ΠΕΡΙ ΑΓΑΠΗΣ

Η "ένσαρκη" αγάπη την οποία μας δίδαξε ο Κύριος αποτελούσε την παράδοση της ορθοδόξου Εκκλησίας και τον τρόπο ζωής της κοινωνίας. Τί καινούριο έφερε ο Κύριος στή ζωή των ανθρώπων, ποιό είναι αυτό που άλλαξε τον τρόπο της ζωής τους;

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ! Εμφανίζεται για πρώτη φορά στην ιστορία με την επικράτηση του Χριστιανισμού. Η φύση δέν γνωρίζει πατέρα. Ακόμη και όταν ένα αρσενικό και ένα θηλυκό συνεργάζονται στο μεγάλωμα των μικρών συμπεριφέρονται και τα δύο σαν θηλυκά (σαν μητέρες). Οι θρησκείες προσφέρουν στην ανθρωπότητα Πατριάρχες.

Οι πλέον σκληρές πατριαρχικές κοινωνίες υπάρχουν στον Ινδούϊσμό και στον Μωαμεθανισμό. Ο Πατέρας στην ορθοδοξία ξεκινούσε από το πρωταρχικό στοιχείο της κοινωνίας την οικογένεια και έφτανε στο υψηλότερο δυνατό, στόν πνευματικό πατέρα. Με την παρουσία του πατέρα μετεμορφώθη και η ύπαρξη της μητέρας. Πνευματοποιήθηκε τρόπον τινά. Για αιώνες η παράδοση της κοινωνίας μας ήταν να δημιουργεί καλούς Χριστιανούς. Σήμερα η παράδοση αυτή χάθηκε εξολοκλήρου. Ο φόβος των γονιών είναι μήπως το παιδί τους καταλήξει στην εκκλησία, και δεν χαρεί την ζωή του.

Η Δύση δεν γνώρισε ποτέ της πατέρα. Στη θέση της υπακοής και του σεβασμού που προϋπέθετε η Χριστιανική πίστη μπήκε η Γνώση. Ο πατέρας και η μητέρα ήταν αναγκασμένοι να συνάπτουν πλατωνικούς έρωτες με τα μέλη της κοινωνίας τους για να βρίσκονται σε σχέση και ενότητα. Και αυτή η παράδοση είχε ένα τέλος με την εμφάνιση της επιστήμης και την ταύτιση της γνώσεως με την επιστημονική γνώση! Σήμερα ο βασικός πυρήνας που δίνει ζωή, στη Δύση, οπισθοδρόμησε στις δύο μητέρες της προθρησκευτικής περιόδου. Παράλληλα δε εμφανίζεται με απαιτήσεις ενοποιητικού παράγοντος η έννοια της αγάπης.

Άνθισε από τον Γερμανικό ιδεαλισμό στην ρωσική ψυχή με το βαθύ γήϊνο συναίσθημα. Πρώτος ο Ντοστογιέφσκι μας έδωσε την εικόνα της. "Άν δώ τον εσταυρωμένο από εδώ και την αλήθεια από εκεί, θα πάω με τον εσταυρωμένο". Χώρισε τα αχώριστα και καταδίκασε την καρδιά του ανθρώπου να θυσιάζεται χωρίς αλήθεια. Αυτή η θυσία χωρίς αλήθεια απεκάλυψε τελικώς στην ανθρωπότητα τον "Πατερούλη" Στάλιν.

Αυτή η έννοια της αγάπης φτάνει στις μέρες μας να απαιτεί την παγκόσμια ειρήνη κάτω από το σκήπτρο του "μπαμπούλη", του ΠΑΠΑ. Μια ειρήνη η οποία θα ζητήσει ξανά θυσίες από την ανθρωπότητα για την πραγματοποίησή της. Και οι θυσίες έχουν ήδη αρχίσει να προσφέρονται.

Ο Ντοστογιέφσκι ξανά στους Αδελφούς Καραμαζώφ μας προσφέρει την εμβληματική εικόνα της νέας πορείας: Ο νεαρός Καραμαζώφ εγκαταλείπει τον Γέροντα της παραδόσεώς μας για την ζωή των ανθρώπων. Φεύγοντας γονατίζει και φιλά τη Γή.

Αυτή η εννοια της αγάπης ονομάζεται σήμερα αγάπη της ετερότητος, διότι δέχεται την ετερότητα και μοναδικότητα του αληθινού ΕΓΩ, του ΠΡΟΣΩΠΟΥ και αντικαθιστά την αληθινή αγάπη της παραδόσεώς μας, της ομοιότητος, όπου ο άλλος ήταν ο αδελφός, η εικόνα του Θεού του ζώντος.

                   ΙΔΟΥ ΚΕΝΑ ΠΟΙΩ ΠΑΝΤΑ

Αμέθυστος