ΤΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΟΣ

Ο αγώνας τών ορθοδόξων ενάντια στήν λαίλαπα τού οικουμενισμού στηρίζεται σέ δύο πυλώνες.
Δύο κακοδοξίες εκ τών οποίων η μία είναι εκκλησιαστική καί έχει ήδη καταδικαστει , και η άλλη είναι η ουσία τού κοσμικού φρονήματος.
Ο πρώτος πυλώνας είναι η αποκατάσταση τών πάντων. Στηρίζεται στήν εκκλησιαστική κακοδοξία ότι  ο Κύριος ήλθε να αποκαταστήσει τό αρχαίο κάλλος τού Αδάμ. Όμως η υμνολογία μας μάς προειδοποιεί ότι ο Κύριος ήλθε "τό αρχαίον κάλλος αναμορφώσασθαι". 
Ο αγώνας λοιπόν επικεντρώνεται στή αποκατάσταση τής ορθοδοξίας, στήν επιστροφή στήν κατάσταση τής εκκλησίας πρίν τήν εμφάνιση τής αιρέσεως. Καί είναι καταδικασμένος νά αποτύχει διότι η αίρεση πού γεννήθηκε από τούς κόλπους αυτής τής εκκλησιολογίας είναι ενας συναγερμός, μιά καμπάνα πού χτυπά γιά νά μάς καλέσει νά επιστρέψουμε στόν Κύριο γιατί Αυτόν χάσαμε.
Ο δεύτερος πυλώνας, η ουσία τού κοσμικού φρονήματος, είναι η αιώνια επανάληψη τού ιδίου. Όλες οι αιρέσεις είναι νέες φανερώσεις παλαιών καί ήδη καταδικασμένων αιρέσεων. Νεο-αρειανισμός, νεο-βαρλααμισμός, νεο-νικολαϊτισμός. Στηρίζεται στήν ψευδαίσθηση ότι η ορθοδοξία έκλεισε καί ολοκληρώθηκε με τό τέλος τού Βυζαντίου καί ουδέν καινόν μπορεί νά εμφανιστεί πλέον στόν τόπο τής εκκλησίας. 
Κάτι πού αρνείται αυτομάτως τόν ζωντανό Χριστό. Τήν συνεχή αγιότητα. Κάθε νέα διδασκαλία όπως τού Αγίου Σιλουανού: "Μείνε στήν κόλαση καί μήν απελπίζεσαι".
Η σύγχρονη εκκλησία, η ανύπαρκτη στρατευμένη εκκλησία, η οποία στήν ουσία καταργεί τούς Αγίους καί τήν δράση τους στή ζωή τών πιστών, περιορίζεται στήν ποιμαντική τών επισκόπων καί στόν αντιαιρετικό αγώνα τού κλήρου. Καί ποιό είναι τό περιεχόμενο αυτής τής ποιμαντικής ευθύνης, πού πήρε τήν θέση τής πνευματικής καθοδηγήσεως; Μέ τίς εγκυκλιους τους οι επίσκοποι ειδοποιούν ότι τό αντιαιρετικό τμήμα έχει καθαρίσει νέο βοσκότοπο όπου μπορούν χωρίς φόβο τά πρόβατα τού Θεού νά πάνε να βοσκήσουν.
Καί εις ζωήν αιώνιον.
Αμέθυστος   .