Δάσκαλοι Ὀρθοδοξίας

«Αὐτό εἶπε ὁ Παϊσιος γιά τόν Οἰκουμενισμό», λένε μερικοί, καί τό κάνουν «σημαία». Καί ἐπειδή τό εἶπε ὁ Ὅσιος Παϊσιος εἶναι δόγμα ἀδιαπραγμάτευτο; Καί ὁ Πορφύριος (ὁ Μπαραϊκτάρης) ἦταν Ὅσιος, ὅμως διαφωνοῦσε μέ τόν Ὅσιο Παϊσιο. Π.χ. ἄλλη ἄποψη εἶχε ὁ πρῶτος γιά τό «666» (τό θεωροῦσε ἀσήμαντο), καί ἄλλη ὁ δεύτερος. Μάλιστα, ὁ δεύτερος (Παϊσιος) ἐξέδωσε καί εἰδικό φυλλάδιο, γιά νά ἐνημερώσει τό κοινό.  Λοιπόν; Σέ ποιόν ἀπό τούς δύο μίλησε τό Ἅγιο Πνεῦμα;

Μπορεῖ νά εἶχαν Ἅγιο Πνεῦμα, ἀλλά τό Ἅγιο Πνεῦμα δέν «κατέλαβε» τή θέση τοῦ μυαλοῦ τους. Δούλευε τό μυαλό τους, ἀλλά ὅποτε ἔκρινε τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἔκανε τίς «ἐπεμβάσεις» Του. Δηλαδή, «δούλευε» καί ἡ προσωπική τους κρίση, μάλιστα πιό πολύ «δούλευε» ἡ προσωπική τους κρίση, παρά τό Ἅγιο Πνεῦμα!   Οὔτε οἱ Δώδεκα Ἀπόστολοι «κινοῦντο» πάντα ἐξ Ἁγίου Πνεύματος, ἀλλά καί ἐξ ἰδίας κρίσεως.

Ὁ Μ. Βασίλειος χρησιμοποιεῖ ἕνα ὡραῖο παράδειγμα: Εἶναι κάποιος ξυλουργός. Τό ἐπάγγελμα δέν τό ἐξασκεῖ ὅλο τό εἰκοσιτετράωρο, παρά μόνο ὅταν ἐργάζεται. Τόν ὑπόλοιπο καιρό ξέρει μέν τή τέχνη, ἀλλά δέν τήν ἀσκεῖ. Κάτι ἀνάλογο ἴσχυε καί μέ τούς Δώδεκα Ἀποστόλους. Εἶχαν Ἅγιο Πνεῦμα, ἀλλά δέν «κινοῦντο» πάντα ἐξ Ἁγίου Πνεύματος, πάρα μόνο ὅταν ὑπῆρχε λόγος. (Περί Ἁγίου Πνεύματος, ΚΣΤ’, 61 P.G.32,180).

Οἱ Δώδεκα Ἀπόστολοι, μέ τήν ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀπό ἄσοφοι ἔγιναν σοφοί. Ὅμως, αὐτό ἔγινε μιά φορά, καί δέν ξαναγίνεται, γιατί μιά φορά παραδόθηκε ἡ πίστη. Μπορεῖ, λοιπόν οἱ Ὅσιοι Παϊσιος, Πορφύριος (καί ὄχι μόνο), νά εἶχαν Ἅγιο Πνεῦμα, ἀλλά αὐτό τό Ἅγιο Πνεῦμα δέν τούς δίδαξε οὔτε θεολογία, οὔτε δογματική, οὔτε ἐκκλησιαστική ἱστορία. Μέ τίς γνώσεις πού εἶχαν, μέ αὐτές ἔμειναν.  Π.χ. ὁ Μ. Ἀντώνιος ἦταν μεγάλος Ὅσιος. Ὅμως, ἀγράμματος ἦταν, ἀγράμματος παρέμενε. Γι’αὐτό δέν εἶχε τίς ἀπαραίτητες θεολογικές γνώσεις γιά νά νά ἀντιμετωπίσει τήν αἵρεση τοῦ Ἀρείου, πού κυριαρχοῦσε στήν ἐποχή του. Ὅσοι τόν ρωτοῦσαν, τούς ἔστελνε στόν Μ. Ἀθανάσιο, πού εἶχε γνώσεις θεολογικές.

Τά ἀνωτέρω μᾶς λένε, ὅτι Δάσκαλοι Ὀρθοδοξίας δέν εἶναι οἱ Ὅσιοι Ἀντώνιος ὁ Μέγας, Παχώμιος ὁ Μέγας, Σισώης ὁ Μέγας κ.λ.π., ἀλλά οἱ ἐγγράμματοι Ἅγιοι, Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, Μ. Βασίλειος, Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς κ.λ.π. Ὅμως, οὔτε καί αὐτοί κατεῖχαν τό ἀλάθητο, γιατί τό ἀλάθητο τό κατέχει μόνο ἡ Ἐκκλησία, ἡ ὁποία εἶναι ὁ στύλος καί τό ἑδραίωμα (θεμέλιο) τῆς ἀληθείας (Α΄ Τιμ. 3:15).

Αρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη

Αναστάσιος (03-06-2020)

agiosbasiliospatras

ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΕΔΩ

Προς θαλάσσιον, Περί αποριών, ερώτησις ΝΕ, Σχόλιο 34.

Τόμος 14 Γ, Μερετάκης.

«Όποιος παρέχει, κατασκευάζει, γιά τήν περί εαυτού γνώσιν, πρόληψιν, φήμην, σ’αυτούς πού τόν θεωρούν, τόν ακούνε, μέ τήν προφορά δηλ. μέ τήν επανάληψη καί μόνον τών λέξεων από τούς λόγους πού έχει κλεψει από τούς Πατέρες, παραπείθοντας τίς ακοές τών ασυνέτων καί μιαίνοντας μέ συνουσία, σάν να είναι γυναίκες, αυτές οι αμύητες ακοές, τίς καλές καί θεοφιλείς θεωρίες τού πρώτου διδάξαντος, αυτός ελέγχεται δοξομανών, αφού παρατάσσεται μέ αυθάδεια, μαζί μέ τό ανώτερο επίπεδο τών φυσικών θεωρημάτων. Αφού δέν έχει αγγίξει τήν αληθινά υψηλή γνώση καί τήν έξη αυτής. Καί πεθαίνει χτυπημένος στήν καρδιά από τά βέλη πού αντιπροσωπεύουν : τήν θύμηση τής παρανομίας του έναντι τών Πατέρων, τήν ντροπή από τήν έπαρσή του (τήν οίηση), γιά τήν γνώση πού δέν είχε καί τήν αναπόφευκτη αναμονή τής μελλούσης κρίσεως. Διότι συλληφθείς από αυτά τά βέλη ο κενόδοξος, πεθαίνει χτυπημένος από τίς αιχμές τους.»

Όσο γιά τήν αυθεντία κληρικών πού μεταμορφώνουν τούς πιστούς σέ οπαδούς ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς στό ΠΕΡΙ ΕΝΩΣΕΩΣ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΣ γράφει :

Η πραγματική μετοχή τής χάριτος τού Πνεύματος, αντικαθίσταται διά τού "κτιστού ενδύματος". Εισάγεται τό ΑΛΑΘΗΤΟ. Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΑΥΘΕΝΤΙΑ. Η έλλειψις τής εσωτερικής βεβαιότητος τής πίστεως, η οποία μπορεί νά προέλθει μόνον εκ τής πραγματικής κοινωνίας μετά τού Θεού καί τής συμμετοχής εις τήν δόξαν Αυτού, αναπληρούται διά τής εξωτερικής αυθεντίας. Η ΑΥΘΕΝΤΙΑ είναι τό αναντικατάστατο στήριγμα διά τούς μή κοινωνούντας μετά τού Θεού καί τούς μή έχοντας τήν βεβαιότητα τής παρουσίας Του.

Ἡ χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος - Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής

Ἡ χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος δέν ἐνεργεῖ σοφία στούς ἁγίους, χωρίς τό νοῦ πού δέχεται τήν σοφία· οὔτε γνώση, χωρίς τήν δύναμιν τοῦ λογικοῦ πού δέχεται τήν γνώση· οὔτε πίστη χωρίς τήν πληροφορία τοῦ νοῦ καί τοῦ λογικοῦ περί τῶν μελλόντων, πού ἦταν ὡς τότε ἄδηλα σέ ὅλους· οὔτε χαρίσματα ἰμάτων, χωρίς φυσική φιλανθρωπία· οὔτε κανένα ἄλλο ἀπό τά λοιπά χαρίσματα, χωρίς τήν δεκτική ἱκανότητα καί δύναμη τοῦ καθενός. Οὔτε πάλι ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά ἀποκτήσει ἀπό φυσική του δύναμιν ἕνα ἀπό τά χαρίσματα πού ἀριθμήσαμε, χωρίς τήν θεία δύναμη πού τά χορηγεῖ. Τό φανερώνουν αὐτό ὅλοι οἱ Ἅγιοι, οἱ ὁποῖοι ὕστερα ἀπό τίς ἀποκαλύψεις τῶν θείων ζητοῦν τούς λόγους ὅσων τούς ἀποκαλύφθηκαν.

ΑΛΛΟ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΑΛΛΟ ΑΜΟΡΦΩΤΟΣ ΞΙΠΑΣΜΕΝΕ. 

ΜΗΠΩΣ ΟΛΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ; ΜΗΠΩΣ ΟΛΟΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΙ; ΑΥΤΟ ΕΝΝΟΟΥΣΕ Ο ΜΕΓΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ.

ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΘΑ ΤΟΝ ΕΙΧΑΝ ΞΗΛΩΣΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΩΦΕΛΗΣΟΥΝ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΕΤΡΕΠΑΝ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ ΤΩΝ ΒΙΝΤΕΟ.