Συνέχεια από: Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2025
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ
Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ
§ 9. Τὸ τίμημα τῆς θεσμοποιημένης ἐκκοσμίκευσης (συνέχεια)
Ταυτόχρονα, οἱ περισσότερες αὐτοκέφαλες Εκκλησίες αὐτοονομάζονται «Πατριαρχεῖα», μὲ θλιβερὴ ἄγνοια ἢ παραθεώρηση τῆς θεολογικῆς ἀλήθειας τοῦ θεσμοῦ98. Τὰ πρεσβυγενή Πατριαρχεῖα ἀναγκάζονται νὰ ἀναγνωρίσουν, τὸν ἕνα μετὰ τὸν ἄλλο, τοὺς καινούργιους πατριαρχικούς τίτλους, μπροστὰ στὸν κίνδυνο πολλαπλῶν ὁριστικῶν σχισμάτων καὶ κατακερματισμοῦ τοῦ ἑνιαίου σώματος τῆς ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας.
᾿Αλλὰ μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ὁ θεσμὸς τῶν Πατριαρχείων ἀλλοιώνεται καὶ ἐκκοσμικεύεται σὲ ἁπλὸ φορέα διοικητικῆς αὐτονομίας: Δὲν εἶναι πιὰ τὰ Πατριαρχεῖα κέντρα καὶ φορεῖς θεολογικῶν χαρισμάτων καὶ παραδόσεων ποὺ ἀλληλοπεριχωροῦνται ὀργανικὰ καὶ ἱεραρχοῦνται λειτουργικὰ στὴ θυσιαστικὴ διακονία τῆς ἀλήθειας καὶ τῆς ἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας. [Πότε ήταν;]
Καινούργια κριτήρια ἀρχίζουν νὰ ἐμφανίζωνται γιὰ τὴν ἱεράρχηση τῶν «πρωτείων τιμῆς» – ἐκκοσμικευμένα κριτήρια ἀριθμητικῆς ὑπεροχῆς καὶ κοσμικῆς δύναμης ἢ κριτήρια ἀρχαιότητας καὶ ἱστορικῶν τίτλων. Οἱ ἀνταγωνισμοί γοήτρου καὶ οἱ πολιτικὲς σκοπιμότητες – ἰδιαίτερα μετὰ τὴν ὑποταγὴ τῶν σλαβικῶν ᾿Εκκλησιῶν σὲ καθεστῶτα «ἐνεργῶς ἀντιθρησκευτικά» καὶ τὶς ἀξιώσεις τῆς Μόσχας νὰ ἀποτελέση τὴν «Τρίτη Ρώμη*» ὑποκαθιστώντας τὴν Κωνσταντινούπολη – ὑπονομεύουν καίρια τὴν ἴδια τὴν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων, εἰσάγοντας μιὰ «ὁμοσπονδιακὴ» ἀντίληψη τῆς ἑνότητας ἀδελφῶν - Ἐκκλησιῶν, ἀπόλυτα ἀνεξάρτητων99.[ΚΑΙ ΒΡΕΘΗΚΕ ΤΟ ΠΣΕ ΣΑΝ ΛΥΣΗ;]
Σημειώσεις
98. Πρώτη ζητάει τὴν ἀνακήρυξή της σε Πατριαρχεῖο ἡ ᾿Εκκλησία τῆς Ρωσσίας τὸ 1589 καὶ τῆς ἀναγνωρίζεται ὁ πατριαρχικός τίτλος ἀπὸ Σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη το 1593. Δεύτερη ἡ ᾿Εκκλησία τῆς Ἑλλάδος, αὐτοανακηρύσσεται αὐτοκέφαλη το 1833 καὶ ἀναγνωρίζεται ἀπὸ τὸ Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως το 1850. ᾿Ακολουθεῖ ἡ ᾿Εκκλησία τῆς Ρουμανίας : αὐτοανακηρύσσεται αὐτοκέφαλη τὸ 1859, ἀναγνωρίζεται τὸ 1885 καὶ ἀνυψώνεται σε Πατριαρχεῖο το 1925. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Σερβίας ἀνακηρύσσεται αὐτοκέφαλη το 1879 καὶ ἀναγνωρίζεται ὡς Πατριαρχεῖο το 1920. Βιαιότερη στὶς ἐθνοφυλετικές ἀξιώσεις αὐτονομίας της ἡ Βουλγαρική ᾿Εκκλησία κηρύσσεται σχισματικὴ ἀπὸ Σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη το 1872. Το 1945 τὸ Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο αίρει τὸ βουλγαρικό σχίσμα καὶ τὸ 1953 ἡ Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας αὐτοανακηρύσσεται σε Πατριαρχεῖο. Ἡ ᾿Εκκλησία τῆς ᾿Αλβανίας ἀναγνωρίζεται αὐτοκέφαλη τὸ 1937. Η ᾿Εκκλησία τῆς Πολωνίας τὸ 1924. Καὶ ἡ ᾿Εκκλησία τῆς Τσεχοσλοβακίας τὸ 1951.99. Γιὰ τὴν κρίση τῆς ἐνότητας τῶν Ὀρθόδοξων Ἐκκλησιῶν σήμερα, βλ. ἐνδεικτικά: Paul EVDOKIMOV - Olivier CLÉMENT, Appel à l Eglise, περιοδικό Contacts No 73-74/1971, σελ. 193-210. – Justin POPOVITCH, Lettre au Saint Synode de l' Eglise Serbe, περιοδικό Contacts, Νο 76/1971, σελ. 387 - 394. – Olivier CLÉMENT, La tension entre la Seconde et la Troisième Rome ("Η ένταση μεταξύ της Δεύτερης και της Τρίτης Ρώμης"), περιοδικό Contacts, Νο 76/1971, σελ. 395 κ. ε., όπου η Δεύτερη Ρώμη συνήθως αναφέρεται στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία (Κωνσταντινούπολη), ενώ η Τρίτη Ρώμη αφορά τη Ρωσία. – Χρήστου ΓΙΑΝΝΑΡΑ, Η μέλλουσα Σύνοδος, στο βιβλίο Τὸ προνόμιο τῆς ἀπελπισίας, Αθήνα (Εκδ. Γρηγόρη) 1973, σελ. 128-147.
Δεν μπορεί ποτέ να υπάρξει μια «Τρίτη Ρώμη», υπάρχει μόνο η Πρεσβυτέρα και η Νέα Ρώμη – Κωνσταντινούπολη, είπε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, αναφερόμενος στον πόλεμο της Ουκρανίας και στην ενσάρκωση του εθνοφυλετισμού, όπως είπε, στην φονταμενταλιστική ιδεολογία του «Ρωσικού Κόσμου».
Οι δηλώσεις του Οικουμενικού Πατριάρχη έγιναν κατά την υποδοχή στο Φανάρι, χτες Τετάρτη, του γενικού γραμματέα του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών, αιδεσιμότατου πάστορα δρα Jerry Pillay, μαζί με τους συμμετέχοντες στην Μόνιμη Επιτροπή Μόνιμη Επιτροπή Συναίνεσης και Συνεργασίας του διεθνούς αυτού διεκκλησιαστικού οργανισμού. Η Επιτροπή συνεδριάζει τις ημέρες αυτές στην Κωνσταντινούπολη φιλοξενούμενη από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Κατά την ομιλία του, ο Οικουμενικός Πατριάρχης ανέφερε ότι «η παρούσα ουκρανική κρίση, λόγω της απρόκλητης ρωσικής επίθεσης τον Φεβρουάριο του 2022, είναι το επίκεντρο ενός γεωπολιτικού σεισμού και μιας πνευματικής απειλής». Επισήμανε δε ότι «η Ευρώπη έχει αφυπνιστεί από τη βαθιά ψευδαίσθηση, ότι ο πόλεμος στην ήπειρό της ήταν παρελθόν».
Ο ίδιος αναφέρθηκε στους ιστορικούς και εκκλησιαστικούς δεσμούς της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως με τον γεωγραφικό χώρο γύρω από τον άξονα Κιέβου-Μόσχας, οι οποίοι ξεκινούν με τη βάπτιση, το 988, του ηγεμόνα των Ρως του Κιέβου Βλαδιμήρου, και υπενθύμισε ότι αργότερα, το 1589, η Εκκλησία της Ρωσίας έλαβε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο την Πατριαρχική αξία.
«Ωστόσο, ήδη μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς το 1453, άρχισε να καλλιεργείται η αβάσιμη ιδεολογία ότι η Μόσχα θα μπορούσε να διαδεχθεί την Κωνσταντινούπολη ως πνευματικός ηγέτης του ορθόδοξου κόσμου. Σύμφωνα με τους υποστηρικτές της, η Μόσχα θα γινόταν η “Τρίτη Ρώμη”, μετά την πτώση της “Δεύτερης”, της Κωνσταντινουπόλεως. Ωστόσο, δεν υπήρξε ποτέ “Πρώτη” και “Δεύτερη Ρώμη”. Επομένως, δεν μπορεί ποτέ να υπάρξει μια “Τρίτη Ρώμη”. Υπάρχει μόνο η Πρεσβυτέρα και η Νέα Ρώμη-Κωνσταντινούπολη» είπε χαρακτηριστικά.
Συνεχίζοντας επισήμανε ότι η σημερινή ενσάρκωση του εθνοφυλετισμού είναι η φονταμενταλιστική ιδεολογία του «Ρωσικού Κόσμου» (Russkii mir). «Αυτή η έκφραση περιγράφει μια υποτιθέμενη σφαίρα πολιτισμού, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας, της Ουκρανίας, της Λευκορωσίας, καθώς και των Ρώσων σε όλο τον κόσμο, με πολιτική και θρησκευτική καθοδήγηση από τη Μόσχα ως κέντρο» σημείωσε, για να προσθέσει ότι ο «Ρωσικός Κόσμος» παρουσιάζεται τώρα ως η απάντηση στη «διεφθαρμένη Δύση». «Αυτή η ιδεολογία είναι το κύριο όργανο για μια πνευματική νομιμοποίηση της εισβολής στην Ουκρανία» σχολίασε ο Πατριάρχης.
Αναφερόμενος στον ρόλο του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ο κ. Βαρθολομαίος επεσήμανε ότι αυτός στον σημερινό κόσμο είναι ακόμη πιο σημαντικός, καθώς με το παράδειγμά του διαχρονικά επιθυμεί να καταδείξει ότι οι Εκκλησίες και οι θρησκευτικοί ηγέτες οφείλουν να προωθούν την ειρηνική συνύπαρξη, τη δικαιοσύνη και την ισότητα.
Ανταπόκριση ΕΡΤNews – Κωνσταντινούπολη: Γιάννης Μανδαλίδης
ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΥΤΕ Η ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΑ ΟΥΤΕ Ο ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ. ΜΕΙΝΑΜΕ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΙΣ ΜΑΣΟΝΙΚΕΣ ΣΤΟΕΣ. ΚΟΥΜΑΝΤΟ ΚΑΝΕΙ Η ΘΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ. ΥΠΟΝΟΜΕΥΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ; ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ;
ΟΙ ΨΕΥΤΙΚΕΣ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΑ ΟΠΛΑ.ΟΤΑΝ ΜΑΖΕΥΟΝΤΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΟΥΝ. ΚΑΤΑ ΠΡΟΤΙΜΗΣΗ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ.
4 σχόλια:
Καλημερα . Θελεις να αγιασεις και δεν σε αφηνουν . Γραφει ο μακαριτης καθηγητης αλλα και αλλοι εν ζωη . Τι κακο πραγμα οι αυτοκεφαλες Εκκλησιες γραφουν και τις γνωστες ανοησιες περι εξευρωπαισμενου προτυπου ( ουδεν αναληθεστερον ) και περιπου ως παλακιδες του Φαναριου ( ειμαι σιγουρος καποιοι με το αζημιωτο ) ζητουν να καταργηθουν τα αυτοκεφαλα ακομη και το Ρωσικο . Το μονο που μπορει να καταργηθει και αυτο απο την ασυγχωρητη υποχωρητικοτητα απο το 2008 που ανελαβε ο Ιερωνυμος ειναι το ελληνικο . ΑΜ συνεχιζεται
Ας το παρουμε απο την αρχη . Το πρωτο αυτοκεφαλο αυτο της Ρωσιας ανακυρηχθηκε μονομερως το 1448 . Ηταν η εποχη που το Οικουμενικο Πατριαρχειο ειχε χασει τον ελεγχο σε ολη την Μικρα Ασια που ηταν υπο Τουρκοκρατια και σε ολες τις βαλκανικες επαρχιες βορεια της Στερεας επισης υπο Τουρκικη κατοχη . Η Στερεα Πελλοπονησος Κρητη και νησια ηταν υπο Φραγκικη και Βενετικη κατοχη οπου επισης ο Πατριαρχης δεν ειχε κανενα ελεγχο . Το μονο που ειχε μεινει ηταν η Πολη που θα επεφτε και η Λακωνια ( Δεσποτατο Μυστρα ) που επισης θα επεφτε και η περιοχη γυρω απο την Τραπεζουντα . Σε αυτα το Πατριαρχειο δεν εφταιγε αλλα εγιναν . Και οι Ρωσοι δεν μπορουσαν να ειναι υπο την εκκλησιαστικη ηγεσια ενος Πατριαρχειου που δεν ελεγχε εκκλησιαστικα ουτε τους Ελληνες . Θα τους ελεγχε το 1453 οταν ο Μεχμετ Β ο Πορθητης θα εδινε στον Οικουμενικο Πατριαρχη τον τιτλο του εθναρχη των Ρωμαιων δηλαδη των Ορθοδοξων αλλα φυσικα το ανεξαρτητο Ρωσικο κρατος ποτε δεν θα δεχοταν η Εκκλησια του να ειναι υπο τις διαταγες ενος υποδουλου Πατριαρχη . ΑΜ Συνεχιζεται
Και ας περασουμε και στο δικο μας ασυτοκεφαλο που με το λεγε λεγε καποιων δουλοφρονων κληρικων εφτασε ο Φαρμακιδης να θεωρειται χειροτερος και απο τις Λουθηρανες λεσβιες επισκοπινες που το Φαναρι στο ΠΣΕ μια χαρα συνεργαζεται με αυτες τις ιερειες του διαβολου . Λοιπον το αυτοκεφαλο της Ελλαδικης Εκκλησιας θα γινοταν ειτε ερχοταν οι Βαυαροι ειτε οχι ειτε υπηρχε ο ιστορικα ασημαντος Φασρμακιδης ειτε οχι . Ηταν αδυνατον η Εκκλησια της μολις προ ενος ετους ( 1832 η πληρης ανεξαρτησια ) εμπολεμης καταστασης με το Οθωμανικο χαλιφατο Ελλαδας να ειναι υπο την υποταγη του Φαναριου του οποιου οι Οθωμανοι ειχαν απαγχονισει 12 Πατριαρχες και που η εκλογη Πατριαρχη γινοταν με επισημη σιμωνια δωροδοκια προς την Υψηλη Πυλη για αυτο ειχαμε τοσες αλλαξοπατριαρχιες η τελευταια το 1901 . Το ζητημα που ανακινουν καθε λιγο οι Οθωμανολαγνοι δεν ειναι καθολου μικρο και μακαρι μετα τον Ιερωνυμο να τα φερει ετσι ο Θεος να βγει κανενας Αρχιεπισκοπος συνδυασμος αθυροστομιας του Σεραφειμ και ελειψης αισθησης κινδυνου του Καντιωτη γιατι εκει στο Φαναρι απο το 1991 που βγηκε ο Βαρθολομαιος δεν καταλαβαινουν απο καλους τροπους . Θα επανελθουμε πρωτα ο Θεος σε λιγες μερες . ΑΜ
Ευχαριστούμε φίλε. Δέν τούς δίνουμε τήν σημασία πού έχουν καί μάς γονατίζουν τά χρυσελεφάντινα αγάλματα τών ανθρώπινων κεφαλών τής εκκλησίας.
Δημοσίευση σχολίου