Η Ελλάδα ως καρικατούρα του εαυτού της, ως ένα τουριστικό θέρετρο, μπορεί να αποτελέσει το φέρετρο του ελληνικού πολιτισμού
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Σάββατο μεσημέρι της 25ης Ιουλίου 2020. Στη φωτογραφία βλέπουμε μια άποψη από την οδό Αποστόλου Παύλου στο Θησείο, η οποία ουσιαστικά αποτελεί προέκταση της Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Το εντυπωσιακό με τη λήψη είναι το υπέροχα αδειανό από τουρίστες τοπίο, σ’ έναν δρόμο που «αγκαλιάζει» την Ακρόπολη και αποτελεί έναν από τους δημοφιλέστερους προορισμούς του πλανήτη!
Βρισκόμαστε στα τέλη Ιουλίου και η Αθήνα δεν έχει πλημμυρίσει από την απίστευτη ανθρωπομάζα που την εξουθενώνει, την μπουκώνει με φτηνό χρήμα και μειώνει δραματικά το ακαθάριστο εθνικό προϊόν αξιοπρέπειας. Οι μεταπολεμικοί -πλην Αλεξάνδρου Παπάγου- ηγέτες πόνταραν στα εύκολα για να πάρουν για λογαριασμό του έθνους κάτι λιγότερο από το τίποτα. Επένδυσαν φιλοδοξίες, σχεδιασμούς και πολιτικά προγράμματα στο ντοπαρισμένο «άλογο» της ανάπτυξης του τουρισμού. Προσανατόλισαν την οικονομία (και το χειρότερο: την κυρίαρχη εθνική ιδεολογία) στην ταχύτητα και στη δεξιότητα αλλαγής πανωσέντονων στα κρεβάτια των δωματίων των ξενοδοχείων και στο καλό μνημονικό και στη δεξιότητα των σερβιτόρων στην παράδοση κάθε παραγγελίας. Δημιούργησαν έναν ανθρωπότυπο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσίν τους. Όπως εκείνοι, που υποθέτουμε ότι εξουσιάζουν, είναι φιλήκοοι των ξένων, έτσι προώθησαν και λάνσαραν την ανάγκη ύπαρξης Ελληνέζων που προορίζονται για υπηρέτες των τουριστών.
Φοβήθηκαν ότι αν δημιουργείτο αναντιστοιχία μεταξύ της κοινωνικής τάσης και της δικής τους φυσικής ροπής, η ετερόφωτη εξουσία τους θα χανόταν γρήγορα. Πρέπει η ψυχή του λαού να μαρκάρεται με τα στίγματα των κυβερνώντων, αλλιώς θα εξεγερθεί.
Επιπλέον, οι μεγάλες δυνάμεις που θέλουν καθαρό το πεδίο στην περιοχή ώστε να αναπτύσσουν εύκολα τις στρατηγικές τους και να εφαρμόζουν ανεμπόδιστα τη μεσογειακή πολιτική τους είναι απίθανο να θέλουν μία Ελλάδα ισχυρή, ελεύθερη και ανεξάρτητη.
Γι’ αυτό και επιδιώχθηκε πάση θυσία να τεντωθεί, να ξεχειλωθεί και να φτάσει στα ακρότατα όριά της η τουριστική φρενίτιδα. Η αποδοχή τουριστικού συναλλάγματος είναι παγκόσμια πρακτική. Ωστόσο, στην Ελλάδα αυτό ξεπέρασε κάθε μέτρο και αποτέλεσε μια οικτρή καρικατούρα… ιδεώδους.
Η συνέχεια αύριο.
ΑΝΗΚΟΥΜΕ ΣΤΗ ΔΥΣΗ. ΣΕ ΛΙΓΟ ΘΑ ΑΝΗΚΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ. ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΑΥΤΟΙ ΑΚΡΑΙΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΖΩΗΣ ΣΤΗΡΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΣΑΡΚΑΣ, ΣΤΗΝ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ.
ΣΤΗΝ ΔΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ, ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ.
ΕΡΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΥΛΗΣ ΤΡΩΜΕ ΤΙΣ ΣΑΡΚΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΙΝΟΥΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΑΣ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ, ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΒΡΥΚΟΛΑΚΕΣ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΑΔΗ ΠΟΥ ΕΠΙΛΕΞΑΜΕ ΣΑΝ ΑΙΩΝΙΑ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΜΑΣ, ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΗΝ "ΦΥΣΙΚΗ" ΡΟΗ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΒΥΣΣΟ ΤΟΥ ΜΗΔΕΝΟΣ, ΕΦΟΣΟΝ Ο,ΤΙ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΠΕΘΑΙΝΕΙ.
Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΗ, ΠΑΡΟΤΙ ΑΚΟΜΗ ΕΦΙΚΤΗ. ΑΛΛΑ ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ...ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΑΚΟΜΗ ΝΑ ΕΜΠΟΔΙΣΕΙ ΟΠΟΙΟΝ ΘΕΛΕΙ. ΙΣΩΣ ΣΕ ΛΙΓΟ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ. ΙΔΩΜΕΝ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου