Συνέχεια από: Τετάρτη, 25 Αυγούστου 2021
ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ
1. Αλλά, λέγει, γέννησις και θάνατος είναι ίδιον της σαρκικής φύσεως. Και εγώ λέγω· αλλά και η προ της γεννήσεως και η μετά τον θάνατον κατάστασις του Χριστού είναι πέραν πάσης ομοιότητας προς την δική μας φύσιν. Διότι βλέποντες και στο ένα και στο άλλο πέρας της ανθρώπινης ζωής γνωρίζουμε και πόθεν ερχόμεθα και που καταλήγουμε. Πράγματι ο άνθρωπος με το πάθος αρχίζει και με το πάθος τελειώνει. Στον Χριστό ούτε η γέννησις άρχισε με πάθος ούτε ο θάνατος κατέληξε είς πάθος· καθ’ όσον ούτε προηγήθη τής γεννήσεως ηδονή, ούτε επηκολούθησε τον θάνατον φθορά. Δεν πιστεύεις στο θαύμα; Χαίρω δια την απιστία σου. Πάντως θεωρών το λεγόμενον υπέρ την πίστιν ομολογείς ότι τα θαύματα είναι υπέρ την φύσιν. Αυτό τούτο λοιπόν ας σου είναι απόδειξις της θεότητος του φανερωθέντος, το ότι το χριστιανικό κήρυγμα δεν προχωρεί δια της φυσικής πορείας των πραγμάτων. Πράγματι, εάν όσα διηγήματα εξιστορούνται δια τον Χριστό ευρίσκοντο εντός του φυσικού πλαισίου, τότε πού είναι το θείον; Εάν δε η διδασκαλία υπερβαίνει τα φυσικά όρια, τότε αυτά δια τα όποια απιστείς είναι απόδειξις ότι ο κηρυττόμενος είναι Θεός. Διότι ό άνθρωπος γεννάται εκ της ενώσεως δύο και μετά τον θάνατον μεταβαίνει στην φθορά.
2. Εάν το ευαγγελικό κήρυγμα περιείχε ταύτα, τότε οπωσδήποτε δεν θα δεχόσουν ως Θεόν αυτόν ο οποίος μαρτυρείται ότι κατέχει τα ιδιώματα της φύσεως ημών. Επειδή δε ακούεις ότι αφ’ ενός μεν εγεννήθη και αφ’ ετέρου ότι εκφεύγει από τα κοινά σε εμάς χαρακτηριστικά τόσον κατά τον τρόπον της γεννήσεως, όσον και κατά το ότι είναι ανεπίδεκτος της αλλοιώσεως προς την φθοράν, κατά λογική συνέπεια θα ήταν ορθόν η απιστία σου να στραφεί στο άλλο άκρο, δηλαδή στο να μη νομίζεις ότι αυτός είναι ένας από τους εις την φύσιν δεικνυομένους ανθρώπους. Επομένως είναι πάσα ανάγκη εκείνος ο οποίος δεν πιστεύει ότι αυτός είναι άνθρωπος, να οδηγηθεί στην πεποίθηση ότι είναι Θεός. Άλλωστε ο ιστορήσας την γέννησίν του εξιστόρησε επίσης και κατά ποιον τρόπον εγεννήθη. Εάν λοιπόν είναι πιστευτό δια των λεχθέντων ότι εγεννήθη, τότε οπωσδήποτε εκ των ιδίων λόγων δεν είναι απίστευτος και ο τρόπος κατά τον οποίον εγεννήθη. Διότι εκείνος ο οποίος είπε την γέννησιν προσέθεσε και ότι εγεννήθη «εκ παρθένου». Και ο μνημονεύσας τον θάνατον, εμαρτύρησε μαζί με τον θάνατον και την ανάστασιν. Εάν λοιπόν, εξ όσων ακούεις, πιστεύεις ότι και εγεννήθη και ανέστη, επί τη βάσει των ιδίων μαρτυριών πάντως θα δεχθείς ότι η γέννησις και ο θάνατος αυτού ήσαν έξω του πάθους. Αλλ’ όμως ταύτα ήσαν ανώτερα της φύσεως· οπωσδήποτε λοιπόν ούτε εκείνος ο οποίος αποδεικνύεται ότι εγεννήθη κατά τρόπον υπεράνω της φύσεως είναι εντός της φύσεως.
"Πράγματι, εάν όσα διηγήματα εξιστορούνται δια τον Χριστό ευρίσκοντο εντός του φυσικού πλαισίου, τότε πού είναι το θείον;"
ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΝΗΡΟ ΜΠΟΥΛΓΚΑΚΟΦ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΦΟΡΤΩΣΑΝ ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΥΣΗ.
Το πρωτότυπο κείμενο
Κεφάλαιο 13
1. Ἀλλά, φησί, γέννησίς τε καὶ θάνατος ἴδιον τῆς σαρκικῆς ἐστὶ φύσεως. φημὶ κἀγώ. ἀλλὰ τὸ πρὸ τῆς γεννήσεως καὶ τὸ μετὰ τὸν θάνατον τὴν τῆς φύσεως ἡμῶν ἐκ φεύγει κοινότητα. εἰς γὰρ ἑκάτερα τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς τὰ πέρατα βλέποντες, ἴσμεν καὶ ὅθεν ἀρχόμεθα καὶ εἰς τί καταλήγομεν. ἐκ πάθους γὰρ ἀρξάμενος τοῦ εἶναι ὁ ἄνθρωπος πάθει συναπαρτίζεται. ἐκεῖ δὲ οὔτε ἡ γέννησις ἀπὸ πάθους ἤρξατο, οὔτε ὁ θάνατος εἰς πάθος κατέληξεν· οὔτε γὰρ τῆς γεννήσεως ἡδονὴ καθηγήσατο, οὔτε τὸν θάνατον φθορὰ διεδέξατο. ἀπιστεῖς τῷ θαύ ματι; χαίρω σου τῇ ἀπιστίᾳ· ὁμολογεῖς γὰρ πάντως δι' ὧν ὑπὲρ πίστιν ἡγῇ τὸ λεγόμενον, ὑπὲρ τὴν φύσιν εἶναι τὰ θαύματα. αὐτὸ οὖν τοῦτο τῆς θεότητος ἔστω σοι τοῦ φανέντος ἀπόδειξις, τὸ μὴ διὰ τῶν κατὰ φύσιν προιέναι τὸ κήρυγμα. εἰ γὰρ ἐντὸς ἦν τῶν τῆς φύσεως ὅρων τὰ περὶ τοῦ Χριστοῦ διηγήματα, ποῦ τὸ θεῖον; εἰ δὲ ὑπερ βαίνει τὴν φύσιν ὁ λόγος, ἐν οἷς ἀπιστεῖς, ἐν τούτοις ἐστὶν ἡ ἀπόδειξις τοῦ θεὸν εἶναι τὸν κηρυσσόμενον. ἄνθρωπος μὲν γὰρ ἐκ συνδυασμοῦ τίκτεται καὶ μετὰ θάνατον ἐν διαφθορᾷ γίνεται.
2. εἰ ταῦτα περιεῖχε τὸ κήρυγμα, οὐκ ἂν θεὸν εἶναι πάντως ᾠήθης τὸν ἐν τοῖς ἰδιώμασι τῆς φύσεως ἡμῶν μαρτυρούμενον. ἐπεὶ δὲ γεγενῆσθαι μὲν αὐτὸν ἀκούεις, ἐκβεβηκέναι δὲ τῆς φύσεως ἡμῶν τὴν κοινό τητα τῷ τε τῆς γενέσεως τρόπῳ καὶ τῷ ἀνεπιδέκτῳ τῆς εἰς φθορὰν ἀλλοιώσεως, καλῶς ἂν ἔχοι κατὰ τὸ ἀκόλουθον ἐπὶ τὸ ἕτερον τῇ ἀπιστίᾳ χρήσασθαι, εἰς τὸ μὴ ἄνθρωπον αὐτὸν ἕνα τῶν ἐν τῇ φύσει δεικνυμένων οἴεσθαι. ἀνάγκη γὰρ πᾶσα τὸν μὴ πιστεύοντα τὸν τοιοῦτον ἄνθρωπον εἶναι εἰς τὴν περὶ τοῦ θεὸν αὐτὸν εἶναι πίστιν ἐναχθῆναι. ὁ γὰρ γεγεννῆσθαι αὐτὸν ἱστορήσας καὶ τὸ ἐκ παρθένου γεγεννῆσθαι συνδιηγήσατο. εἰ οὖν πιστόν ἐστι διὰ τῶν εἰρημένων τὸ γεγεννῆσθαι αὐτόν, διὰ τῶν αὐτῶν τούτων πάντως οὐδὲ τὸ οὕτως αὐτὸν γεγεννῆσθαι ἀπίθανον. ὁ γὰρ τὴν γέννησιν εἰπὼν καὶ τὸ ἐκ παρθενίας προσέθηκεν· καὶ ὁ τοῦ θανάτου μνησθεὶς καὶ τὴν ἀνάστασιν τῷ θανάτῳ προσεμαρτύρησεν. εἰ οὖν ἀφ' ὧν ἀκούεις καὶ τεθνάναι καὶ γεγεννῆσθαι δίδως, ἐκ τῶν αὐτῶν δώσεις πάντως καὶ τὸ ἔξω πάθους εἶναι καὶ τὴν γέννησιν αὐτοῦ καὶ τὸν θάνατον. ἀλλὰ μὴν ταῦτα μείζω τῆς φύσεως. οὐκοῦν οὐδὲ ἐκεῖνος πάντως ἐντὸς τῆς φύσεως ὁ ἐν τοῖς ὑπὲρ τὴν φύσιν γεγενῆσθαι ἀποδεικνύμενος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου