Ριζωμένος κρατισμός

Η μάχη για την επιβίωση και η απαξίωση προς το «παλιό»

Από τον
Μανώλη Κοττάκη

Κρατάει καλά η συντηρητική παράταξη στη Μεσσηνία. Ο φίλος μου ο Τάκης από τους Γαργαλιάνους, μάλιστα, μου έλεγε τις προάλλες στο τηλέφωνο ότι νεοδημοκράτες που ψήφισαν Χρυσή Αυγή το 2015 σκέφτονται τώρα να ψηφίσουν Μητσοτάκη για να φύγει ο Τσίπρας. Πρόκειται για μεταβολή που δεν «πιάνουν» ακόμη τα ραντάρ των δημοσκοπήσεων. 

Δυστυχώς, όμως, δεν είναι η μόνη μεταβολή... Ενα παράξενο βουητό απλώνεται εσχάτως στην ελληνική κοινωνία και, παρά τους «αισθητήρες» που έχουν τα κόμματα, δεν το συλλαμβάνουν απολύτως. Σκέφτομαι καμιά φορά χιουμοριστικά ότι οι πολιτικοί αρχηγοί μας θα αποφάσιζαν διαφορετικά, αν ήταν δυνατόν να κρυφακούν τι λένε γι' αυτούς οι Ελληνες σε ταβέρνες και καφετέριες.

Στην Καλαμάτα μού έκαναν εξαιρετική εντύπωση όσα μου είπαν ένας δικηγόρος, ένας εκπαιδευτικός και μία επιχειρηματίας. Ο δικηγόρος μού ανέλυσε το πώς ο Τσίπρας προσεγγίζει ύπουλα ειδικές κοινωνικές ομάδες με το «τίποτα»: Με επιδοτήσεις ενός κρατικού οργανισμού αγροτών για παρακολούθηση θεατρικών παραστάσεων, κινηματογράφου, αγορά βιβλίων, 20 ευρώ ανά δικαιούχο και 30 ευρώ αν έχει και παιδί. Ολόκληρες επιχειρήσεις στην περιφέρεια, είτε κινηματογράφοι είτε βιβλιοπωλεία, ζουν από αυτές τις έμμεσες επιδοτήσεις. Ποια ενιαία τιμή βιβλίου, ποια τρόικα, ποιος ανταγωνισμός, ποια όλα; Το πρώτιστο για καθέναν είναι η επιβίωση. 

Ο κρατισμός είναι ριζωμένος παντού. Οι 10.000 προσλήψεις που εξήγγειλε ο Τσίπρας για γιατρούς και δασκάλους ήταν θέμα συζήτησης στα καφενεία. Ολοι ψάχνουν δουλειά για να μη φύγουν. Πού κέφι για ιδεολογικές μάχες! Δεν περνά στον μέσο Ελληνα η πολύ σωστή λογική (της οποίας είμαι οπαδός από φοιτητής) για λιγότερο κράτος, χωρίς επιδόματα, με νέες επενδύσεις. Ο Ελλην είναι, δυστυχώς, της λογικής «εν τη παλάμη και ούτω βοήσομεν». Διότι δεν εμπιστεύεται ότι αυτό το κράτος μπορεί να γεννήσει νέες δουλειές γρήγορα. 

Ο εκπαιδευτικός της παρέας, πάλι, με μύησε στην αθόρυβη μεταβολή που παρατηρείται στη νεολαία. Είναι αγαπητός στους μαθητές του και εκείνοι του «ανοίγουν» την καρδιά τους. Τι του είπε ένας μαθητής του; «Εγώ “αυτούς”, τους “παλιούς” -το “αυτούς” το τόνισε με μια γκριμάτσα απαξίας- δεν τους ψηφίζω. Προτιμώ να πηγαίνω στο φεστιβάλ της ΚΝΕ και να σκέφτομαι ότι, όταν μεγαλώσω, θα γίνω γιατρός - αγρότης για να μείνω στον τόπο μου». Υπό άλλες συνθήκες θα θεωρούσα το περιστατικό μεμονωμένο και δεν θα το αξιολογούσα. Κορυφαίος διπλωμάτης μας, όμως, μου είπε ακριβώς όσα μου είπε και ο δάσκαλος! Η κορυφή βλέπει ό,τι και η βάση! Πρόσθεσε μάλιστα και το εξής: «Το άκουσες αυτό που είπε ο Τζανακόπουλος, ότι θα αναμετρηθεί στις εκλογές η ελίτ με την κοινωνική πλειοψηφία; Πολιτικά είναι λίαν επικίνδυνο!»

Η επιχειρηματίας, κεντροδεξιά φιλελεύθερη και αυτή. Οικογενειακώς. Θα ξαναψηφίσει Ν.Δ. Αλλά η αξιολόγησή της για τα πρόσωπα... «φωτιά». Μέσα στις ίδιες συντηρητικές οικογένειες υπάρχει διαφορετική αξιολόγηση για εμβληματικές προσωπικότητες της κεντροδεξιάς παράταξης. Δεν μοιάζει με πρόβλημα, αλλά μπορεί να εξελιχθεί σε τέτοιο.

Περιττό, βεβαίως, να σημειώσω ότι για τη δημαρχία Καλαμάτας ενδιαφέρονται ένα ικανότατο στέλεχος, που έχει άριστη σχέση με τον Αντώνη Σαμαρά, και άλλο ένα που πρόσκειται στην ηγεσία του κόμματος. Ομολογώ ότι, έξι μήνες πριν από τις εκλογές, είναι δύσκολο να λογαριάσεις - προκαταλάβεις συμπεριφορές και τάσεις. Το πιθανότερο είναι ότι η δεξιότατη Μεσσηνία θα παραμείνει δεξιότατη. Αλλά εμείς δεν είμαστε εδώ για τη ρουτίνα, μα για να διακρίνουμε τι δυνητικά θα μπορούσε να την ανατρέψει. Μπορεί να έχουμε δίκιο, μπορεί όμως να έχουμε και άδικο. Εκτιθέμεθα ενώπιόν σας και θα κριθούμε.

dimokratianews