Χάρη στην τεχνητή νοημοσύνη, η πραγματικότητα έχει καταργηθεί, η δημιουργικότητα έχει αντικατασταθεί. Αν δεν το πιστεύετε, ακούστε αυτές τις δύο ιστορίες. Κάποτε, λοιπόν, υπήρχε η φωτογραφία, που τεκμηριώνει την πραγματικότητα. Δεν μπορούσες να αρνηθείς την αλήθεια, υπάρχει η φωτογραφία που βεβαιώνει την αλήθεια.Αλλά μια μέρα ένας φωτογράφος από τη Νέα Υόρκη, ο Philip Toledano, παρήγγειλε ένα θαύμα από την τεχνητή νοημοσύνη. Έκανε τις υπέροχες δοκιμές οθόνης για ένα φεστιβάλ με τίτλο We are at war, στο Deauville της Νορμανδίας, στο οποίο ο Robert Capa, ο διάσημος φωτογράφος, κατέγραψε την D day, την ημέρα της θρυλικής απόβασης στη Νορμανδία. Όλα έμοιαζαν αληθινά, οι εικόνες, τα πρόσωπα, τα τηλεγραφήματα. Και αντίθετα τίποτα δεν ήταν αληθινό, όλα ήταν αποτέλεσμα μιας πλασματικής ανακατασκευής καταστάσεων και υλικών. Καθαρός ψευδαισθητισμός, η δουλειά της πληκτρολόγησης στο smartphone, με την υποστήριξη της τεχνητής νοημοσύνης, ή μάλλον το κύρος, όπως κάνουν οι μάγοι και οι ταχυδακτυλουργοί. Ο Toledano ανακοινώνει: η ιδέα της φωτογραφίας ως αλήθειας χάνεται για πάντα. Απόλυτη καινοτομία ή επιστροφή στην εποχή πριν από τη φωτογραφία όπου η ιστορία, η μυθική, εικονογραφική αναπαράσταση, η προφορική μαρτυρία που παραδόθηκε έπρεπε να αποδείξουν ένα γεγονός, χωρίς καμία αδιαμφισβήτητη πιστοποίηση. Βρισκόμαστε στον ιστορικό σουρεαλισμό, λέει ο δημιουργικός φωτογράφος. Από εδώ και πέρα οι εικόνες δεν θα πιστοποιούν πλέον την πραγματικότητα των πραγμάτων, είναι εύπλαστες. Από την άλλη, είναι δυστυχώς γνωστοί οι χειρισμοί που γίνονται στο διαδίκτυο, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, προσώπων και σωμάτων, συχνά ανηλίκων, που χρησιμοποιούνται σε ψεύτικες ερωτικές σκηνές.
Το έργο επιτήρησης της ταχυδρομικής αστυνομίας γίνεται επίσης δύσκολο, επειδή οι εικόνες περνούν από χέρι σε χέρι και μπορούν να τροποποιηθούν εκ νέου, να παραμορφωθούν στην πορεία, μέχρι να χαθούν τα ίχνη στα οποία μπορούν να εντοπιστούν.
Επιστρέφοντας όμως στις ψευδώς ιστορικές φωτογραφίες: άλλο ένα θανατηφόρο πλήγμα στην ιστορική μνήμη, στην αλήθεια των γεγονότων. Όπως συνέβη ήδη στα ολοκληρωτικά καθεστώτα - ο Στάλιν εξαφάνισε από τις φωτογραφίες τα ντροπιασμένα και σωματικά εξαφανισμένα πρόσωπα του καθεστώτος - ή όπως συμβαίνει με τους σημερινούς χειρισμούς των μυστικών υπηρεσιών και την κινηματογραφική και τηλεοπτική παραπληροφόρηση, σήμερα ο καθένας μπορεί να χειραγωγήσει την ιστορική πραγματικότητα και να αναμείξει πραγματικά γεγονότα με παραποιήσεις. Ο φωτογράφος ενθουσιάζεται με αυτή τη δυνατότητα να σβήσει την πραγματικότητα ή να την τροποποιήσει σύμφωνα με τις προτιμήσεις του. Μπορείς να αντιστρέψεις την πραγματικότητα, λέει ο Τολεδάνο, να μπεις σε δυσπρόσιτα μέρη, να δεις πράγματα που κανείς δεν έχει δει ποτέ και δεν θα μπορούσε ποτέ να δει. «Η Τεχνητή Νοημοσύνη είναι απίστευτα ευέλικτη, μπορεί να είναι σαν ένα όνειρο ή ένα ποίημα». Ναι, όμορφη, αλλά η πραγματικότητα δεν είναι, ούτε καν η αλήθεια. Να χαιρόμαστε γιατί η πραγματικότητα διαγράφεται;
Μιλώντας για ποίηση, η Τεχνητή Νοημοσύνη καταφέρνει επίσης να προσομοιώσει τη λυρική έμπνευση, την ποιητική ιδιοφυΐα. Το περιοδικό Scientific Report δημοσίευσε έρευνα που διεξήχθη από μια ομάδα ερευνητών από το Σύμπαν του Πίτσμπουργκ: ένα μικτό ρεπερτόριο πέντε ποιημάτων που γράφτηκαν από μεγάλους ποιητές, από τον Σαίξπηρ και κάτω, υποβλήθηκε σε ένα μεγάλο δείγμα 1600 ατόμων που γράφτηκε από το ChatGpt. Ο στόχος ήταν να δείξουν ότι οι αναγνώστες δεν παρατηρούν τη διαφορά, δεν ξέρουν πώς να διακρίνουν το αληθινό από το ψεύτικο. Και φυσικά το πείραμα πέτυχε. Όμως η εξαπάτηση είναι διπλή. Όχι μόνο ο δηλωμένος από τους στίχους που έγραψε ο ποιητής και τους στίχους που έγραψε η ΑΙ. Αλλά η πραγματική εξαπάτηση είναι η ψευδής δημιουργικότητα του μηχανήματος: το ChatGpt δημιουργεί κείμενα μέσω αλγορίθμων που συγκεντρώνουν τραγούδια από μια τεράστια αποθήκη δεδομένων. Ψαρεύουν στίχους στο mare magnum του ποιητικού σύμπαντος, δεν υπάρχει δημιουργική έμπνευση.
Μαθηματική λειτουργία χωρίς ευφυΐα, συναρμολόγηση υψηλής τεχνολογικής ακρίβειας, μη εμπνευσμένη από μια λυρική και δημιουργική φλέβα. Δεν υπάρχει συγκινημένος ποιητής πίσω από αυτούς τους στίχους, ακόμα κι αν δεν αποκλείεται να προκαλέσουν συγκίνηση και αναστάτωση σε όσους τους διαβάζουν.
Έχουμε πει δύο παράλληλες ή ίσως συγκλίνουσες ιστορίες, στις οποίες ένα πράγμα συμβαίνει και τρεις συνέπειες. Η υπόθεση είναι ότι χάνονται τα όρια μεταξύ του αληθινού και του ψευδούς, μεταξύ του αυθεντικού και του ψεύτικου, μεταξύ του πραγματικού και του επινοημένου. Ο χρήστης δεν ξέρει πλέον πώς να διακρίνει τις δύο περιοχές, όλα είναι στο έλεος της Τεχνητής Νοημοσύνης. Οι συνέπειες που προκύπτουν είναι τριών ειδών. Το πρώτο: η πραγματικότητα, η ιστορία, τα γεγονότα μπορούν να αντικατασταθούν. Το δεύτερο: η δημιουργικότητα, η ποιητική έμπνευση, η ιδιοφυΐα, μπορούν να αντικατασταθούν. Το τρίτο: ο άνθρωπος, όπως η ιστορία και η ποίηση, είναι περιττός, μπορεί να αντικατασταθεί. Να χαιρόμαστε ή να ανησυχούμε για όλα αυτά, να γιορτάσουμε ή να φοβηθούμε, να εξυψωθούμε ή να καταθλιβούμε; Είναι αυτή η πρόοδος για την ανθρωπότητα ή μια καταστροφή;
Επιτρέψτε μου να το θεωρήσω ενστικτωδώς ή εκ πρώτης όψεως περισσότερο ήττα παρά επίτευγμα, περισσότερο αποτυχία παρά πρόοδο. Μετά συνθέτω τον εαυτό μου, αφήνω στην άκρη το αποκαλυπτικό πνεύμα και προσπαθώ να σκεφτώ. Η Τεχνητή Νοημοσύνη είναι πολύτιμη σε πολλούς τομείς, μερικές φορές μας κάνει να ζούμε καλύτερα, διευρύνει τις δυνατότητες ζωής και γνώσης. Ωστόσο, υπό τρεις προϋποθέσεις. Το πρώτο είναι ότι μπορούμε να διακρίνουμε το αληθινό από το ψεύτικο, την ποίηση από τις κάρτες ταρώ, τον ποιητή από το ρομπότ. δηλαδή ότι υπάρχουν ακόμα τα μέσα για να διαχωριστούν το ένα από το άλλο μέχρι το σημείο να γίνουν αναγνωρίσιμα. Το δεύτερο είναι ότι η δύναμη της τεχνολογίας μπορεί να αντισταθμιστεί με κριτική γνώση, ευφυΐα σε ανθρώπινη κλίμακα, μια κουλτούρα ικανή να αντισταθμίσει την ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης και ο άνθρωπος μπορεί να προσανατολίσει, να φιλτράρει, να κυβερνήσει και να κατευθύνει την τεχνολογία χωρίς να είναι άμεσος γι' αυτήν. Το τρίτο είναι ότι η επέκταση της τεχνητής τεχνητής νοημοσύνης μπορεί να σταματήσει όταν γίνει ανησυχητική και επικίνδυνη για την ανθρωπότητα και τον κόσμο. Αφήστε τον άνθρωπο να καβαλήσει την τίγρη αν δεν θέλει να τον σύρουν και τελικά να τον καταπλακώσουν.
Το έργο επιτήρησης της ταχυδρομικής αστυνομίας γίνεται επίσης δύσκολο, επειδή οι εικόνες περνούν από χέρι σε χέρι και μπορούν να τροποποιηθούν εκ νέου, να παραμορφωθούν στην πορεία, μέχρι να χαθούν τα ίχνη στα οποία μπορούν να εντοπιστούν.
Επιστρέφοντας όμως στις ψευδώς ιστορικές φωτογραφίες: άλλο ένα θανατηφόρο πλήγμα στην ιστορική μνήμη, στην αλήθεια των γεγονότων. Όπως συνέβη ήδη στα ολοκληρωτικά καθεστώτα - ο Στάλιν εξαφάνισε από τις φωτογραφίες τα ντροπιασμένα και σωματικά εξαφανισμένα πρόσωπα του καθεστώτος - ή όπως συμβαίνει με τους σημερινούς χειρισμούς των μυστικών υπηρεσιών και την κινηματογραφική και τηλεοπτική παραπληροφόρηση, σήμερα ο καθένας μπορεί να χειραγωγήσει την ιστορική πραγματικότητα και να αναμείξει πραγματικά γεγονότα με παραποιήσεις. Ο φωτογράφος ενθουσιάζεται με αυτή τη δυνατότητα να σβήσει την πραγματικότητα ή να την τροποποιήσει σύμφωνα με τις προτιμήσεις του. Μπορείς να αντιστρέψεις την πραγματικότητα, λέει ο Τολεδάνο, να μπεις σε δυσπρόσιτα μέρη, να δεις πράγματα που κανείς δεν έχει δει ποτέ και δεν θα μπορούσε ποτέ να δει. «Η Τεχνητή Νοημοσύνη είναι απίστευτα ευέλικτη, μπορεί να είναι σαν ένα όνειρο ή ένα ποίημα». Ναι, όμορφη, αλλά η πραγματικότητα δεν είναι, ούτε καν η αλήθεια. Να χαιρόμαστε γιατί η πραγματικότητα διαγράφεται;
Μιλώντας για ποίηση, η Τεχνητή Νοημοσύνη καταφέρνει επίσης να προσομοιώσει τη λυρική έμπνευση, την ποιητική ιδιοφυΐα. Το περιοδικό Scientific Report δημοσίευσε έρευνα που διεξήχθη από μια ομάδα ερευνητών από το Σύμπαν του Πίτσμπουργκ: ένα μικτό ρεπερτόριο πέντε ποιημάτων που γράφτηκαν από μεγάλους ποιητές, από τον Σαίξπηρ και κάτω, υποβλήθηκε σε ένα μεγάλο δείγμα 1600 ατόμων που γράφτηκε από το ChatGpt. Ο στόχος ήταν να δείξουν ότι οι αναγνώστες δεν παρατηρούν τη διαφορά, δεν ξέρουν πώς να διακρίνουν το αληθινό από το ψεύτικο. Και φυσικά το πείραμα πέτυχε. Όμως η εξαπάτηση είναι διπλή. Όχι μόνο ο δηλωμένος από τους στίχους που έγραψε ο ποιητής και τους στίχους που έγραψε η ΑΙ. Αλλά η πραγματική εξαπάτηση είναι η ψευδής δημιουργικότητα του μηχανήματος: το ChatGpt δημιουργεί κείμενα μέσω αλγορίθμων που συγκεντρώνουν τραγούδια από μια τεράστια αποθήκη δεδομένων. Ψαρεύουν στίχους στο mare magnum του ποιητικού σύμπαντος, δεν υπάρχει δημιουργική έμπνευση.
Μαθηματική λειτουργία χωρίς ευφυΐα, συναρμολόγηση υψηλής τεχνολογικής ακρίβειας, μη εμπνευσμένη από μια λυρική και δημιουργική φλέβα. Δεν υπάρχει συγκινημένος ποιητής πίσω από αυτούς τους στίχους, ακόμα κι αν δεν αποκλείεται να προκαλέσουν συγκίνηση και αναστάτωση σε όσους τους διαβάζουν.
Έχουμε πει δύο παράλληλες ή ίσως συγκλίνουσες ιστορίες, στις οποίες ένα πράγμα συμβαίνει και τρεις συνέπειες. Η υπόθεση είναι ότι χάνονται τα όρια μεταξύ του αληθινού και του ψευδούς, μεταξύ του αυθεντικού και του ψεύτικου, μεταξύ του πραγματικού και του επινοημένου. Ο χρήστης δεν ξέρει πλέον πώς να διακρίνει τις δύο περιοχές, όλα είναι στο έλεος της Τεχνητής Νοημοσύνης. Οι συνέπειες που προκύπτουν είναι τριών ειδών. Το πρώτο: η πραγματικότητα, η ιστορία, τα γεγονότα μπορούν να αντικατασταθούν. Το δεύτερο: η δημιουργικότητα, η ποιητική έμπνευση, η ιδιοφυΐα, μπορούν να αντικατασταθούν. Το τρίτο: ο άνθρωπος, όπως η ιστορία και η ποίηση, είναι περιττός, μπορεί να αντικατασταθεί. Να χαιρόμαστε ή να ανησυχούμε για όλα αυτά, να γιορτάσουμε ή να φοβηθούμε, να εξυψωθούμε ή να καταθλιβούμε; Είναι αυτή η πρόοδος για την ανθρωπότητα ή μια καταστροφή;
Επιτρέψτε μου να το θεωρήσω ενστικτωδώς ή εκ πρώτης όψεως περισσότερο ήττα παρά επίτευγμα, περισσότερο αποτυχία παρά πρόοδο. Μετά συνθέτω τον εαυτό μου, αφήνω στην άκρη το αποκαλυπτικό πνεύμα και προσπαθώ να σκεφτώ. Η Τεχνητή Νοημοσύνη είναι πολύτιμη σε πολλούς τομείς, μερικές φορές μας κάνει να ζούμε καλύτερα, διευρύνει τις δυνατότητες ζωής και γνώσης. Ωστόσο, υπό τρεις προϋποθέσεις. Το πρώτο είναι ότι μπορούμε να διακρίνουμε το αληθινό από το ψεύτικο, την ποίηση από τις κάρτες ταρώ, τον ποιητή από το ρομπότ. δηλαδή ότι υπάρχουν ακόμα τα μέσα για να διαχωριστούν το ένα από το άλλο μέχρι το σημείο να γίνουν αναγνωρίσιμα. Το δεύτερο είναι ότι η δύναμη της τεχνολογίας μπορεί να αντισταθμιστεί με κριτική γνώση, ευφυΐα σε ανθρώπινη κλίμακα, μια κουλτούρα ικανή να αντισταθμίσει την ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης και ο άνθρωπος μπορεί να προσανατολίσει, να φιλτράρει, να κυβερνήσει και να κατευθύνει την τεχνολογία χωρίς να είναι άμεσος γι' αυτήν. Το τρίτο είναι ότι η επέκταση της τεχνητής τεχνητής νοημοσύνης μπορεί να σταματήσει όταν γίνει ανησυχητική και επικίνδυνη για την ανθρωπότητα και τον κόσμο. Αφήστε τον άνθρωπο να καβαλήσει την τίγρη αν δεν θέλει να τον σύρουν και τελικά να τον καταπλακώσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου