Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2018

Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών Βόλου - Αριστοτέλης Παπανικολάου


https://www.youtube.com/watch?time_continue=2283&v=BizsK9Km3bI
Δημοσιεύτηκε στις 20 Σεπ 2016


Με ιδιαίτερη επιτυχία ολοκληρώθηκαν οι δημόσιες διαλέξεις (σε Θεσσαλονίκη, Βόλο και Αθήνα) και το σεμινάριο (Αθήνα) που διοργάνωσε η Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών Βόλου με ομιλητή τον καθηγητή Ορθόδοξης Θεολογίας και Πολιτισμού Αριστοτέλη Παπανικολάου. Τη φετινή χρονιά προσκεκλημένος ήταν ο Αριστοτέλης Παπανικολάου, καθηγητής της Έδρας Ορθόδοξης Θεολογίας και Πολιτισμού «Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος» του Πανεπιστημίου Fordham (Νέα Υόρκη,), συνιδρυτής και συνδιευθυντής του Κέντρου Ορθόδοξων Χριστιανικών Σπουδών του ίδιου Πανεπιστημίου και Senior Fellow στο Κέντρο για τη Μελέτη του Νόμου και της Θρησκείας του Πανεπιστημίου Emory (ΗΠΑ). Γόνος Ελλήνων, ο καθηγητής Αριστοτέλης Παπανικολάου γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Σικάγο (Ιλινόις, ΗΠΑ). Τα ερευνητικά και επιστημονικά ενδιαφέροντά του περιστρέφονται γύρω από θέματα που αφορούν γενικά στην Ορθόδοξη θεολογία, και ειδικότερα στην τριαδική και πολιτική θεολογία. Το τελευταίο διάστημα έχει στραφεί στη μελέτη της σχέσης μεταξύ θεολογικής ανθρωπολογίας, βίας και αρετών. Έχει δημοσιεύσει πλήθος μελετών σε συλλογικούς τόμους και εγκυκλοπαίδειες, όπως και άρθρα σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά, ενώ έχει εκδόσει τις ακόλουθες δύο αυτοτελείς μονογραφίες.: Being with God: Trinity, Apophaticism, and Divine-Human Communion, Notre Dame, Indiana: University of Notre Dame Press 2006 και The Mystical as Political: Democracy and Non-Radical Orthodoxy, Notre Dame, Indiana: University of Notre Dame Press 2012. Επίσης, υπήρξε συνεκδότης των ακόλουθων συλλογικών τόμων: (μαζί με τον George Demacopoulos), Orthodox Readings of Augustine, Crestwood, New York: St. Vladimir’s Seminary Press 2008• (μαζί με την Elizabeth Prodromou), Thinking through Faith: New Perspectives from Orthodox Christian Scholars, Crestwood, New York: St. Vladimir’s Seminary Press 2008• (μαζί με τον George Demacopoulos), Orthodox Constructions of the West, New York: Fordham University Press 2013. Στη δημόσια διάλεξή του που έλαβε χώρα στη Θεσσαλονίκη και συνδιοργανώθηκε από κοινού με την Κοσμητεία της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ (Τετάρτη 11 Μαΐου 2016, Θεολογική Σχολή Α.Π.Θ., με την παρουσία του Σεβ. Μητροπολίτη Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνατίου, του Προέδρου του Τμήματος Θεολογίας κ. Παναγιώτη Σκαλτσή ως εκπροσώπου του απουσιάζοντος Κοσμήτορος, πολλών καθηγητών, φοιτητών και προσωπικοτήτων της πόλης), στον Βόλο (Πέμπτη 12 Μαΐου, Συνεδριακό Κέντρο «Θεσσαλία», Μελισσάτικα) και την Αθήνα (Δευτέρα 16 Μαΐου, Κτήριο Κ. Παλαμάς, Ακαδημίας και Σίνα, με την παρουσία του Κοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής Αθηνών κ. Απόστολου Νικολαΐδη, ο οποίος και απηύθυνε σύντομο χαιρετισμό, του Σεβ. Μητροπολίτη Περγάμου και Ακαδημαϊκού κ. Ιωάννη Ζηζιούλα, πολλών καθηγητών, φοιτητών και άλλων ενδιαφερόμενων) ο καθηγητής Παπανικολάου μίλησε (στα ελληνικά) με θέμα: «Πόλεμος και Βία: Η πολιτική της θέωσης και η προσφυγική κρίση». Στην ομιλία του, αφού περιέγραψε ορισμένες καταστάσεις βίας και φόβου (όπως λ.χ. την περίπτωση των βετεράνων Αμερικανών στρατιωτών στο Ιράκ ή των προσφύγων, καθώς και τις επιπτώσεις που έχει η βία στο ανθρώπινο σώμα και γενικότερα την ανθρώπινη ύπαρξη), στράφηκε στο πώς ο τρόπος που ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής αντιλαμβάνεται τις αρετές θα μπορούσε να μας βοηθήσει να σκεφτούμε την αποκατάσταση της ικανότητας να αγαπήσουμε, όπως ο Θεός αγαπά, ακόμη και μέσα από την εμπειρία καταστάσεων βίας. Αφού ανέπτυξε με συντομία την ανθρωπολογία της θέωσης ως εκμάθηση του πώς να αγαπά κάποιος από την οπτική των αρετών, στη συνέχεια ασχολήθηκε με τον τρόπο που ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής κατανοεί την ασκητική ζωή, ακριβώς ως την εκμάθηση του τρόπου για το πώς πρέπει να αγαπά κανείς. Με την ευκαιρία της παρουσίας του Αριστοτέλη Παπανικολάου στην Ελλάδα παρουσιάστηκε στη 13η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης την Παρασκευή 13 Μαΐου 2016 και η έκδοση από την Εκδοτική Δημητριάδος (πρόκειται για το εκδοτικό τμήμα της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών Βόλου) σε ελληνική μετάφραση του βιβλίου του The Mystical as Political: Democracy and Non-Radical Orthodoxy στη σειρά «Εν Διαλόγω» υπό τον τίτλο: Η πολιτική της θέωσης. Η Ορθοδοξία συναντά την Δημοκρατία (μτφρ. Δρ. Νικολάου Ασπρούλη, επιστημονικού συνεργάτη της Ακαδημίας, όπως και του περιοδικού Θεολογία). Στην παρουσίαση, την οποία συντόνισε ο διευθυντής της Ακαδημίας Δρ. Παντελής Καλαϊτζίδης, εκτός του Αριστοτέλη Παπανικολάου, έλαβαν μέρος με σύντομες κριτικές παρεμβάσεις ο εκδότης-συγγραφέας Πέτρος Παπασαραντόπουλος και ο καθηγητής Πέτρος Βασιλειάδης.

Νίκος Μαυρίδης

Ο νεωτερικός, εφηβικός πολιτισμός της Αμερικής, το «IQ»: κρανιακή κάψα κενή και ως εκ τούτου ξεκούραστη, γρηγορόστροφη, αθώα, αφοπλιστικά ευρηματική. Πρόκειται για την διάνοια, κόψη του μυαλού, κενωμένη από το πάθος και το μάθος της αρχαιοελληνικής Πόλης, την «συστηματική»πνευματικότητα της Γηραιάς Ηπείρου και το ιερό πνεύμα της σοφής και παλαιάς των ημερών Ασίας.

Αυτή είναι η μεταπατερική θεολογία. Η οποία στηρίζεται στό Αγγλοσαξωνικό πνεύμα. Χαρακτηριστικό τού οποίου είναι η απομυθοποίηση καί η απελευθέρωση από τήν ιστορία καί τήν ιστορικότητα, η οποία μέ τήν σειρά της πήρε τήν θέση τής παραδόσεως τήν οποία απέρριψε ο Λούθηρος. Χαρακτηριστικό γεμάτο νόημα είναι επίσης η χρησιμοποίηση τού Αγίου Μαξίμου τού Ομολογητού σάν άλλοθι καί σάν δεσμός μέ τήν παράδοση, χωρίς τήν παράδοση, από τά πρωτοπαλλήκαρα τού οικουμενισμού καί τής νεοορθοδοξίας.

Αμέθυστος

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Παλιοζηλιάρη! κακέ, κακούλη εσύ! Να μην πεις μια κουβέντα συμπάθειας για άνθρωπο, έλεος.Φτυστός ο Ντάνιελ Ντέι Λιούς στα νιάτα του, ο Αριστοτέλης καλέ! πες του να αφήσει και γένεια. Θα του πηγαίνουνε τρέλα! έχει και ωραία, μπάσα φωνή, κονέ με παπάδες, πράγματι, το μέλλον του διαγράφεται λαμπρότατο!

Ανώνυμος είπε...

Πως ακριβως στηρίζονται στον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή κανείς δεν αναφέρει αναλυτικά ποτέ. Ακόμα και ο Ράμφος τον επικαλείται τον άγιο για θεμελίωση των ιδεών του ποτέ όμως δεν έχει εξηγήσει, αναλυτικά τουλάχιστον, γιατί. Μπορείς να βοηθήσεις Αμέθυστε;

amethystos είπε...

Δύο είναι οι λόγοι. Οι λόγοι τών όντων καί τό περί θελήσεως. Οι λόγοι τών όντων ταυτίζονται μέ τίς ιδέες ή γιά τούς χριστιανούς εφόσον ταυτίζουν τούς λόγους μέ τίς άκτιστες ενέργειες ταυτίζονται μέ τήν φύση τού θεού καί τήν θέληση. Μέσω τής θελήσεως συνδέουν τόν Αγιο μέ τήν ψυχολογία. Τό νευραλγικό σημείο είναι ότι ο ενεργών δέν ταυτίζεται μέ τήν ενέργεια, η ουσία μέ τήν ενέργεια καί η υπόσταση μέ τήν φύση. Δέν υπάρχει ουσία ανυπόστατος. Οσοι αποδέχονται σ' αυτά τά σημεία τόν Αγιο Μάξιμο ο οποίος ευνοεί τίς ταυτότητες αυτές επιφυλάσσονται μέ τον Αγιο Γρηγόριο Παλαμά ο οποίος διακρίνει τούς όρους. Ο Ράμφος μέ τίς ιδέες στηρίζει τήν δημιουργική φαντασία καί τήν μετοχή στό θείο τού εκάστοτε δημιουργού καί φιλοσόφου. Η θεολογία τών λόγων τών όντων κατάγεται από τήν Επταήμερο, από τήν Γένεση καί σ' αυτή επιστρέφει.

Ανώνυμος είπε...

Στραμπουληχτικό εντελώς αυτό το τρίτο σχόλιο...πρέπει να ανατρέξω σε λεξικά...και πάλι...δεν θα βρω άκρη...

amethystos είπε...

Υπάρχει ένα βασικό βιβλίο καί στά σωστά καί στά λάθη γραμμένο από τόν πρ. Ν. Λουδοβίκο,τής σέκτας τού Ζηζιούλα.
Η ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΚΗ ΟΝΤΟΛΟΓΙΑ, εκδ. Δόμος.

amethystos είπε...

Υπάρχει καί μιά επιπλέον εξήγηση τής εκμετάλλευσης τού Αγίου από οικουμενιστές καί μή. Η Δυτική θεολογία αναγνωρίζει σάν Πατερική περίοδο τής εκκλησίας τήν ιστορική περίοδο μέχρι τήν εποχή καί τό έργο τού Αγίου Ιωάννου τού Δαμασκηνού. Τήν έκδοση τής ορθοδόξου πίστεως τού οποίου θεωρούν σάν πρόδρομο τού σχολαστικισμού. Τούς άλλους πατέρες τούς φοβούνται σάν ησυχαστές. Είναι οι μεγάλοι εχθροί τών χλιαρών χριστιανών. Οσοι ορέγονται ακαδημαική καρριέρα λοιπόν προσαρμόζονται στήν βιβλιογραφία πού υπάρχει άφθονη στή Δύση καί ιδιαιτέρως σ' αυτή πού απορρέει από τόν Χάιντεγκερ.