Η ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΠΡΟΣΧΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ

ΟΨΕΙΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΤΗΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ (ΛΑΤΙΝΙΚΗΣ…) ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ      ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ, ΤΟΝ ΙΣΛΑΜΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΒΡΑΪΣΜΟ (ή :  ΕΜΠΡΟΣ, ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΧΑΡΑΞΕ Ο… ΠΑΠΑΣ)

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΙΚΑ ΚΙ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΚΑ ΣΚΟΡΠΑ

Σημείωση: Τον Ιανουάριο του 2007 ο  Ιωάννης Σπιτέρης, Ρωμαιοκαθολικός αρχιεπίσκοπος Κερκύρας και καθηγητής του Πανεπιστημίου Antonianum της Ρώμης, παρουσίασε ως προσκεκλημένος της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών (!) της ιεράς μητροπόλεως Δημητριάδος (για να ακούγονται όλες οι απόψεις…) το εξής κείμενο-απόφαση του Βατικανού περί της ενώσεως όλων των θρησκειών της Γης. Το μακρόχρονο σχέδιο της Νέας Τάξης, που στις μέρες μας φαίνεται να πλησιάζη στην ολοκλήρωσή του, ήταν ήδη σε προχωρημένη πορεία…

 Το κείμενο αυτό έχει ως εξής:

  Σε μιαν εποχή που κυριαρχεί η βία και ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός, οι μεγάλες θρησκείες καλούνται να αναρωτηθούν με ποιόν τρόπο θα μπορέσουν να αντιδράσουν σ’ αυτήν την κατάσταση. Η Καθολική Εκκλησία, με τη Β΄  Σύνοδο του Βατικανού, προσπάθησε να θέση τις βάσεις για έναν υγιή διάλογο με τις άλλες θρησκείες και κυρίως με τις υπόλοιπες χριστιανικές ομολογίες.

Πρώτ’ απ’ όλα η Σύνοδος του Βατικανού δηλώνει ότι ο άνθρωπος έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της συνείδησης και της θρησκευτικής ελευθερίας. Τις αρχές της θρησκευτικής ελευθερίας η Σύνοδος τις απαιτεί όχι μόνον από τους άλλους για την ίδια την Καθολική Εκκλησία, αλλά και την ίδια την Καθολική Εκκλησία την υποχρεώνει να τις αναγνωρίση και για τις άλλες θρησκείες. Τα όρια της θρησκευτικής ελευθερίας σχετίζονται με την ηθική αρχή της προσωπικής και κοινωνικής ευθύνης και του σεβασμού για την ελευθερία του «άλλου». Με την αρμονία που εκφράζει η ελευθερία της Εκκλησίας και η θρησκευτική ελευθερία αναγνωρίζεται συνάμα το δικαίωμα όλων των ανθρώπων και όλων των κοινοτήτων να πιστεύουν και να ομολογούν τη θρησκεία τους ελεύθερα και ανεπηρέαστα. ‘Οσο περισσότερο μάλιστα ενώνονται οι λαοί διαφόρων πολιτισμών, θρησκειών και χαρακτηριστικών, τόσο περισσότερο αυξάνει και η συνείδηση της προσωπικής ευθύνης του καθενός (!!).

                 Σ’ ό,τι αφορά στον Οικουμενισμό, η αποκατάσταση της ενότητας και η προαγωγή της μεταξύ όλων των χριστιανών, αποτέλεσε κυρίαρχο σκοπό της Β’  Βατικανής Συνόδου και μια από τις σημαντικότερές της επιδιώξεις. Ο «άγιος» πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β΄ έγραφε: « Είμαι πεπεισμένος ότι η Β΄ Σύνοδος του Βατικανού υπήρξε ευλογημένος καιρός, κατά τη διάρκεια του οποίου πραγματοποιήθηκαν οι βασικές προϋποθέσεις της συμμετοχής της Καθολικής Εκκλησίας στον οικουμενικό διάλογο» (Ut unum sint, αρ, 30). Ο ίδιος ο πάπας επισημαίνει: «Πρόκειται πραγματικά για μια σημαντική πρόοδο, γιατί είναι η πρώτη φορά στην ιστορία που η δράση υπέρ της ενότητας των χριστιανών απέκτησε διαστάσεις τόσο μεγάλες και επεκτάθηκε σε τόσο ευρύ κύκλο» (αρ. 41).

                  Μια σημαντική δήλωση των συμμετεχόντων στη Β΄ Βατικανή Σύνοδο αφορά στις σχέσεις της Καθολικής Εκκλησίας με τις μη χριστιανικές θρησκείες, μια σχέση που βασίζεται στην άρση των προκαταλήψεων και στην αγάπη που πρέπει να διακατέχη όλες τις ανθρώπινες καρδιές. Η Καθολική Εκκλησία πιστεύει ακράδαντα ότι ο Χριστός, η προσωποποίηση  (!!)  της ειρήνης, συμφιλίωσε διαμέσου του σταυρικού του θανάτου εθνικούς και Ιουδαίους. Επιπλέον, η Εκκλησία αποδοκιμάζει με τόλμη όλους τους διωγμούς που υπέστησαν τα αδέλφια της του Ισραήλ αλλά και τους σύγχρονους διωγμούς και τη βία και τις καταπιέσεις κάθε μορφής αθώων ανθρώπων, αναγγέλλοντας τον Χριστό σαν σημείο της παγκόσμιας αγάπης του Θεού και σαν πηγή κάθε χάριτος.

                     Ο ζωντανός, αληθινός, φιλεύσπλαχνος και παντοδύναμος Θεός (!) που πρεσβεύουν οι μουσουλμάνοι, πλάστης και αυτός του ουρανού και της γης, είναι ο Θεός στον οποίον ευγενικά υποτάσσουν τις καρδιές τους. Το Ισλάμ είναι άλλωστε μια θρησκεία, που αναγνωρίζει τον Ιησού Χριστό ως προφήτη και τιμά τη μητέρα του με μια λατρεία ζηλευτή ακόμα και για τους ίδιους τους χριστιανούς (!). Αλλά και με τους ιουδαίους, που απολαμβάνουμε μαζί τους τον ίδιον εκείνον Θεό της Παλαιάς Διαθήκης, μας ενώνουν πολύ περισσότερα από αυτά που αδίκως (!) μας κράτησαν σε απόσταση στο διάβα των αιώνων.

                       Με σκοπό τη συνέχιση και την προαγωγή του Διαλόγου με τις χριστιανικές αλλά και με τη μουσουλμανική και την εβραϊκή θρησκεία, η «αγία εδρα» απεφάσισε την ίδρυση τριών επιτροπών για την προαγωγή του διαχριστιανικού και διαθρησκευτικού διαλόγου. Και πιο συγκεκριμένα, την ίδρυση του Ποντιφικού Συμβουλίου για την προαγωγή της ενότητας των χριστιανών, του Ποντιφικού Συμβουλίου «Δικαιοσύνη και Ειρήνη» και του Ποντιφικού Συμβουλίου για τον διαθρησκευτικό διάλογο, τα οποία συνεργάζονται (ήδη…) με τα διάφορα θρησκευτικά κέντρα των διαφόρων θρησκειών και ομολογιών εύρυθμα και ακατάπαυστα (Εμείς τί κάνουμε; …). Χαρακτηριστικό αυτής της συνεργασίας υπήρξε η διαθρησκευτική συνάντηση το 1984 στην Ασίζη, όταν φωτισμένοι πνευματικοί ταγοί από όλους τους θρησκευτικούς χώρους, διατράνωσαν την επιθυμία και την προσευχή τους για την άρση της αντιπαράθεσης των πολιτισμών και για τη δημιουργία μιας γέφυρας για την προσέγγιση δύσης και ανατολής, με σκοπό να εμπνεύση τους πιστούς όλων των χωρών για μιαν ειρηνική συνύπαρξη και για την κατάργηση των στεγανών εκείνων που θα οδηγήσουν σε πνευματική ανάπτυξη και συνεργασία.

                        ( Περίληψη της εισήγησης, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Θεσσαλία»)

ΣΧΟΛΙΟ : Ο αγράμματος κ.Σπιτέρης μιλά μέ τό στόμα γεμάτο γιά τό θεό τών μουσουλμάνων χωρίς νά λαμβάνει υπ’όψιν του ότι ο θεός τών μουσουλμάνων αδυνατεί νά έλθει σέ επαφή μέ τόν κόσμο πού δημιούργησε καί μέ τούς πιστούς του. Οι Σούφι οι οποίοι προσπάθησαν νά υπακαταστήσουν αυτή τήν τραγική απουσία μέ τήν λατρεία τού δασκάλου, κυνηγήθηκαν καί κάηκαν ζωντανοί. Είναι μιά νεκρή θρησκεία, κληρικαλιστική, πλήρης κανόνων καί μόνον, γεμάτη απαγορεύσεις, απάνθρωπη όπως κάθε κληρικαλισμός, στήν οποία οι άνθρωποι καλούνται μέ αυτοθυσία νά σώσουν τούς κανόνες, όπως καί στόν ορθόδοξο κληρικαλισμό καί στόν Λατινικό.

Είναι εύλογη η επιθυμία τής ενώσεως όλων αυτών τών κληρικαλισμών, εφόσον δέν υπάρχει καμία δυνατότης ενώσεως μέ τόν θεό.

Σπιτέρη αγράμματε! Εργάζεσαι γιά τήν ένωσή μας μέ τόν πάπα, τόν μεγαλύτερο εγκληματία όλων τών εποχών τής ιστορίας. Ο Χίτλερ καί ο Στάλιν ωχριούν μπροστά του.

Αμέθυστος