πηγή : ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ
ΔΥΣΚΟΛΙΑΙ ΣΥΝΥΠΑΡΞΕΩΣ
Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Διονύσιος Τάτσης
Δέν ἔχουν ὅλοι οἱ χριστιανοί τόν ἴδιο βαθμό πίστης καί τήν ἴδια πρόοδο στήν ἀρετή. Ἄλλοι εἶναι προοδευμένοι, μετά ἀπό πολυχρόνιο πνευματικό ἀγώνα, καί ἄλλοι τώρα ἀρχίζουν. Ἔτσι εἶναι φυσικό νά ὑπάρχουν δυνατοί πνευματικά καί ἀδύναμοι μέ πολλές ἐπιμέρους ἐλλείψεις. Ὅλοι αὐτοί, ὡστόσο, πρέπει νά συνυπάρξουν, γιατί ἀποτελοῦν μέλη τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, γνωρίζοντας τίς δυσκολίες πού δημιουργεῖ ἡ συνύπαρξη, συμβουλεύει σχετικά: «Ὅσοι ἔχουμε δυνατή πίστη ὀφείλουμε νά ἀνεχόμαστε τίς ἀδυναμίες ὅσων ἔχουν ἀδύναμη πίστη καί νά μή κάνουμε ὅ,τι ἀρέσει σ᾽ ἐμᾶς. Ἡ συμπεριφορά τοῦ καθενός μας νά εἶναι ἀρεστή στόν πλησίον, ὥστε νά τόν βοηθάει νά προκόβει στό ἀγαθό κι ἔτσι να συντελεῖ στήν οἰκοδομή τῆς Ἐκκλησίας. Ἄλλωστε, καί ὁ Χριστός δέν ἔζησε, γιά νά εὐαρεστήσει τόν ἑαυτό του, ἀλλά, ὅπως λέει ἡ Γραφή, οἱ ὕβρεις ὅσων σ᾽ ἔβριζαν, Θεέ, ἔπεσαν πάνω μου. Νά ξέρετε ὅτι ὅσα γράφτηκαν στίς Γραφές, ἔχουν γραφτεῖ, γιά νά μᾶς διδάσκουν...Ἔτσι, μέ την ὑπομονή καί τήν ἐνθάρρυνση, πού δίνει ἡ Γραφή, θά στηριχτεῖ ἡ ἐλπίδα μας. Εἴθε ὁ Θεός, πού χαρίζει τήν ὑπομονή καί τήν ἐνθάρρυνση, νά σᾶς δώσει τήν ὁμόνοια σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι, ὅλοι μαζί μέ μια φωνή θά δοξάσετε τό Θεό, τόν Πατέρα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ».
Χρειάζεται, λοιπόν, ἀνοχή στούς ἀδελφούς, ὑπομονή καί διαρκής ἐνθάρρυνση, προκειμένου νά ξεπεράσουν τις ἀδυναμίες τους. Μέ τόν τρόπο αὐτό θά ἐξασφαλιστεῖ ἡ ὁμόνοια μεταξύ τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία εἶναι ἀναγκαία προϋπόθεση γιά τήν κατά Θεόν προκοπή τους. Οἱ δυνατοί δέν πρέπει νά ἐξοργίζουν τούς ἀδύναμους καί ἀρχάριους στήν πνευματική ζωή, νά μή τούς περιφρονοῦν οὔτε καί νά τούς βάζουν στό περιθώριο, ἀλλά ἀντίθετα μέ ἀνυπόκριτη ἀγάπη νά τούς συμπαρίστανται καί να τούς παρακινοῦν στόν πνευματικό ἀγώνα, προσφέροντάς τους τίς δικές τους ἐμπειρίες.
Χρειάζεται, λοιπόν, ἀνοχή στούς ἀδελφούς, ὑπομονή καί διαρκής ἐνθάρρυνση, προκειμένου νά ξεπεράσουν τις ἀδυναμίες τους. Μέ τόν τρόπο αὐτό θά ἐξασφαλιστεῖ ἡ ὁμόνοια μεταξύ τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία εἶναι ἀναγκαία προϋπόθεση γιά τήν κατά Θεόν προκοπή τους. Οἱ δυνατοί δέν πρέπει νά ἐξοργίζουν τούς ἀδύναμους καί ἀρχάριους στήν πνευματική ζωή, νά μή τούς περιφρονοῦν οὔτε καί νά τούς βάζουν στό περιθώριο, ἀλλά ἀντίθετα μέ ἀνυπόκριτη ἀγάπη νά τούς συμπαρίστανται καί να τούς παρακινοῦν στόν πνευματικό ἀγώνα, προσφέροντάς τους τίς δικές τους ἐμπειρίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου