Πολλά ονόματα έχουν δοθεί στο Άγιο
Πνεύμα. Ένα από αυτά, που δείχνει και το έργο που επιτελεί στην
Εκκλησία, αλλά και στην ζωή των ανθρώπων, είναι και το όνομα
«Παράκλητος».
Με αυτήν την λέξη ο Ίδιος ο Χριστός χαρακτήρισε το Άγιον Πνεύμα, όταν έλεγε προς του Μαθητάς Του λίγο προ του Πάθους: «εγώ ερωτήσω τον πατέρα και άλλον παράκλητον δώσει υμίν, ίνα μένη μεθ’ υμών εις τον αιώνα, το Πνεύμα της αληθείας» (Ιω. ιδ’, 16-17).
Και λίγο πιο κάτω το Άγιον Πνεύμα χαρακτηρίζεται από τον Χριστό,
Παράκλητος, που θα διδάξει τους Μαθητάς και θα τους υπενθυμίσει όλα όσα
τους είπε ο Ίδιος κατά την διάρκεια της ζωής Του. «Ο δε παράκλητος, το
Πνεύμα το Άγιον ο πέμψει ο πατήρ εν τω ονόματί μου, εκείνος υμάς διδάξει
πάντα και υπομνήσει υμάς πάντα α είπον υμίν» (Ιω. ιδ’ 25). Έχοντας
την βεβαιότητα ότι το Άγιον Πνεύμα είναι Παράκλητος, προσευχόμαστε σε
Αυτό: «Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε, το πνεύμα της αληθείας».Με αυτήν την λέξη ο Ίδιος ο Χριστός χαρακτήρισε το Άγιον Πνεύμα, όταν έλεγε προς του Μαθητάς Του λίγο προ του Πάθους: «εγώ ερωτήσω τον πατέρα και άλλον παράκλητον δώσει υμίν, ίνα μένη μεθ’ υμών εις τον αιώνα, το Πνεύμα της αληθείας» (Ιω. ιδ’, 16-17).
Ο όρος Παράκλητος ερμηνεύεται παρηγορητής. Έτσι, το Άγιον Πνεύμα παρηγορεί τον άνθρωπο που αγωνίζεται εναντίον της αμαρτίας, προσπαθώντας να τηρήσει τις εντολές του Χριστού στη ζωή του.
Ο αγώνας αυτός είναι σκληρός, γιατί η μάχη είναι εναντίον των πονηρών πνευμάτων. Γι’ αυτό, το Άγιον Πνεύμα είναι παράκλητος, παρηγορητής. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει ότι το Άγιον Πνεύμα ονομάζεται παράκλητος από το «παρακαλείν» τους ανθρώπους, «τουτέστι παραμυθήσαι». Επειδή δε το «παρακαλείν» τους ανθρώπους είναι ίδιο χαρακτηριστικό γνώρισμα του Θεού, γι’ αυτό και με τον όρο αυτό το Άγιον Πνεύμα χαρακτηρίζεται Θεός.
Το Άγιον Πνεύμα χαρακτηρίζεται από τον Χριστό Παράκλητος, αλλά ταυτόχρονα λέγεται ότι είναι ο «άλλος Παράκλητος». Είναι ο άλλος Παράκλητος, γιατί και ο Χριστός είναι Παράκλητος που παρηγορεί τους ανθρώπους. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος, στην καθολική του επιστολή συνιστά στους Χριστιανούς να μην αμαρτάνουν. Στη συνέχεια όμως λέγει ότι και αν αμαρτήσουν δεν πρέπει να απογοητευθούν, γιατί «παράκλητον έχομεν προς τον πατέρα, Ιησούν Χριστόν δίκαιον»(Α’ Ιω. β’, 1-2). Έτσι, ο Χριστός και το Άγιον Πνεύμα είναι οι δύο Παράκλητοι στον κόσμο. Βέβαια, και ο Θεός Πατήρ είναι ο παρακαλών τους ανθρώπους, αφού η παράκληση, η παρηγορία, είναι κοινή ενέργεια του Τριαδικού Θεού.
Μητροπολίτου Ναυπάκτου & Αγίου Βλασίου
Σχόλιο: Aπίστευτος Λαικισμός, τό αποτελεσματικότερο όργανο τής εξουσίας. ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΤΙΣ ΣΗΜΑΣΙΕΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΛΟΓΩΣ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ. Τό Αγιο Πνεύμα είναι ΠΑΡΑ-ΚΛΗΤΟΣ. ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑ-ΚΑΛΩ. Σημαίνει ότι είναι δίπλα στόν Κλητό.''ίνα μένη μεθ’ υμών εις τον αιώνα, το
Πνεύμα της αληθείας'' (Ιω. ιδ’, 16 -17). Όπως διδάσκει ο Αγιος Χρυσόστομος: Εγώ Πατήρ, εγώ νυμφίος,εγώ οικία...εγώ θεμέλιος...Μόνον οικείως έχε πρός εμέ... Τί σόι παρηγορητής είναι πού οδηγεί στό Μαρτύριο;; Ή στήν έρημο, στό μαρτύριο τής συνειδήσεως, ή στό κολοσσαίο;;; Πώς μπορεί νά συνδυαστεί η παρηγορία μέ τήν μετάνοια;;; Η τελευταία εντολή τού Κυρίου, ''Μείνε στήν κόλαση καί μήν απελπίζεσαι'', πόσο παρηγορητική είναι;; ΠΟΙΟΣ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΨΑΧΝΟΥΝ ΓΙΑ ΑΓΚΑΛΙΤΣΑ;; Η θεραπεια του χριστιανου ειναι σταυρός. ΚΑΙ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΧΑΡΜΟΛΥΠΗ.
Αμέθυστος
2 σχόλια:
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
λέγει ότι το Άγιον Πνεύμα ονομάζεται παράκλητος από το «παρακαλείν» τους ανθρώπους, «τουτέστι παραμυθήσαι».
Κάτι παραπάνω θα ήξερε, δεν νομίζεις; Εκτός εάν είναι ψευδής η παράθεση.
Ν.
Τί σημαίνει παραμυθήσαι; Δέν τούς παραμυθιάζει, οπωσδήποτε. Γιά νά κατανοήσουμε τούς όρους αυτούς πρέπει νά τούς δούμε μέσα στήν πίστη. Η οποία σύμφωνα μέ τόν απόστολο Παυλο είναι αοράτων υπόστασις. ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΥΠΟΣΤΑΣΙΣ;; Παρηγορώ σημαίνει τών ορατών η υπόστασις. Ο Πατήρ καλεί, ο Υιός αποκαλύπτει τήν αμαρτία μας καί τήν σωτηρία μας. Τόν Πατέρα ουδείς εώρακε ποτέ, τόν Υιό τόν ακούμε καί δέν τόν καταλαβαίνουμε, μάς αποκαλύπτει ότι ούτε ξέρουμε τί κάνουμε. ΠΟΙΟΣ ΔΙΝΕΙ ΥΠΟΣΤΑΣΗ Σ'ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΚΑΙ ΑΡΡΗΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΜΑΣ;; ΣΉΜΕΡΑ ΖΟΎΜΕ ΣΈ ΜΊΑ ΕΞΌΧΩς ΥΛΙΣΤΙΚΉ ΕΠΟΧΉ ΚΑΊ ΝΟΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ. Στήν εποχή τών Πατέρων η πνευματικότης τού ανθρώπου ήταν πολύ υψηλή,δηλ. ο άνθρωπος μπορούσε νά προσλάβει καί αυτά πού δέν έβλεπε. Είχε πίστη. Είχε καί Νού, δηλ. είχε προσοχή καί συγκέντρωση καί παρ' όλα αυτά γιά νά κατανοήσει τήν κλήση στήν Σωτηρία χρειαζόταν τήν Μετάνοια, δηλ. καί τήν συναίσθηση τής αμαρτίας καί αλλαγή τού νού. Σήμερα ;; Σήμερα δέν μπορούμε πλέον νά κατανοήσουμε ούτε τόν χρόνο, ούτε τήν ύπαρξη τού θανάτου. Αυτό σημαίνει υλισμός. Δέν κατανοούμε πλέον κατά τό γράμμα, αλλά κατά τήν επιθυμία καί τόν φόβο. Καί μειώνουμε τήν σωτηρία μας σέ παρηγοριά στόν άνθρωπο. ΟΣΤΙΣ ΘΕΛΕΙ, προειδοποιεί ο Κύριος.
Δημοσίευση σχολίου