Ένας μήνας μένει μέχρι τις κρίσιμες αμερικανικές προεδρικές εκλογές και η συζήτηση, προφανώς, επικεντρώνεται στο ποιος θα τις κερδίσει, ο Τραμπ ή η Καμάλα Χάρις, που αντικατέστησε τον εξουθενωμένο Τζο Μπάιντεν στην κούρσα. Πολλά πράγματα για όλο τον κόσμο θα εξαρτηθούν από το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, ωστόσο το μόνο σίγουρο είναι ότι θα υπάρξει νοθεία. Μετά την αμφισβητούμενη νίκη του Μπάιντεν το 2020, υπήρξαν τεκμηριωμένες προκλήσεις σε διάφορες πολιτείες και οι νομικές διαδικασίες που προέκυψαν αποκάλυψαν απάτες και παρατυπίες διαφόρων ειδών. Το 2000, η νίκη του Ρεπουμπλικανό Τζορτζ Μπους επί του Δημοκρατικού Αλ Γκορ ανακηρύχθηκε μετά από μακρά διελκυστίνδα στο Ανώτατο Δικαστήριο για το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στη Φλόριντα. Μια εντυπωσιακή σειρά ελαττωμάτων στο σύστημα ήρθε στο φως: οι πιο ποικίλοι τρόποι έκφρασης ψήφων, από χάρτινα ψηφοδέλτια έως ηλεκτρονικές μηχανές, από παλιά μηχανήματα έως διάτρητες κάρτες, μέχρι ταχυδρομική και ηλεκτρονική ψηφοφορία, και κυρίως η ανύπαρκτη ενημέρωση του τους δικαιούχους ψήφου, την αναξιοπιστία ή την ανυπαρξία των σχετικών καταλόγων.
Πάνω από όλα, η απίστευτη έλλειψη ομοσπονδιακού νόμου που να απαιτεί την ταυτοποίηση όσων προσέρχονται στις κάλπες. Εντυπωσιακό: η χώρα που υπερηφανεύεται για τη δημοκρατία και ισχυρίζεται ότι εξάγει τις αρχές και τις μεθόδους της με όπλα δεν είναι ικανή να πραγματοποιήσει την εκλογική διαδικασία - την ίδια την καρδιά της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας - με εγγύηση κανονικότητας. Το συμπέρασμα είναι ότι αν κάτι προφανές, ξεκάθαρο, επιλήψιμο με τεχνικά και νομοθετικά μέσα δεν λαμβάνει λύση - πράγματι το πρόβλημα επιδεινώνεται με την πάροδο του χρόνου - είναι σημάδι ότι «αυτό θέλεις εκεί που μπορείς αυτό που θέλεις». Εν ολίγοις, η συγκεκριμένη δημοκρατία και η άσκησή της στην εκλογική φάση, που αποφασίζει το μέλλον με βάση την αρχή της πλειοψηφίας, είναι μια ψευδής αφήγηση στην Αμερική. Όχι μόνο λόγω της επικράτησης της δύναμης του χρήματος, που καθιστά πολύ δύσκολη όχι μόνο τη νίκη, αλλά ακόμη και τη συμμετοχή στις εκλογές για όσους έχουν λίγα μέσα και δεν απολαμβάνουν την υποστήριξη των ισχυρών. Η απάτη είναι μέρος του συστήματος και η συσκευή είναι σκόπιμα δυσλειτουργική.
Η τελευταία περίπτωση είναι αυτή της Καλιφόρνια, της οποίας ο Δημοκρατικός κυβερνήτης εξέδωσε νόμο που απαγορεύει την απαίτηση ορισμένης ταυτότητας όσων εμφανίζονται στα εκλογικά τμήματα. Το κίνητρο είναι πολύ αδύναμο, μια excusatio non petita που γίνεται ξεκάθαρη αυτοκατηγορία για εργασία σε εκλογική νοθεία, καθώς και επίθεση στα θεμέλια της διαδικασίας, στον προσδιορισμό των δικαιούχων του εκλέγειν. Στο πλαίσιο αυτό, η άρνηση απαίτησης ταυτοποίησης αποτελεί επίθεση στα δημοκρατικά θεμέλια. «Πρέπει να έχουμε κάρτα για τα πάντα, αλλά όχι να ψηφίζουμε: αυτό είναι απλώς παράλογο», σχολίασε ο Τραμπ. Η νέα νομοθεσία ευθυγραμμίζεται με ένα ευρύ κίνημα για την εξάλειψη των απαιτήσεων αναγνώρισης των ψηφοφόρων στο όνομα της προσβασιμότητας και της δικαιοσύνης στην εκλογική διαδικασία. Χωρίς λόγια: χωρίς ελέγχους ταυτότητας, κατοικίας, μοναδικότητας ψήφου, ακόμη και ιθαγένειας (!!!) θα προωθούνταν η προσβασιμότητα και η ισότητα. Όργουελ στην εξουσία: η τέλεια αντιστροφή των νοημάτων. «Είναι πλέον παράνομο να κάνεις αίτηση για ταυτότητα ψηφοφόρου στην Καλιφόρνια! Απλώς κατέστησαν παράνομο από το νόμο την πρόληψη της νοθείας των ψηφοφόρων», σύμφωνα με τον Έλον Μασκ.
Όχι ότι ευθύνονται μόνο οι Δημοκρατικοί: τα ελαττώματα του συστήματος είναι γνωστά σε όλους εδώ και ενενήντα χρόνια και κανείς δεν τα έχει αντιμετωπίσει ποτέ. Ήδη το 1934, ο Τζόζεφ Π. Χάρις, πολιτικός επιστήμονας και στέλεχος της εκλογικής επιτροπής επιφορτισμένος με τη μελέτη της λειτουργίας του αμερικανικού εκλογικού συστήματος, δημοσίευσε μια σαφή αναφορά: «Πιθανώς τίποτα στη δημόσια διοίκηση των Ηνωμένων Πολιτειών δεν έχει τόσο κακή διαχείριση όσο η διεξαγωγή των εκλογών. Κάθε εκλογή φέρνει στο φως παρατυπίες, λάθη και παρεξηγήσεις εκ μέρους των εκλογικών εργαζομένων, αδυναμία συμμόρφωσης με τους εκλογικούς νόμους και κανονισμούς, λανθασμένες πρακτικές και ξεκάθαρη νοθεία».
Λίγα πράγματα έχουν αλλάξει από τότε. Την παραμονή των προεδρικών εκλογών του 2004, ο πρώην πρόεδρος Τζίμι Κάρτερ (Δημοκρατικός), του οποίου το ίδρυμα έχει μελετήσει την ασφάλεια των εκλογών σε όλο τον κόσμο, ρωτήθηκε στ' αστεία εάν θα ήταν διατεθειμένος να ελέγξει την ποιότητα των αμερικανικών εκλογών, απάντησε ότι εάν οι Η.Π.Α. ήταν μιά ξένη χώρα καί του ζητούσε να επιβλέπει τις ψήφους της, θα αναγκαζόταν να αρνηθεί, επειδή το αμερικανικό εκλογικό σύστημα δεν ανταποκρίνεται στα διεθνή πρότυπα. Την ίδια χρονιά, ο Κάρτερ και ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Τζέιμς Α. Μπέικερ (Ρεπουμπλικανός) δημιούργησαν μια επιτροπή, στόχος της οποίας ήταν να κάνει τις εκλογές πιο ασφαλείς. Το συμπέρασμα ήταν ότι «το εκλογικό σύστημα δεν μπορεί να εμπνεύσει την εμπιστοσύνη του κοινού γιατί δεν υπάρχουν δικλείδες ασφαλείας για την αποτροπή ή τον εντοπισμό νοθείας». Το 2004, η πρόεδρος της Εκλογικής Επιτροπής της Νότιας Αφρικής, κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης επιθεώρησης σε εκλογικά τμήματα στη Φλόριντα, εξέφρασε την έκπληξή της: «Απολύτως όλα εδώ είναι παραβίαση». Το 2006, ο πρώην πρόεδρος της Επιτροπής Εκλογικής Βοήθειας των ΗΠΑ , ενός ανεξάρτητου φορέα του οποίου ο ρόλος περιλαμβάνει την πιστοποίηση ηλεκτρονικών μηχανημάτων ψηφοφορίας, κατήγγειλε τον επικίνδυνο ερασιτεχνισμό που διέπει τις αμερικανικές εκλογές. Λόγω του εκρηκτικού περιεχομένου της, η έκθεση απαγορεύτηκε και μόλις αργότερα δημοσιεύτηκε στο Διαδίκτυο.
Το 2012, μια παρόμοια ετυμηγορία εκδόθηκε από μελετητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια. «Δεν πιστεύουμε ότι υπάρχει μια ώριμη δημοκρατία με ένα εκλογικό σύστημα τόσο κακό όσο το δικό μας. «Ο νόμος Help America Vote Act του 2002 απαιτεί ηλεκτρονικές μηχανές ψηφοφορίας σε όλα τα εκλογικά κέντρα. Αλλά δεν υπάρχει πρωτότυπο, κανένα πρότυπο ή έρευνα για την κατασκευή μιας ηλεκτρονικής μηχανής που να μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ασφάλεια. Ένα θανατηφόρο σχόλιο ήταν: «Θα ήταν σκάνδαλο αν κάθε σπίτι έπρεπε να έχει φούρνο μικροκυμάτων χωρίς να έχουν αναπτυχθεί πρότυπα ασφαλείας. Αλλά σήμερα γνωρίζουμε περισσότερα για το πώς να κατασκευάσουμε μια μηχανή για να τραβήξουμε φωτογραφίες βράχων στον Άρη παρά για το πώς να φτιάξουμε μια αξιόπιστη ηλεκτρονική μηχανή ψηφοφορίας. Αν ήμασταν μια ξένη χώρα που αναλύεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, θα συμπεραίναμε ότι η χώρα είναι ώριμη για κλοπή ψηφοφόρων και νοθεία».
Το 2017, το Electoral Integrity Project , το οποίο ειδικεύεται στη διεθνή συγκριτική μελέτη των εκλογών, κατέταξε είκοσι οκτώ δημοκρατικά κράτη με βάση την αξιοπιστία των εκλογικών τους συστημάτων, χρησιμοποιώντας δεδομένα από ψηφοφορίες που διεξήχθησαν μεταξύ 2000 και 2012. Το αποτέλεσμα ήταν αδιαμφισβήτητο : The United Stateς κατέλαβαν την τελευταία θέση. Η νοθεία των ψηφοφόρων είναι ευρέως διαδεδομένη σε όλες τις πολιτείες. Ο Χανς φον Σπακόφσκι, πρώην μέλος της Ομοσπονδιακής Εκλογικής Επιτροπής, αγωνίζεται να βελτιώσει την ασφάλεια των εκλογών στις ΗΠΑ. Το 2012, κατέληξε σε ένα ζοφερό συμπέρασμα: «Η νοθεία των ψηφοφόρων, είτε ψευδής εγγραφή ψηφοφόρων, παράνομες ψηφοφορίες μέσω αλληλογραφίας, αγορά ψήφων, αμφισβητήσιμη καταμέτρηση ή παλιομοδίτικη απάτη ψηφοφόρων, όπως προσυμπληρωμένα ψηφοδέλτια, μπορεί να παρατηρηθεί οπουδήποτε στο Ηνωμένες Πολιτείες». Τα προτεινόμενα αντίμετρα είναι προφανή: διατήρηση ακριβών εκλογικών καταλόγων. νά απαιτείται ταυτότητα με φωτογραφία για να ψηφίσετε αυτοπροσώπως και μέσω ταχυδρομείου· να επιτρέπεται στους ειδικευμένους παρατηρητές απεριόριστη πρόσβαση στην καταμέτρηση· να απαγορεύσει την καταμέτρηση των πρόωρων ψήφων πριν από την ημέρα των εκλογών· να απαγορεύουν τα ηλεκτρονικά εκλογικά μηχανήματα να συνδέονται στο Διαδίκτυο και να είναι εξοπλισμένα με μόντεμ· να αποτρέψει την τροποποίηση των εκλογικών νόμων ενόψει της ψηφοφορίας· απαγορεύουν στους εκλογικούς υπαλλήλους να λαμβάνουν ιδιωτικά κεφάλαια για τη χρηματοδότηση της οργάνωσης των υπηρεσιών.
Ο ΟΟΣΑ (Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη) μέσω του Γραφείου του για τους Δημοκρατικούς Θεσμούς και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (ODIDH), στέλνει τακτικά παρατηρητές για την παρακολούθηση των εκλογών. Στην έκθεσή του για τη νομοθετική ψηφοφορία του 2022, εντόπισε τριάντα μία ελλείψεις στο εκλογικό σύστημα των ΗΠΑ, δεκατρείς από τις οποίες ήταν σοβαρές. Μεταξύ αυτών: έλλειψη οριοθέτησης εκλογικών περιφερειών, χρηματοδότηση εκλογικών εκστρατειών, εκλογική διοίκηση, ταυτοποίηση ψηφοφόρων, ελλιπείς ή ξεπερασμένες λίστες με δικαίωμα ψήφου, ανεξέλεγκτες ηλεκτρονικές αιτήσεις ψηφοφορίας και αιτήματα που διαβιβάζονται μόνο μέσω Διαδικτύου, απουσία εκλογικών παρατηρητών, αμφίβολη δημοσίευση αποτελεσμάτων , αδυναμία επαλήθευσης τους μέσω ελέγχων, μη πιστοποίηση ηλεκτρονικών εκλογικών μηχανημάτων, ελαττώματα στην ταχυδρομική ψηφοφορία και στους εκλογικούς νόμους. Η εκλογική νοθεία είναι επομένως ένα πραγματικό φαινόμενο, όχι μια ιδιοτελής αφήγηση, όπως θέλουν να πιστεύουν τα κυρίαρχα ΜΜΕ των ΗΠΑ. Το αμερικανικό σύστημα είναι το χειρότερο από όλα τα δημοκρατικά κράτη. Αλλά μετά τις αμφισβητούμενες προεδρικές εκλογές του 2020, ομοσπονδιακές υπηρεσίες, εκλογικοί αξιωματούχοι και κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης αρνήθηκαν τα στοιχεία και επανέλαβαν ότι η ψηφοφορία ήταν «η πιο ασφαλής στην ιστορία».
Στο μεταξύ, το δικαστικό σύστημα συνεχίζει το έργο του και φτάνουν οι πρώτες καταδίκες για απάτη. Πιστεύουμε ακόμα στο σύστημα; Η επιλογή του ποιος θα αποφασίσει για τη μοίρα του κόσμου δεν είναι στα χέρια του αμερικανικού λαού, αλλά ενός βαθιά ριζωμένου συστήματος κατάχρησης, δόλιου προσανατολισμού και ακόμη και ανατροπής του εκλογικού αποτελέσματος. Καμία έκπληξη για όσους παρατηρούν την πραγματικότητα χωρίς ροζ γυαλιά. Πρώτα εργάζονται για να δυσκολέψουν τη συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία, αποκλείοντας τους φτωχούς και τους διαφωνούντες, μετά μολύνουν τη λαϊκή βούληση με χρήματα και προπαγάνδα (μια προεδρική εκστρατεία κοστίζει δισεκατομμύρια), τέλος μειώνουν τον κίνδυνο επιλογών που δεν κάνει το σύστημα όπως με τις αδιαφανείς διαδικασίες ψηφοφορίας και την παραποιήσιμη καταμέτρηση ψήφων. Η αλλαγή είναι δυνατή μόνο μέσα από μια μαζική κίνηση του λαού. Η σταθερότητα, ή η αιώνια αναπαραγωγή του συστήματος, είναι η λέξη κλειδί. Γιατί να ρισκάρουμε τις εκλογές να κερδίσουν αυτοί που δεν συμπαθούν τους ανθρώπους που έχουν σημασία; Όποιος κρατά όλα τα χαρτιά είναι ο τέλειος απατεώνας. Δημοκρατία, δημοκρατία, είναι δικό σου θέμα και όχι δικό μου. Δυστυχώς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου