ΠΡΟΣ ΑΚΙΝΔΥΝΟΝ ΛΟΓΟΣ ΑΝΤΙΡΡΗΤΙΚΟΣ ΤΡΙΤΟΣ
ΠΡΟΣ ΤΑ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΚΙΝΔΥΝΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΧΑΡΙΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΘΕΙΩΣ ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ
Συνέχεια από: Σάββατο, 23 Μαΐου 2020
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 23
Σύνοψις των δυσσεβημάτων του Ακίνδυνου, αν και όχι όλων, σε σχήμα επιλόγου· και περί της μεγαλαυχίας του για το εύφημο του ονοματός του
105. Εσύ όμως παρά την άγνοιά σου υποθέτεις ότι αυτά τα πράγματα εισάγουν μερισμό στη θεία φύσιν. Αν και πολλές φορές άκουσες από εμάς την αλήθεια και ενώπιον πολλών μαρτύρων συμφώνησες με αυτήν, ώστε και με ιδιόχειρα γράμματα να επιβεβαιώσεις φανερά την ακριβή συμφωνία των άγιων και ημών. Έπειτα από αυτό επιάσθηκες πάλι ο ίδιος, ώστε να υποστείς ακόμη και διασυρμό συνοδικού θριάμβου (Αύγουστος του 1341)· και μολονότι εντροπιάσθηκες δημοσία, πάλι από εθελοκακία, προσπαθείς να μας διαβάλλεις προς τους αφελεστέρους, με ποικίλα σοφίσματα και ψεύδη παραπλανώντας όσους μπορείς, με την αποτελεσματική σύμπραξη σε τούτα τα έργα σου της εμφύλιας στάσεως.
Ενθαρρυμένος από την εμφύλια στάση παραδίδεις την πονηριά σου και σε γραφή, στην οποία τέμνοντας νέα οδό θεολογίας δογματίζεις την θεότητα τού Θεού κτιστή και άκτιστη, αναιρείς τη διαφορά της θείας ουσίας και ενεργείας, λέγεις ότι ο Θεός είναι μόνο σε ουσία χωρίς ενέργεια, διατείνεσαι ότι πλην της θείας ουσίας κάθε άλλο θείο και νοούμενο γύρω από αυτήν είναι κτιστό, διισχυρίζεσαι ότι τα πάντα μετέχουν της ουσίας του Θεού, θεωρείς μόνο τον Υιό και το Πνεύμα άκτιστη ενέργεια και ουσία του Πατρός, όλες δε τις κοινές δυνάμεις και ενέργειες του Πατρός και τού Υιού και του άγιου Πνεύματος κτιστές, ονομάζεις κτιστές ουσίες και υποστάσεις όλα τα γύρω από τον θεό ουσιωδώς θεωρούμενα, κτισμένες πριν από τους αγγέλους στον αιώνα και θεωρούμενες γύρω από τον Θεό, και με όλα αυτά τα πράγματα διενεργείς κατάτμηση (κατατομήν) και μερισμό της θεότητος, σύγχυσιν και συμφυρμό και φαίνεσαι και φρονείς καθαρότατα ότι ο Θεός ο ίδιος είναι από τον εαυτό του, όχι κατά το αίτιο και αιτιατό, αλλά κατά τη φύσιν, μεγαλύτερος και μικρότερος, υφειμένος και υπερκείμενος, μάλλον δε καλύτερος και χειρότερος, κτίστης και κτίσμα ο ίδιος, αλλοίμονο στην αφροσύνη!
106. Αλλ’ ο Ακίνδυνος, που εκινδύνευσε να περιπέσει σε τόσο μεγάλο κίνδυνο ασεβείας, όπως διά πολλών λόγων και πολλές φορές αποδείξαμε και θ’ αποδείξουμε από τα συγγράμματά του, μεγαλοφρονεί και για το εύφημο του ονόματος του, όπως νομίζει, και είναι φανερό ότι καμαρώνει και προσπαθεί και με αυτό να παραπλανήσει τους ακροατές, λέγοντας ότι αυτές οι γνώμες είναι της «ακίνδυνου» διανοίας, σαν να μην ήταν δυσσεβής ο ονομαζόμενος Ευσέβιος ή δυστυχής ως προς τον σεβασμό ο Ευτυχής και κακόδοξος ο Ευδόξιος και συγγραφεύς των παρανομωτάτων δογμάτων ο Ευνόμιος, αν και αυτός τούτο το όνομα δεν το έχει παρμένο από τους πατέρες του. Διότι το όνομα που του άρμοζε από εκεί, την οικογένειά του, το παιδί τους το εκράτησε εδώ ανήκουστο, με τη σκέψιν ότι δεν ταιριάζει στην πρόσφατη αποκτημένη σεμνότητα· εκείνο δε που είχε επίκτητο μαζί και ιδιαίτερο, παίρνοντάς το μόνος του, για να κρύψει, όπως φαίνεται, και την προηγουμένη τύχη και τα τωρινά πονηρά δόγματα και συγγράμματα, το χρησιμοποιεί ως όνομά του μ’ ευχαρίστηση τώρα, ενώ άφησε κατά μέρος το μοναχικό του όνομα, με το oποίο κατά το έθος άλλαξε το όνομά του στην κουρά (το πατρικό όνομα του Ακινδύνου δεν ήταν αυτό, αλλ’ άλλο, το οποίο αυτός απέκρυπτε, χωρίς να χρησιμοποιεί ούτε το μοναχικό του όνομα Γρηγόριος), καλώς κάνοντας σ’ αυτό, αν και όχι με δίκαιη προαίρεση· διότι, αφού πολεμεί τους μοναχούς και την κοινή τους ελπίδα, δεν ήταν σωστό να κοινωνεί με αυτούς ούτε κατά το όνομα.
Αλλ’ αυτός μεν δέχεται ότι είναι γνώρισμα «ακινδύνου» διανοίας το να προσπαθεί και να σπεύδει με κάθε τρόπο να καταστήσει αφανή τη φανέρωσιν του Θεού, την οποία ο ίδιος ο Θεός ευδόκησε να τελέσει και δια της οποίας, όπως λέγει ο πολύς στα θεία Μάξιμος, εκπαιδευόμαστε σε κάθε είδος ορθής θεολογίας και στους πνευματικούς λόγους των μυστηρίων. Εμείς πάντως, με βάση αυτούς τους πνευματικούς λόγους στους οποίους εκπαιδευτήκαμε, θα εξελέγξουμε και την επόμενη προσβολή και κακόνοια, εξ αιτίας της οποίας ο Ακίνδυνος έγινε πολυκίνδυνος.
ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΑΝΤΙΡΡΗΤΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ
Σύνοψις των δυσσεβημάτων του Ακίνδυνου, αν και όχι όλων, σε σχήμα επιλόγου· και περί της μεγαλαυχίας του για το εύφημο του ονοματός του
105. Εσύ όμως παρά την άγνοιά σου υποθέτεις ότι αυτά τα πράγματα εισάγουν μερισμό στη θεία φύσιν. Αν και πολλές φορές άκουσες από εμάς την αλήθεια και ενώπιον πολλών μαρτύρων συμφώνησες με αυτήν, ώστε και με ιδιόχειρα γράμματα να επιβεβαιώσεις φανερά την ακριβή συμφωνία των άγιων και ημών. Έπειτα από αυτό επιάσθηκες πάλι ο ίδιος, ώστε να υποστείς ακόμη και διασυρμό συνοδικού θριάμβου (Αύγουστος του 1341)· και μολονότι εντροπιάσθηκες δημοσία, πάλι από εθελοκακία, προσπαθείς να μας διαβάλλεις προς τους αφελεστέρους, με ποικίλα σοφίσματα και ψεύδη παραπλανώντας όσους μπορείς, με την αποτελεσματική σύμπραξη σε τούτα τα έργα σου της εμφύλιας στάσεως.
Ενθαρρυμένος από την εμφύλια στάση παραδίδεις την πονηριά σου και σε γραφή, στην οποία τέμνοντας νέα οδό θεολογίας δογματίζεις την θεότητα τού Θεού κτιστή και άκτιστη, αναιρείς τη διαφορά της θείας ουσίας και ενεργείας, λέγεις ότι ο Θεός είναι μόνο σε ουσία χωρίς ενέργεια, διατείνεσαι ότι πλην της θείας ουσίας κάθε άλλο θείο και νοούμενο γύρω από αυτήν είναι κτιστό, διισχυρίζεσαι ότι τα πάντα μετέχουν της ουσίας του Θεού, θεωρείς μόνο τον Υιό και το Πνεύμα άκτιστη ενέργεια και ουσία του Πατρός, όλες δε τις κοινές δυνάμεις και ενέργειες του Πατρός και τού Υιού και του άγιου Πνεύματος κτιστές, ονομάζεις κτιστές ουσίες και υποστάσεις όλα τα γύρω από τον θεό ουσιωδώς θεωρούμενα, κτισμένες πριν από τους αγγέλους στον αιώνα και θεωρούμενες γύρω από τον Θεό, και με όλα αυτά τα πράγματα διενεργείς κατάτμηση (κατατομήν) και μερισμό της θεότητος, σύγχυσιν και συμφυρμό και φαίνεσαι και φρονείς καθαρότατα ότι ο Θεός ο ίδιος είναι από τον εαυτό του, όχι κατά το αίτιο και αιτιατό, αλλά κατά τη φύσιν, μεγαλύτερος και μικρότερος, υφειμένος και υπερκείμενος, μάλλον δε καλύτερος και χειρότερος, κτίστης και κτίσμα ο ίδιος, αλλοίμονο στην αφροσύνη!
106. Αλλ’ ο Ακίνδυνος, που εκινδύνευσε να περιπέσει σε τόσο μεγάλο κίνδυνο ασεβείας, όπως διά πολλών λόγων και πολλές φορές αποδείξαμε και θ’ αποδείξουμε από τα συγγράμματά του, μεγαλοφρονεί και για το εύφημο του ονόματος του, όπως νομίζει, και είναι φανερό ότι καμαρώνει και προσπαθεί και με αυτό να παραπλανήσει τους ακροατές, λέγοντας ότι αυτές οι γνώμες είναι της «ακίνδυνου» διανοίας, σαν να μην ήταν δυσσεβής ο ονομαζόμενος Ευσέβιος ή δυστυχής ως προς τον σεβασμό ο Ευτυχής και κακόδοξος ο Ευδόξιος και συγγραφεύς των παρανομωτάτων δογμάτων ο Ευνόμιος, αν και αυτός τούτο το όνομα δεν το έχει παρμένο από τους πατέρες του. Διότι το όνομα που του άρμοζε από εκεί, την οικογένειά του, το παιδί τους το εκράτησε εδώ ανήκουστο, με τη σκέψιν ότι δεν ταιριάζει στην πρόσφατη αποκτημένη σεμνότητα· εκείνο δε που είχε επίκτητο μαζί και ιδιαίτερο, παίρνοντάς το μόνος του, για να κρύψει, όπως φαίνεται, και την προηγουμένη τύχη και τα τωρινά πονηρά δόγματα και συγγράμματα, το χρησιμοποιεί ως όνομά του μ’ ευχαρίστηση τώρα, ενώ άφησε κατά μέρος το μοναχικό του όνομα, με το oποίο κατά το έθος άλλαξε το όνομά του στην κουρά (το πατρικό όνομα του Ακινδύνου δεν ήταν αυτό, αλλ’ άλλο, το οποίο αυτός απέκρυπτε, χωρίς να χρησιμοποιεί ούτε το μοναχικό του όνομα Γρηγόριος), καλώς κάνοντας σ’ αυτό, αν και όχι με δίκαιη προαίρεση· διότι, αφού πολεμεί τους μοναχούς και την κοινή τους ελπίδα, δεν ήταν σωστό να κοινωνεί με αυτούς ούτε κατά το όνομα.
Αλλ’ αυτός μεν δέχεται ότι είναι γνώρισμα «ακινδύνου» διανοίας το να προσπαθεί και να σπεύδει με κάθε τρόπο να καταστήσει αφανή τη φανέρωσιν του Θεού, την οποία ο ίδιος ο Θεός ευδόκησε να τελέσει και δια της οποίας, όπως λέγει ο πολύς στα θεία Μάξιμος, εκπαιδευόμαστε σε κάθε είδος ορθής θεολογίας και στους πνευματικούς λόγους των μυστηρίων. Εμείς πάντως, με βάση αυτούς τους πνευματικούς λόγους στους οποίους εκπαιδευτήκαμε, θα εξελέγξουμε και την επόμενη προσβολή και κακόνοια, εξ αιτίας της οποίας ο Ακίνδυνος έγινε πολυκίνδυνος.
ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΑΝΤΙΡΡΗΤΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου