ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ (8)

Συνέχειααπό : Παρασκευή, 8 Ιουλίου 2011

Ira Progoff

1.   ΠΡΟΣ ΜΙΑ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΠΟΥ ΛΕΙΠΕΙ

2.   Η ΑΓΩΝΊΑ ΚΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΉ ΜΑΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

Το χαρακτηριστικό της προσωπικότητας να κινείται προς τα εμπρός εκφράζεται στον ανώτατο βαθμό στις πράξεις και τα γεγονότα της Γής ενός ατόμου. Aυτά έρχονται σαν αποτέλεσμα των δυναμικών παραγόντων που ξεδιπλώνονται στα βάθη της ψυχής. Η πηγή των εξωτερικών γεγονότων βρίσκεται στο συμβολικό επίπεδο της προσωπικότητας, ιδιαίτερα στην ροή φανταστικών εικόνων, η οποία αποτελεί το υπερλογικό έδαφος του νου. Θα συζητήσουμε τις αρχές αυτού του στοιχείου αναλυτικά στο Κεφάλαιο 3, αλλά εδώ μερικά παραδείγματα με όνειρα μπορούν να μας δώσουν μία γεύση της προσωπικής εμπειρίας, που είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη της προσωπικότητας.

Σε ένα ομαδικό εργαστήριο, στο οποίο ερευνούσαμε τις αρχές τής λειτουργίας τής ψυχής χρησιμοποιώντας το προσωπικό μας υλικό, ένας από τις συμμετέχοντες είπε ένα όνειρο, που είναι χαρακτηριστικό για την ψυχή που βρίσκεται στο στάδιο της μετάβασης. Αυτός ο νέος άνδρας ήταν ένας τελειόφοιτος σπουδαστής, που είχε δοκιμάσει την μία δυσκολία μετά την άλλη στην ζωή του. Ξεκινούσε ένας είδους δραστηριότητος προχωρούσε επάνω σε αυτή την γραμμή, και έπειτα ανεξήγητα σταματούσε. Άρχιζε άλλο είδους δράσης, έπειτα και κάτι άλλο, τα προχωρούσε ως ένα σημείο, και μετά αισθανόταν αναγκασμένος να τα σταματήσει και να αρχίσει κάτι καινούργιο. Στην απογοήτευση του άρχισε να πιστεύει ότι ένα ορισμένο πρωτότυπο συμπεριφοράς λειτουργούσε μέσα στην προσωπικότητα του, το οποίο θα τον έκανε να πηδάει από το ένα στο άλλο σε όλη του την ζωή, και θα τον εμπόδιζε από το να θερίσει ποτέ τους καρπούς των κόπων του. Τελικά, φθάνοντας στο σημείο μιας προσωπικής κρίσης, είδε το ακόλουθο όνειρο :

Στο όνειρο βρισκόταν σε μία μεγάλη συγκέντρωση ανθρώπων, όπου παιζόταν ένα παιχνίδι στο οποίο ο κάθε ένας έπρεπε να πάρει μέρος στο κυνήγι ενός θησαυρού. Ο ονειρευόμενος ξεκίνησε για να συμμετάσχει στο κυνήγι με την συντροφιά μιας ομάδας, αλλά υπήρχε στο όνειρο το αίσθημα ότι το να βρει τον θησαυρό ήταν δικό του ιδιαίτερο καθήκον. Στην πορεία του κυνηγιού έφθασαν σε ένα παραμορφωμένο δέντρο. Καθώς το πλησίασαν είδαν ότι σε ένα από τα στριμμένα κλαδιά του κρεμόταν ένα λαμπερό κλειδί. Ήταν χρυσό και άστραφτε, και κατάλαβαν αμέσως ότι ο θησαυρός που έψαχναν βρισκόταν ακριβώς κάτω από εκείνο το κλειδί.

Γρήγορα κάποιος από την ομάδα έφερε ένα φτυάρι και ο ονειρευόμενος άρχισε να σκάβει. Αφού έσκαψε μία ή δύο φορές με το φτυάρι, ξαφνικά το έδαφος άνοιξε. Άνοιξε από μόνο του σε ένα πολύ πλατύ και βαθύ χάσμα που τους επέτρεπε να δουν μακριά κάτω ως τα βάθη της Γής. Εκεί ο ονειρευόμενος διέκρινε ένα αντικείμενο, που αναγνώρισε αμέσως ότι ήταν ο κρυμμένος θησαυρός. Έβλεπε όμως ότι για να τον φθάσει, χρειαζόταν ένα εργαλείο πολύ μεγαλύτερο από το φτυάρι, τα μέλη της ομάδας αντιλήφθηκαν ότι χρειαζόταν να γίνει περισσότερη δουλειά για να μπορέσουν να πλησιάσουν τον θησαυρό, και έτσι έφυγαν να βρουν και άλλα εργαλεία. Όταν είχαν προχωρήσει για να βρουν και άλλα εργαλεία, σταμάτησαν λίγο και κοίταξαν πίσω τους τα δέντρα. Τώρα παρατήρησαν ότι το παραμορφωμένο δέντρο δεν είχε πια περίεργο σχήμα. είχε γίνει ψηλό και ίσιο και στεκόταν μπροστά τους ευχάριστο στην θέα. Καθώς αυτή η αντίληψη της μεταμόρφωσης του δέντρου έμπαινε στην συνείδηση του ονειρευομένου, το όνειρο τελείωσε και ο ίδιος ξύπνησε.

Όταν γίνεται η διήγηση ενός τέτοιου ονείρου η πρώτη ερώτηση αφορά το τί είδος συναισθήματος το συνοδεύει. Σε αυτή την περίπτωση, το όνειρο είχε και μία ατμόσφαιρα έντασης και μια ένδειξη ότι μία καινούργια προοπτική ανοιγόταν για τον ονειρευόμενο. Φαινόταν να συλλογίζεται τις περασμένες του εμπειρίες σε σχέση με την σημασία τους για το μέλλον του. Η ζωή του παρουσιαζόταν σαν ένα παραμορφωμένο δέντρο, και η πορεία τού ονείρου έδειχνε μία σειρά από γεγονότα, με τα οποία θα άλλαζε η φύση αυτού του δέντρου. Το όνειρο τού έδωσε την ιδέα ότι η καθοδήγηση που χρειαζόταν θα ερχόταν ακριβώς εξαιτίας των λαθών και των παρανοήσεων του στις περασμένες του εμπειρίες. Το λαμπερό κλειδί κρεμόταν επάνω στο κακοσχηματισμένο δέντρο. Ήταν απαραίτητο να προσέξει ο ονειρευόμενος την παραμόρφωση του δέντρου, και να αναγνωρίσει ότι αυτό ήταν το σημάδι του θησαυρού που έψαχνε αν βρει.

Το όνειρο τού έδειξε επίσης την σχέση ανάμεσα στο κλειδί και τον θησαυρό, τονίζοντας την σημασία του κοιτάγματος προς τα κάτω. Το επόμενο βασικό βήμα ήταν να αρχίσει πραγματικά να δουλεύει και να σκάψει προς την κατεύθυνση του θησαυρού.

Από την στιγμή που άρχισε το έργο, από τότε που έκανε ένα άνοιγμα στη Γή, με τις δικές του προσπάθειες, το έργο θα γινόταν πιο γρήγορα για χάρη του από δυνάμεις μεγαλύτερες από αυτόν. Γινόταν κατά κάποιον τρόπο από μόνο του. Καθώς έφευγε, ανακάλυψε ότι η ίδια η φύση του δέντρου είχε αλλάξει στην πορεία των προσπαθειών του. Αυτό επιβεβαίωσε ακόμη περισσότερο την ενθάρρυνση που είχε πάρει όσον αφορά το μέλλον, όταν κοίταξε μέσα στο χάσμα όπου βρισκόταν κρυμμένος ο θησαυρός.

Ένα όνειρο σαν αυτό δείχνει πολλά πράγματα όσον αφορά την φύση της διαδικασίας που συμβολίζει τα βάθη της προσωπικότητας. Καθώς η ένταση που έρχεται σαν αποτέλεσμα της απογοήτευσης αυξάνεται μέσα στο άτομο, μία έντονη μορφή συνειδητοποίησης φαίνεται να γεννιέται μέσα στην ψυχή, που εντοπίζεται στην παρούσα στιγμή σαν ένα μεγάλο ΤΩΡΑ άμεσης εμπειρίας. Το ΤΩΡΑ εκτείνεται και εκτείνεται σαν ένα κεντρικό σημείο στην πορεία της ζωής. Δίνει έτσι μία δυναμικά ισορροπημένη προοπτική της ανάπτυξης της ζωής τού ανθρώπου σαν συνόλου. Τα όνειρα που γεννιούνται από αυτήν την ένταση έχουν οξύτητα στις ακριβείς περιγραφές τους και έχουν πλατύ άνοιγμα στις προοπτικές που παρουσιάζουν. Αποκρυστάλλωναν το παρελθόν σε μία εικόνα, όπως αυτή του παραμορφωμένου δέντρου, και χρησιμοποίησαν  την ένταση του τώρα σαν ένα μοχλό για να γίνει ένα ευαίσθητο πήδημα στο μέλλον. Το άτομο που είναι ικανό να αναγνωρίσει ένα τέτοιο όνειρο και να ανταποκριθεί σε αυτό, παίρνει από αυτό ένα ισχυρό αίσθημα για το που βρίσκεται στην παρούσα στιγμή της ζωής του, και έναν υπαινιγμό για το πώς μπορεί να προσεγγίσει το μέλλον του, έτσι ώστε το σπέρμα της δυναμικότητας να μπορέσει να αναπτυχθεί.

Αυτό το όνειρο με το κυνήγι του θησαυρού εξέφρασε μία μεγάλη ένταση, αλλά η αγωνία που συνδεόταν μαζί του δεν  ήταν τόσο μεγάλη ώστε να ανατρέψει την ισορροπία των δυνάμεων του ατόμου. Όταν η αγωνία φθάσει σε αυτό το σημείο, η κατάσταση γίνεται πολύ πιο σοβαρή. Παρουσιάζει τότε πολύ μεγαλύτερες δυσκολίες στο να εργασθεί κανείς με αυτήν και οπωσδήποτε είναι πολύ λιγότερο ευχάριστη για να την ζήσει κανείς. Όμως κατά παράδοξο τρόπο ,και εξαιτίας ακριβώς της ενόχλησης που προκαλεί, η έντονη ανησυχία ανοίγει μία ακόμη μεγαλύτερη προοπτική ανάπτυξης, σε σχέση με τα βάθη της ψυχής.

Συνεχίζεται

Αμέθυστος