Αγ. Γρηγόριος Νύσσης - Λόγος Κατηχητικός Ο Μέγας (12)

 Συνέχεια από: Τρίτη, 24 Αυγούστου 2021

ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ

Κεφάλαιο 12

1. Ο δε ζητών τις αποδείξεις τής επιφανείας του Θεού εν σαρκί, ας εξετάσει τις ενέργειες (του ενσαρκωθέντος). Διότι και περί τής υπάρξεως Θεού γενικώς δεν είναι δυνατόν να έχει κάποιος άλλη απόδειξη από την μαρτυρία τών ενεργειών. Όπως λοιπόν θεωρούντες το παν και εξετάζοντες τις θείες πρόνοιες στην λειτουργία τού κόσμου και των ευεργεσιών, οι οποίες έρχονται εκ Θεού στην ζωή μας, κατανοούμε ότι υπέρκειται κάποια δύναμις η οποία είναι ποιητική τών γινομένων και συντηρητική τών όντων, έτσι και στην περίπτωσιν τής σαρκικής επιφανείας τού Θεού έχουμε επαρκή απόδειξη τής επιφανείας τής θεότητος τα κατά τις ενέργειες αυτού θαύματα, κατανοήσαντες διά των ιστορηθέντων έργων όλα εκείνα δια των οποίων χαρακτηρίζεται η θεία φύσις.

2. Του Θεού χαρακτηριστικό είναι να ζωοποιεί τους ανθρώπους· του Θεού είναι να συντηρεί δια της προνοίας αυτού τα όντα· του Θεού είναι να χαρίζει βρώση και πόση στα όντα τα οποία έλαβαν την ζωή της σαρκός· του Θεού είναι να ευεργετεί τον έχοντα ανάγκην· του Θεού είναι να επαναφέρει πάλιν στον εαυτόν της δια της υγείας την παρατραπείσα εξ ασθενείας φύσιν· του Θεού είναι να κυβέρνα ομοιοτρόπως πάσαν την κτίσιν, την γην, την θάλασσαν, τον αέρα, τους υπέρ του αέρα τόπους· του Θεού είναι να έχει δύναμιν επαρκή δια τα πάντα και προ πάντων να είναι ανώτερος του θανάτου και της φθοράς. Εάν λοιπόν η ιστορία παρουσιάζει τον Θεό να έχει έλλειψη σε κάποιο από αυτά τα χαρακτηριστικά, ευλόγως οι μη Χριστιανοί θα απέρριπταν το μυστήριον ημών. Εάν δε όλα εκείνα δια των οποίων εννοείται ο Θεός υπάρχουν στις διηγήσεις περί αυτού, τί είναι αυτό που εμποδίζει την πίστιν;

Το πρωτότυπο κείμενο

Κεφάλαιο 12 

1. Τοῦ δὲ θεὸν ἐν σαρκὶ πεφανερῶσθαι ἡμῖν ὁ τὰς ἀποδείξεις ἐπιζητῶν πρὸς τὰς ἐνεργείας βλεπέτω. καὶ γὰρ τοῦ ὅλως εἶναι θεὸν οὐκ ἄν τις ἑτέραν ἀπόδειξιν ἔχοι, πλὴν τῆς δι' αὐτῶν τῶν ἐνεργειῶν μαρτυρίας. ὥσπερ τοίνυν εἰς τὸ πᾶν ἀφορῶντες, καὶ τὰς κατὰ τὸν κόσμον οἰκονομίας ἐπισκοποῦντες καὶ τὰς εὐεργεσίας τὰς θεόθεν κατὰ τὴν ζωὴν ἡμῶν ἐνεργουμένας, ὑπερκεῖσθαί τινα δύναμιν ποιητικὴν τῶν γιγνομένων καὶ συντηρητικὴν τῶν ὄντων καταλαμβάνομεν, οὕτως καὶ ἐπὶ τοῦ διὰ σαρκὸς ἡμῖν φανερωθέντος θεοῦ ἱκανὴν ἀπόδειξιν τῆς ἐπιφανείας τῆς θεότητος τὰ κατὰ τὰς ἐνεργείας θαύματα πεποιήμεθα, πάντα τοῖς ἱστορηθεῖσιν ἔργοις, δι' ὧν ἡ θεία χαρακτηρί ζεται φύσις, κατανοήσαντες. 

2. Θεοῦ τὸ ζωοποιεῖν τοὺς ἀνθρώπους, θεοῦ τὸ συντηρεῖν διὰ προνοίας τὰ ὄντα, θεοῦ τὸ βρῶσιν καὶ πόσιν τοῖς διὰ σαρκὸς τὴν ζωὴν εἰληχόσι χαρίζεσθαι, θεοῦ τὸ εὐεργετεῖν τὸν δεόμενον, θεοῦ τὸ παρατραπεῖσαν ἐξ ἀσθενείας τὴν φύσιν πάλιν δι' ὑγείας πρὸς ἑαυτὴν ἐπανάγειν, θεοῦ τὸ πάσης ἐπιστατεῖν ὁμοιοτρόπως τῆς κτίσεως, γῆς, θαλάσσης, ἀέρος, καὶ τῶν ὑπὲρ τὸν ἀέρα τόπων, θεοῦ τὸ πρὸς πάντα διαρκῆ τὴν δύναμιν ἔχειν καὶ πρό γε πάντων τὸ θανάτου καὶ φθορᾶς εἶναι κρείττονα. εἰ μὲν οὖν τινὸς τούτων καὶ τῶν τοιούτων ἐλλιπὴς ἦν ἡ περὶ αὐτὸν ἱστορία, εἰκότως τὸ μυστήριον ἡμῶν οἱ ἔξω τῆς πίστεως παρεγράφοντο· εἰ δὲ δι' ὧν νοεῖται θεός, πάντα ἐν τοῖς περὶ αὐτοῦν διηγήμασι καθορᾶται, τί τὸ ἐμποδίζον τῇ πίστει;