Οι τελευταίες περιοδείες του, ιδιαίτερα στην Ήπειρο και τα Επτάνησα, πήραν μορφή λαϊκού κινήματος και χιλιάδες άτομα τον ακολουθούσαν αδιάκοπα.
Είχε τεσσαράκοντα η πεντήκοντα ιερείς, οπού τον ηκολούθουν κατόπιν και όταν έμελλε να υπάγη από μίαν χώραν εις άλλην, επαράγγελλε πρώτον εις τους χριστιανούς να εξομολογηθούν και νηστεύσουν και να κάνουν και αγρυπνίαν και μεγάλην φωτοχυσίαν. Είχε δε επίτηδες μανουάλια ξύλινα χωρούντα κάθε ένα από εκατόν κηρία, τα οποία διαλύοντας έπερνε μαζί του. Έπειτα μοιράζοντας εις όλους κηρία δωρεάν έβαλλε τους ιερείς και εδιάβαζαν το Άγιον Ευχέλαιον και εχρίοντο όλοι οι χριστιανοί και εις το τέλος έκανε τη διδαχήν. Επειδή δε τον ηκολούθει λαός πολύς δύο και τρεις χιλιάδες επρόσταζεν από το εσπέρας και ητοίμαζαν σακκία πολλά ψωμί και καζάνια σιτάρι βρασμένον, έπειτα τα επήγαιναν έξω εις τον δρόμον από εκεί οπού ήθελε να διαβή ο λαός και ούτως έπερναν όλοι από εκείνο και εσυγχώρουν ζώντας και τεθνεώτας [19].
Στην τελευταία περίοδο της ζωής και των περιοδειών του, από το 1777 έως το 1779, ο Άγιος επιμένει όλο και περισσότερο στην επιβολή της ελληνικής γλώσσας, την ίδρυση σχολείων, την τήρηση της αργίας της Κυριακής, καθώς και στην ανάδειξη του άμεσου η έμμεσου ανταγωνισμού με τους Εβραίους. Η επιμονή του για τη μετάθεση των παζαριών το Σάββατο κατέστρεφε τους Εβραίους εμπόρους που τηρούσαν αυστηρά την αργία του Σαββάτου:
Ο αποστολικός ούτος δάσκαλος ποτέ δεν άνοιξε το στόμα να είπη λόγον εναντίον των Εβραίων…, αλλά μόνον τους χριστιανούς εδίδασκε να πολιτεύωνται ωσάν χριστιανοί… Αλλά οι Εβραίοι όπου κατοικούν εις τα Ιωάννινα επήγαν οι θεοήλατοι και είπαν εις τον πασάν του τόπου πως ο ιερός ούτος Κοσμάς ήτον απεσταλμένος από τους Μοσχόβους δια να ξεπλανά τον βασιλικόν ραγιάν…· η θεία πρόνοια τότε τον διεφύλαξεν από την θανατηφόρον ταύτην επιβουλήν· επροξενήθη όμως αρκετή ζημία χρημάτων εις το κοινόν των χριστιανών.
Εντεύθεν λοιπόν ο ιερός Κοσμάς άρχισε να στηλιτεύη την πονηρίαν και το αδιάλλακτον μίσος, όπου έχουν κατά των Χριστιανών οι Εβραίοι…, πάλιν επήγεν εις τα Ιωάννινα και πρώτον μεν εκατάπεισε τους χριστιανούς να μεταβάλουν το κοινόν παζάρι από την Κυριακήν εις το Σάββατον… Δεύτερον, τους εκήρυξε δια φανερούς εχθρούς και ότι είναι έτοιμοι κάθε καιρόν να κάμουν κάθε κακόν εις τους χριστιανούς. Τρίτον, θέλοντας να βγάλη από τας κεφαλάς των χριστιανών τας μακράς φούντας και τα τοιαύτα, τα οποία όλα τα ηγόραζον από τους Εβραίους, τους εδίδασκε πως είναι ακάθαρτα…· και λοιπόν μην υποφέροντας πλέον (οι Εβραίοι) να βλέπουν και να ακούουν τον άγιον ελέγχοντα αυτούς, επήγαν εις τον Κουρτ πασιάν και του έδωκαν πουγγία πολλά, δια να τον εβγάλη από την ζωήν, όστις και συμβουλευθείς με τον χόντζαν του, απεφάσισε δια μέσου αυτού να τον θανατώση… [20]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου