---------------------------------------------------------
Από τον Άγιο Ιωάννη Δαμασκηνό
Πρίν αντιγράψουμε τό ξεκαθάρισμα τών επίμαχων σημείων περί τής Αγίας Τριάδος από τόν Άγιο Ιωάννη Δαμασκηνό, θά θέλαμε νά προσδιορίσουμε μιά σύγχρονη αλλοίωση τού Συμβόλου τής Πίστεως εκ μέρους τών κ.κ.Γιανναρά καί Ζηζιούλα. Τό Σύμβολο τής Πίστεως αρχίζει : Πιστεύω εις έναν Θεόν, Πατέρα Παντοκράτορα...... καί εις έναν Κύριον Ιησούν Χριστόν.....καί εις τό Πνεύμα τό Άγιο.....Οί σύγχρονες κεφαλές τής θεολογίας μας διαβάζουν: Πιστεύω εις έναν Θεόν Πατέρα Παντοκράτορα, ποιητήν ουρανού.... Η εκκλησία μάς είχε προειδοποιήσει εν καιρώ ειρήνης νά μήν αλλάξουμε ούτε ένα κόμμα από τά δόγματά μας καί ίσως ακουγόταν υπερβολικό. Καί όμως δέν ήταν.
Έκδοσις Ακριβής τής Ορθοδόξου Πίστεως :
8(8) Γιά τήν Αγία Τριάδα.
Γι αυτό λοιπόν πιστεύουμε σέ έναν Θεό, σέ μιά αρχή άναρχη, άκτιστη, αγέννητη καί ανόλεθρη καί αθάνατη, αιώνια, άπειρη, απερίγραπτη...... αρχή που δημιούργησε όλα τα κτίσματα, τα ορατά και τα αόρατα...... με καθαρό και αμόλυντο τρόπο βρίσκεται πάνω σε όλες τις ουσίες (αχράντως ταίς όλαις ουσίαις επιβατεύουσαν και πάντων επέκεινα και πάσης ουσίας εξηρημένην ως υπερούσιον και υπέρ τα όντα ούσαν) πιστεύουμε σε ένα Πατέρα, την αρχή και αιτία όλων, ούκ έκ τινος γεννηθέντα, αναίτιον και αγέννητον μόνον υπάρχοντα. Και είς ένα Υιόν του Θεού τον μονογενή... δι’ ου τα πάντα εγένετο, ο χαρακτήρ του πατρός, ο Λόγος ο ενυπόστατος, η ουσιώδης και τελεία και ζώσα εικών του αοράτου Θεού.
Ομοίως πιστεύομεν και εις εν πνεύμα το Άγιον, το κύριο και ζωοποιόν, το έκ του Πατρός εκπορευόμενον και έν Υϊώ άναπαυόμενον... την πηγήν της ζωής και του αγιασμού.
Παραδεχόμαστε ότι ο καθένας από τούς τρείς έχει τέλεια υπόσταση ίνα μή εκ τριών ατελών μίαν σύνθετον φύσιν τελείαν γνωρίσωμεν, άλλα μιά απλή ουσία σε τρείς τέλειες υποστάσεις. Διότι είναι αδύνατο να γίνει σύνθεση από τέλειες υποστάσεις.
Κατά συνέπεια δεν λέμε το είδος (το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό) από τις υποστάσεις, αλλά στίς υποστάσεις (άλλ’ εν υποστάσεσιν).
Ατελή είναι όσα δεν σώζουν το είδος του πράγματος που αποτελείται από αυτά. Π.χ. το λιθάρι και το ξύλο και το σίδερο είναι το καθένα τέλειο καθεαυτό κατά την δική του φύση, αλλά έν σχέσει πρός το σπίτι που αποτελείται από αυτά (πρός δέ το εξ αυτών αποτελούμενον οίκημα ατελές έκαστον αυτών υπάρχει) γιατί απομονωμένο το καθένα από αυτά δεν είναι σπίτι (ουδέ γάρ εστίν έκαστον αυτών καθ’ εαυτό οίκος).
Ενώ οι υποστάσεις είναι τέλειοι θεοί κάθε μία απο αυτές, δεν έχουν ανάγκη την σωστή αρχιτεκτονική σχέση και κοινωνία για να είναι θεοί, όπως διδάσκουν περί ετερότητος ο Ζηζιούλας και ο Γιανναράς και έχουν επινοήσει τον σύγχρονο πόλεμο περί ρατσισμού και την σωτηρία δια της κοινωνίας, αλλοιώνοντας πλήρως την Αγία Τριάδα καθώς στα πονεμένα τους μυαλά μόνον ο Πάτηρ είναι ο Θεός.
- Άρα και ορθοδόξως πρώτος. Αλλοίμονό μας να λατρεύαμε από εδώ και πέρα τον Νεόπλατωνικό Θεό.
Παραδεχόμαστε λοιπόν τέλειες τίς υποστάσεις, συνεχίζει ο Άγιος Δαμασκηνός, για να μη νοήσουμε σύνθεση στη θεία Φύση!
«Γιατί η σύνθεση είναι αρχή της διασπάσεως».
Εδώ βρίσκεται σε απόλυτο αδιέξοδο και ο σεβαστός μεταφραστής Νίκος Ματσούκας, ο οποίος έμαθε την θεολογία διαβάζοντας Γερμανικά:
Και πάλι λέμε τις τρείς υποστάσεις στη μεταξύ τους σχέση (σαν ετερότητες), για να μη εισαγάγουμε πλήθος και συνέλευση θεών!
Νά όμως τί λέει το πρωτότυπο: Και πάλιν έν αλλήλαις τας τρείς υποστάσεις λέγομεν, ίνα μη πλήθος και δήμον θεών εισαγάγωμεν. (Για να μην ξαναφτιάξουμε τον Όλυμπο της δικαιοσύνης του κ. Γιανναρά και την εσχατολογική Σύναξη του κ. Ζηζιούλα).
Διά μέν των τριών υποστάσεων το ασύνθετον και ασύγχυτον. Διά δέ του ομοουσίου και έν αλλήλαις είναι τας υποστάσεις...... το αδιαίρετον καί το είναι ένα θεόν, γνωρίζομεν.
Έτσι λοιπόν μαθαίνουμε να αγαπούμε το όμοιο, την εικόνα του θεού σε κάθε συνάνθρωπό μας. Σήμερα καλούμαστε να αγαπήσουμε το έτερον! Δηλαδή τί; Τα όμορφά του μάτια; Την προσωπικότητα; Το στύλ; Το ύφος; Την φωνή; Έλεος!
---------------------------------------
Αυτή είναι μια επιβεβαίωση των όσων γράψαμε στην αρχή του κειμένου μας. Η ορθόδοξη θεολογία ακολουθεί πιστά πλέον τις καθολικές κακοδοξίες, διότι εάν χωρίσαμε την Εκκλησία μας λόγω της προσθήκης ενός όρου από την παπική κακοδοξία, εδώ έχουμε την αλλοίωση ολοκλήρου του Συμβόλου της Πίστεως. Η νέα οικουμενική εκκλησία πιστεύει σε άλλον θεό πλέον ξεκάθαρα.
Aμέθυστος
6 σχόλια:
Μου δημιουργήθηκαν μερικές απορίες για το κείμενο αυτό που αναρτήσατε.
1)Καταρχήν Εικόνα του Θεού δεν είναι μόνο ο Ιησούς Χριστός ενώ εμείς οι άνθρωποι είμαστε Κατά την Εικόνα του Θεού;
2)Η κατά την εικόνα Θεού πλάση μας τελικά δεν είναι αυτό που ονομάζουμε πρόσωπο, δηλαδή το αποτύπωμα, η σφραγίδα του Θεού στην ανθρώπινη φύση μας σύμφωνα με την μελέτη "Το "εμφύσημα" στο "πρόσωπο" του Αδάμ"; http://www.oodegr.com/oode/genesis/adam5.htm#tess
3)Δεν καταλαβαίνω το τελικό συμπέρασμα σας. Πιστεύω ότι αυτό που λένε οι Οικουμενιστές "να αγαπήσουμε το έτερο" είναι το πρόσχημα για να υιοθετήσουμε την αίρεση παραφράζοντας το "Αγάπα τον πλησίον σου" στο "Αγάπα τον Θεό του πλησίον σου". Όταν όμως αναφερόμαστε σε έτερο δεν εννοούμε αυτό που δεν είμαστε εμείς; Γιατί πρέπει να υπάρχει κάποια αντιστοιχία με την Αγία Τριάδα; Λέμε συνήθως ότι όπως ο Θεός είναι ένας αλλά τρία πρόσωπα έτσι είμαστε και η ανθρωπότητα είναι μία αλλά πολλά πρόσωπα - αλλά και αυτό στη πραγματικότητα δεν είναι λανθασμένο σύμφωνα με την Πατερική Θεολογία του π Ιωάννη Ρωμανίδη επειδή δεν μπορεί να υπάρξει καμία σύγκριση ανάμεσα στο κτιστό και στο Άκτιστο;
"...ξέρομε από την εμπειρία των Προφητών και των Πατέρων, από την εμπειρία του δοξασμού, δηλαδή της θεώσεώς τους, ότι κατά την θέωσι καταργούνται τα νοήματα περί Θεού. Σ’ αυτήν την εμπειρία εξακριβώνεται αυτό το γεγονός ότι δηλαδή δεν ανταποκρίνεται κανένα κτιστό νόημα στην άκτιστη πραγματικότητα του Θεού. Δεν υπάρχει καμμία απολύτως ταυτότης ούτε ομοιότης των νοημάτων ή ονομάτων που έχομε περί Θεού, με την πραγματικότητα που είναι ο ίδιος ο Θεός".
(Πρωτοπρεσβύτερου Ιωάννου Ρωμανίδου Πατερική Θεολογία σελίδα 16
Παρακαταθήκη Θεσσαλονίκη 2004)
Αγαπητέ φίλε αργούμε στην απάντησή μας, αλλά μερικές φορές πρέπει να κλέβουμε τον χρόνο.
Ο Κύριος είναι η Εικών του Πατρός και η μοναδική οπωσδήποτε. Εμείς δημιουργηθήκαμε κατ’ εικόνα της Αγίας Τριάδας. Γι’ αυτό διαβάζουμε στην Γένεση. Κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν ποιήσωμεν…
Το εμφύσημα στο πρόσωπο του Αδάμ δεν τον εμπόδισε να πέσει! Να χάσει την επαφή του με τον Θεό. Το ορθόδοξο πρόσωπο θα έπρεπε να αφορά την υποστατική ένωσή μας με το πρόσωπο του Κυρίου. Κάτι διαφορετικό, παραπάνω, από το εμφύσημα.
Οι οικουμενιστές ακολούθησαν την προτεσταντική θεολογία, η οποία δέχθηκε την θεωρία του Hegel πως τα πρόσωπα της Αγίας Τριάδος είναι απέναντι το ένα από το άλλο και σχετίζονται όπως εμείς οι άνθρωποι, αδιαφορώντας για την πατερική διδασκαλία πως τα πρόσωπα της Αγίας Τριάδος βρίσκονται εν αλλήλαις, δηλαδή το ένα «μέσα» στο άλλο. Οι οικουμενιστές κατήργησαν την κοινή Ουσία, και επομένως το υπερούσιον του Θεού.
Ωραία εκφράζεις την ετερότητα, αγάπα τον θεό του πλησίον σου. Θα το υιοθετήσουμε. Δεν δέχθηκε ποτέ η θεολογία μας, οποιαδήποτε αναλογία κτιστού και ακτίστου, όπως δίδαξε ο Ακινάτης, ούτε Ιεραρχία στην Αγία Τριάδα, όπως δίδαξε ξανά ο Ακινάτης. Η ετερότητα που διδάσκουν είναι η προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου, η ιδιαιτερότητά του, το στυλ του. Ό,τι δημιουργεί ο άνθρωπος μακρυά από τον Θεό.
Ευχαριστούμε ιδιαιτέρως για την συμμετοχή σου!
Αμέθυστε, έχω διαβάσει κάπου την άποψη ότι το Άγιο Όρος βρίσκεται σε πνευματική παρακμή παρακμή και αλλοίωση για τον εξής λόγο: Στα μέσα τις δεκαετίας του '70 εγκαταστάθηκαν μαζικά και επάνθρωσαν τις ολιγάριθμες έως τότε αδερφότητες των μοναστηριών του Αγ.Όρους πρόσωπα που προηγουμένως είχαν θητεύσει και περάσει σε χριστιανικές οργανώσεις όπως η "Ζωή". Στο Άγιο Όρος κατέλαβαν σημαντικές θεσεις(π.χ. ηγουμενίες) μετέφεραν όμως στο νέο περιβάλλον του Όρους τη νοοτροπία των οργανώσεων της "Ζωής" με τον αυταρχισμό και τον ευσεβισμό(πρότυπο Αγίου θεωρήθηκε ο Νικόδημος Αγιορείτης) που επικρατούσε στις τάξεις της επικρατούσε. Επίσης αυτοί οι "νεοαγιορείτες" ηγούμενοι, όπως αποκαλούνται από κάποιους, διέστρεψαν την έννοια της μοναχικής υπακοής και την μετέστρεψαν σε μία κατάσταση αρρωστημένη. Όλες αυτές οι "κατηγορίες" εναντίον των ηγουμένων του Αγ. Όρους ευσταθούν? Έχουν βάση τελικά όλα αυτά? Θα εκτιμούσα μία απάντηση σου.
Αγαπητέ Στέφανε είναι μεγάλο τό πρόβλημα τού Αγίου Όρους αλλά μάς επιτρέπει νά δούμε συγκεντρωτικά τό αιώνιο πανανθρώπινο πρόβλημα, τό οποίο η εκκλησία τού Κυρίου είχε λύσει αλλά είναι θύμα του η σημερινή. Τό πρόβλημα είχε πρωτοεμφανιστεί στην έρημο μέ τόν Ευάγριο καί τόν Μακάριο, σάν ΚΑΘΑΡΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ή ΚΑΡΔΙΑΚΉ ΠΡΟΣΕΥΧΗ. Η Εκκλησία είχε καταδικάσει τόν Ευάγριο διότι δέν υπάρχει καθαρή προσευχή, είναι διαλογισμός. Όπως εξηγεί στό Άσμα Ασμάτων ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης η φωτιά χρειάζεται καύσιμο υλικό γιά νά καίει καί νά φουντώνει.
Άς επιστρέψουμε στό Όρος. Εμφανίστηκαν δύο προβληματικές πηγές, οι Ζωϊκοί και οι Φιλοθεϊτες τού Γέροντος Εφραίμ. Οι Ζωϊκοί είναι οι καθαροί αλλά οι Φιλοθεϊτες δέν ήταν οι καρδιακοί. Ο Εφραίμ ήταν ένα είδωλο σάν μαθητής τού Ιωσήφ. Επέβαλε σέ όλους πρίν από την υπακοή τήν προσευχή, ενώ οι Ζωϊκοί επέβαλαν μιά υπακοή κοντά στη σρατιωτική πειθαρχία, χωρίς αγάπη. Στό βιβλίο Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης στο Γ'κεφάλαιο ξεκαθαρίζουν τά πάντα, δηλ. εμφανίζεται η αληθινή μας παράδοση.
Ο Γέρο-Ιωσήφ παρότι είχε διακρίνει τό Γέροντα Εφραίμ τόν άφησε να προκόψει στήν υπακοή και μετά τόν κάλεσε κοντά του. Όχι τόσο γιά νά τόν βοηθήσει νά κερδίσει τή χάρι τού Θεού όσο γιά νά τόν βοηθήσει νά μήν τή χάσει.
Αυτή είναι η πνευματική μας παράδοση δέν έχει σχέση μέ Ηγουμένους. Σήμερα οι Ηγούμενοι είναι Επίσκοποι. Τό θέμα είναι ατελείωτο προσπαθήσαμε νά τό σχηματοποιήσουμε. Μπορούμε καί νά τό συνεχίσουμε.
«Τό πρόβλημα είχε πρωτοεμφανιστεί στην έρημο μέ τόν Ευάγριο καί τόν Μακάριο, σάν ΚΑΘΑΡΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ή ΚΑΡΔΙΑΚΉ ΠΡΟΣΕΥΧΗ. Η Εκκλησία είχε καταδικάσει τόν Ευάγριο διότι δέν υπάρχει καθαρή προσευχή, είναι διαλογισμός. Όπως εξηγεί στό Άσμα Ασμάτων ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης η φωτιά χρειάζεται καύσιμο υλικό γιά νά καίει καί νά φουντώνει.»
Μου φαίνεται κάπως ασαφές το παραπάνω. Έκανε καλά λοιπόν η Εκκλησία με την καταδίκη του Ευάγριου ή όχι; Είναι «διαλογισμός» η «καθαρή προσευχή»; Ποιο είναι τότε το «καύσιμο υλικό» του Αγίου Γρηγορίου;
Θα ήταν ιδιαίτερα ευπρόσδεκτη μια μικρή συνέχεια στο θέμα εδώ ή, ίσως καλύτερα, σε μια μελλοντική ανάρτηση.
Ευχαριστώ.
@ Ανώνυμε 07/02/2010 1:18 π.μ.
Σε λίγο θα ασχοληθούμε ιδιαιτέρως με το θέμα αυτό σχολιάζοντας τις χειραγωγημένες απόψεις του κ.Ράμφου.
Δημοσίευση σχολίου