Oι Άγιοι δέν ασχολούνται τόσο μέ τό δόγμα καί τήν αίρεση, όσο μέ τήν πνευματική ζωή, ακολουθώντας τήν οδό τού Κυρίου. Εάν ορθόδοξος σημαίνει, χωρίς αίρεση, χωρίς κοσμικό φρόνημα, αυτό δέν μπορεί νά είναι τό τέλος καί ο σκοπός τής πνευματικής ζωής, αλλά μόνο η αρχή της έστω. Προκειμένου νά αποκτηθεί η αγιότης η ορθοδοξία εγκαταλείπεται, παίρνοντας τήν θέση της ο αγώνας εναντίον τής πλάνης (τών λογισμών ...., τής νοοτροπίας, τών παθών). Διότι η ορθοδοξία μάς υποχρεώνει νά βλέπουμε τόν άλλον σάν έναν εν δυνάμει αιρετικό καί τόν εαυτό μας σάν ένα εν ενεργεία μέτρο τού παντός. Εάν η ορθοδοξία γίνει κανόνας, οδηγεί στόν πιό άκρατο εγωκεντρισμό. Όπως βλέπουμε νά συμβαίνει ήδη.
Οι Πατέρες τής εκκλησίας αντιμετώπισαν τίς αιρέσεις όταν έφτασε ο καιρός τους, όταν προσπάθησαν νά γίνουν κανόνας τής ζωής. Αλλά αυτό ήταν τό πάρεργό τους. Οι Σύνοδοι απλώς πιστοποίησαν τήν αλήθεια τών Πατέρων αυτών. Χωρίς Πατέρες οι Σύνοδοι είναι απλά διοικητικά όργανα. Άνευ σημασίας, όπως οι Σύνοδοι τού Βατικανού.
Καί χωρίς Αγίους δέν υπάρχουν ούτε Πατέρες. Χωρίς αυτό νά σημαίνει πώς κάθε Άγιος μπορεί νά είναι καί Πατέρας τής Εκκλησίας.
Τί σχέση έχει ο κλήρος μέ τήν αγιότητα; Καμμία. Τί σχέση έχει η Εκκλησία μέ τούς Αγίους; Ταυτίζονται.
Από τούς Αγίους κάθε εποχής ο Κύριος επιλέγει μερικούς καί τούς φανερώνει, γιά νά αποδείξουν τήν αλήθεια τού Ευαγγελίου καί στούς πλέον αδύναμους. Άς προσέξουν οι χριστιανοί τού νέου καί τού παλαιού ημερολογίου τήν στάση τους απέναντι στούς Αγίους, διότι από αυτή κερδίζονται ή χάνονται τά πάντα.
Ας προσέξουν επίσης καί τήν διφορούμενη στάση τής ιεραρχίας απέναντι στούς αγίους, στήν συνεχή ενσάρκωση τού Ευαγγελίου. Πόσοι επίσκοποι καί κληρικοί έχουν σχέσεις ή είχαν σχέσεις μέ τούς Αγίους μας; Ελάχιστοι, πρός τιμήν τους.
Αμέθυστος
3 σχόλια:
Ὅταν ἔγινε μιασμὸς τοῦ χώρου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἱερουσαλήμ, λόγω τῆς ἀποδοχῆς τῆς εἰδωλολατρίας», τιμωροῦνται ἀπὸ τὸ Θεὸ σκληρὰ οἱ πρεσβύτεροι, οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ Ἀρχιερεῖς. Καὶ κατόπιν ἔρχεται ἡ σειρὰ τοῦ λαοῦ νὰ τιμωρηθεῖ, πλὴν βέβαια ἐκείνων ποὺ πονοῦσαν γιὰ ὅ,τι κακὸ ἔβλεπαν, ὅμως ἀδυνατοῦσαν νὰ τὸ ἀπωθήσουν. Ὁπότε τώρα ἐδῶ, ἄρχοντες καὶ λαὸς τιμωροῦνται. Οἱ ἄρχοντες, καθ’ ὁμοίωσιν τοῦ λαοῦ καὶ ὁ λαὸς καθ’ ὁμοίωσιν τῶν ἀρχόντων.
Μᾶς κάνει ἐντύπωση στὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ (τοὺς Ἰουδαίους), ὅτι μπορεῖ νὰ ἁμαρτάνει (οἱ θρησκευτικοὶ ἄρχοντες καὶ) ὁ βασιλεύς, ἀλλὰ τιμωρεῖται ὁ λαός... Καὶ τί φταίει ὁ λαὸς στὴν περίπτωσιν αὐτήν; Ἀγαπητοί μου, ὁ λαὸς πταίει, ὅταν ἀποδέχεται ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα τοῦ λέγουν οἱ ἄρχοντές του. Τί νὰ κάνει, ἐπανάσταση; Ὄχι, πρὸς Θεοῦ, ἀλλὰ θὰ φωνάξει καὶ θὰ πεῖ: δὲν δεχόμεθα αὐτὴν τὴν λύση.
Νὰ πάρω ἕνα δικό μας παράδειγμα; Θέλουν ἐπὶ παραδείγματι νὰ καθιερώσουν τὶς ταυτότητες... οἱ κυβερνητικοὶ παράγοντες. Ξέρουμε ὅμως, ὅτι δὲν πρέπει νὰ πάρουμε τὶς ταυτότητες αὐτές, διότι, διότι, διότι... Ὅμως, ὅταν ὁ λαὸς δὲν ἀντιδράσει, τότε θὰ τιμωρηθοῦν καὶ οἱ ἄρχοντες καὶ ὁ λαός. Διατί τιμωρεῖται ὁ λαός; Διότι ἀπεδέχθη μιὰ ἁμαρτία ποὺ ἐργάζονται οἱ ἄρχοντες. ...Μόνο ὅταν ὁ λαὸς ἀντιδράσει, τότε δὲν θὰ τιμωρήσει ὁ Θεὸς τὸν λαό. Αὐτὸ νὰ τὸ ξέρουμε πολὺ καλά. Γι’ αὐτὸ ὁ λαὸς πρέπει, ὅταν βλέπομε κάτι κακό, νὰ ἀντιδρᾶ.
Τὸ ἴδιο πρᾶγμα ἰσχύει καὶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν. Ὅταν ἄρχοντες κακοί, φέρ’ εἰπεῖν, ἐπιβάλλουν αἱρετικὲς θέσεις, ἢ ὅ,τι ἄλλο, ὁ λαὸς θὰ φωνάξει, θὰ διαμαρτυρηθεῖ. Θὰ ἐπαναλάβω, δὲν θὰ κάνει ἐπανάσταση, ἀλλὰ θὰ διαμαρτυρηθεῖ. Καὶ αὐτὸ σημαίνει ὑγεία καὶ συνεπῶς δὲν ὑπάρχει λόγος νὰ τιμωρηθεῖ ὁ λαός. Ὅταν, ὅμως, ὁ λαὸς δὲν ἀντιδράσει, τότε θὰ τιμωρήσει ὁ Θεὸς καὶ τοὺς ἄρχοντες καὶ τὸν λαόν... διότι ἀπεδέχετο την εἰδωλολατρίαν (ἐπὶ Π. Διαθήκης), ποὺ εἶχε εἰσάγει ὁ Μαννασῆς εἰς τὸν λαόν» (2:10-7:10).
(π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος, Ὁμ. εἰς τὸν Ἱερεμίαν, αρ. 21)
Π.Σ.
Όποιος είν'απόξω απ'το χορό, πολλά ...τραγούδια ξέρει!
Γιά πές μας κι εσύ ένα τραγούδι!
Δημοσίευση σχολίου