Όλοι γνωρίζουμε πως ο κλάδος των οίκων αξιολόγησης έχει βεβαρυμμένο ποινικό μητρώο, από την κρίση του 2008 – με το ρόλο που διαδραμάτισε. Σχεδιάζεται αλήθεια να τους πληρώνουμε, για να μας παρέχουν καλύτερες αξιολογήσεις;
Κοινοβουλευτική ΕργασίαΕισαγωγικά, με την ακρόαση των φορέων επιβεβαιώθηκαν πολλές από τις ανησυχίες μας – όπως, για παράδειγμα, στο θέμα του προβλήματος των αναβαλλομένων φόρων των τραπεζών.
Εν προκειμένω, διαμαρτυρήθηκε στην ουσία η ΤτΕ, γνωρίζοντας προφανώς πως ένα μεγάλο μέρος των κεφαλαίων των τραπεζών είναι αέρας – ενώ σύντομα θα εμφανισθούν οι συνέπειες.
Από την άλλη πλευρά είδαμε την αγωνία του κ. Ράπανου, όσον αφορά την ανάγκη να αποκτήσει επενδυτική βαθμίδα το δημόσιο – εύλογα, αφού μας δήλωσε πως στα χαρτοφυλάκια των συστημικών υπάρχουν ομόλογα του δημοσίου αξίας 30 δις €, τα οποία θα επηρεασθούν αρνητικά από την άνοδο των επιτοκίων του δεκαετούς που είναι κατακόρυφη.
Στο 3,95% χθες το βράδυ, με το spread να αυξάνεται συνεχώς – εύλογα, αφού η χώρα παράγει ξανά δίδυμα ελλείμματα, ως αποτέλεσμα της κακοδιαχείρισης της κυβέρνησης που σπαταλάει χρήματα αφειδώς και που δανείζεται σαν να μην υπάρχει αύριο.
Πόσο μάλλον όταν ξανά οι εισαγωγές μας είναι πολύ υψηλότερες των εξαγωγών, σύμφωνα με τα στοιχεία του πρώτου τριμήνου – γεγονός που σημαίνει πως αφενός μεν συνεχίζει να αυξάνεται το ήδη υπέρογκο εξωτερικό μας χρέος, αφετέρου ότι μειώνεται ξανά η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας, παρά το χαμηλό κόστος εργασίας ανά μονάδα παραγομένου προϊόντος.
Εκτός αυτού, ο κ. Ράπανος απάντησε στην ερώτηση μας για τις εγγυήσεις του προγράμματος Ηρακλής, τοποθετώντας τες στα 22 δις € – τις οποίες μάλλον επιμένει ακόμη η Eurostat να επιβαρύνουν το δημόσιο χρέος μας.
Όσον αφορά το ΤΧΣ, επιβεβαίωσε την πλήρη αποτυχία του – αφού, παρά το ότι οι τράπεζες στηρίχθηκαν με τα 45 περίπου δις των ανακεφαλαιοποιήσεων, με τα 17 δις του αναβαλλομένου φόρου, με τα 22 δις του Ηρακλής και με το τέχνασμα των hive downs, δεν εξυγιάνθηκαν ακόμη.
Ο ισχυρισμός του δε, σύμφωνα με τον οποίο η μεγάλη προσφορά του ΤΧΣ ήταν η μη απώλεια των καταθέσεων, είναι ασφαλώς έωλος – αφού όλοι γνωρίζουμε το παράδειγμα των υπερχρεωμένων τραπεζών της Ισλανδίας που επιλύθηκε από το κράτος, χωρίς να χαθούν οι καταθέσεις.
Σε κάθε περίπτωση, ήταν ξεκάθαρη η θέση της ΟΤΟΕ, με την οποία συμφωνήσαμε – ενώ επιβεβαιώνει την πλήρη αποτυχία της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης και του ΤΧΣ, όσον αφορά τον χρηματοπιστωτικό μας τομέα.
Όσον αφορά το ΤΧΣ, επιβεβαίωσε την πλήρη αποτυχία του – αφού, παρά το ότι οι τράπεζες στηρίχθηκαν με τα 45 περίπου δις των ανακεφαλαιοποιήσεων, με τα 17 δις του αναβαλλομένου φόρου, με τα 22 δις του Ηρακλής και με το τέχνασμα των hive downs, δεν εξυγιάνθηκαν ακόμη.
Ο ισχυρισμός του δε, σύμφωνα με τον οποίο η μεγάλη προσφορά του ΤΧΣ ήταν η μη απώλεια των καταθέσεων, είναι ασφαλώς έωλος – αφού όλοι γνωρίζουμε το παράδειγμα των υπερχρεωμένων τραπεζών της Ισλανδίας που επιλύθηκε από το κράτος, χωρίς να χαθούν οι καταθέσεις.
Σε κάθε περίπτωση, ήταν ξεκάθαρη η θέση της ΟΤΟΕ, με την οποία συμφωνήσαμε – ενώ επιβεβαιώνει την πλήρη αποτυχία της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης και του ΤΧΣ, όσον αφορά τον χρηματοπιστωτικό μας τομέα.
Συνεχίζοντας στο νομοσχέδιο, θα αναφέρουμε μόνο ορισμένα άρθρα του επιγραμματικά, απλά και μόνο από σεβασμό στο θεσμό της επιτροπής – αφού ο υπουργός δεν απάντησε ούτε χθες στις απορίες που εκφράσαμε και στα ερωτήματα που θέσαμε.
Ξεκινώντας από το άρθρο 9, καταργούνται μεν ορισμένοι απαράδεκτοι περιορισμοί στο δικαίωμα ψήφου του ΤΧΣ, αλλά είναι πλέον αργά – επειδή η ζημία έχει γίνει και οι περιορισμοί δεν έχουν πια σημασία, αφού η συμμετοχή του είναι κάτω του 50%, οι μετοχές του έχουν απαξιωθεί και θα τις ξεπουλήσει σύντομα.
Στο άρθρο 10, στην ουσία υπεύθυνο για τη λήψη απόφασης είναι το ΔΣ που δεν ελέγχεται από το δημόσιο, όπως τεκμηριώσαμε στην προηγούμενη επιτροπή – κάτι με το οποίο ασφαλώς διαφωνούμε.
Από την άλλη πλευρά, γιατί να επιστρέψουν οι τράπεζες υποχρεωτικά στον ιδιωτικό τομέα, όπως αναφέρεται στην παρ. 1 εδάφιο 1α; Στον ιδιωτικό τομέα δεν ανήκαν έως σήμερα, με την ανοχή του Υπερταμείου, του ΤΧΣ και της Τρόικα, έχοντας αποτύχει;
Χρειαζόμαστε και άλλο καρτέλ στην Ελλάδα, όπως της ενέργειας; Δεν πρέπει να υπάρχει τουλάχιστον μία κρατική τράπεζα, όπως σε πολλές άλλες φιλελεύθερες χώρες διεθνώς;
Περαιτέρω στο άρθρο 59, το μόνο καινούριο στοιχείο σε σχέση με την ισχύουσα νομοθεσία για τον ΟΔΔΗΧ, το Ν2628/1998 και το Ν4270/2014, αφορά τους σκοπούς του – στους οποίους προστίθεται η διαχείριση των ταμειακών διαθεσίμων του Δημοσίου. Ποιος είναι ο λόγος;
Στο άρθρο 60, στις αρμοδιότητες του ΟΔΔΗΧ περιλαμβάνεται ο δανεισμός με repos που έχει εκτοξευθεί – στην παρ. 5. Σχεδιάζεται αλήθεια να αυξηθεί ακόμη περισσότερο;
Φυσικά πάντως έχουμε αντίρρηση στην παρ. 1κστ – για τον κατά παρέκκλιση καθορισμό από τον ΟΔΔΗΧ, των δαπανών που είναι αναγκαίες για τη διενέργεια κάθε πράξης δανεισμού και διαχείρισης του δημόσιου χρέους.
Ιδίως για τις αμοιβές των οίκων αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας, για τις αμοιβές διάθεσης τίτλων σε φυσικά πρόσωπα, καθώς επίσης για τις γενικά και αόριστα αναφερόμενες αμοιβές, όσον αφορά την παροχή νομικών ή χρηματοοικονομικών υπηρεσιών.
Εν προκειμένω, όλοι γνωρίζουμε πως ο κλάδος των οίκων αξιολόγησης έχει βεβαρυμμένο ποινικό μητρώο, από την κρίση του 2008 – με το ρόλο που διαδραμάτισε. Σχεδιάζεται αλήθεια να τους πληρώνουμε, για να μας παρέχουν καλύτερες αξιολογήσεις;
Εκτός αυτού, είναι γενική και αόριστη η αναφορά στην έκδοση κάθε πράξης σχετικά με δαπάνες που είναι απαραίτητες για τη διενέργεια οποιασδήποτε πράξης δανεισμού και διαχείρισης του δημόσιου χρέους – στην παρ. 4. Ποιες ακριβώς είναι αυτές οι πράξεις και γιατί δεν τοποθετείται κάποιο οικονομικό όριο;
Στο άρθρο 61, γιατί απαλλάσσονται από ποινική ευθύνη τα μέλη του ΔΣ προκαταβολικά, με την παρ. 5; Γιατί θα έχουν μόνο μόνο αστική ευθύνη;
Στο άρθρο 63, η επιφύλαξη μας αφορά την παρ. 5 – η οποία ορίζει ότι, τα πρακτικά είναι απόρρητα και αποδεσμεύονται μόνο μετά από απόφαση του ΔΣ του. Πρόκειται αλήθεια για κάτι, σαν τις μυστικές συνεδριάσεις της επιτροπής που αποφάσιζε για τα lockdown;
Σε κάθε περίπτωση, λόγω του σημαντικού ρόλου του ΟΔΔΗΧ, θα πρέπει να υπάρχει έλεγχος των πεπραγμένων του από μία κοινοβουλευτική επιτροπή για τα ζητήματα δημοσίου χρέους – εάν όχι να είναι ευθέως προσβάσιμα στο σύνολο της Βουλής και του κοινού.
Στο άρθρο 64, μήπως είναι προκλητική η εξίσωση της μισθοδοσίας του γενικού διευθυντή του ΟΔΔΗΧ, ως ανώτατο όριο αποδοχών και πρόσθετων αμοιβών ή απολαβών, με τις μηνιαίες αποδοχές και με τα επιδόματα του προέδρου του Αρείου Πάγου;
Στο άρθρο 65, είναι μάλλον υπερβολικό ένας οργανισμός του δημοσίου με 40 σήμερα υπαλλήλους, 50 με τις νέες θέσεις που προβλέπονται, να αποτελείται από τέσσερις διευθύνσεις και δεκατέσσερα τμήματα – εκ των οποίων τα δύο αυτοτελή.
Έτσι θα υπάρχουν περισσότεροι διευθυντές και προϊστάμενοι από προσωπικό. Δρομολογείται μήπως για μισθολογικές αιτίες;
Στο άρθρο 66, δεν παρέχεται ο οργανισμός – οπότε δεν μπορούμε να εγκρίνουμε ένα κενό γράμμα που μπορεί να αλλάζει το οργανόγραμμα του ΟΔΔΗΧ.
Στο άρθρο 67, δεν είναι σωστή η παρεχόμενη στην παρ. 2 εξουσιοδότηση στα όργανα διοίκησης του ΟΔΔΗΧ, για την κατάρτιση Ειδικού Κανονισμού Οικονομικής Διαχείρισης – δεν είναι δυνατόν να ρυθμίζεται κάτι τέτοιο από τα ίδια τα στελέχη του.
Αντίστοιχα εσφαλμένη, εάν όχι περίεργη, είναι η πρόβλεψη πως η οικονομική διαχείριση του ΟΔΔΗΧ δεν υπάγεται στις διατάξεις περί Λογιστικού των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου – επίσης το ότι, δεν υπόκειται στον προληπτικό έλεγχο του Ελεγκτικού Συνεδρίου.
Στο άρθρο 68, είναι προφανώς ύποπτη η συλλήβδην εξαίρεση από τις κείμενες διατάξεις περί δημοσίων συμβάσεων και προσυμβατικού ελέγχου. Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές – ειδικά από τη στιγμή που δεν τοποθετούνται, έστω ενδεικτικά, κάποια ανώτατα οικονομικά όρια.
Πόσα δηλαδή μπορεί να δαπανά ο ΟΔΔΗΧ, χωρίς κανέναν έλεγχο και κατά παρέκκλιση των διατάξεων για τις δημόσιες συμβάσεις; 10 εκ.; 100 εκ.;
Στο άρθρο 69, γιατί αυξάνονται οι θέσεις εργασίας του ΟΔΔΗΧ, από 40 σε 50;
Συνεχίζοντας με το άρθρο 80, στην παρ. 4 αναφέρεται ότι, η Γενική Διεύθυνση του Σώματος Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος, έχει άμεση πρόσβαση στο Κεντρικό Μητρώο Πραγματικών Δικαιούχων – χωρίς κανέναν περιορισμό και χωρίς προηγούμενη ειδοποίηση του νομικού προσώπου ή της νομικής οντότητας.
Αν και μας βρίσκει σύμφωνους στην περίπτωση ατασθαλιών, δεν παύει να αποτελεί ευθεία παραβίαση του νόμου περί προσωπικών δεδομένων – γεγονός που θα προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις.
Στο άρθρο 81, στην κατάσταση που οδηγήθηκαν τα Ελληνικά νοικοκυριά, λόγω των μνημονιακών πολιτικών και όχι με δική τους ευθύνη, ο οφειλέτης πρέπει να έχει την δυνατότητα να ορίζει ο ίδιος και η οικογένεια του ποια είναι τα απαραίτητα πράγματα για τις στοιχειώδεις ανάγκες διαβίωσης τους.
Στο άρθρο 86, αν και πρόκειται για ένα ισχυρό κίνητρο, με δεδομένο το ότι, τα προβλήματα των ΜμΕ είναι η χρηματοδότηση και οι συνθήκες της οικονομίας, απορούμε με τι χρήματα θα κάνουν αυτές τις επενδύσεις και με ποιο όφελος – πόσο μάλλον όταν αυξάνεται συνεχώς το κόστος ενέργειας και ο πληθωρισμός πλησιάζει το 12%, εξανεμίζοντας ακόμη και τις τραπεζικές καταθέσεις.
Εκτός αυτού, δεν διευκρινίζονται οι συγκεκριμένοι ΚΑΔ δραστηριότητας ή οι κωδικοί, στους οποίους παρέχεται η εν λόγω έκπτωση – ενώ είμαστε αντίθετοι στο να καθορίζονται με ΚΥΑ τόσο σημαντικές διατάξεις.
Τέλος, δεν υπάρχει ούτε για αυτό το μέτρο κοστολόγηση από το ΓΛΚ – όταν υπήρχε τουλάχιστον εκτίμηση για το πρόγραμμα αλλαγής οικιακών συσκευών στο απαράδεκτο νομοσχέδιο για τον Κλιματικό Νόμο, ύψους 150 εκ. €. Ας μην απορούμε λοιπόν για τα συνεχή ελλείμματα, όταν η χώρα βαδίζει στα τυφλά.
Στο άρθρο 89, επεκτείνεται ο χρόνος αναγνώρισης των οριστικών ζημιών που αναγνωρίζονται προς έκπτωση – οι οποίες ζημίες προέρχονται από τη μεταβίβαση τίτλων συμμετοχής.
Ποιους αφορά; Γιατί γίνεται ρύθμιση; Δεν υπάρχει ούτε εδώ κοστολόγηση από ΓΛΚ – ενώ ασφαλώς πρόκειται για μία σημαντική αδιαφάνεια που δεν μας βρίσκει σύμφωνους.
Τέλος, δεν καταλαβαίνουμε το σκοπό που γίνεται η ρύθμιση του άρθρου 91. Μπορείτε να μας τον εξηγήσετε;
Ξεκινώντας από το άρθρο 9, καταργούνται μεν ορισμένοι απαράδεκτοι περιορισμοί στο δικαίωμα ψήφου του ΤΧΣ, αλλά είναι πλέον αργά – επειδή η ζημία έχει γίνει και οι περιορισμοί δεν έχουν πια σημασία, αφού η συμμετοχή του είναι κάτω του 50%, οι μετοχές του έχουν απαξιωθεί και θα τις ξεπουλήσει σύντομα.
Στο άρθρο 10, στην ουσία υπεύθυνο για τη λήψη απόφασης είναι το ΔΣ που δεν ελέγχεται από το δημόσιο, όπως τεκμηριώσαμε στην προηγούμενη επιτροπή – κάτι με το οποίο ασφαλώς διαφωνούμε.
Από την άλλη πλευρά, γιατί να επιστρέψουν οι τράπεζες υποχρεωτικά στον ιδιωτικό τομέα, όπως αναφέρεται στην παρ. 1 εδάφιο 1α; Στον ιδιωτικό τομέα δεν ανήκαν έως σήμερα, με την ανοχή του Υπερταμείου, του ΤΧΣ και της Τρόικα, έχοντας αποτύχει;
Χρειαζόμαστε και άλλο καρτέλ στην Ελλάδα, όπως της ενέργειας; Δεν πρέπει να υπάρχει τουλάχιστον μία κρατική τράπεζα, όπως σε πολλές άλλες φιλελεύθερες χώρες διεθνώς;
Περαιτέρω στο άρθρο 59, το μόνο καινούριο στοιχείο σε σχέση με την ισχύουσα νομοθεσία για τον ΟΔΔΗΧ, το Ν2628/1998 και το Ν4270/2014, αφορά τους σκοπούς του – στους οποίους προστίθεται η διαχείριση των ταμειακών διαθεσίμων του Δημοσίου. Ποιος είναι ο λόγος;
Στο άρθρο 60, στις αρμοδιότητες του ΟΔΔΗΧ περιλαμβάνεται ο δανεισμός με repos που έχει εκτοξευθεί – στην παρ. 5. Σχεδιάζεται αλήθεια να αυξηθεί ακόμη περισσότερο;
Φυσικά πάντως έχουμε αντίρρηση στην παρ. 1κστ – για τον κατά παρέκκλιση καθορισμό από τον ΟΔΔΗΧ, των δαπανών που είναι αναγκαίες για τη διενέργεια κάθε πράξης δανεισμού και διαχείρισης του δημόσιου χρέους.
Ιδίως για τις αμοιβές των οίκων αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας, για τις αμοιβές διάθεσης τίτλων σε φυσικά πρόσωπα, καθώς επίσης για τις γενικά και αόριστα αναφερόμενες αμοιβές, όσον αφορά την παροχή νομικών ή χρηματοοικονομικών υπηρεσιών.
Εν προκειμένω, όλοι γνωρίζουμε πως ο κλάδος των οίκων αξιολόγησης έχει βεβαρυμμένο ποινικό μητρώο, από την κρίση του 2008 – με το ρόλο που διαδραμάτισε. Σχεδιάζεται αλήθεια να τους πληρώνουμε, για να μας παρέχουν καλύτερες αξιολογήσεις;
Εκτός αυτού, είναι γενική και αόριστη η αναφορά στην έκδοση κάθε πράξης σχετικά με δαπάνες που είναι απαραίτητες για τη διενέργεια οποιασδήποτε πράξης δανεισμού και διαχείρισης του δημόσιου χρέους – στην παρ. 4. Ποιες ακριβώς είναι αυτές οι πράξεις και γιατί δεν τοποθετείται κάποιο οικονομικό όριο;
Στο άρθρο 61, γιατί απαλλάσσονται από ποινική ευθύνη τα μέλη του ΔΣ προκαταβολικά, με την παρ. 5; Γιατί θα έχουν μόνο μόνο αστική ευθύνη;
Στο άρθρο 63, η επιφύλαξη μας αφορά την παρ. 5 – η οποία ορίζει ότι, τα πρακτικά είναι απόρρητα και αποδεσμεύονται μόνο μετά από απόφαση του ΔΣ του. Πρόκειται αλήθεια για κάτι, σαν τις μυστικές συνεδριάσεις της επιτροπής που αποφάσιζε για τα lockdown;
Σε κάθε περίπτωση, λόγω του σημαντικού ρόλου του ΟΔΔΗΧ, θα πρέπει να υπάρχει έλεγχος των πεπραγμένων του από μία κοινοβουλευτική επιτροπή για τα ζητήματα δημοσίου χρέους – εάν όχι να είναι ευθέως προσβάσιμα στο σύνολο της Βουλής και του κοινού.
Στο άρθρο 64, μήπως είναι προκλητική η εξίσωση της μισθοδοσίας του γενικού διευθυντή του ΟΔΔΗΧ, ως ανώτατο όριο αποδοχών και πρόσθετων αμοιβών ή απολαβών, με τις μηνιαίες αποδοχές και με τα επιδόματα του προέδρου του Αρείου Πάγου;
Στο άρθρο 65, είναι μάλλον υπερβολικό ένας οργανισμός του δημοσίου με 40 σήμερα υπαλλήλους, 50 με τις νέες θέσεις που προβλέπονται, να αποτελείται από τέσσερις διευθύνσεις και δεκατέσσερα τμήματα – εκ των οποίων τα δύο αυτοτελή.
Έτσι θα υπάρχουν περισσότεροι διευθυντές και προϊστάμενοι από προσωπικό. Δρομολογείται μήπως για μισθολογικές αιτίες;
Στο άρθρο 66, δεν παρέχεται ο οργανισμός – οπότε δεν μπορούμε να εγκρίνουμε ένα κενό γράμμα που μπορεί να αλλάζει το οργανόγραμμα του ΟΔΔΗΧ.
Στο άρθρο 67, δεν είναι σωστή η παρεχόμενη στην παρ. 2 εξουσιοδότηση στα όργανα διοίκησης του ΟΔΔΗΧ, για την κατάρτιση Ειδικού Κανονισμού Οικονομικής Διαχείρισης – δεν είναι δυνατόν να ρυθμίζεται κάτι τέτοιο από τα ίδια τα στελέχη του.
Αντίστοιχα εσφαλμένη, εάν όχι περίεργη, είναι η πρόβλεψη πως η οικονομική διαχείριση του ΟΔΔΗΧ δεν υπάγεται στις διατάξεις περί Λογιστικού των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου – επίσης το ότι, δεν υπόκειται στον προληπτικό έλεγχο του Ελεγκτικού Συνεδρίου.
Στο άρθρο 68, είναι προφανώς ύποπτη η συλλήβδην εξαίρεση από τις κείμενες διατάξεις περί δημοσίων συμβάσεων και προσυμβατικού ελέγχου. Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές – ειδικά από τη στιγμή που δεν τοποθετούνται, έστω ενδεικτικά, κάποια ανώτατα οικονομικά όρια.
Πόσα δηλαδή μπορεί να δαπανά ο ΟΔΔΗΧ, χωρίς κανέναν έλεγχο και κατά παρέκκλιση των διατάξεων για τις δημόσιες συμβάσεις; 10 εκ.; 100 εκ.;
Στο άρθρο 69, γιατί αυξάνονται οι θέσεις εργασίας του ΟΔΔΗΧ, από 40 σε 50;
Συνεχίζοντας με το άρθρο 80, στην παρ. 4 αναφέρεται ότι, η Γενική Διεύθυνση του Σώματος Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος, έχει άμεση πρόσβαση στο Κεντρικό Μητρώο Πραγματικών Δικαιούχων – χωρίς κανέναν περιορισμό και χωρίς προηγούμενη ειδοποίηση του νομικού προσώπου ή της νομικής οντότητας.
Αν και μας βρίσκει σύμφωνους στην περίπτωση ατασθαλιών, δεν παύει να αποτελεί ευθεία παραβίαση του νόμου περί προσωπικών δεδομένων – γεγονός που θα προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις.
Στο άρθρο 81, στην κατάσταση που οδηγήθηκαν τα Ελληνικά νοικοκυριά, λόγω των μνημονιακών πολιτικών και όχι με δική τους ευθύνη, ο οφειλέτης πρέπει να έχει την δυνατότητα να ορίζει ο ίδιος και η οικογένεια του ποια είναι τα απαραίτητα πράγματα για τις στοιχειώδεις ανάγκες διαβίωσης τους.
Στο άρθρο 86, αν και πρόκειται για ένα ισχυρό κίνητρο, με δεδομένο το ότι, τα προβλήματα των ΜμΕ είναι η χρηματοδότηση και οι συνθήκες της οικονομίας, απορούμε με τι χρήματα θα κάνουν αυτές τις επενδύσεις και με ποιο όφελος – πόσο μάλλον όταν αυξάνεται συνεχώς το κόστος ενέργειας και ο πληθωρισμός πλησιάζει το 12%, εξανεμίζοντας ακόμη και τις τραπεζικές καταθέσεις.
Εκτός αυτού, δεν διευκρινίζονται οι συγκεκριμένοι ΚΑΔ δραστηριότητας ή οι κωδικοί, στους οποίους παρέχεται η εν λόγω έκπτωση – ενώ είμαστε αντίθετοι στο να καθορίζονται με ΚΥΑ τόσο σημαντικές διατάξεις.
Τέλος, δεν υπάρχει ούτε για αυτό το μέτρο κοστολόγηση από το ΓΛΚ – όταν υπήρχε τουλάχιστον εκτίμηση για το πρόγραμμα αλλαγής οικιακών συσκευών στο απαράδεκτο νομοσχέδιο για τον Κλιματικό Νόμο, ύψους 150 εκ. €. Ας μην απορούμε λοιπόν για τα συνεχή ελλείμματα, όταν η χώρα βαδίζει στα τυφλά.
Στο άρθρο 89, επεκτείνεται ο χρόνος αναγνώρισης των οριστικών ζημιών που αναγνωρίζονται προς έκπτωση – οι οποίες ζημίες προέρχονται από τη μεταβίβαση τίτλων συμμετοχής.
Ποιους αφορά; Γιατί γίνεται ρύθμιση; Δεν υπάρχει ούτε εδώ κοστολόγηση από ΓΛΚ – ενώ ασφαλώς πρόκειται για μία σημαντική αδιαφάνεια που δεν μας βρίσκει σύμφωνους.
Τέλος, δεν καταλαβαίνουμε το σκοπό που γίνεται η ρύθμιση του άρθρου 91. Μπορείτε να μας τον εξηγήσετε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου