχύουν περιορισμοί (π.χ. capital controls, όρια αναλήψεων).
Αλλά...
Αν δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις τα χαρτονομίσματα που θα πάρεις (π.χ. σε καταστήματα που δέχονται μόνο κάρτα), τότε ουσιαστικά περιορίζεται η χρηστική αξία του φυσικού χρήματος.
🔒 3. Είναι λοιπόν “κατασχεμένα” τα μετρητά σου;
Όχι νομικά, αλλά πρακτικά θα μπορούσες να πεις ότι:
Ελέγχεται αυστηρά η χρήση τους.
Απαγορεύεται/αχρηστεύεται η φυσική τους κυκλοφορία σε πολλές συναλλαγές.
Άρα, έχεις τα χρήματα αλλά δεν μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις όπως θέλεις.
Αυτό θυμίζει έμμεσο περιορισμό ιδιοκτησίας. Ο όρος "κατάσχεση" είναι νομικά φορτισμένος, αλλά σε πρακτικό επίπεδο, ναι, περιορίζεται η ελευθερία σου πάνω σε αυτά τα χρήματα.
📌 Συμπέρασμα
Η υποχρεωτική χρήση καρτών και ο περιορισμός μετρητών οδηγεί σε ένα μοντέλο όπου:
Τα χρήματα παύουν να είναι εντελώς "δικά σου" με την παραδοσιακή έννοια.
Εξαρτάσαι από τράπεζες, κράτος και τεχνολογικά μέσα για να τα χρησιμοποιήσεις.
Χάνεται σταδιακά η ανωνυμία και η ελευθερία συναλλαγών.
Αυτό δεν σημαίνει ότι έχουμε πλήρη "δέσμευση" των χρημάτων, αλλά είναι ένα σημαντικό βήμα προς τον απόλυτο έλεγχο των συναλλαγών.
ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΝΤΑΙ. ΤΙ ΛΕΙΠΕΙ; ΚΑΙ ΘΑ ΛΕΙΠΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ; Η ΑΙΤΙΑ.
ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΠΩΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΓΙΑΤΙ
ΑΚΡΙΒΩΣ ΦΙΛΕ. ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ.
Δημοσίευση σχολίου