Η κατάσταση της χώρας μας είναι ασφαλώς καταθλιπτική και στενοχωρεί τον κάθε υγιώς σκεπτόμενο Πολίτη που ενδιαφέρεται για την πατρίδα του, για τα παιδιά του και για τον εαυτό του – χωρίς ιδιοτέλεια ή άλλου είδους συμφεροντολογικές επιδιώξεις. Πόσο μάλλον όταν γνωρίζει πως οι επόμενες παγκόσμιες κρίσεις, η χρηματοπιστωτική, η μεταναστευτική και ενδεχομένως μία νέα υγειονομική, είναι προ των πυλών – ενώ η Ελλάδα είναι η πιο ανοχύρωτη χώρα της Δύσης, με ένα αποτυχημένο οικονομικό μοντέλο, με τεράστια χρέη, με προβλήματα σε όλους τους τομείς και με την κοινωνία της στο απροχώρητο. Εν τούτοις, η θλίψη και η στενοχώρια δεν προσφέρουν τίποτα στην επίλυση των προβλημάτων της χώρας – ούτε οι διαπιστώσεις τέτοιων κειμένων που απλά περιγράφουν τη σκοτεινή πραγματικότητα. Δεν προσφέρει ούτε η χειραγώγηση της κοινής γνώμης από την κυβέρνηση υποχείριο της Γερμανίας, με διατεταγμένα ΜΜΕ που πληρώνονται/χρηματίζονται αδρά – ούτε ο έλεγχος των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που δρομολογείται, για να φιμωθούν οι αντίθετες φωνές και για να αποφευχθούν οι αντιδράσεις. Αυτό που θα χρειαζόταν η Ελλάδα είναι πράξεις – όπως η σύσταση μία κυβέρνησης εθνικής ενότητας, στελεχωμένης με τους πλέον κατάλληλους Έλληνες. Υπάρχει όμως και εδώ ένα αδιέξοδο, εάν θέλει να είναι κανείς ρεαλιστής: το ότι τα τρία μεγαλύτερα κόμματα (Τρόικα Εσωτερικού), ως υπηρέτες των ξένων, καθώς επίσης ως συνένοχα των μνημονίων, της ενδοτικής υποθήκευσης της χώρας, της φτωχοποίησης και του ξεπουλήματος της, επιμένουν πως η λύση είναι το πρόβλημα. Δηλαδή η συνέχιση των μνημονίων, η εθελοδουλία, καθώς επίσης η σπατάλη με δανεισμό – έναντι ανταλλαγμάτων ακόμη και εθνικής κυριαρχίας, εδαφικών και θαλασσίων.
Άποψη
Από την πρώτη ημέρα που ξεκίνησαν τα μνημόνια, η Ελλάδα έχει παγιδευτεί σε έναν φαύλο κύκλο οδύνης, φτωχοποίησης και εξευτελισμού – με τους Έλληνες να εξαθλιώνονται σταδιακά, να εγκαταλείπουν μαζικά την πατρίδα τους, να σκύβουν συνεχώς το κεφάλι και να χάνουν τα πάντα. Η δημόσια περιουσία ξεπουλιέται, η ιδιωτική πλειστηριάζεται ενώ, παρ’ όλα αυτά, τόσο το κρατικό χρέος, όσο και το ιδιωτικό, αυξάνονται ανεξέλεγκτα – όπου το μεν πρώτο έχει υπερβεί το 230% του ΑΕΠ σε όρους δανεισμού ή τα 385 δις €, ενώ το δεύτερο το 150% του ΑΕΠ ή τα 240 δις €.
Όσον αφορά τις ελληνικές κυβερνήσεις, η μία είναι πιο άχρηστη από την άλλη – έχοντας καταντήσει τη χώρα ανίκανη να ανταπεξέλθει σε οποιουσδήποτε κινδύνους. Η δε τελευταία, έχει την πεποίθηση πως μπορεί να τα καταφέρει, αρκεί να είναι το καλό και υπάκουο παιδί των ξένων – όπως στο θέμα των lockdown, όπου έκλεισε παράλογα την οικονομία, των εμβολίων που δίχασε την κοινωνία λόγω της κακής και χειραγωγημένης πληροφόρησης των Πολιτών ή της πράσινης ενέργειας, όπου μεταξύ άλλων απαξίωσε λιγνίτη αξίας άνω των 227 δις €, για να ικανοποιήσει τη Γερμανία.
Ειδικά όσον αφορά τις απίστευτα καταστροφικές πυρκαγιές που έχουν κόστος άνω των 25 δις € πλέον, η Ελλάδα έχει γίνει ξανά ο περίγελος της υφηλίου – αφού ο πρωθυπουργός διακωμωδείται ακόμη και από την αυστραλιανή τηλεόραση, για τους χειρισμούς του όσον αφορά την καταστολή τους (για πρόληψη καλύτερα να μη μιλάμε). Η ανοησία δε φτάνει στο σημείο επίσκεψης υπουργών στα σύνορα, δήθεν για την προστασία της χώρας από τους Αφγανούς μετανάστες – όταν στην πραγματικότητα αυτό που επιδιώκεται, είναι η παραπλάνηση της κοινής γνώμης. Να ξεχαστούν δηλαδή οι παταγώδεις αποτυχίες της κυβέρνησης στην οικονομία, στη διαχείριση της πανδημίας, στην πυροπροστασία, στα εθνικά όπου πρόσφατα τα Σκόπια σύναψαν στρατιωτική συμφωνία με την Τουρκία κοκ.
Πραγματικά δεν περίμενε κανείς ποτέ ότι, μπορεί να υπάρξει μία κυβέρνηση χειρότερη από το ΣΥΡΙΖΑ – κάτι που διαψεύσθηκε πανηγυρικά, αφού η σημερινή είναι μακράν η χειρότερη από όλες τις προηγούμενες. Σαν να μην έφτανε δε αυτό, έχει οικοδομήσει ένα επιτελικό κράτος που δεν είναι απλά ακροδεξιό, εάν όχι φασιστικό, αλλά εντελώς ανίκανο να λειτουργήσει ορθολογικά – με μία κρατικιστική νοοτροπία που στηρίζεται και στηρίζει μία μικρή εγχώρια παρασιτική ελίτ, συνεργό των γερμανικών δυνάμεων κατοχής.
Περαιτέρω, είχαμε προειδοποιήσει από την αρχή για τα οδυνηρά αποτελέσματα της κυλιόμενης χρεοκοπίας που επέλεξαν μαζί ΝΔ και ΠΑΣΟΚ – με την υπογραφή του εγκληματικού PSI. Εν προκειμένω, οι Έλληνες το κατάλαβαν και αντέδρασαν, φέρνοντας στην εξουσία το ΣΥΡΙΖΑ – ο οποίος όμως δυστυχώς τους πρόδωσε μαζί με την αριστερή ιδεολογία του, με τα γνωστά γεγονότα του 2015.
Ακόμη χειρότερα, σύστησε το Υπερταμείο των ξένων που βέβαια προβλεπόταν στο 3ο μνημόνιο που ψήφισαν και τα τρία κόμματα μαζί, μεταφέροντας εκεί σχεδόν ολόκληρη την περιουσία του δημοσίου – ενώ, εκτός πολλών άλλων τραγικών λαθών, ξεπούλησε το όνομα της Μακεδονίας στα Σκόπια, για να επιμηκυνθεί η ληξιπρόθεσμη δόση των 95 δις € και να μη χρεοκοπήσει ξανά η Ελλάδα.
Όλα αυτά και πολλά άλλα είναι ασφαλώς καταθλιπτικά και στενοχωρούν τον κάθε υγιώς σκεπτόμενο Πολίτη που ενδιαφέρεται για την πατρίδα του, για τα παιδιά του και για τον εαυτό του – χωρίς ιδιοτέλεια ή άλλου είδους συμφεροντολογικές επιδιώξεις. Πόσο μάλλον όταν γνωρίζει πως οι επόμενες παγκόσμιες κρίσεις, η χρηματοπιστωτική, η μεταναστευτική και ενδεχομένως μία νέα υγειονομική, είναι προ των πυλών – ενώ η Ελλάδα είναι η πιο ανοχύρωτη χώρα της Δύσης, με ένα αποτυχημένο οικονομικό μοντέλο, με τεράστια χρέη, με προβλήματα σε όλους τους τομείς και με την κοινωνία της στο απροχώρητο.
Εν τούτοις, η θλίψη και η στενοχώρια δεν προσφέρουν τίποτα στην επίλυση των προβλημάτων της χώρας – ούτε οι διαπιστώσεις τέτοιων κειμένων που απλά περιγράφουν τη σκοτεινή πραγματικότητα. Δεν προσφέρει ούτε η χειραγώγηση της κοινής γνώμης από την κυβέρνηση υποχείριο της Γερμανίας, με διατεταγμένα ΜΜΕ που πληρώνονται/χρηματίζονται αδρά – ούτε ο έλεγχος των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που δρομολογείται, για να φιμωθούν οι αντίθετες φωνές και για να αποφευχθούν οι αντιδράσεις.
Αυτό που θα χρειαζόταν η Ελλάδα είναι πράξεις – όπως η σύσταση μία κυβέρνησης εθνικής ενότητας, στελεχωμένης με τους πλέον κατάλληλους Έλληνες. Υπάρχει όμως και εδώ ένα αδιέξοδο, εάν θέλει να είναι κανείς ρεαλιστής: το ότι τα τρία μεγαλύτερα κόμματα, ως υπηρέτες των ξένων (Τρόικα Εσωτερικού), καθώς επίσης ως συνένοχα των μνημονίων, της ενδοτικής υποθήκευσης της χώρας, της φτωχοποίησης και του ξεπουλήματος της, επιμένουν πως η λύση είναι το πρόβλημα. Δηλαδή η συνέχιση των μνημονίων, η εθελοδουλία, καθώς επίσης η σπατάλη με δανεισμό – έναντι ανταλλαγμάτων ακόμη και εθνικής κυριαρχίας, εδαφικών και θαλασσίων.
Ως εκ τούτου, η λύση που απομένει είναι η άνοδος στην εξουσία ενός κόμματος που δεν έχει αυτές τις σαθρές αντιλήψεις, που δεν θα υπηρετεί τους ξένους και που διαθέτει πρόγραμμα και στελέχη, ικανά να οδηγήσουν τους Έλληνες στην έξοδο από την παγίδα – από το βρόγχο που σφίγγεται όλο και πιο πολύ στο λαιμό τους, με τελική κατάληξη την αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της Ελλάδας, πολύ πιθανόν και το διαμελισμό της. Ενός κόμματος που θα έχει τη στήριξη και την εμπιστοσύνη των Πολιτών, υποσχόμενο λιτό αλλά αξιοπρεπή βίο – κυρίως όμως την παραγωγή πλούτου, με τη ριζική αλλαγή του οικονομικού μοντέλου της χώρας, ακόμη και αν πρέπει να εγκαταλείψει την ΕΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου