Ο Νικόλαος Παπαχρήστου – διευθυντής του τμήματος Τύπου του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, συνοδεύει τον Παναγιώτατο στην επίσκεψή του στην Ουκρανία. Το «Πνευματικό Μέτωπο Ουκρανίας» μίλησε με τον κ. Παπαχρήστου, λίγες ώρες πριν έρθει στο Κίεβο για την ιστορική επίσκεψη. Διαβάστε τι μας απάντησε σχετικά με τη σημασία της επίσκεψης Βαρθολομαίου στην Ουκρανία, τις σχέσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου με την Ουκρανία, τις επικοινωνιακές επιθέσεις που δέχεται το Πατριαρχείο από τη Ρωσική Εκκλησία κ.ά.
Ποια είναι η σημασία της επικείμενης επίσκεψης του Παναγιωτάτου για το Πατριαρχείο και κυρίως για την Ουκρανία;
Αναμφίβολα η επίσκεψη του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου στην γη του Αγίου Βλαδιμήρου είναι ένα ξεχωριστό και σημαντικό γεγονός. Και όταν μάλιστα έχουν περάσει 13 χρόνια από την προηγούμενη επίσκεψή του Οικουμενικού Πατριάρχου στην Ουκρανία, και στο μεταξύ μεσολάβησε και η απονομή από τη Μητέρα Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως του Τόμου της Αυτοκεφαλίας στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, τότε δεν είναι μόνον ξεχωριστό, δεν είναι απλά σημαντικό, αλλά, θα έλεγα ότι, μάλλον, προσλαμβάνει διαστάσεις ιστορικού γεγονότος.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, όπως είναι γνωστό, έρχεται στην Ουκρανία για να παραστεί στους εορτασμούς για την επέτειο των τριάντα ετών από την ανεξαρτησία της πολύ όμορφης και ιστορικής χώρας σας, ύστερα από πρόσκληση του Εξοχωτάτου Προέδρου κ. Βολοντομίρ Ζελένσκι, αλλά και του Προκαθημένου της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ουκρανίας, Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Κιέβου και πάσης Ουκρανίας Επιφανίου. Ο Παναγιώτατος έρχεται στο Κίεβο από την αρχαία και ιστορική Έδρα του, την Κωνσταντινούπολη, έναν ιερό τόπο που πρόσφερε στην Εκκλησία μας πλήθος Αγίων και Μαρτύρων, στον οποίο συνέβησαν αναρίθμητα θαύματα και είναι γεμάτος από αστείρευτα Αγιάσματα. Από αυτή την ευλογημένη Πόλη έρχεται στο Κίεβο, ο Οικουμενικός Πατριάρχης, για να συνεορτάσει με τον πολύ αγαπητό σε εκείνον πιστό Ουκρανικό λαό και να του μεταφέρει την ευλογία της Μητέρας Εκκλησίας, από την οποία έλαβε, πριν από 1000 και πλέον χρόνια, το χριστιανικό βάπτισμα. Τολμώ να πω ότι δεν πρόκειται για μία ποιμαντική επίσκεψη αλλά για μία «επιστροφή» στην κοινή μας ιστορική πορεία, στη βαθύτερη πνευματική σχέση της Κωνσταντινούπολης και του Κιέβου. Μία «επιστροφή» στον μακραίωνα, ακατάλυτο και ακλόνητο δεσμό του Οικουμενικού Θρόνου με την Ορθόδοξη Εκκλησία του Ουκρανικού Λαού, ένα δεσμό που ξεκίνησε από τις ευλογημένες όχθες του Βοσπόρου και καθαγιάστηκε στις όχθες του Δνείπερου. .......................................
ΕΦΟΣΟΝ ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ, ΕΦΟΣΟΝ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΤΥΠΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΚΦΕΡΕΙ ΛΟΓΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΝΤΙΛΟΓΟ. ΕΦΟΣΟΝ Ο ΘΕΙΟΤΑΤΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ ΠΙΣΩ ΤΗΝ ΡΟΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ. ΔΙΟΤΙ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΤΗΝ ΡΟΗ ΤΗΣ ΚΑΘΙΣΤΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥΣ ΦΑΝΑΡΙΩΤΕΣ. ΜΟΝΟΝ Η ΑΓΙΟΤΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΗΣ ΕΧΕΙ ΥΠΕΡΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ Η ΟΠΟΙΑ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου