Κράτος δολοφόνος

Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

Ηθικός αυτουργός μαζικών αυτοκτονιών Ελλήνων θα γίνει ο Λοβέρδος.

Μείζον εθνικό και κοινωνικό θέμα είναι η “διαγραφή” των “αιωνίων” από τα μητρώα των Πανεπιστημίων.

Εξαιτίας της απειλείται η κοινωνική ειρήνη και τα συμφέροντα του κράτους.

Πρέπει να παρέμβει άμεσα ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου για το θέμα των διαγραφών των “αιωνίων”.

Όταν ένα κοριτσάκι σου επιτίθεται και σε χτυπάει, δεν νομιμοποιείσαι να βγάλεις ένα πιστόλι και να του τινάξεις τα μυαλά στον αέρα. Ακόμα κι αν μπορείς να αποδείξεις με τα πλέον αδιάσειστα στοιχεία ότι σου επιτέθηκε με όλες του τις δυνάμεις, εντελώς απρόκλητα και αιφνιδιαστικά, αυτό από μόνο του δεν αρκεί, για να σε απαλλάξει από τις ευθύνες της “ασύμμετρης” και δολοφονικής “απάντησής” σου. Αυτό λέει ο νόμος …Απέναντι στη δράση, ακόμα και την πιο αυθαίρετη, πρέπει να υπάρχει μια αντίδραση αναλόγου μεγέθους και ισχύος …Δεν βγάζεις πιστόλι, όταν σε απειλούν με τηγάνι …Δεν βγάζεις χειροβομβίδα, όταν σε απειλούν με σουγιά. Δεν χτυπάς με όλη σου τη δύναμη, ως ενήλικας, ένα μικρό παιδάκι που σου επιτέθηκε.

Αυτός είναι ο ορισμός της έννοιας της “ασύμμετρης βίας” …Ένας όρος νομικός, ο οποίος μπορεί να εφαρμοστεί τόσο σε φυσικά πρόσωπα όσο και σε μηχανισμούς, οι οποίοι μπορούν να ασκήσουν βία με την εξουσία και τα μέσα που διαθέτουν …Ένας όρος, ο οποίος μπορεί να οδηγήσει στην τιμωρία αυτού που δεν σεβάστηκε τις “αναλογίες” μεταξύ τής δράσης και της δίκαιης αντίδρασης …Είτε αυτός είναι ένα Ισραήλ, που επιτίθεται με τα πιο σύγχρονα και θανατηφόρα μέσα σε αμάχους, για να “τιμωρήσει” την απλά “θορυβώδη” και “αναποτελεσματική” Χαμάς, είτε μιλάμε για απλούς ιδιώτες, που ξεπερνούν τα όρια …Ιδιώτες, οι οποίοι εσκεμμένα ξεπερνούν τα όρια τις περισσότερες φορές, εφόσον χρησιμοποιούν μια “πρόφαση” άμυνας και άρα ένα ψήγμα “δίκιου”, για να εκμεταλλευτούν μια “υπεροχή”, που μετατρέπει την αντίδραση σε απλή “εκτέλεση”.

Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε αυτό το φαινόμενο και στην περίπτωση των “αιωνίων”. Το ελληνικό κράτος μπορεί να κατηγορηθεί άνετα για άσκηση “ασύμμετρης βίας” απέναντι στους “αιωνίους”. Με όλη του την ισχύ απειλεί με “πυρηνικό όλεθρο” τους “αιώνιους”, οι οποίοι το “απείλησαν” με “άσφαιρα” πυροτεχνήματα της αντίδρασης. “Διέταξε” το κράτος τους πολίτες να κάνουν εκδήλωση “ενδιαφέροντος” απόκτησης του πτυχίου τους και επειδή κάποιοι από αυτούς αντέδρασαν και αρνήθηκαν να ευθυγραμμιστούν με τη φασιστική εντολή του, θέλει, όχι απλά να τους “τιμωρήσει”, αλλά να τους “εξαφανίσει” από το πρόσωπο τής Γης.

Αντί δηλαδή το κράτος να επιλέξει τη “συμμετρική βία” μιας διοικητικής ποινής, που μπορεί να είναι η “καθυστέρηση” ενός εξαμήνου από την εκ νέου εκδήλωση ενδιαφέροντος για εξετάσεις ή ενός παραβόλου για την μη έγκαιρη “ενημέρωση” του Πανεπιστημίου, επέλεξε την “ασύμμετρη βία”, η οποία στην περίπτωσή μας είναι η “εκτέλεση” του αντιδραστικού “αιωνίου”. Χωρίς να δίνει δεύτερη ευκαιρία σ’ αυτούς που, κάνοντας χρήση του νόμου, θέλησαν να προστατεύσουν την επιλογή τους και αντέδρασαν στην αυθαιρεσία του, περνά σε ένα πραγματικό “ολοκαύτωμα”. Χωρίς καν ν’ ανοίξει μια δημόσια συζήτηση μ’ αυτούς που αναγκάζει να ενεργήσουν με έναν συγκεκριμένο και “χρηματοβόρο” τρόπο, επιχειρεί να τους παραδώσει στο πυρ το εξώτερον.

Αυτό πάνω – κάτω δήλωσε ο θρασύτατος σταλινικός Λοβέρδος …Ένας άξιος εκπρόσωπος της γενιάς του Πολυτεχνείου. Την αντίδραση και τη θέληση του πολίτη να στηρίξει την επιλογή του να πάρει το πτυχίο του όποτε το επιθυμεί ο ίδιος, την τιμωρεί με “θάνατο”. Αυτό, το οποίο δεν θα τολμούσε να κάνει ούτε η Χούντα, το κάνει η γενιά των “ηρώων” τού αντιχουντικού “αγώνα”. Μιλώντας όπως ένας μαφιόζος νταβατζής, μας δήλωσε ότι οι “αιώνιοι” προειδοποιήθηκαν από το κράτος και όσοι επέδειξαν “αδιαφορία” θα καταδικαστούν εις “θάνατον” δια της “διαγραφής”. Αυτή βέβαια η “προειδοποίηση” είναι προφανές πως είναι η “αφορμή”. Το κράτος δημιούργησε τις συνθήκες αυτές, ώστε να προκύψει η αφορμή και άρα μια “ψευδονόμιμη” δικαιολογία, που θα του επέτρεπε να “τιμωρήσει” τους “αιωνίους”.

Αυτό δεν το λέμε εμείς …Αυτό προκύπτει από τα μέχρι στιγμής δεδομένα …Αυτό δείχνει η “λογιστική” τού όλου προβλήματος …Όλα “ασύμμετρα” είναι σε αυτήν την υπόθεση. Δεν είναι ασύμμετρη μόνον η “ποινή” που θέλουν να επιβάλουν σε κάποιους δήθεν αντιδραστικούς “αιωνίους”, ασύμμετρα είναι και τα δήθεν κέρδη τής κοινωνίας απ’ αυτήν την απάνθρωπη πολιτική. Στην πραγματικότητα το κράτος, με τους απίστευτης ισχύος μηχανισμούς του, στρέφεται και καταστρέφει χιλιάδες πολίτες για ασήμαντο λόγο. Με τεράστιο κόστος για μια μεγάλη κοινωνική ομάδα, το συνολικό κοινωνικό κέρδος αυτής της ενέργειας θα είναι μηδενικό.

Εξαιτίας αυτής της διαγραφής δεν θα γλιτώσει χρήματα το κράτος, εξασφαλίζοντας πόρους, ώστε να σώσει την Ανώτατη Εκπαίδευση. Γιατί; …Γιατί δεν ξοδεύει χρήματα για τους “αιωνίους”. Δεν θα εξασφαλίσει “μέσα” για την καλύτερη εκπαίδευση των ενεργών φοιτητών. Γιατί; …Γιατί δεν διαθέτει κάποια μέσα εκπαίδευσης στους “αιωνίους”, τα οποία τα στερούνται οι ενεργοί φοιτητές. “Μα…”, θα πει κάποιος, “και ποιος είναι ο λόγος για ένα τόσο σκληρό μέσο τιμωρίας και μια τόσο μαφιόζικη συμπεριφορά; Δεν μπορεί το κράτος να είναι τόσο παράλογο. Δεν μπορεί το κράτος να φέρεται τόσο σκληρά άνευ λόγου”.

Το κέρδος το μαθαίνουμε δια στόματος του καθ’ ύλην αρμοδίου, που είναι ο ίδιος ο Υπουργός Παιδείας …Ένα κέρδος, το οποίο είναι ασήμαντο μπροστά στον κοινωνικό πόνο που προκαλείται. Κατά την άποψή μας πρόκειται για το μεγαλύτερο έγκλημα της Μεταπολίτευσης …για την πιο ασήμαντη αφορμή. Ο κοινωνικός εγκληματίας Λοβέρδος θέλει να “πληγώσει” πάνω από 100,000 ανθρώπινες ψυχές για ένα κέρδος, το οποίο μόνον στο άρρωστο μυαλό του υπάρχει …Για το κέρδος ότι: “θα αποδοθεί το αληθινό φοιτητικό δυναμικό των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ και σε μας αλλά και στους αξιολογητές από τον διεθνή τομέα, που πολλές φορές αξιολογούν τα ιδρύματα, χωρίς να έχουν άμεση επαφή”.

Θα “πληγώσει” χιλιάδες ανθρώπους και τις οικογένειές τους, επειδή δεν μπορεί να “βαπτίσει” ένα ανθρώπινο δυναμικό με έναν νέο νομικό όρο, ο οποίος θα τους κάνει “διακριτούς” και δεν θα επηρεάζει τις εξελίξεις και τις υποτιθέμενες αξιολογήσεις. Θα καταστρέψει ένα για πολλούς συμπολίτες βασικό ψυχολογικό “έρεισμα” της δύσκολης ζωής τους, για λόγους απλά γραφειοκρατικούς. Θα “σβήσει” από τα πανεπιστημιακά “κιτάπια” το πιο μεγάλο επίτευγμα της ζωής τους, για να διευκολύνει στη δουλειά τους κάποιους γραφειοκράτες …Να τους διευκολύνει απλά να κάνουν τη δουλειά τους και όχι να αλλάξει τα δεδομένα υπέρ τής χώρας μας …Να τους διευκολύνει να “δουν” και άρα να κάνουν καλά τη δική τους δουλειά, εφόσον, όταν αυτοί δεν “βλέπουν” καλά, οι ίδιοι ευθύνονται και κανείς άλλος. Για να “δουν” λοιπόν αυτοί πιο εύκολα “καλά”, θα θυσιάσει χιλιάδες ανθρώπους, ώστε να μην μπερδεύονται οι “στραβοί” από το “φόντο”.

Όλα αυτά για το τίποτε …Χωρίς κανένα κέρδος για την κοινωνία …Επειδή απλά δεν μπορεί να τους ονομάσει “φοιτητές σε αναστολή” ή κάτι άλλο, που θα τους “ομαδοποιεί” και θα τους εξαιρεί από την καθημερινότητα των Πανεπιστημίων. Προτιμά το “πονάει χέρι, κόβει χέρι” χωρίς δεύτερη κουβέντα. Αυτό, όμως, στη δεδομένη στιγμή δεν είναι μόνον άδικο, αλλά και κοινωνικά επικίνδυνο. Η Ελλάδα σήμερα βιώνει την απόλυτη καταστροφή. Ο κόσμος καθημερινά βυθίζεται στη θλίψη. Καθημερινά φτάνει σε όρια, τα οποία δοκιμάζουν τις αντοχές του. Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε – και με τους ανθρώπους να πιέζονται από όλες τις μεριές και να αισθάνονται απολύτως αδύναμοι και αδικημένοι – κινδυνεύουμε με ανάλγητες πολιτικές αυτού του είδους να έχουμε και ανθρώπινες απώλειες.  Για πολλούς μπορεί αυτό να είναι “η τελευταία σταγόνα στο ποτήρι” και να έχουμε κι αυτοκτονίες, τις οποίες κάποιοι θα τις αποδώσουν σε “ψυχολογικούς” λόγους, ενώ θα τις έχουν προκαλέσει οι ίδιοι. Μιλάμε για απειλή ανθρωπιστικής καταστροφής, την οποία πρέπει να προλάβουμε.

Σε αυτήν την τόσο κρίσιμη εθνικά στιγμή, που βιώνει ο λαός μας, το κράτος δείχνει όχι μόνο, ανάλγητο, αλλά και εξαιρετικά βλακώδες. Οι ενέργειές του δεν έχουν το παραμικρό ίχνος ελληνικής λογικής …Δεν έχουν το παραμικρό ίχνος κοινωνικής ευαισθησίας, συμπάθειας ή αλληλεγγύης …Δεν έχουν δείξει ούτε στο ελάχιστο πως έχουν προσπαθήσει να βρουν έστω και μια μικρή και ανώδυνη προσέγγιση στην επίλυση του προβλήματος …Έστω να δεχθούμε ότι πιέζονται από τους ξένους “αξιολογητές” να δείξουν τα πραγματικά ανθρώπινα δυναμικά των Πανεπιστημίων και άρα όπου μπορούν να “κόψουν” κάτι ανώδυνο.

Αν, δηλαδή, για τους λόγους που επικαλούνται, θα έπρεπε οπωσδήποτε να μειώσουν τον όγκο των “αιωνίων”, δεν έδειξαν ότι αναζήτησαν “περίσσευμα” εκεί όπου πραγματικά δεν θίγεται κανένας. Δεν προσπάθησαν να βρουν, για παράδειγμα, ποιους θα μπορούσαν να διαγράψουν χωρίς κανένα απολύτως κόστος …Να βρουν ποιους θα μπορούσαν να  διαγράψουν, χωρίς να υπάρξει η παραμικρή διαμαρτυρία. Δεν προσπάθησαν να κόψουν τα “νύχια” από τα “δάχτυλα”, αλλά πήγαν κατ’ ευθείαν στο “κρέας”. Αυτό, το οποίο λέμε δεν είναι υπερβολή …Αρκεί μια απλή ερώτηση στους αρμοδίους, και η έλλειψη απάντησης θα μας δικαιώσει στη διαπίστωσή μας.

Μπορεί το Υπουργείο να μας αποδείξει, για παράδειγμα, πόσοι απ’ αυτούς που θα διαγράψει είναι ζωντανοί και πόσοι νεκροί; Οι “λιμνάζοντες” φοιτητές, όπως τους ονομάζει, “λιμνάζουν” εδώ και δεκαετίες …Πολλές δεκαετίες, όμως, είναι πολύς χρόνος και μιλάμε για θνητούς ανθρώπους. Γιατί αυτό είναι σημαντικό; …Γιατί η διαγραφή μπορεί να “ζημιώνει” τους ζωντανούς, αλλά όχι τους νεκρούς …Γιατί η διαγραφή μπορεί να “πληγώνει” τους ζωντανούς, αλλά όχι τους νεκρούς. Μπορεί το Υπουργείο να μας αποκαλύψει πόσοι απ’ αυτούς τους “λιμνάζοντες” είναι νεκροί; Πόσους απ’ αυτούς, δηλαδή, μπορεί να διαγράψει, χωρίς να υπάρχει καθόλου κοινωνικό κόστος; …Όχι βέβαια. Δεν μπορεί να μας αποκαλύψει, γιατί απλούστατα δεν γνωρίζει το ίδιο.

“Μα…” θα πει κάποιος, “τι να κάνει το υπουργείο; Να ρωτήσει τους νεκρούς αν πέθαναν;” …Όχι βέβαια. Μπορούσε, όμως, να ρωτήσει ποιοι από τους ζωντανούς “υπάρχουν” και ενδιαφέρονται να διατηρήσουν τις ιδιότητές τους και από εκεί θα έβγαζε μια πρώτη λίστα διαγραφών. Έκανε κάτι τέτοιο το Υπουργείο; Το Υπουργείο, το οποίο σήμερα μοιράζει απειλές και τιμωρίες, “διδάσκοντας” υπευθυνότητα, μπορεί να μας πει τι έκανε για να “διευκολύνει” τους ξένους αξιολογητές των Πανεπιστημίων, χωρίς να “στεναχωρήσει” τους Έλληνες; Στην εποχή της απίστευτης οικονομικής κρίσης, που γονατίζει εκατομμύρια Ελλήνων, έκανε αυτό το οποίο άπτεται των καθηκόντων του; Έδωσε μια δωρεάν “γραμμή”, ώστε να τηλεφωνήσουν οι ενδιαφερόμενοι “αιώνιοι” και να δηλώσουν ότι εξακολουθούν να ζουν και ότι συνεχίζουν να έχουν ενδιαφέρον για την προσωπική τους “περιουσία”;

Μόνον με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να γνωρίζει το κράτος ποιοι απ’ όλους αυτούς τους υποψήφιους για “διαγραφή” είναι ζωντανοί και ποιοι είναι πεθαμένοι. Το έκανε; …Όχι βέβαια. Ήθελε να “κοντύνει” ένα “άκρο” και δεν ξεκίνησε από το “νεκρό” μέρος, προκειμένου να σώσει ό,τι μπορεί να “σωθεί”, παρά πήγε και ξεκίνησε από τη “ρίζα” να το “ξεριζώσει. Αυτό το θρασύ και βλακώδες κράτος, ενώ δεν έκανε τίποτε για τους υποψήφιους “διαγραφέντες”, έρχεται τώρα και με το θράσος του δωσίλογου Λοβέρδου θέτει τελεσίγραφα …Με τη φωνή τού Λοβέρδου το κράτος μιλάει ως μαφιόζος νταβατζής …””Προειδοποιήσαμε” και όποιοι δεν μας “άκουσαν” θα “τιμωρηθούν””. Ως “τιμωρία” προσπαθούν να το επιβάλουν σε μια κοινωνία, η οποία ήδη νιώθει ότι βρίσκεται υπό ξένο “ζυγό” και τιμωρείται.

Το κράτος, το οποίο δεν έκανε εξεταστική για την αθλιότητα του Μνημονίου, εξαντλεί την αυστηρότητά του στους φουκαράδες, οι οποίοι άφησαν υπόλοιπα σπουδών εξαιτίας αδυναμίας. Το κράτος, το οποίο δεν τιμώρησε τα λαμόγια τού χρηματιστηρίου, των Ολυμπιακών Αγώνων και των προμηθειών, θέλει να τιμωρήσει σκληρά αυτούς που “προειδοποίησε” να πάνε να γραφούν για εξετάσεις και δεν το έκαναν. Το κράτος, το οποίο άφησε τους “Χριστοφοράκους” να δραπετεύσουν, θέλει να τιμωρήσει όλους τους “αιωνίους” μαζί.

Προμελετημένο έγκλημα με “κατασκευασμένο” άλλοθι.

Εξετάζοντας την κατάσταση με μια καθαρά αστυνομική “ματιά”, καταλαβαίνουμε ότι εδώ βρισκόμαστε προ ενός προμελετημένου εγκλήματος …Ενός εγκλήματος, το οποίο ταιριάζει περισσότερο στην αγγλοσαξονική λογική και όχι στην ελληνική λογική …Ένα έγκλημα “έξωθεν” σχεδιασμένο. Καθόλου παράξενο στους καιρούς που ζούμε. Είναι βέβαιο, δηλαδή, ότι αυτός ο νόμος έφτασε στο Υπουργείο γραμμένος στα αγγλικά …Όπως πρόσφατα καταγγέλθηκε ότι έγινε και με τον επίσης εξοντωτικό νόμο ΕΝΦΙΑ. Στο προτεκτοράτο με τον όνομα Ελλάς είμαστε σίγουροι ότι κάτι ανάλογο πρέπει να έχει γίνει και με τον νόμο αυτόν, που αφορά τη διαγραφή των “αιωνίων“.

Είναι φανερό ότι αυτός ο νόμος είναι απαίτηση των δανειστών. Είναι φανερό ότι αυτός ο νόμος σχεδιάστηκε με βάση μια λογική, η οποία δεν είναι ελληνική. Είναι φανερό ότι αυτός ο νόμος σχεδιάστηκε από ανθρώπους, οι οποίοι δεν είχαν γνώση των ιδιομορφιών τού ελληνικού συστήματος παιδείας. Είναι φανερό ότι αυτός ο νόμος – εκτός όλων των άλλων – έχει ως πρόθεσή του να προσβάλει και να ταπεινώσει τους Έλληνες. Από τη στιγμή που θεωρούμε ότι υπάρχει επίθεση εναντίον των δικαιωμάτων των Ελλήνων πολιτών, ευνόητο είναι ότι θα έπρεπε να δημιουργηθούν όλα εκείνα τα νομικά “αντίμετρα”, τα οποία θεωρητικά δεν θα τους επέτρεπαν να αντιδράσουν. Κάποιοι θα έπρεπε να έχουν σχεδιάσει το “άλλοθί” τους, για να επιτεθούν σε κάποιους πολίτες.

Γνωρίζοντας ότι θα είχαν νομικά προβλήματα με τη διαγραφή του “κεφαλαίου” εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων, θέλησαν να δημιουργήσουν μια “ψευδοκατάσταση”, η οποία θα τους έδινε “άλλοθι”. Όπερ και εγένετο …Τους έδωσαν κάποιες θεωρητικές δυνατότητες για να “δράσουν”, ώστε στην αντίθετη περίπτωση να νομιμοποιούνται να τους τιμωρήσουν. Γιατί μιλάμε για θεωρητικές δυνατότητες; …Γιατί, όταν υποχρεώνεις κάποιον σε μια περίοδο τρομερής οικονομικής κρίσης να κάνει κάτι το οποίο προϋποθέτει αρκετό χρήμα και άλλη τόση πνευματική διαύγεια, χωρίς να γνωρίζεις την κατάσταση στην οποία βρίσκεται, είναι βέβαιο ότι η “ευκαιρία” που του δίνεις είναι προσχηματική. Είναι μια “ευκαιρία” απ’ αυτές που δίνονται μόνο και μόνο για να καταγράφονται κάπου σαν τέτοιες. Όπως δεν μπορείς να δώσεις εντολή σε κάποιον αθλητή να κάνει ρεκόρ, έτσι δεν μπορείς να δώσεις εντολή σε κάποιον “αιώνιο“ να περάσει τα μαθήματα που “χρωστάει“.

Γιατί έγινε αυτό; Γιατί υπήρχε πρόβλημα νομικό με την απευθείας διαγραφή των “αιωνίων”. Γνώριζαν εξ’ αρχής οι “επιτελείς” τής μπιλντερμπεργκιανής Διαμαντοπούλου ότι θα έπρεπε να επινοήσουν νομικές “πατέντες”, προκειμένου να προχωρήσουν σε διαγραφές “αιωνίων”. Γι’ αυτόν τον λόγο – και προφανώς υπό αγγλοσαξονική “καθοδήγηση” – δεν προχώρησαν σε άμεση εφαρμογή τού εξοντωτικού μέτρου των διαγραφών, παρά αποφάσισαν να δώσουν τη διετή παράταση σε όσους θα “ενδιαφέρονταν”. Αυτό, όπως είναι προφανές, δεν το έκαναν από κοινωνική ευαισθησία …Αυτό το έκαναν, για να εξασφαλίσουν το “άλλοθι” που τους έλλειπε.

Όμως, η κακοήθεια δεν μπορεί να κρυφτεί …Μια κακοήθεια, την οποία η γενιά του Πολυτεχνείου την “σέρνει” σαν να είναι μια δεύτερη φύση της. Η γενιά αυτή, η οποία μας παρέδωσε στους τοκογλύφους, δεν σέβεται ούτε καν τους δικούς της νόμους. Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, από την ώρα και τη στιγμή που η Ελλάδα “γνώρισε” τους “συνταγματολόγους” της γενιάς του Πολυτεχνείου, έπαψε να έχει Σύνταγμα. Με “συνταγματολόγους” σαν τον Βενιζέλο και τον Λοβέρδο, τα “είδαμε” όλα …Χειρότερη Χούντα κι απ’ αυτήν των “συνταγματαρχών” είναι αυτή των “συνταγματολόγων”. Γιατί το λέμε αυτό; …Για τον εξής απλό λόγο …Δεν σέβονται τίποτε και κανέναν, προκειμένου με “σοφιστείες” να προσαρμόσουν την πραγματικότητα στα μέτρα τους.

Στην περίπτωσή αυτήν, όμως, ξεπέρασαν και τους εαυτούς τους. Στην περίπτωση αυτήν εκτός από παράνομοι είναι και καραγκιόζηδες. Οι άνθρωποι πρέπει να έβγαλαν την νομική σχολή με “σκονάκια” του Πασοκιστάν. Δεν εξηγείται διαφορετικά …Καμία επαφή, όχι απλά με τον νόμο, αλλά ούτε με τη λογική. Παράνομοι σε όλα τα επίπεδα. Ο νόμος τους δεν είναι απλά παράνομος επί της ουσίας του, είναι παράνομος και ως προς τη σκληρότητά του. Είναι πολύ σκληρός για τον πολίτη και το “άλλοθί”του, που του εξασφαλίζει τη λειτουργία, επιεικώς αστείο. Γι’ αυτόν τον λόγο κάναμε την ανάλυση περί “ασύμμετρης βίας”. Ακόμα κι αν επί της ουσίας έχεις δίκιο, δεν μπορείς να τιμωρήσεις τόσο σκληρά κάποιους ανθρώπους με τόσο “αστεία” νομικά επιχειρήματα. Δεν μπορείς να αφήσεις έναν άνθρωπο να πεθάνει από την πείνα, επειδή δεν συμπλήρωσε μια αίτηση, για να ζητήσει φαγητό που δικαιούνταν.

Επιπλέον, δεν μπορείς να θεωρείς σαν βασικό επιχείρημα το ότι δεν “ενδιαφέρθηκαν”, όταν δεν μπορείς να αποδείξεις ότι “ενδιαφέρθηκες” εσύ πρώτα γι’ αυτούς …Όταν δεν μπορείς να αποδείξεις πως έκανες ό,τι προβλεπόταν από την πλευρά σου, προκειμένου να “μετακινηθεί” το ζήτημα στο δικό τους “ενδιαφέρον”. Έχει έστω και ένα στοιχείο το Υπουργείο, που να αποδεικνύει ότι αναζήτησε όλους αυτούς τους ανθρώπους και αφού τους ενημέρωσε επίσημα και υπηρεσιακά, αυτοί “αδιαφόρησαν”; Εφόσον δεν γνωρίζει καν ποιοι είναι, πώς γνωρίζει ότι αδιαφόρησαν στις “εντολές” του και τους τιμωρεί χωρίς κανέναν ενδοιασμό; Αν κάποιος λείπει χρόνια στο εξωτερικό, με ποιο θράσος θα τον ενημερώσουν στο μέλλον ότι έχει διαγραφεί από τα “μητρώα” των Πανεπιστημίων;

Όλα αυτά τους καθιστούν παράνομους …Παράνομους σε βαθμό τέτοιο, που να αφήνουν εκτεθειμένο το κράτος σε απαιτήσεις των πολιτών, οι οποίοι έχουν ζημιωθεί από τις ενέργειές τους. Οι άνθρωποι, όμως, δεν είναι μόνον παράνομοι …Είναι και καραγκιόζηδες, και αυτό είναι το χειρότερο. Έφτιαξαν υποτίθεται έναν πολύ σκληρό νόμο, ο οποίος αφορούσε τους πάντες και έθετε όρια “απαράβατα” και κοινά για όλους …Απολύτως “απαράβατα”, εφόσον εξαιτίας του υπήρχαν οι σκληρές τιμωρίες των διαγραφών …Έναν νόμο, ο οποίος έδινε “διορία” σε κάποιους να τελειώσουν τις σπουδές τους, γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα “διαγράφονταν” …Δύο χρόνια παράταση, και τέλος.

Αυτά τα δύο χρόνια τις επόμενες ημέρες “τελειώνουν”. Άρα, τώρα θα πρέπει να κάνουν το “κοντρόλ” και να δούνε ποιοι από αυτούς, οι οποίοι “ενδιαφέρθηκαν” πριν από δύο χρόνια, πήραν τα πτυχία τους και ποιοι θα πρέπει – όπως προβλέπει ο νόμος – να διαγραφούν. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΓΡΑΦΟΥΝ ΟΙ “ΑΙΩΝΙΟΙ”, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑΝ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΟ ΠΤΥΧΙΟ ΤΟΥΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΛΗΞΗ ΤΗΣ ΔΙΟΡΙΑΣ. Αυτό λέει ο νόμος και αυτό πρέπει να γίνει απ’ αυτούς, οι οποίοι ως αρμόδιοι πολιτικοί υπερασπίζονται τον συγκεκριμένο νόμο. Θα τους διαγράψουν; …Όχι βέβαια. Επειδή το Υπουργείο είναι προφανώς ιδιωτική επιχείρηση του Λοβέρδου και επειδή νόμος είναι ο λόγος του αφεντικού, που τους έδωσε αυθαίρετα παράταση.

Παραβίασε δηλαδή μόνος του τον ίδιο νόμο, τον οποίο θεωρεί απαραβίαστο για κάποιους άλλους.Αυτοί, οι οποίοι δεν ενδιαφέρθηκαν, δηλαδή, παραμένουν “ασυγχώρητοι” και άρα διαγράφονται …και αυτοί, οι οποίοι ενδιαφέρθηκαν, αλλά δεν τα κατάφεραν, δεν διαγράφονται, αλλά “συγχωρούνται” μέχρι να τα καταφέρουν. Στην Ελλάδα τού Λοβέρδου η “αδιαφορία” τιμωρείται με “θάνατο” και η “αποτυχία” ανταμείβεται με πτυχίο. Γίνονται αυτά τα πράγματα; Και όμως στην Ελλάδα όλα γίνονται. Είναι να απορεί κανένας πώς έχουμε ακόμα τον σταυρό στη σημαία μας και όχι καμία “μπανάνα” στη θέση του.

Γιατί λοιπόν δεν τους διαγράφουν; Γιατί είναι δοσίλογοι, λαϊκιστές και αμετανόητοι πολιτικάντηδες. Γι’ αυτόν τον λόγο μετέτρεψαν έναν νόμο, ο οποίος υποτίθεται θα εξάλειφε τους “αιωνίους” σε νόμο “ανανέωσης” της “αιωνιότητας” για όσους θα “ενδιαφέρονταν”. Δεν τους διαγράφουν, γιατί από τη μία φοβούνται να έχουν απέναντί τους ανθρώπους, οι οποίοι σίγουρα είναι ζωντανοί και σίγουρα ενδιαφέρθηκαν – και άρα θα είναι έτοιμοι να δώσουν τη μάχη που δεν έδωσαν όταν εφαρμοζόταν ο νόμος – και από την άλλη θεωρούν ότι χάνουν πολύτιμους “συμμάχους”, τους οποίους με λίγη “βοήθεια” θα τους έχουν πιστούς …Δεν πρέπει βέβαια να ξεχνάμε και τις ψήφους, που ο Ανδρέας πάντα διεκδικεί. Θα τους “ξανασώσει” τζάμπα και αυτοί από “ευγνωμοσύνη” να μην τον ψηφίσουν;

Γι’ αυτόν τον λόγο τούς δίνουν “παράταση” …Παράνομη παράταση, γιατί ακυρώνεται το πνεύμα του νόμου, εφόσον, όχι μόνον δεν “εξαλείφει” τους “αιωνίους”, αλλά αντίθετα τους πολλαπλασιάζει …Δημιουργεί “αιωνίους” δύο “ταχυτήτων” …”Αιωνίους” της πρώτης “ταχύτητας”, οι οποίοι τιμωρούνται και “αιωνίους” τής δεύτερης “ταχύτητας”, οι οποίοι δεν τιμωρούνται σήμερα και θα είναι ένα πρόβλημα του αύριο …”Αιωνίους”, οι οποίοι διαγράφονται και “αιωνίους”, οι οποίοι θα συνεχίζουν να “διαιωνίζονται”. Γιατί το λέμε αυτό; …Γιατί ο νόμος δεν είναι “λάστιχο” να τον τραβάς μέχρι εκεί που σε βολεύει. Ο νόμος αυτός έγινε, για να “κόψει” άπαξ μια κατάσταση, η οποία υποτίθεται “σερνόταν”. Αν δώσεις παράταση, για να ολοκληρώσουν αυτοί οι οποίοι απέτυχαν σήμερα, γιατί να μην δώσεις νέα παράταση και γ’ αυτούς οι οποίοι θα αποτύχουν αύριο;

Μετά τους “αιωνίους” δύο “ταχυτήτων” θα δημιουργήσεις και “αποτυχημένους” δύο “ταχυτήτων”; Πότε θα σταματήσουν αυτές οι παρατάσεις; Πότε θα σταματήσει να “σέρνεται” το πρόβλημα, που γεννά τους “αιωνίους”; Σε μια τέτοια περίπτωση πού διαφέρει ο νόμος αυτός των συνεχών “παρατάσεων” από τον προηγούμενο, ο οποίος άφηνε “ανοικτό” τον χρόνο αποφοίτησης και δεν έμπαινε καν στον κόπο να δώσει παρατάσεις; Η ίδια η έννοια της “παράτασης” ακυρώνει τον βασικό στόχο τού νόμου. Στην πραγματικότητα διατηρείς την κατάσταση ως έχει και απλά τη βλακώδη αλλαγή σου θα την “πληρώσουν” κάποιοι και κάποιοι άλλοι όχι. Η κατάσταση όμως, ακόμα και με την αλλαγή, θα παραμείνει ίδια. Είναι δηλαδή σαν να κάνεις μια κατάσταση από automatic σεmanual. Αυτό, το οποίο η αυτόματη έκδοση το παρείχε αυτόματα, εσύ το παρέχεις “χειροκίνητα” με εντολή παράτασης.

Στην πραγματικότητα με αυτήν την παράταση “ενεργοποιούν” εκ νέου την απόφαση, την οποία είχαν πάρει πριν από δύο χρόνια, για να δώσουν διορία σε όποιον ενδιαφέρεται να πάρει το πτυχίο του …Δεν υπάρχει η έννοια της παράτασης, γιατί δεν υπάρχουν αυτοί, οι οποίοι θα την νομιμοποιήσουν και θα της δώσουν νόημα …Δεν υπάρχουν νόμιμοι “δικαιούχοι“ να την διεκδικήσουν. Ακριβώς, επειδή δεν υπάρχουν τέτοιοι, προσπαθούν να τους δημιουργήσουν και απειλούν τον ίδιο τον νόμο. Ο μέγας “συνταγματολόγος“, δηλαδή, που δίνει τη μεγάλη μάχη για να μην αλλάξει ο νόμος, στην ουσία τον αλλάζει ο ίδιος με την άγνοιά του.

Γιατί; …Γιατί του αλλάζει τον ρόλο που παίζει. Αλλάζει τα φαινόμενα που “παράγει” και στην ουσία τον καταργεί. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της επινόησης της έννοιας της παράτασης. Αυτό το ακυρωτικό αποτέλεσμα παράγει η “πατέντα“ του Λοβέρδου. Δεν μπορείς να “ανοίξεις” τον νόμο μόνον από τη μία “μεριά”, χωρίς να τον ακυρώσεις στο σύνολό του. Δεν μπορείς να διατηρήσεις την αξιοπιστία ενός νόμου, ο οποίος έγινε για να “παράγει” διαγραφέντες, όταν τον “τρυπάς” με “παράθυρα” παρατάσεων, τα οποία τον κάνουν να αναστέλλει διαγραφές. Αυτοί, οι οποίοι δέχθηκαν τους όρους τού νόμου, για να σώσουν τα πτυχία τους, σημαίνει ότι δέχτηκαν και τον όρο να διαγραφούν αν αποτύγχαναν …σε περίπτωση που δεν κατάφερναν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους.

Άρα, όλοι με το πέρας του χρονικού ορίου είναι εξίσου “διαγραμμένοι”. Σε αυτήν τη φάση ο νόμος λειτουργεί όπως ακριβώς επιθυμούσε ο εμπνευστής του. Από την ημέρα που ξεκινάει η παράταση, δεν υπάρχουν δικαιούχοι να την εκμεταλλευτούν, γιατί υποτίθεται ότι όλοι είναι διαγραμμένοι. Σε λίγες ημέρες από τώρα όσοι δεν έχουν πάρει πτυχία – και άρα παραμένουν “αιώνιοι”—, θα πρέπει να διαγραφούν από τα μητρώα των Πανεπιστημίων. Ως εκ τούτου δεν υπάρχει η έννοια η “παράτασης”, γιατί δεν υπάρχουν οι ΚΑΠΟΙΟΙ, που να την δικαιούνται. Παράταση υπάρχει μόνον όταν ΟΛΟΙ οι ομοιοπαθείς από μια κατάσταση παίρνουν μια χρονική “ανάσα”. Στην περίπτωσή μας αυτή η “ανάσα” είναι παράνομη, γιατί δεν δίνεται σε ΟΛΟΥΣ, ενώ, βάση του νόμου, είναι ΌΛΟΙ διαγραμμένοι.

Απλά πράγματα. Με βάση τον ίδιο νόμο κάποιος “αιώνιος” έχασε την “ευκαιρία” του πριν από δύο χρόνια και πρέπει να διαγραφεί και με βάση τον ίδιο νόμο αυτός, ο οποίος πήρε την ευκαιρία του, επειδή απέτυχε, πρέπει επίσης να “διαγραφεί”. Ο ένας διαγράφεται, επειδή, όπως προέβλεπε ο νόμος, δεν ενδιαφέρθηκε. Ο άλλος διαγράφεται, επειδή, όπως προέβλεπε ο νόμος, απέτυχε. Καί οι δύο πρέπει να διαγραφούν με βάση τον ίδιο νόμο …Τον νόμο της Διαμαντοπούλου. Από εκεί και πέρα ό,τι μπορεί να δοθεί στον έναν, πρέπει να δοθεί και στον άλλο. Αν δοθεί παράταση, πρέπει να δοθεί σε ΟΛΟΥΣ. Αυτό επιβάλει το πνεύμα του Συντάγματος. Είναι παράνομη δηλαδή η “παράταση” που δίνεται τώρα, γιατί δεν υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι να την “δικαιούνται”.

Σε αυτό το σημείο βέβαια φαίνεται και η προσωπική παλιανθρωπιά, η οποία χαρακτηρίζει τον Λοβέρδο ως άτομο. Βλέποντας ότι υπάρχει αντικειμενικό πρόβλημα να πάρουν τα πτυχία τους άνθρωποι, οι οποίοι απλά “ενδιαφέρθηκαν”, προσπαθεί να τους βοηθήσει …Προσπαθεί να τους βοηθήσει, όχι γιατί τους συμπονά, αλλά γιατί προσπαθεί να σώσει τον αυθαίρετο και βλακώδη νόμο. Βλέπει ότι υπάρχει πρόβλημα με την αυθαιρεσία που διακρίνει τον ίδιο τον νόμο. Με την παράταση προσπαθεί να “θολώσει“ τα “νερά“, ώστε να μην μπορούν να εξαχθούν συμπεράσματα για το βλακώδες τού νόμου.

Είναι βλακώδες να απαιτείς από κάποιον “απόμαχο” της εκπαίδευσης να έχει απόλυτη “επιτυχία” σε μια δύσκολη πνευματική διαγωνιστική διαδικασία. Ακριβώς, επειδή αυτό το βλακώδες θα αποκαλυφθεί με μια απλή ανάλυση των αποτελεσμάτων των “ενδιαφερομένων”, προσπαθεί ο Λοβέρδος να το αποκρύψει με μια αυθαίρετη παράταση. Προσπαθεί να κρύψει τα σκουπίδια κάτω από το χαλί. Με αυτόν τον τρόπο θέλει να “αποδείξει” ότι είχε “νόημα” και “αποτέλεσμα” το χρονικό περιθώριο που έδωσαν στους ενδιαφερόμενους. Είχαν “δίκιο” αυτοί, οι οποίοι ήθελαν να βάλουν τα δύο πόδια των “αιωνίων” στο ένα παπούτσι. Γι’ αυτόν τον λόγο κρατάει κρυφά τα ποσοστά της “επιτυχίας” τού σχεδιασμού τού Υπουργείου, για να μην φανεί η αναποτελεσματικότητα τού μέτρου που σκέφτηκαν …Για να μην φανεί ότι αυτό το χρονικό περιθώριο που δόθηκε στους “αιωνίους“ δεν μεταφράστηκε σε πτυχία …Για να μην φανεί ότι το “ενδιαφέρον” κάποιων “αιωνίων” γίνεται απλά “πάσο” για μια νέα “αιωνιότητα”.

Γι’ αυτόν τον λόγο καταθέτει “βελτιωτικές” τροπολογίες, αλλά μόνον γι’ αυτούς που “ενδιαφέρθηκαν”. Θέλει να παρουσιάσει σαν “αποτέλεσμα“ τη διαγραφή κάποιων πολλών “ασυμμόρφωτων”, αλλά θέλει να κρύψει και την αποτυχία αυτών, οι οποίοι δήθεν “συμμορφώθηκαν”. Αυτό τον κάνει κακοήθη και μικρόψυχο …Δεν σκέφτεται ανθρωπιστικά …Δεν βλέπει την ανθρώπινη δυστυχία που υπάρχει εν μέσω οικονομικής κρίσης και επιβαρύνει συνειδητά την κατάσταση …Δεν θέλει να διευκολύνει κανέναν …Θέλει να τιμωρήσει αυτούς, οι οποίοι δεν δέχθηκαν να υποταχθούν στις εντολές του. Δεν δίνει ευκαιρίες ακόμα και σ’ αυτούς που δεν τις ήθελαν μέχρι τώρα. Κάθεται και κάνει παράνομες “τροπολογίες“, ενώ μπορεί απολύτως νόμιμα να βοηθήσει κόσμο ή τουλάχιστον να τον απαλλάξει από ένα πρόβλημα στη ζωή του, το οποίο δεν είναι και ό,τι καλύτερο στη δύσκολη εποχή που ζούμε.

Πώς μπορεί να γίνει αυτό; …Χωρίς κανένα κόστος για κανέναν …Χωρίς να φανεί ότι αλλάζει ο νόμος ή ότι γίνεται αλλαγή πολιτικής …Με μια μικρή αλλαγή σε έναν μεταβλητό και ασήμαντο “παράγοντα“της ίδιας “εξίσωσης“ …Με μια αλλαγή σε μια κατ’ εκτίμηση παράμετρο του νόμου, όπως είναι η παράμετρος του χρόνου. Αντί να σκέφτεται τις παράνομες παρατάσεις, οι οποίες θίγουν τον ίδιο τον νόμο, μπορούσε να κάνει μια μικρή αλλαγή “ανακούφισης“ του νόμου. Δεν καταλαβαίνει ότι η εμμονή του στην μη αλλαγή δευτερευόντων στοιχείων του νόμου τον καταστρέφει. Δεν καταλαβαίνει ότι η χρονική “εκτόνωσή” του τον διατηρεί “ζωντανό”. Απλά πράγματα, τα οποία απαιτούν μια στοιχειώδη κρίση για να γίνουν αντιληπτά. Στον ίδιο νόμο, ο οποίος προέβλεπε για τους “αιωνίους” δύο χρόνια ως χρόνο “ευκαιρίας“, να τα κάνει τρία …Να “σπρώξει“ έστω το πρόβλημα για έναν χρόνο. Χωρίς κανένα κόστος για κανέναν και χωρίς ν’ αλλάξει η πολιτική …Να επικαλεστεί την οικονομική κρίση και να μην παραβιάσει τον νόμο τον οποίο υποτίθεται προστατεύει.

Με αυτόν τον τρόπο ούτε ο νόμος αλλάζει ούτε ο ίδιος φαίνεται να υποχωρεί από τις υποτίθεται βασικές θέσεις τής κυβερνητικής πολιτικής. Ο νόμος εξακολουθεί να διατηρεί την ουσία του και να παραμένει “παραγωγός“ διαγραφέντων και όχι παραγωγός νέων “αιωνίων“, όπως συμβαίνει με την παράταση. Ταυτόχρονα, όμως, δίνει ευκαιρία σε εκείνους, οι οποίοι δεν ήθελαν ή δεν γνώριζαν να πάρουν μια απόφαση της τελευταίας στιγμής. Αυτό είναι ανθρωπισμός. Αυτό υποχρεούται να κάνει η πολιτεία, όταν οι συνέπειες των αποφάσεών της είναι τόσο σκληρές για κάποιους. Γι’ αυτόν τον λόγο είπαμε πιο πάνω ότι δεν είναι λογικό και βέβαια ανθρώπινο να αφήσεις κάποιον να πεθάνει, επειδή δεν συμπλήρωσε μια αίτηση για να πάρει φαγητό. Πόσο μάλλον όταν του το ανακοινώνεις, χωρίς να του δίνεις έστω μια τελευταία δυνατότητα να κάνει την αίτηση την τελευταία στιγμή. Πόσο μάλλον όταν επιμένεις βλακωδώς και εγκληματικώς να του τονίζεις ότι έπρεπε να την είχε κάνει πολύ νωρίτερα και πλέον δεν έχει αυτό το δικαίωμα.

Αυτό ακριβώς κάνει ο Λοβέρδος σήμερα. Παραδίδει στην “πυρά“ και την διαπόμπευση τους“αιωνίους“ …Όπως είχε κάνει με τις οροθετικές γυναίκες, όταν ήταν Υπουργός Υγείας. Δηλώνει προς όλες τις κατευθύνσεις ότι οι “μελλοθάνατοι“ θα “πεθάνουν“ στα σίγουρα, γιατί, ακόμα κι αν ήθελαν να σωθούν, οι ίδιος δεν θα τους δώσει την ευκαιρία να κάνουν “αίτηση“ για τη σωτηρία τους. Τη σωτηρία τη δικαιούνται μόνον αυτοί, οι οποίοι είχαν κάνει “αίτηση“ πριν από δύο χρόνια. Προτιμά να παρανομήσει, παρά να διευκολύνει. Προτιμά να χύσει “αίμα“, παρά να σώσει. Εν μέσω κρίσης προτιμά να γίνει “δήμιος” 145.000 ανθρώπων. Γι’ αυτόν τον λόγο ασχολείται με τις “βελτιωτικές“τροπολογίες μόνον εκείνων που θεωρεί δικούς του, γιατί απλούστατα θεωρεί ότι υποτάχθηκαν στη βούληση του. Το αντικείμενο των “βελτιωτικών“ του προσπαθειών αφορά μόνον αυτούς που ο ίδιος “συγχώρεσε” …Δεν αφορά αυτούς που εξ’ αρχής απείλησε και θέλει να τους “καταστρέψει” με το έτσι θέλω.

Ενώ δίνει “χρόνο” σε ανθρώπους οι οποίοι απέτυχαν – και άρα σε ανθρώπους οι οποίοι με βάση τον νόμο θα είναι εντός ολίγων ημερών “διαγραφέντες” – δεν τον παρέχει σε όλους τους “αιωνίους”, ώστε να φανεί στοιχειωδώς δίκαιος. Έτσι κι αλλιώς η λήψη του πτυχίου θα είναι αυτήν, που θα “αποφασίσει” αν αυτός ο χρόνος θα “παράγει” πτυχιούχο ή διαγραφέντα. Υπάρχει ή δεν υπάρχει ρατσισμός στη συμπεριφορά του; Γιατί δεν παρέχει τον χρόνο σε όλους και όποιος πάρει το πτυχίο του “σώθηκε” και όποιος δεν το πάρει “καταστράφηκε”;  Γιατί δεν δίνει “συγχώρεση” σε όσους δεν γνώριζαν ή δεν ήθελαν ή δεν πίστευαν ότι θα ισχύσει ο νόμος και τώρα θέλουν να “ενδιαφερθούν”; Λέμε τίποτε παράλογο; …Χρόνο δίνει και όχι πτυχία …Τζάμπα είναι ο χρόνος. Αυτό του λέει ο Κουράκης τού ΣΥΡΙΖΑ. Εφόσον δίνει χρόνο σε διαγραμμένους, να δώσει σε όλους από την αρχή. Τα δύο χρόνια, που προέβλεπε ο νόμος, να τα κάνει τρία. Στον έναν χρόνο, ο οποίος δεν κοστίζει τίποτε οικονομικά, βρίσκεται το πρόβλημα;

Ρωτάμε εμείς τώρα. Πώς θα μπορούσαν νομικά να εμποδίσουν κάποιον “αιώνιο“, ο οποίος δεν “ενδιαφέρθηκε” πριν από δύο χρόνια να “ενδιαφερθεί” τώρα να ολοκληρώσει νόμιμα της σπουδές του; Υπάρχει νόμος, ο οποίος να διαχωρίζει τους διαγραμμένους μεταξύ τους; Εφόσον υπάρχει νόμος, ο οποίος δίνει τη δυνατότητα σε διαγραμμένους να συνεχίσουν να δίνουν εξετάσεις, γιατί να μην μπορεί να συμμετάσχει και ο ίδιος, εφόσον είναι κι αυτός διαγραμμένος; Τι θα του πούνε; …Ότι αυτοί, που συμμετέχουν, είναι άλλου τύπου διαγραμμένοι από τον ίδιο; …Υπάρχουν “πεθαμένοι” πολλών τύπων; Χωρίζουμε τους “πεθαμένους” σ’ αυτούς που ήθελαν να πεθάνουν και σ’ αυτούς που δεν ήθελαν; Γι’ αυτόν τον άνθρωπο η παρουσία “αιωνίων” στις επόμενες εξεταστικές στο νομικό επίπεδο δεν είναι παράταση. Δεν μπορεί να είναι παράταση, γιατί προκύπτουν νομικά προβλήματα με αυτόν τον όρο.

Αναγκαστικά, αυτό το οποίο εντελώς εσφαλμένα ονομάζει ο “συνταγματολόγος” Λοβέρδος “παράταση”, δεν είναι τέτοια …Είναι μια νέα “διορία” για όλους, όμοια μ’ αυτήν που δόθηκε πριν δύο χρόνια …Μια “διορία” όμοια με εκείνη, την οποία δεν “ενδιαφέρθηκαν” να πάρουν κάποιοι και όμοια με εκείνη, την οποία πήραν κι εκείνοι που απέτυχαν να εκμεταλλευτούν. Μόνον σε μια τέτοια περίπτωση έχουμε μια στοιχειώδη νομιμότητα. Αν δεν είναι νέα “διορία” και είναι “παράταση”, είναι παράνομη. Νομιμότητα υπάρχει μόνον όταν δίνουμε τα ίδια σε όλους και αυτό δεν το εξασφαλίζει η λοβέρδια “παράταση”. Νομιμότητα υπάρχει όταν ξεκινάει εκ νέου ως νέα “διορία” για ΟΛΟΥΣ …Μόνον όταν εξασφαλίζεται η ισονομία και η ισοπολιτεία μεταξύ των πολιτών.

Γιατί να έχουν δεύτερη ευκαιρία να πάρουν τα πτυχία τους οι “διαγραφέντες” ως αποτυχημένοι και όχι οι “διαγραφέντες” ως αδιάφοροι; Γιατί ένας και μοναδικός νόμος να δημιουργεί δύο διαφορετικούς τύπους “διαγραφέντων”; Τι έχει να μας πει γι’ αυτήν την περίπτωση ο Λοβέρδος; Τι έχει να μας πει ο “συνταγματολόγος” της ΚΝΕ; Απολύτως αντισυνταγματικές είναι οι “βελτιωτικές” τροπολογίες που καταθέτει, εφόσον διαχωρίζει τους πολίτες μεταξύ τους …Εκτός αν το Πανεπιστήμιο είναι προσωπική του επιχείρηση και μόνος του κρίνει ποιοι θα παραμείνουν και ποιοι θα φύγουν. Σε μια τέτοια περίπτωση αλλάζει το πράγμα.

Αλλάζει το πράγμα, γιατί πάντα το “αφεντικό” ξέρει καλύτερα. Άλλωστε σε ραδιοφωνική εκπομπή ο ίδιος Λοβέρδος δήλωσε ότι υπάρχει μεγάλο κέρδος από τη διαγραφή των “αιωνίων”, γιατί επιβαρύνουν τη “γραφειοκρατία” των Πανεπιστημίων. Όπως τόνισε ο “άρχοντας” στην εποχή του Μνημονίου και της οικονομίας, η οικονομική επιβάρυνση δεν είναι το παν, ώστε εκεί ν’ αναζητούμε τη χρησιμότητα και το επείγον του θέματος των διαγραφών. Πρέπει όμως να τους “ξεφορτωθούμε”, γιατί με την ύπαρξή τους “μπερδεύουν” τους δανειστές. Πρέπει να τους “ξεφορτωθούμε”, γιατί “φορτώνουν” τους “δίσκους” των υπολογιστών τής επιχείρησής του προφανώς.

Να του υπενθυμίσουμε ότι μιλάει για 170.000 ψυχές ανθρώπων …Μιλάει για μια σελίδα με τη λίστα των μαθημάτων της σχολής και τη βαθμολογία για τον καθέναν απ’ αυτούς. Πόσα Kbytes μπορεί να έχει μία σελίδα για κάθε άτομο; …Όλα μαζί δεν είναι ίσα με τον όγκο δύο τσοντών από αυτές που κουβαλάει ο “κομιστής” φίλος του. Όλοι μαζί οι “αιώνιοι” χωράνε σε ένα “στικάκι” μνήμης …Ένα “στικάκι” προφανώς “πυρηνικό”, εφόσον προκαλεί δυσλειτουργία σε ολόκληρο το πανεπιστημιακό ηλεκτρονικό σύστημα. Για να “σώσει” την Ελλάδα από αυτό το “στικάκι”, θα “ματώσει” χιλιάδες Έλληνες. Για το κέρδος των 15 ευρώ, θα “σφάξει” 170.000 συμπολίτες μας …Τόσο μάλλον αξιολογεί και τη “μνήμη” του λαού μας.

…Είπαμε όμως …”Άρχοντας” …Δεν το κάνει για τα χρήματα …Η οικονομία δεν είναι το πάν. Ακόμα και στα χρόνια του Μνημονίου μπορούμε να “σφάζουμε” Έλληνες απλά και μόνον για το στυλ …Για να μην δημιουργούνται “ψευδαισθήσεις” στους καημένους τους δανειστές …Για να μην μπερδεύονται, όταν παίρνουν τα “μέτρα“ μας. Οι Έλληνες θα “σφάζονται“, αν το επιθυμούν οι δανειστές, ακόμα κι αν δεν υπάρχει το παραμικρό κοινωνικό κέρδος από αυτήν τη “σφαγή“.

Νομικά αντίμετρα.

Όταν έχεις απέναντί σου τέτοιους κοινωνικούς και πιθανότατα εθνικούς “δολοφόνους”, πρέπει κι εσύ, αν θέλεις να επιβιώσεις, να δρας ανάλογα. Όπως αυτοί δημιουργούν νομικά “άλλοθι” και άμυνες, για να εξουδετερώσουν τους αντιπάλους τους, έτσι και οι “απέναντι” πρέπει να κινούνται ανάλογα. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Γιατί χρησιμοποιούν αυτοί τα “άλλοθι”; …Για να μην έχουν νομικά “όπλα” οι “απέναντι”, ώστε να αμφισβητήσουν και να ακυρώσουν τις αποφάσεις τους …Τις αυθαίρετες αποφάσεις τους. Άρα, τι φοβούνται; …Τον νόμο …Τον νόμο, που δίνει στους “απέναντι” τα μέσα να τους αντιμετωπίσουν επιτυχώς.

Ποιος είναι ο χειρότερος εφιάλτης τους; Ποιος είναι ο εφιάλτης ενός αυθαίρετου και κακόβουλου “νομοθέτη”; …Να δημιουργηθούν εκείνες οι συνθήκες, οι οποίες θα προκαλέσουν την αυτεπάγγελτη επέμβαση της Δικαιοσύνης …Οι συνθήκες εκείνες, οι οποίες θα φέρουν την εμπαθή Εκτελεστική Εξουσία – που εφαρμόζει αυθαίρετους και εγκληματικούς νόμους – απέναντι στον θεματοφύλακα του νόμου, που είναι η Δικαστική Εξουσία. Το χειρότερο, δηλαδή, για τους συμμορίτες τύπου Διαμαντοπούλου και Λοβέρδου είναι να κινηθούν εναντίον τους “αυτεπάγγελτα” οι δικαστικές αρχές …Να δημιουργηθούν με κάποιον τρόπο οι συνθήκες εκείνες, οι οποίες θα ανάγκαζαν τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, για παράδειγμα, να κινηθεί εναντίον τους και να τους αναγκάσει να δώσουν εξηγήσεις για την αναγκαιότητα και το κοινωνικό κέρδος από τον νόμο …και, σε περίπτωση που αυτά δεν κριθούν ικανοποιητικά, να αναγκαστούν ακόμα και να αλλάξουν τον νόμο.

Αυτό είναι ο μέγας φόβος τους. Άρα; …Άρα αυτός, ο οποίος θίγεται και στην περίπτωσή μας είναι οι “αιώνιοι”, πότε θα πετύχει την τέλεια άμυνα; …Όταν θα δημιουργήσει τις συνθήκες εκείνες, οι οποίες θα του επιτρέψουν να “σωθεί”, χωρίς καν ν’ αναγκαστεί να δράσει ο ίδιος …Όταν θα δημιουργήσει τις συνθήκες να κινηθεί η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου υπέρ των δικών του συμφερόντων. Πώς όμως μπορεί να γίνει αυτό; Πότε κινείται ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου εναντίον ενός θεσμικού παράγοντα, όπως είναι για παράδειγμα ένας Υπουργός; …Όταν με τους νόμους, που αυτός θεσπίζει και εφαρμόζει, δημιουργεί προβλήματα στην κοινωνία ή το κράτος…

…Όταν, για παράδειγμα, με έναν άδικο νόμο δημιουργεί κοινωνικό πρόβλημα …Όταν με έναν άδικο νόμο δημιουργεί συνθήκες κοινωνικής έκρηξης …Όταν με έναν άδικο νόμο απειλεί την κοινωνική ειρήνη …Όταν με έναν άδικο νόμο αφήνει εκτεθειμένο το κράτος σε οικονομικές απαιτήσεις τρίτων και άρα όταν απειλείται – όπως και με τις καθαρίστριες – η πολιτική σταθερότητα. Στην περίπτωσή μας, δηλαδή, το ιδανικό θα ήταν να μπορούσαν οι “αιώνιοι” να πετύχουν όλους τους στόχους ταυτόχρονα …Να μπορέσουν να μετατρέψουν το πρόβλημά τους σε κοινωνικό και εθνικό πρόβλημα, του οποίου οι οικονομικές προεκτάσεις θα εξέθεταν το κράτος σε κινδύνους καταβολής πολλών και μεγάλων αποζημιώσεων. Σε αυτήν την περίπτωση θα αναγκαζόταν ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου να “κινηθεί” και να διερευνήσει το θέμα …Να το διερευνήσει και αν το βρει ύποπτο να το παραπέμψει στην ολομέλεια του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, προκειμένου να ελεγχθεί η συνταγματικότητά του.

Αυτό δεν είναι τόσο δύσκολο όσο τουλάχιστον φαίνεται. Ζούμε σε κατάσταση κρίσης και όλα τα παράλογα και τα άδικα είναι “επικίνδυνα” να προκαλέσουν κοινωνική “έκρηξη”. Σε ένα κράτος των δέκα εκατομμυρίων ψυχών και στο οποίο πάνω από 2,5 εκατομμύρια φορολογούμενων χρωστά στην εφορία, πόσο λογικός μπορεί να είναι κάποιος, ο οποίος ζητάει από ανθρώπους που εγκατέλειψαν τις σπουδές τους για οικονομικούς λόγους να τις ολοκληρώσουν, γιατί στην αντίθετη περίπτωση θα τιμωρηθούν; Σε μια κοινωνία, όπου άνθρωποι δεν μπορούν να πληρώσουν την εφορία, ρισκάροντας να φυλακιστούν, την απειλείς και την “προειδοποιείς” ως μαφιόζος; Σε μια κοινωνία, όπου οι άνθρωποι δεν μπορούν να ταΐσουν τα παιδιά τους, έρχεσαι και την πιέζεις;

Πιέζεις ανθρώπους απελπισμένους, και μάλιστα σε έναν τομέα για τον οποίο ήταν υπερήφανοι; Απειλείς να καταστρέψεις ολοσχερώς το μεγάλο τους επίτευγμα, το οποίο ήταν και το μόνο που δεν απειλούνταν από εφορίες, δασμούς και τέλη; …Το μοναδικό τους επίτευγμα, το οποίο τους έδινε “αυτοεκτίμηση”; …Το βασικό σημείο αναφοράς σε μια ζωή, η οποία έχει δύσκολη καθημερινότητα; Πόσο κτήνος μπορείς να είσαι, για να το κάνεις αυτό εν μέσω τέτοιας μεγάλης κρίσης. Πόσο κτήνος μπορείς να είσαι, όταν είσαι υψηλόμισθος αξιωματούχος και απειλείς ως “Κορλεόνε” τους αδύναμους πολίτες; Πόσο υποκριτής μπορείς να είσαι, όταν στο σύνολο της ζωής σου είσαι κρατικοδίαιτος και προοδεύεις μέσα στην “καμαρίλα” της Διαπλοκής; Πώς μπορείς να είσαι σίγουρος ότι δεν θα εξωθήσεις κάποιους απ’ αυτούς που θίγεις στα άκρα; Πώς μπορείς να είσαι σίγουρος ότι οι απειλές σου δεν θα είναι η τελευταία “σταγόνα” που θα “ξεχειλίσει” κάποια “ποτήρια” πολιτών;

Πάνω από 4000 αυτοκτονίες έχουμε στα χρόνια της κρίσης. Συνάνθρωποί μας αυτοκτονούν, γιατί δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν μια δύσκολη καθημερινότητα. Ανάμεσα σ’ αυτούς τους συνανθρώπους μας με τη δύσκολη καθημερινότητα είναι και οι “αιώνιοι”. Όταν τους πιέζεις αυτούς – και οι οποίοι είναι αρκετές χιλιάδες άνθρωποι—, ευνόητο είναι ότι με την πίεσή σου απειλείς να προκαλέσεις μείζον κοινωνικό πρόβλημα …Ρίχνεις “βενζίνη” σε ένα εξαιρετικά “εύφλεκτο” περιβάλλον. Όταν εξωθείς στην απόγνωση εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, αποτελεί κοινωνικό πρόβλημα ακόμα και η πιο ασήμαντη αύξηση των αυτοκτονιών αυτών των απελπισμένων.

Επιπλέον, επειδή είναι ορατή η αιτία αυτού του κοινωνικού προβλήματος, μπορεί να ακολουθήσει κοινωνική έκρηξη, εφόσον οι οικογένειες, οι φίλοι και οι διάφοροι συμπαθούντες των “αυτόχειρων” μπορεί να αντιδράσουν, με αποτέλεσμα τη διασάλευση της κοινωνικής ειρήνης …Να αντιδράσουν εναντίον ενός ανάλγητου κράτους, το οποίο αδιαφορεί για τον πολίτη μπροστά στη βιασύνη του να εξυπηρετήσει τους δανειστές των Μνημονίων. Τέλος, αν υπάρχει σαφής νομική σύνδεση μεταξύ τής κρατικής πολιτικής και της αυτοκτονίας ακόμα και ΕΝΟΣ πολίτη, ανοίγει ένας “δρόμος” περιπετειών για το κράτος, εφόσον μπορούν κάποιοι να εγείρουν οικονομικές απαιτήσεις απ’ αυτό.

Αναρωτιόμαστε, λοιπόν, για το τι θα μπορούσε να γίνει, αν μετά τις διαγραφές των “αιωνίων” αρχίσουν τα “παρατράγουδα”. Αυτό δεν το λέμε εμείς, οι οποίοι μπορεί να θεωρηθεί ότι έχουμε άμεσο ενδιαφέρον για την κατάσταση. Αυτό το λένε συμβατικοί πολιτικοί, οι οποίοι γνωρίζουν πώς λειτουργεί η κοινωνία. “Μην συνδέστε το όνομά σας με τραγωδίες ανθρώπων”, προειδοποίησε τον Λοβέρδο ο επικεφαλής του τομέα παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ Τάσος Κουράκης. Για ανθρώπινες τραγωδίες μιλάει. Οι τραγωδίες, όμως, δεν έχουν ποτέ καλό τέλος. Τι θα γίνει αν στο άμεσο μέλλον κάθε νέα αυτοκτονία περνάει από το “κόσκινο” της έρευνας για διασύνδεσή της με το θέμα της “διαγραφής”; Ήταν ο αυτόχειρας ανάμεσα στους “αιωνίους” που διαγράφηκαν; Αν ήταν, πόσο τον είχε επηρεάσει αυτή η “διαγραφή”; Τι σήμαινε για τη ζωή του η πανεπιστημιακή του “πορεία” και πόσο τον επηρέασε αυτή η αυθαίρετη και δολοφονική επίθεση στη δύσκολη ζωή του;

Θα ακούει για κάθε νέα αυτοκτονία ο κάθε Λοβέρδος και θα φοβάται τις ατομικές του ευθύνες. Θα φοβάται μη τυχόν και του κάνει αγωγή η οικογένεια τού αυτόχειρα …Αγωγή εκατομμυρίων, εφόσον θα μπορεί να ισχυρίζεται ότι η διαγραφή του και η προκλητική στάση τού Υπουργού ήταν αυτά, τα οποία τον εξώθησαν στο “απονενοημένο”. Ας ρωτήσει ο Λοβέρδος τον φίλο του τον Θέμο τι ακριβώς σημαίνει εξώθηση σε αυτοκτονία. Τι θα κάνει σε μια τέτοια περίπτωση; Μόνον με δικαστική απόφαση, που κρίνει τον νόμο ως συνταγματικό, μπορεί να είναι “καλυμμένος” σε περίπτωση που τον εφαρμόσει. Ας πάει στα δικαστήρια να βρει το δίκιο του. Ας κάνει αυτό που αρνείται να κάνει και το οποίο θέλουν να κάνουν οι “αιώνιοι”. Τα δικαστήρια να αποφασίσουν για τη “νομιμότητα” του νόμου, τον οποίον με προκλητικότητα υπερασπίζεται, αλλά είναι βέβαιον ότι θα μετανιώσει αν βρεθεί απέναντι σε αγωγές.

Πώς όμως μπορείς να δρομολογήσεις μια κατάσταση, η οποία θα τους φέρει όλους ενώπιον της Δικαιοσύνης; …Με πολύ απλό τρόπο …Με τον ίδιο τρόπο που δημιούργησαν κι αυτοί το “άλλοθι” της “προειδοποίησης” των “αιωνίων”, προκειμένου να τιμωρήσουν τους “ανυπότακτους” …Συνδέεις την “πίεση”, που ασκεί αυτός ο νόμος, με το αρνητικό “αποτέλεσμα” που μπορεί να “παράγει” και το οποίο είναι η αυτοκτονία. Αν κάποιος, όμως, έχει “προειδοποιήσει” κάποιον για την παράνομη και παράλογη “πίεση” που ασκεί αυτός επάνω του, δημιουργεί, σε περίπτωση αυτοκτονίας, ηθικό αυτουργό αυτής. Η ηθική αυτουργία σε αυτοκτονία είναι κακούργημα. Η εξώθηση ανθρώπου σε αυτοκτονία είναι σχεδόν δολοφονία.

Πώς δημιουργείται τεχνικά αυτή η “προειδοποίηση”, που “γεννά” ηθική αυτουργία; …Ζούμε στην εποχή των ηλεκτρονικών υπολογιστών και της κοινωνικής δικτύωσης. Ολόκληρες επαναστάσεις δρομολογήθηκαν από τα κοινωνικά δίκτυα. “Πλανητάρχες” μπουγελώνονται, εξαιτίας των “τάσεων” που δημιουργούνται μέσα από τα κοινωνικά “δίκτυα” του ίντερνετ. Είναι δυνατόν να έχει κάποιος γνώσεις και να μην μπορεί να φέρει σε αδιέξοδο κάποιους καραγκιόζηδες, οι οποίοι υπηρετούν τα συμφέροντα των ξένων τοκογλύφων. Είναι δυνατόν να έχει κάποιος γνώσεις και να μην μπορεί να δημιουργήσει το “άλλοθι” για μελλοντικές απαιτήσεις;

Πηγαίνεις στο Facebook, για παράδειγμα, και δημιουργείς με απόλυτα συνοπτικές διαδικασίες μια “ομάδα” με τον τίτλο “Σκέφτομαι να αυτοκτονήσω αν με “διαγράψουν””. Αυτό, αναγκαστικά, θα “πυροδοτήσει” κάποιες εξελίξεις. Σε ευνομούμενη πολιτεία ζούμε και αλίμονο αν δεν μπορούσε κάτι τέτοιο να πυροδοτήσει τέτοιες εξελίξεις. Αλίμονο αν αφηνόταν οι πολίτες να αντιμετωπίσουν τέτοιες καταστάσεις αβοήθητοι από την επίσημη Πολιτεία. Υπάρχουν οργανωμένοι μηχανισμοί, οι οποίοι έχουν ως αντικείμενό τους να επεμβαίνουν σε τέτοιες καταστάσεις …Καταστάσεις, οι οποίες θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή του πολίτη και πολύ περισσότερο σε καταστάσεις που μπορούν να προκαλέσουν αλυσιδωτά φαινόμενα αυτού του είδους.

Τι σημαίνει πρακτικά αυτό το οποίο λέμε; …Ότι, με την “ανακοίνωση” κάποιου στο διαδίκτυο ότι “σκοπεύει” ή “σκέπτεται” ή “φαντάζεται” ότι θα αυτοκτονήσει, αμέσως κινητοποιείται η υπηρεσία δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος …Η υπηρεσία τού γνωστού σε όλους μας Ταξίαρχου Σφακιανάκη. Ο αναμφισβήτητα ικανός και αποτελεσματικός Σφακιανάκης είναι υποχρεωμένος από τον ρόλο της υπηρεσίας του να κάνει έρευνα για την “αξιοπιστία” της “απειλής” αυτοκτονίας και αν τα “ευρήματα” κριθούν απειλητικά για την κοινωνία να ενημερώσει τις εισαγγελικές αρχές. Αν αυτά τα ευρήματα δείχνουν μαζικές καταστάσεις, είναι υποχρεωμένος να ενημερώσει και τους πολιτικούς προϊσταμένους του.

Ποιο το κέρδος μιας τέτοιας επέμβασης; …Να ανοίξει η συζήτηση για το θέμα των διαγραφών. Αυτό, δηλαδή, το οποίο δεν έγινε ποτέ …Αυτό, το οποίο δεν έκαναν ποτέ οι τοκογλύφοι και τα δωσίλογα τσιράκια τους …Ο λόγος για τον οποίο το πήγαιναν το θέμα στα “μουλωχτά”. Να δούμε ποια είναι τα κέρδη, τα οποία θα προκύψουν για την κοινωνία από τη διαγραφή τους. Να δούμε αν έχει δικαίωμα το κράτος να προβεί σε διαγραφή των φοιτητών, όταν αυτό ταυτίζεται με δήμευση και καταστροφή περιουσιακού τους στοιχείου. Αυτά και άλλα πολλά θα “εμφανιστούν”, αν το θέμα ανοίξει σε μια δημόσια συζήτηση …Αυτό, το οποίο φοβούνται δηλαδή οι δωσίλογοι, οι οποίοι ανέλαβαν – προφανώς όχι τζάμπα – να εξυπηρετήσουν τα κοράκια τής τοκογλυφίας.

Αν ανοίξει η συζήτηση, θα φανούν τα αφεντικά τής Διαμαντοπούλου και του Λοβέρδου …Θα φανούν οι πραγματικοί τους στόχοι και οι οποίοι δεν είναι οι “αιώνιοι”. Πραγματικός τους στόχος είναι να αλώσουν το Δημόσιο σύστημα Ανώτατης Εκπαίδευσης …Να το “αλυσοδέσουν” και να το υποτάξουν στα Κολέγια …Να το υποτάξουν στις ιδιοκτησίες των τοκογλύφων …Στις ιδιοκτησίες των ιδρυτών τής Λέσχης Μπίλντερμπεργκ. Τζάμπα κάνει ο Λοβέρδος παρέα με τον Κόκκαλη και τον Μαρινάκη; Δεν έμαθε κάτι απ’ αυτούς; Η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ και οι τοκογλύφοι να “κερδάνε” …όλοι οι άλλοι να πάνε…

Η σημερινή κατάσταση είναι ιδανική, για να καταλάβουν οι Έλληνες ψηφοφόροι και το ποιόν μερικών που στέλνουν στη Βουλή. Άνθρωποι, οι οποίοι πληρώνονται αδρά για να υπηρετούν τον λαό και αυτοί τον “ματώνουν” σε κάθε ευκαιρία. Άνθρωποι, οι οποίοι ακόμα και όταν μπορούν δεν συμπάσχουν με έναν δοκιμαζόμενο λαό σε μια κατάσταση που λίγο απέχει από την ανθρωπιστική κρίση. Άνθρωποι σαν τη Διαμαντοπούλου και τον Λοβέρδο δεν πρέπει να “βλέπουν” τη Βουλή ούτε με τα “κιάλια”. Ας το έχουν υπ’ όψιν τους αυτό όλοι εκείνοι που τους ψήφιζαν αυτά τα χρόνια, γιατί ήταν “μοντέρνοι” και ήθελαν την πρόοδο του λαού. Ο ανάλγητος Λοβέρδος είναι από τους ανθρώπους που στη μεγάλη κρίση έκαναν πολύ μεγάλο κακό στους Έλληνες και να είναι σίγουρος ότι κάποτε θα κληθεί να δώσει εξηγήσεις για τα εγκλήματά του.

Τραϊανού Παναγιώτης

“Επί Πτυχίω” Πολιτικός Μηχανικός.

αιέν αριστεύειν