Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2019

Τριάντα ένα δευτερόλεπτα…


Του Κώστα Λουλουδάκη (Ιουλιανός)

Το εμετικό φιλελεύθερο πραξικόπημα στην Χιλή, υπό την καθοδήγηση του Λευκού Οίκου, της ITT της Pepsi Cola, της Bechtel Group, την τράπεζα Chase Manhattan Bank και την CIA είχε πραγματοποιηθεί. Εκατοντάδες χιλιάδες εκτελέστηκαν, εξαφανίστηκαν, βασανίστηκαν, βιάσθηκαν. Οι φιλελεύθεροι αναβαπτιστές, αυτά τα σιχαμερά σκιάχτρα που προέρχονταν από το Πανεπιστήμιο του Σικάγου, και την οργάνωση Mont Pelerin Society (MPS), έπιασαν αμέσως δουλειά, ώστε να φτιάξουν τον κόσμο τους, ένα πέλαγος απάνθρωπης φρίκης που στηρίζεται στον ανταγωνισμό μεταξύ εμπορικών εταιρειών, μα και ατόμων στις διαταγές και στην υπακοή.

Οι πολιτικές αυτές ονομάστηκαν «νεοφιλελευθερισμός», γιατί προωθούσαν  την «επαναπελευθέρωση» της αγοράς και την επιστροφή στις μέρες πριν των κεϊνσιανών πολιτικών, του «laissez-faire» δηλαδή, όταν οι κυβερνήσεις υποτίθεται ότι δεν ρύθμιζαν και δεν περιόριζαν τις επενδύσεις, τις τιμές και την αγορά εργασίας. Κανόνας του «laissez-faire» είναι όχι μόνο οι ιδιωτικές επιχειρήσεις να αφήνονται «ελεύθερες» από οποιουσδήποτε θεσμούς επιβάλλονται από την κυβέρνηση, αλλά και το ξεπούλημα ολόκληρων των δημόσιων υποδομών στον ιδιωτικό τομέα, ανεξαρτήτως του πόση κοινωνική καταστροφή μπορεί να προκαλέσει. Αυτή είναι η «ελευθερία των αγορών», που με την γλώσσα τους βουτηγμένη στην φορμόλη και με πιθηκίστικη παπαγαλία, υμνούν οι σύγχρονοι συνεχιστές του φασίστα Αυγούστου Πινοσέτ.


Με αυτές τις πολιτικές η Χιλή σιγά-σιγά έμπαινε σε ένα σιχαμερό, σκοτεινό δρόμο οικονομικής φιλελευθεροποίησης και σε ένα σύστημα τρομοκρατίας που επέφερε την δολοφονία πάνω από 30.000 ανθρώπων. (Διαβάστε περισσότερα στο βιβλίο «Άσπρα Μαντίλια στην Plaza de Mayo» εκδόσεις ΚΨΜ και ημεροδρόμος:  Για τον Αλιέντε Θέλω να Μιλήσω…)

Τα κατασταλτικά σχέδια και η τρομοκρατία-δεν υπάρχει ούτε ταινία τρόμου που θα μπορούσε να την αποδώσει- ξεκίνησαν την επαύριον του φασιστικού πραξικοπήματος. Στο εθνικό στάδιο του Σαντιάγο, στα αποδυτήρια, στις αίθουσες, στους διαδρόμους, στις εξέδρες, κάτω από τις εξέδρες, στον αγωνιστικό χώρο, εξελίχθηκαν κάποιες από τις πιο μαύρες στιγμές την νεότερης ιστορίας της ανθρωπότητας. Εκεί μέσα συντελέστηκαν τόσες τραγωδίες που νιώθεις την ιστορία να  σε πνίγει, πως το κορμί σου έχει ανάγκη να φύγει να βγει στο δρόμο, και το μυαλό να χρειάζεται καθαρό αέρα για να λησμονήσει όσα έχει διαβάσει…Να ξεχάσει τα φαντάσματα.

Μα πώς να ξεχαστεί ο Βίκτορ Χάρα που η ιστορία του είναι η πραγματική ζωή; Τον Βίκτορ Χάρα, ενεργό μέλος του κομμουνιστικού κόμματος, τον συνέλαβαν στο  πανεπιστήμιο όπου βρισκόταν μαζί με καθηγητές και μαθητές. Κρατήθηκε σε μυστική φυλακή μαζί με άλλους συντρόφους του όπου και βασανίστηκε. Πέντε ημέρες αργότερα οδηγήθηκε σε άθλια κατάσταση, στο «Στάδιο». Εκεί, τα σκουπίδια του φασίστα των αγορών Πινοσέτ, μόλις τον αναγνώρισαν του έσπασαν με τους υποκόπανους των όπλων τους τα χέρια και του πολτοποίησαν τα δάχτυλα για να μην ξαναπαίξει ποτέ κιθάρα. «Ο Βίκτορ με θρυμματισμένα δάχτυλα […] αρχίζει να τραγουδά χωρίς την συνοδεία μουσικής […]. Ο Βίκτορ αήττητος ξεσηκώνει τις κερκίδες και όλος ο κόσμος αρχίζει να τραγουδά  κάτω από τα φουρκισμένα βλέμματα των στρατιωτών […]».(Caryl Ferey: «Κόνδορ» Εκδόσεις Άγρα)

Το τραγούδι του, όμως, δεν κράτησε. Τα σκουπίδια του Πινοσέτ άρπαξαν τον  Βίκτορ Χάρα και τον εκτέλεσαν με μια σφαίρα στον αυχένα. Μετά τον γάζωσαν με ένα πολυβόλο. Σαράντα τέσσερα σημάδια από σφαίρες στο κορμί του!

Συνολικά 41 άνθρωποι δολοφονήθηκαν και χιλιάδες βασανίστηκαν στο «Στάδιο» από τις 11 Σεπτεμβρίου έως τις 7 Νοεμβρίου. Τόση ήταν η διάρκεια που χρησιμοποιήθηκε ως στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Και να που στην ιστορία μας θα μπει θεαματικά το ποδόσφαιρο!

Το 1973 γίνονταν αγώνες για τα προκριματικά του Μουντιάλ. Στις 24 Οκτωβρίου 1973 η ποδοσφαιρική ομοσπονδία FIFA στέλνει απεσταλμένους στην Χιλή, ώστε αυτοί να ελέγξουν το «Στάδιο», προκειμένου να δώσουν την έγκριση για να διεξαχθεί ο αγώνας μπαράζ  της εθνικής ομάδας της Χιλής με αυτή της ΕΣΣΔ για την πρόκριση στο παγκόσμιο κύπελλο του 1974.

Οι καργιόληδες επισκέφτηκαν μια χώρα που μόλις είχε δολοφονηθεί ο νόμιμος Πρόεδρος της από τα τσιράκια των «ελεύθερων αγορών», με  ένα «Στάδιο» στο οποίο μόλις είχαν δολοφονηθεί δεκάδες άνθρωποι, βασανίζονταν χιλιάδες άλλοι και εξακολουθούσε να λειτουργεί ως τόπος μαρτυρίου! Παρόλα αυτά, η FIFA τα βρήκε όλα παραδεισένια και τον χλοοτάπητα εξαιρετικό. Έτσι, διέταξε την διεξαγωγή του αγώνα για τις 21 Νοεμβρίου. Η ομοσπονδία, βλέπετε, είχε πάρει διαβεβαιώσεις από το φασιστικό καθεστώς των αγορών του Πινοσέτ, πως οι φυλακισμένοι του «Σταδίου» θα μεταφερθούν αλλού, σε άλλους τόπους μαρτυρίου, όπως στην «Κολόνια Διγιδάδ» ή στο «Κέντρο Εκπαίδευσης Εσμεράλδα»…

Η Σοβιετική Ένωση αρνήθηκε να μετάσχει σε αυτήν την κωμωδία του πολιτισμένου και ελεύθερου κόσμου.

Όμως, ο αγώνας πραγματοποιήθηκε και μάλιστα τον παρακολούθησαν 18000 οπαδοί της Χιλής.

Η ομάδα της Χιλής έπαιξε έναν αγώνα, χωρίς αντίπαλο, ωστόσο κέρδισε 1-0. Ο αγώνας κράτησε τριάντα ένα δευτερόλεπτα…

Απολαύστε τον: 


Πηγή: 
ημεροδρόμος

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Περιτον να υπενθυμίσουμε ότι το καθεστώς της Χιλής του Πινοσέτ ως και άλλα παρόμοια της Ελλάδος μεταξύ 1967 1974 καθώς και οι σφαγές των Ισραηλινών σε Σάμπρα και Σατίλα όπως και το απαρτχάιντ στηρίζονταν ιδεολογικά επί ψυχρού πολέμου ως το τέλος του από την πλειοψηφία των χριστιανών όλων των δογμάτων των αντιοικουμενιστων ορθοδόξων μη εξαιρουμένων . Ηλικίαν έχω και τα θυμάμαι .Κ Καί μετά αναρωτιόμαστε γιατί οι αριστεροί μας πήραν ιδεολογικά και τα σωβρακα μετά της ροδελας . Μέχρι και τον μακεδονιστη Τίτο στήριζαν οι εν Ελλάδι εθνικοφρονοχριστιανοι λόγω νατοικοτητος .ΑΜ