ΨΙΘΥΡΟΙ

                            Γράφει  ο  Θεόδωρος  Λάσκαρης      

                                                                                                    

Η αποσύνθεση του ανθρώπου...του Jason Jenkins

Όπως ασφαλώς θα έχουν διαπιστώσει οι αναγνώστες του Θεόδοτου, οι  γράφοντες σε αυτό το μπλoγκ  έχουν μία κοινή αφετηρία και κοινές αξίες, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι  ταυτίζονται σε όλα, είτε όσον αφορά τις πολιτικές αντιλήψεις  είτε  τις  μεταφυσικές – φιλοσοφικές. Αυτά λοιπόν που θα γράψω σήμερα εκφράζουν την προσωπική μου  θέαση της  Ελληνικής  και  Ευρωπαϊκής πραγματικότητας. Πρέπει λοιπόν να ομολογήσω, ότι  όλα μου τα άρθρα ποτέ δεν είχαν  μία πρακτική – ρεαλιστική  αντιμετώπιση της πραγματικότητας. Ακόμη και αυτά που διαπραγματεύονταν θέματα ιστορικά ή κατεξοχήν πολιτικά, για όποιον  ξέρει να διαβάσει πίσω από τις γραμμές, διαπνέονταν από ένα μεταφυσικό, ''μη ρεαλιστικό'' πνεύμα. Και ασφαλώς θα διερωτηθείτε ποιος είναι  ο  λόγος αυτής επιλογής μου. Εδώ  λοιπόν αρχίζουν οι  ψίθυροι, αυτά που ίσως τα λέμε πλησιάζοντας κοντά στο αυτί του φίλου μας,  για να μην μας ακούσουν οι  πολλοί  και  ετοιμοπόλεμοι, οι πολλοί  που κατέχουν  την  λύση για κάθε πρόβλημα.

 Πρώτος ψίθυρος: Σε μια εποχή  σκότους και πνευματικής παρακμής, όποιος νομίζει ότι μπορεί να βρεθούν άμεσες  πρακτικές λύσεις, πλανάται πλάνην οικτρά. Είναι σκληρό, το ξέρω, να λες στον άλλο ότι μάταια ελπίζει, ότι η κατάσταση στο άμεσο μέλλον δεν πρόκειται να αλλάξει, ότι δεν υπάρχει τρόπος  να  αλλάξει.

Δεύτερος ψίθυρος :Δεν μπορείς παρά  μόνον  σιγανά να πεις  ότι, στην εποχή της  παρακμής, οι δυνάμεις  που θα εμφανιστούν στο προσκήνιο  διακηρύττοντας  τον αγώνα για την λύτρωση από την παρακμή, θα είναι και αυτές  παρακμιακές και πνευματικά κούφιες, φαντάσματα  ενός  στοιχειωμένου κόσμου.

Τρίτος ψίθυρος: Παντού βούρκος και βρωμιά, σαπίλα και αδιαφορία, ψυχοπάθειες που αποκτούν θεσμική υπόσταση, ένας κόσμος που τείνει όχι πια στον μηδενιστική φιλοσοφία (πέρασε εκείνη η εποχή), αλλά στην πραγματική αποσύνθεση, όπως  ένα πτώμα  παρατημένο για  καιρό μέσα στη λάσπη.

Τέταρτος ψίθυρος: Κάνοντας μία αναδρομή στα άρθρα που έχουν δημοσιευθεί από τον Θεόδοτο, διαπιστώνω  ότι  αποτελούν ένα μικρό θησαυρό: Για πρώτη φορά στην Ελλάδα παρουσιαστήκαν  αναλύσεις και θέματα, που  άνοιξαν μία νέα διάσταση στην  πολιτική φιλοσοφία και στην ιστορική έρευνα. Και όμως ,μετά από  τρία  χρόνια που υπάρχει το μπλογκ, μήπως είδατε να δημιουργείται ένα ινστιτούτο  ή μία ομάδα πανεπιστημιακών που να ασχολείται και να προβάλει αυτά τα θέματα; Όχι βέβαια. Μήπως εκδόθηκε ένα, μόνον ένα βιβλίο (εκτός  φυσικά αυτών  που έχουν  γράψει οι  αρθρογράφοι  του Θεόδοτου)που να εξετάζει, για παράδειγμα ,την σχέση  του γνωστικισμού με την σύγχρονη  πολιτική; Ούτε ένα. Τίποτα απολύτως.

Πως θα έλθει ή λύτρωση; Δεν ξέρω. Ποιοί θα την φέρουν;  Δεν ξέρω. Ποιος είναι ο σωστός δρόμος; Δεν ξέρω. Τότε γιατί γράφεις; Καλή ερώτηση… γιατί γράφω; Σας απαντώ εντελώς ειλικρινά: Α) Γιατί είναι ίδιον του ερευνητή να θέλει να μοιράζεται αυτά που ανακαλύπτει με  τους άλλους. Β) Γιατί αυτοί που έχουν τον μπλογκ είναι φίλοι και μου το ζήτησαν. Γ) Γιατί, το σημαντικότερο, με τα γραπτά μου κάνω θεολογία, ακόμη και όταν γράφω για  την σχολή της  Φρανκφούρτης , την  νέα αριστερά, ή την φιλοσοφία της Δεξιάς. Πράγματι, σε τέτοιες εποχές, το μόνο που έχει έννοια, το μόνο που αποκτά  αξία, είναι  η αναφορά στα έσχατα, η αναγωγή στο εντελώς  Άλλο, ναι… το εντελώς  Άλλο. Τουλάχιστον αυτό μπορώ να κάνω εγώ, αυτή είναι η προσωπική μου λύση. Άλλες  δεν έχω να σας δώσω. Μόνον την ελπίδα που μας  χάρισε ο απόστολος Παύλος: 

«Αν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε έγινα σαν ένας άψυχος χαλκός που βουίζει ή σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του. Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ με τη δύναμη της ακόμη και τα βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως.

Και αν πουλήσω όλη την περιουσία μου για να χορτάσω με ψωμί όλους τους φτωχούς, και αv παραδώσω το σώμα μου για να καεί, αλλά αγάπη δεν έχω, τότε σε τίποτε δεν ωφελούμαι.

Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν ξιπάζεται (= δεν καυχιέται), δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει. Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει

Αν υπάρχουν ακόμα προφητείες, θα έλθει μέρα που και αυτές θα καταργηθούν, αν υπάρχουν χαρίσματα γλωσσών και αυτά θα σταματήσουν, αν υπάρχει γνώση και αυτή θα καταργηθεί. Γιατί τώρα έχουμε μερική και όχι τέλεια γνώση και προφητεία• όταν όμως έλθει το τέλειο, τότε το μερικό θα καταργηθεί. Όταν ήμουν νήπιο, μιλούσα ως νήπιο, σκεφτόμουν ως νήπιο, έκρινα ως νήπιο. Όταν έγινα άνδρας, κατάργησα τη συμπεριφορά του νηπίου. Τώρα βλέπουμε σαν σε καθρέπτη και μάλιστα θαμπά, τότε όμως θα βλέπουμε το ένα πρόσωπο το άλλο πρόσωπο. Τώρα γνωρίζω μόνο ένα μέρος από την αλήθεια, αλλά τότε θα έχω πλήρη γνώση, όπως ακριβώς γνωρίζει και εμένα ο Θεός. Ώστε τώρα μας απομένουν τρία πράγματα: η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Πιο μεγάλη όμως από αυτά είναι η αγάπη.»

 Οι πίνακες στο βίντεο είναι του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου (El  Greco). Eάν το βίντεο σας παρουσιάσει διαφημιστικό (συνήθως κακόγουστο) μπορείται να το προσπεράσετε μετά από μερικά δευτερόλεπτα.

Θεόδοτος: ΨΙΘΥΡΟΙ (theodotus.blogspot.com)