Το τελικό αποτέλεσμα του κακοποιημένου κρατικού Ισολογισμού, είναι να φαίνεται πως η Ελλάδα έχει αρνητική καθαρή θέση -217 δις € το 2018. Το γεγονός αυτό σημαίνει πως εάν το κράτος ήταν μία επιχείρηση, θα έπρεπε να κλείσει αμέσως – ενώ οι υπεύθυνοι να λογοδοτήσουν στους Πολίτες, για την απίστευτη κακοδιαχείριση τους. Οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ, για όσους δεν έχουν ανάλογες γνώσεις, πως η αρνητική καθαρή θέση του κράτους μας στον Ισολογισμό του, δεν είναι απλά μία λογιστική απεικόνιση – αφού υποδηλώνει πως το κράτος θα χρωστάει 217 δις € ακόμη και αν ξεπουλήσει ότι έχει και δεν έχει, στις τιμές που αναφέρονται. Θα μείνει δηλαδή ένα υπόλοιπο χρέους 217 δις € όταν η Ελλάδα πουλήσει τα πάντα – οπότε φαίνεται καθαρά η χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος, για την οποία κανένας δεν αναλαμβάνει την ευθύνη και κανένας δεν ντρέπεται.
Κοινοβουλευτική Εργασία
Θα ξεκινήσουμε από το ότι, εκπροσωπούμε τη μεσοαστική τάξη της Ελλάδας, εργαζόμενους, επιστήμονες και επιχειρηματίες που θέλουν να ζουν σε μία εθνικά κυρίαρχη χώρα, με ελεύθερη αγορά και σε συνθήκες πραγματικής δημοκρατίας – όχι σε μία γερμανική αποικία χρέους.
Αντίθετα, η ΝΔ εκπροσωπεί την εγχώρια και ξένη Ολιγαρχία, καθώς επίσης τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό, σε συνθήκες κρατικού αυταρχισμού – όπως φαίνεται καθαρά από το Επιτελικό Κράτος που δρομολόγησε. Ο ΣΥΡΙΖΑ πάντως δεν εκπροσωπεί κανέναν – εάν όχι την πολιτική διαφθορά και διαπλοκή, με κριτήριο τα τελευταία γεγονότα.
Έχουμε λοιπόν τεράστιες διαφορές, μεταξύ άλλων στην Οικονομία, όπου εμείς τασσόμαστε υπέρ του μεικτού τύπου, με τις κοινωφελείς επιχειρήσεις να ανήκουν στο δημόσιο, ενώ με όλες τις άλλες στον ιδιωτικό τομέα – έχοντας επισημάνει πολλές φορές τους κινδύνους των ιδιωτικοποιήσεων, όπως στο θέμα του νερού.
Οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ πως ήδη εκατομμύρια αμερικανοί αδυνατούν να πληρώσουν τους αυξημένους κατά 80% λογαριασμούς νερού στους ιδιώτες – με αποτέλεσμα να διακόπτεται η παροχή ύδρευσης τους ή/και να χάνουν τα σπίτια τους, όπως θα καταθέσουμε στα (πρακτικά).
Όσον αφορά τα υπόλοιπα, είμαστε εντελώς αντίθετοι στην ανεξέλεγκτη παγκοσμιοποίηση που έχει οδηγήσει στη φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης και υπέρ του εθνικού κράτους – ενώ πιστεύουμε μεν στην ΕΕ, αφού όλα τα κράτη της Ευρώπης οφείλουν να συνεργάζονται μεταξύ τους, ειδικά ενόψει των απειλών από άλλες περιοχές του πλανήτη, αλλά είμαστε αντίθετοι με τη γερμανική εκδοχή της.
Θεωρούμε δε πως προωθείται ξανά η κατάκτηση της ηπείρου μας από τη γερμανική βιομηχανική ελίτ – με οικονομικά όπλα αυτή τη φορά και με πρώτο θύμα την Ελλάδα. Εν προκειμένω, η καλύτερη λύση είναι η εκδίωξη της Γερμανίας από την ΕΕ και από την Ευρωζώνη – όσο υπάρχει ακόμη χρόνος.
Σε σχέση με το μεταναστευτικό, αφενός μεν είμαστε αντίθετοι με τον αριστερό διεθνισμό της ΝΔ, αφετέρου με την παράνομη εκδοχή του – έχοντας την άποψη πως όποιος θέλει να έλθει στη χώρα μας, πρέπει να ζητήσει την άδεια των ελληνικών αρχών στα σύνορα μας, προσκομίζοντας νόμιμα έγραφα που αποδεικνύουν ότι έχει το δικαίωμα και την ανάγκη να το κάνει.
Θεωρούμε δε πως οι μετανάστες σήμερα χρησιμοποιούνται ως εργαλείο από την Τουρκία, για τον εποικισμό της πατρίδας μας – καθώς επίσης από τους οπαδούς της ανεξέλεγκτης παγκοσμιοποίησης, με στόχο τον ανταγωνισμό στην αγορά εργασίας και τη συνεχή μείωση των αμοιβών των εργαζομένων.
Σε σχέση τώρα με τα εθνικά, είμαστε εντελώς αντίθετοι με την πολιτική του κατευνασμού με την Τουρκία, την οποία εφαρμόζει τόσο η σημερινή, όσο και η προηγούμενη κυβέρνηση – ενώ δεν θα πάψουμε να υπενθυμίζουμε τα εγκλήματα όλων των κυβερνήσεων, ειδικά αυτά μετά το 2009, όπως τα μνημόνια και το PSI, τα οποία κατέστησαν την Ελλάδα αποικία χρέους των Γερμανών και αποθήκη παράνομων μεταναστών, ως ανάχωμα για τη μη εισροή τους στα κράτη της βόρειας Ευρώπης.
Είναι ντροπή πάντως που η κυβέρνηση δεν ανακηρύσσει ΑΟΖ, ειδικά με την Κύπρο – ενώ την ίδια στιγμή οδηγεί την Ελλάδα σε μία ακόμη οικονομική καταστροφή, με την κάκιστη διαχείριση της κρίσης του COVID-19 που θα εκτοξεύσει το δημόσιο χρέος μας πάνω από το 210% του ΑΕΠ, όταν το κόκκινο ιδιωτικό είναι ήδη εκτός ελέγχου.
Το γεγονός δε της συνεχούς στήριξης των αφελληνισμένων τραπεζών, παρά το ότι έχουν ήδη κοστίσει στους Έλληνες πάνω από 60 δις €, ενώ χρεώνουν διπλάσιες προμήθειες και τόκους συγκριτικά με τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ, είναι τουλάχιστον εξοργιστικό – υπενθυμίζοντας πως η Ισλανδία τις έκλεισε αντί να τις διασώζει στο διηνεκές, φυλακίζοντας τους υπευθύνους της χρεοκοπίας τους.
Σε σχέση τώρα με το σημερινό νομοσχέδιο, όσον αφορά το ρόλο του Ελεγκτικού Συνεδρίου στην έκθεση για τον απολογισμό και τον Ισολογισμό του κράτους στο άρθρο 344, αυτό που διαπιστώσαμε από τον απολογισμό του 2017 που μας δόθηκε το 2019, είναι το εξής:
Δεν έγινε αποτίμηση για τη «μεταφορά» παγίων του Δημοσίου στο ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟ των Δανειστών – ενώ δεν υπάρχει καν μητρώο παγίων. Σημειώνεται δε πως όταν εκφράζονται τόσο σοβαρές παρατηρήσεις στους Ισολογισμούς εταιριών από τους δικούς τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, από τους Ορκωτούς Λογιστές, τότε δρομολογούνται σοβαρές ενέργειες. Είναι ακατανόητο λοιπόν το ότι, δεν λογοδοτεί ανάλογα η κρατική διοίκηση.
Με απλά λόγια, δεν γνωρίζουμε τι έχουμε και τι παραδώσαμε στους ξένους με το ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟ, οπότε οι κυβερνήσεις μας εγκληματούν εις βάρος των παιδιών μας – αν και οι δανειστές φαίνεται πως γνωρίζουν πολύ καλά τι παίρνουν. Όσον αφορά τον Ισολογισμό του κράτους, η κατάσταση είναι ακόμη περισσότερο απογοητευτική – αφού τίποτα σχεδόν δεν υπολογίζεται σωστά.
Για παράδειγμα, η ΕΑΒ, η ΕΑΣ και η ΕΛΒΟ εμφανίζονται με μηδενική αξία, η συμμετοχή του δημοσίου στην ΕΥΔΑΠ αποτιμάται μόλις στα 388 εκ. € ενώ στην ΔΕΥΑΘ στα 85 εκ. € στις 31.12.2018, στο Ε. Βενιζέλος στα 417 εκ. € κοκ.
Πώς θα μπορέσει λοιπόν στο μέλλον το ΣΤΕ να κρίνει τις συμβάσεις πώλησης τους, όταν αξιολογούνται με αυτές τις εξευτελιστικές τιμές; Ας μην ξεχνάμε δε το χαμηλό τίμημα της επέκτασης του Ε. Βενιζέλος πριν το εμποδίσει η FG COMP – κάτι που ο κ. Γεωργιάδης είχε χαρακτηρίσει ως καραμπινάτη υπόθεση για Ειδικό δικαστήριο, όπως θα καταθέσουμε στα (πρακτικά).
Ένα άλλο θέμα στον κρατικό Ισολογισμό είναι οι Απαιτήσεις Προηγούμενων Χρήσεων προς τα κρατικά ταμεία – οι οποίες καταχωρήθηκαν με 95 δις € στις 31.12.2018, παρά το ότι μικρό μόνο μέρος τους θεωρείται εισπράξιμο.
Το τελικό αποτέλεσμα πάντως του κακοποιημένου κρατικού Ισολογισμού, είναι να φαίνεται πως η Ελλάδα έχει αρνητική καθαρή θέση -217 δις € το 2018. Το γεγονός αυτό σημαίνει πως εάν το κράτος ήταν μία επιχείρηση, θα έπρεπε να κλείσει αμέσως – ενώ οι υπεύθυνοι να λογοδοτήσουν στους Πολίτες, για την απίστευτη κακοδιαχείριση τους.
Οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ, για όσους δεν έχουν ανάλογες γνώσεις, πως η αρνητική καθαρή θέση του κράτους μας στον Ισολογισμό του, δεν είναι απλά μία λογιστική απεικόνιση – αφού υποδηλώνει πως το κράτος θα χρωστάει 217 δις € ακόμη και αν ξεπουλήσει ότι έχει και δεν έχει, στις τιμές που αναφέρονται.
Θα μείνει δηλαδή ένα υπόλοιπο χρέους 217 δις € όταν η Ελλάδα πουλήσει τα πάντα – οπότε φαίνεται καθαρά η χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος, για την οποία κανένας δεν αναλαμβάνει την ευθύνη και κανένας δεν ντρέπεται.
Συνεχίζοντας, στις αρμοδιότητες του Ελεγκτικού Συνεδρίου υπάγεται επί πλέον ο έλεγχος για την απονομή συντάξεων, σύμφωνα με το άρθρο 98 του Συντάγματος αλλά και πολλά άρθρα εδώ, όπως του 111, του 116 κλπ. – καθώς επίσης μία έκθεση κατά τη σύνταξη ασφαλιστικών νόμων.
Στον πρόσφατο «νόμο Βρούτση» τώρα που ήλθε να διορθώσει προηγούμενες αδικίες και αντισυνταγματικότητες, ο Επίτροπος Επικρατείας κ. Νικητάκης επεσήμανε νέες ενδεχόμενες αντιστυνταγματικότητες, όπως θα καταθέσουμε στα (πρακτικά) – κάτι που όμως δεν φάνηκε να απασχολεί κανέναν κατά τη συζήτηση του νόμου που τελικά ψηφίστηκε, ενώ τώρα περιμένουμε να δούμε εάν θα υπάρχουν προσφυγές.
Σημειώνουμε επίσης την πολυνομία στο ασφαλιστικό, όπως επισημάνθηκε στη μελέτη της ΔΙΑΝΕΟΣΙΣ με αριθμό 11.2017 – κάτι που δεν βοηθάει καθόλου το διοικητικό έλεγχο.
Σε κάθε περίπτωση, στο επίπεδο της εκδίκασης προσφυγών για συντάξεις, όπως έχει ήδη επισημανθεί, υπάρχουν μεγάλες καθυστερήσεις – οδηγώντας ουσιαστικά σε αρνησιδικία. Σύμφωνα δε με δημοσιεύματα, στο Ελεγκτικό Συνέδριο εκκρεμούν περισσότερες από 30.000 υποθέσεις, με μέσον όρο εκδίκασης τα 3 χρόνια – ενώ έχουν επιβληθεί πρόστιμα από το Συμβούλιο της Ευρώπης για καθυστερήσεις.
Είναι λοιπόν ντροπή, επειδή πρόκειται για έναν πολύ ευαίσθητο τομέα – αφού αφορά ανθρώπους που δεν έχουν πολλά χρόνια να ζήσουν και περιμένουν άδικα, με αποτέλεσμα να επιβαρύνονται τόσο βιολογικά, όσο και ψυχολογικά. Επίσης να οδηγούνται σε πράξεις απελπισίας, υπενθυμίζοντας την υπόθεση αυτοκτονίας του Δημήτρη Χριστούλα που θα καταθέσουμε στα (πρακτικά).
Το γεγονός αυτό βέβαια δεν απασχολεί την κυβέρνηση, όσο η εξυπηρέτηση των επιχειρηματικών συμφερόντων – όπως διαπιστώνεται από το άρθρο 359 του σημερινού νομοσχεδίου, όπου δημιουργούνται ειδικά τμήματα fast track για τους επενδυτές στις τηλεπικοινωνίες, στην ενέργεια και στα προσωπικά δεδομένα. Σκανδαλώδες φυσικά, εάν σκεφθεί κανείς πως έχουμε τις ακριβότερες τηλεπικοινωνίες στην Ευρώπη – σύμφωνα με την Επιτροπή Ανταγωνισμού, όπως θα καταθέσουμε στα (πρακτικά).
Δεν απασχολεί την κυβέρνηση ούτε το ότι θα υπάρξει κερδοσκοπία από τα προσωπικά δεδομένα – από μια αγορά ύψους 3,2 δις €, όπως θα καταθέσουμε στα (πρακτικά), την οποία ο πρώην γενικός διευθυντής του ΣΕΒ και νυν Υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργό, ονόμασε «πετρέλαιο του μέλλοντος», αν και θα πωλούνται μόλις προς 0,5 € το κιλό, όπως θα καταθέσουμε επίσης στα (πρακτικά).
Δρομολογείται λοιπόν μία δημοκρατία fast truck για την εγχώρια και διεθνή Ολιγαρχία που στηρίζει η κυβέρνηση – με την κοινωνία βυθισμένη στην ύφεση, με την ενεργειακή υποτέλεια στο ζενίθ, κρίνοντας από την κατάργηση του λιγνίτη σχεδόν 15 χρόνια πριν τη Γερμανία και από την επιδότηση των ηλεκτρικών γερμανικών αυτοκινήτων, με την αυξανόμενη εξάρτηση από τις εισαγωγές, με τη μετατροπή των Ελλήνων σε γκαρσόνια των Γερμανών κοκ.
Σχετικά τώρα με τους ελέγχους που διενεργεί το Ελεγκτικό Συνέδριο σε υπηρεσίες του Δημοσίου και στους ΟΤΑ, στα άρθρα 343 και 346, οφείλουν να διενεργούνται και έκτακτοι, απροειδοποίητοι, εκτός από τους τακτικούς – αφού είναι γνωστά τα σκάνδαλα διαφθοράς τους.
Πόσο μάλλον όταν εφέτος, μέσω των ΠΝΠ που δρομολογήθηκαν με την ευκαιρία του COVID-17, δόθηκε η δυνατότητα σε πολλούς ΟΤΑ να αναθέτουν έργα και να παίρνουν αποφάσεις συνοπτικά – μέσω της οικονομικής επιτροπής τους.
Τέλος, όσον αφορά το άρθρο 362 που έχει σχέση με την εκδίκαση προσβολών για αποφάσεις αλλαγής φορολογικής έδρας, γιατί δεν διενεργούνται από το ΣΤΕ, όπως μέχρι σήμερα; Εκτός αυτού, η συγκεκριμένη αλλαγή δεν ενέχει τον κίνδυνο να χαρακτηρισθεί αντισυνταγματική;
Από οικονομικής πλευράς πάντως, υπάρχει ένας αυξανόμενος αριθμός ατόμων με ενδεχομένως αμφιλεγόμενη φορολογική έδρα – ξεκινώντας από τους Έλληνες του εξωτερικού, μεταξύ άλλων από τους 600.000 του braindrain των τελευταίων ετών.
Υπάρχουν επίσης οι «επενδυτές» της χρυσής βίζας που πλέον υπερβαίνουν τους 7.000, οι νέες προσθήκες των φορολογικών κατοίκων του καθεστώτος non–dom του Ν. 4646/2019 κλπ.
Πρόκειται λοιπόν για έναν μεγάλο αριθμό ενδεχόμενων υποθέσεων προς εκδίκαση – οι οποίες μπορεί να επιβαρύνουν περαιτέρω το Ελεγκτικό Συνέδριο με καθυστερήσεις, με τελική κατάληξη ένα ακόμη καθεστώς αρνησιδικίας όπως με τις συντάξεις.
Το ενδεχόμενο αυτό ίσως αποξενώσει τους συμπατριώτες μας που έχουν εγκαταλείψει την Ελλάδα, για λόγους επιβίωσης – κάτι που δεν πρέπει να συμβεί.
Κλείνοντας, ειδικά όσον αφορά το Ελεγκτικό Συνέδριο, το νομοσχέδιο δεν λύνει προβλήματα – αλλά υποβαθμίζει στην πραγματικότητα ακόμη περισσότερο το ρόλο του. Ελπίζουμε βέβαια να πρόκειται για μία ακόμη προχειρότητα της κυβέρνησης και όχι για σκοπιμότητα – κάτι που θα φανεί από τις διορθωτικές τροπολογίες που οφείλουν να ακολουθήσουν.
από Βασίλης Βιλιάρδος2 Ιουλίου 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου