Στην συνέχεια ας τονίσουμε την χρήση της λέξης “αντιρρησίας”! Βαρειά κουβέντα, όταν μέσα στο κείμενο προσπαθεί ο Επίσκοπος να μας πείσει περί της αγάπης και τιμής που εκφράζει η άγνωστη σε μας επιστολή! Μας προδιαθέτει ο “Σεβασμιώτατος”. Μας προετοιμάζει! Κανείς δεν μπορεί να κρυφθεί στον γραπτό λόγο! Όπως δεν μπορεί από τα παιδιά και τους τρελούς! Ας προχωρήσουμε!
«Η εν ημίν ελπίς είναι η δια Ιησού σωτηρία. Ο πυρήνας της πίστης μας. Η έκφραση και διατύπωσή της πρέπει να γίνεται στο μέτρο του ακούοντος. Αρχή, που ίσχυε και ισχύει και πρέπει να ισχύει σε απόλυτο βαθμό». Να λοιπόν ο αντιρρησίας αδελφός.
Πέτρου Α' (3,8): Το δε τέλος πάντες ομόφρονες, συμπαθείς, φιλάδελφοι, ευσπλαγχνοι, φιλόφρονες, μη αποδιδόντες κακόν αντί κακού ή λοιδορίαν αντί λοιδορίας, τουναντίον δε ευλογούντες, ειδότες ότι εις τούτο εκλήθητε, ίνα ευλογίαν κληρονομήσητε! [Δεν λέει κληρονομήσατε ήδη!]
Πέτρου Α' (3,13): “Γιατί ποιος μπορεί να σας βλάψει, όταν επιδιώκετε με κάθε τρόπο το καλό;” Και τις ο κακώσων υμάς, εάν του αγαθού μιμηταί γένησθε; Η μετάφραση και το πρωτότυπο! Για όποιον καταλαβαίνει δεν έχουν καμμία νοηματική αντιστοιχία! Αυτή η αβυσσαλέα διαφορά ανάμεσα στο “μιμηταί” και στο “επιδιώκετε με κάθε τρόπο” γέννησε την κακοδοξία η οποία απολυτοποιήθηκε! “Η έκφραση της πίστεως πρέπει να γίνεται στο μέτρο του ακούοντος”! Ποιος διαθέτει το μέτρο; Ο Επίσκοπος βεβαίως! Η Εικών του Χριστού! Πώς λέγαμε παληά; Μέτρον πραγμάτων άνθρωπος;!
Οι Πράξεις των Αποστόλων άλλα διδάσκουν! Το Μέτρο ανήκει στο Άγιο Πνεύμα! Γι' αυτούς που δεν ταυτίζονται με τον Κύριο. Γι' αυτούς που με την Μετάνοιά τους αγάπησαν τον Κύριο. Γι' αυτούς που γνωρίζουν την δόξα του Κυρίου και το ανθρώπινο σκότος.
Πέτρου Α' (3,15): “Κύριον δε τον Θεόν αγιάσατε εν ταις καρδίαις υμών (τοιουτοτρόπως συνείδησιν έχοντες αγαθήν) έτοιμοι δε αεί προς απολογίαν παντί τω αιτούντι υμάς λόγον περί της εν υμίν ελπίδος μετά πραύτητος καί φόβου, ίνα εν ω καταλαλούσιν υμών ως κακοποιών (αυτοί που δυσφημούν την καλή σας χριστιανική συμπεριφορά), καταισχυνθώσιν οι επηρεάζοντες υμών την αγαθήν εν Χριστώ αναστροφήν (θα καταντροπιαστούν γι' αυτά που σας κατηγορούν)”.
Μακρυγορήσαμε αλλά ο “αντιρρησίας” δεν γίνεται κατανοητός διαφορετικά. Είναι κακοποιός. Παρότι αδελφός όπως μας βεβαιώνει ρητορικώς και ματαίως ο Επίσκοπος. Πώς έγινε και δεν εμπίπτει ο Επίσκοπος στον λόγο του Αποστόλου Πέτρου “πάντες ομόφρονες, συμπαθείς, φιλάδελφοι, ευσπλαγχνοι, φιλόφρονες...”; Ο Επίσκοπος ασυνείδητα και καταστροφικά έχει ταυτιστεί με τον Κύριο. Δεν είναι εις τύπον και τόπον Χριστού, Χριστού δε εσταυρωμένου. Είναι εικών του Χριστού των εσχάτων, του Χριστού της δόξης! Ακριβώς όπως το διδάσκει ο Ζηζιούλας! Μία ακτίς από τα έσχατα φωτίζει τον Επίσκοπο στο κέντρο της Συνάξεως και της Θ. Ευχαριστίας! Γι' αυτό και πιστεύει ο Επίσκοπος μας πως όποιος δεν είναι μαζί του είναι εναντίον του! Εγώ Είμαι ο Κύριος ο Θεός σας!
Αυτή είναι η ουσία του κληρικαλισμού. Μάλιστα δε τώρα τελευταία οι μαθητές του Ζηζιούλα διαμαρτύρονται στον δάσκαλό τους για να αναδείξει και τους Ιερείς αποδέκτες της εσχατολογικής ακτίνος.
Και γιατί όλα αυτά; Γιατί ο Χριστός της δόξης; Η εσχατολογία; Για να αποφύγουμε την άκρα ταπείνωση! Την Μετάνοια, την αλήθεια. Πολύ σκληρή στα αλήθεια! Για να σώσουμε την υπερηφάνεια μας, την κενοδοξία μας, την κενολογία μας (την οποία θα απολαύσουμε στην συνέχεια του κειμένου). Η εν ημίν ελπίς είναι ότι δια Ιησού Χριστού θα σώσουμε την υπερηφάνειά μας από τον Εωσφόρο. Θα την απελευθερώσουμε από τα νύχια του, από την μίμησί του, θα την ενσαρκώσουμε, θα μεταλλάξουμε την θεολογία σε ανθρωπολογία και με την υπερηφάνειά μας σωσμένη, θα γίνουμε Αντίχριστοι.
Αντί του Χριστού, όπως πρώτος δίδαξε ο πάπας!
Αυτός είναι ο κληρικαλισμός. Ό,τι προσπαθούσαν να αποφύγουν, απ' ότι προσπαθούσαν να ελευθερωθούν οι Άγιοι, λαμβάνει υπόσταση στην Διοίκηση της Εκκλησίας! Στην Εκκλησία θεσμό. Ο Κύριος με την οικονομία Του αποκάλυψε την ουσία του ανθρώπου! Την υπερηφάνεια, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Μας ελευθέρωσε όμως ερήμην Του από την ανάγκη να πιστεύουμε σε κάποιο θεό, μας έκανε αληθινούς θεούς, κατέστρεψε τους αντικατοπτρισμούς που είχαμε μέχρι τότε ανάγκη. Μας ελευθέρωσε ακόμη και από την ανάγκη του αληθινού Θεού. Αυτονομηθήκαμε. Τα βιώματά μας πλέον, ο τρόπος ζωής μας, είναι τώρα το περιεχόμενο του προσώπου μας, όπως στην παλαιά παραδοσιακή Εκκλησία, από την οποία εξελιχθήκαμε, περιεχόμενο του πιστού ήταν οι εμπειρίες του Άγιου Πνεύματος! Γι' αυτό και ο γηραιός Επίσκοπος συνεχίζει κατά του αντιρρησία αδελφού!
“Υπήρξα ιεροκήρυκας 55 ολόκληρα χρόνια. Ξέρω την ελληνική γλώσσα των τεσσάρων χιλιετιών σε όλα τα πλάτη της γης που μιλήθηκε”. ΕΧΩ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ. ΕΙΜΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ. ΠΡΟΣΩΠΟ!
Και όμως Ελληνική γλώσσα στο κείμενό του δεν βρίσκουμε! Δεν τον ακούμπησαν οι μούσες στην κούνια του, αλλά οι μοίρες τη βαρβαρότητος. Απ' ότι γνωρίζουμε δε και ο αντιρρησίας υπήρξε ιεροκήρυκας για 50 ολόκληρα χρόνια περίπου! Αμέσως μετά το ιερό γερόντιο απογειώνεται στο καλάμι του σαν άλλος Χάρυ Πότερ. Κατηγορεί τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο και τον Ιωάννη τον Δαμασκηνό για βαρβάρους. Δεν άκουσε ποτέ του τον Λόγο του Κυρίου: «ήρθε η ώρα να δοξαστεί ο Υιός του Ανθρώπου;» Ξέχασε τον Χρυσόστομο, την εξαήμερο του Μεγάλου Βασιλείου; Όλοι τους βάρβαροι; Ανέβαζαν απλά και μόνον «γλωσσικά» το «ακροατήριο»; Δεν τους άκουγαν πιστοί Χριστιανοί; Ακροατήριο στην Εκκλησία;
Xωρίζει τα αιωνίως και αρρήκτως ενωμένα: Τους παραδοσιακούς ναούς από την λογική Λατρεία! Την πίστη των Πατέρων από τη γλώσσα των Πατέρων! Τον «Ελληνικό» πολιτισμό που εδημιουργήθη προς απολογίαν περί της εν ημίν ελπίδος, από την Εκκλησία.
Δεν υποπτεύεται καν πως γνωρίζουμε πολύ καλά ποιος διαιρεί για να βασιλεύει και ποιου μιμητής γίνεται; Μετά φόβου Θεού ας διαβάσουμε την εξής παράγραφο: «Οδηγός μου σε όλα αυτά δεν ήταν η επικύρωση (ή μη) του εκκλησιάσματος, αλλά η υπηρεσία του θελήματος του Κυρίου. Η σωτηρία του λαού Του [ο ίδιος είναι ήδη σωσμένος]. Δεν έκαμα ποτέ κανένα γκάλοπ. Τα θεωρώ αστειότητες [απλώς υπογράφουν όλοι τους σε λευκό χαρτί]. Ο Κύριος με έκαμε ποιμένα, όχι πρόβατο. Ο Κύριος με έκαμε κεφαλή, όχι ουρά. [Πολύ καίρια η εικόνα του φιδιού]. Η ευθύνη μου δεν μετατοπίζεται σε κανέναν [Είμαι αναντικατάστατος]».
AΠΙΣΤΕΥΤΟ! Δεν διάβασε ποτέ του ολόκληρο τον 34ο Αποστολικό κανόνα, μόνο τον μισό; Μετά την αποδοχή του πρώτου, οι Απόστολοι συνεχίζουν: Αν οι πράξεις του Επισκόπου γίνονται ερήμην του λαού του Θεού, παύει αυτομάτως να είναι Επίσκοπος!
Ο Κύριος τον έκανε ποιμένα; Πραγματικά η οίηση μας αφήνει άφωνους! Δεν άκουσε ποτέ του πως οι πρώτοι γίνονται πολύ εύκολα έσχατοι και οι έσχατοι πρώτοι; Πως ο ίδιος ο Κύριος ήρθε να διακονήσει και όχι να διακονηθεί; Καλά νομίζει πως τρώμε κουτόχορτο; Δεν γνωρίζουμε πώς αναδεικνύονται οι Αρχιερείς; Την λυσσαλέα μάχη των οργανώσεων και των ιδρυμάτων; Δεν γνωρίζουμε όλοι μας τον λόγο υπάρξεως της Χρυσοπηγής; Τί σχέση έχει ο Κύριος; Έλεος! Η ανάγνωση αυτής της επιστολής καταντά πλέον λογικό μαρτύριο!
Ας δούμε όμως και τον σύγχρονο θεολόγο, τον έμπειρο της επιστημονικής θεολογίας. Ας δούμε γιατί η οίηση του κληρικαλισμού καταλήγει φυσικά σχεδόν στον οικουμενισμό! “Γιατί αγωνιζόμαστε; Για λέξεις; Ή για τις πραγματικότητες που δηλώνουν οι λέξεις; Αν αξία και σημασία έχουν οι θεϊκές πραγματικότητες, πώς το αντέχεις συ να κολλάς στη σκιά των πραγματικοτήτων αυτών, στις λέξεις, και να καταντάς να παραμελείς την ουσία; Να αφήνεις να χάνεται η ουσία;” υποτίθεται πως λέει ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς!!!
Από ότι γνωρίζουμε ο Άγιος Γρηγόριος δεν υπήρξε ποτέ μαθητής του Ακινάτη. Αντιθέτως δίδαξε με την θεολογία του τους “λόγους των όντων” του Αγίου Μαξίμου. Οι λόγοι των όντων δεν μας επιτρέπουν να καταλύσουμε οποιονδήποτε δεσμό ανάμεσα στις λέξεις και στα πράγματα! Γι' αυτόν τον λόγο η ορθοδοξία και η Λατρεία της στηρίζονται στην δύναμη του ονόματος!
Γι' αυτό και η πατερική Θεολογία δεν ασχολήθηκε ποτέ της με τα νοήματα! Τα νοήματα ή το νόημα, ακόμα και το νόημα της ζωής και η ερμηνευτική που επικράτησε σαν η τελική φιλοσοφία τού υποκειμένου, είναι η συνέπεια της μεγάλης μάχης και της νίκης της ονοματοκρατίας εναντίον του ρεαλισμού του σχολαστικισμού στη Δύση! Παρόλα αυτά επιμένει ο μεγάλος ποιμήν! “Άν εκφράζομε τα ίδια νοήματα, τις ίδιες θεϊκές πραγματικότητες, ό,τι λέξεις και αν χρησιμοποιούμε, ΟΥ ΔΙΑΦΕΡΟΜΑΙ”.
Και φτάνουμε στο μεγάλο θεολογικό ψητό «Ο Θεός είναι κατά την ουσία Του απρόσιτος και "ανόητος", δηλαδή ακατανόητος. Ο λόγος Του όμως δεν είναι ούτε απρόσιτος ούτε ανόητος και ακατανόητος. [Δηλαδή δεν ανήκει στην ουσία Του;]. Ο λόγος Του είναι ενέργειά Του που «προς ημάς καταβαίνει» για να γίνει νοητός και σωτήριος. Γι' αυτό μας μιλά ο Κύριος [ενέργεια του Θεού]. Για να καταλάβουμε τον λόγο Του και να φωτισθούν νούς και καρδιά μας, να ποθήσουμε την σωτηρία».
Η ενέργεια δεν είναι εκ της ουσίας; Και ο Λόγος, ο Κύριος, ενέργεια;;; Ο Κύριος ενέργεια;; Η Υπόσταση ενέργεια;;
Ο Κύριος ενανθρώπισε, για να ποθήσουμε την σωτηρία από λύκους σαν και του λόγου σου. Αυτή είναι η αλήθεια.
Και για χωνευτικό ο μέγας ποιμήν μας έχει ετοιμάσει την αμαρτία εναντίον του Αγίου Πνεύματος, την μόνη που δεν συγχωρείται!
“Όταν διαβάζουμε την Αγία Γραφή, ο Θεός μιλάει σε μάς. Όταν προσευχόμαστε, εμείς μιλάμε στον Θεό. [Με την σειρά, πρώτα ο Θεός μετά εμείς, με Τάξη. Αυτό σημαίνει εξάλλου θεανθρωπότης]. Όταν ακούμε ή διαβάζουμε το Άγιο Ευαγγέλιο και δεν καταλαβαίνουμε τίποτε, πώς μας μιλάει ο θεός; «ανοήτως»; Ποία η δική μας ωφέλεια; μηδενική; Και όταν λέμε ευχές και δεν τις καταλαβαίνουμε, τί λέμε στον θεό; Τίποτε;”
Φυσικά καταλαβαίνουμε ότι άκουσε πως ο θεός είναι πρόσωπο και πως η σχέση μας με τον θεό είναι πρόσωπο με πρόσωπο! Αν άκουγε όμως τον Απόστολο Πέτρο και αν δεν αρνιόταν το Άγιο Πνεύμα, όπως ολόκληρη η Δυτική θεολογία, δεν θα έπεφτε στην μεγαλύτερη αμαρτία, στην μόνη ασυγχώρητη! Διότι η «κατανόηση» είναι το έργο του Αγίου Πνεύματος!
Αυτό δεν μας εξήγησε ο Κύριος στο Ευαγγέλιο; Αν δεν περιμένουμε τον Παράκλητο για να μας διδάξει όλη την αλήθεια και καταλαβαίνουμε τον Λόγο του Κυρίου μόνο με τις μεταφράσεις, χωρίς Αυτόν, τί κερδίζουμε; Για ποια Αλήθεια μιλάμε τότε η οποία θα ελευθερώσει ημάς; Και τι λέει ο Απόστολος Πέτρος; Πέτρου Α' (3, 12): «Ότι οφθαλμοί Κυρίου επί δικαίους και ώτα αυτού εις δέησιν αυτών, πρόσωπον δε Κυρίου επί ποιούντας κακά». Η μετάφραση εξηγεί: Γιατί ο θεός βλέπει τούς δικαίους και ακούει τις προσευχές τους. Εναντιώνεται όμως σ' αυτούς που κάνουν το κακό!
Έμεινε τίποτε όρθιο από την παράδοσή μας; Συκοφάντησε ακόμη και τους Θεολόγους μας. Τόλμησε να κατηγορήσει ακόμη και τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο, ο ημιμαθής. Διότι ήταν ο πρώτος που μας προειδοποίησε για το ποιόν των Επισκόπων.
Όλα τα ψέματα έχουν ένα τέλος! Αυτό είναι και το ιερό διακόνημα του θανάτου. Νομίζουμε πώς ο κληρικαλισμός δεν θα μπορούσε να έχει καλύτερο τέλος! Αιωνία του η μνήμη σαν μάθημα προς αποφυγήν. Μπορούμε όλοι μας πλέον ήσυχα-ήσυχα να επιστρέψουμε στην Εκκλησία των Πατέρων, στην Εκκλησία του Κυρίου. Ο εμφύλιος πόλεμος των επισκόπων και Αρχιερέων με τον Κύριο και την Εκκλησία Του ας πάρει ένα Τ Ε Λ Ο Σ.
Αμέθυστος
Μέρος του κειμένου που σχολιάζουμε:
15 σχόλια:
"Βλέπετε μη τις υμάς έσται ο συλαγωγών δια της φιλοσοφίας και κενής απάτης, κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου και ου κατά Χριστόν. ότι εν αυτώ κατοικεί παν το πλήρωμα της θότητος σωματικώς, και εστέ εν αυτώ πεπληρωμένοι, ος εστιν η κεφαλή πάσης αρχής και εξουσίας.."
(Κολασσαείς Β΄,8-12)
"Έκαστος δε βλεπέτω πως εποικοδομεί, θεμέλιον γαρ άλλον ουδείς δύναται θείναι παρά τον κείμενον, ος εστιν Ιησούς Χριστός."
(Κορ.Α΄, 3,10).
"Αυτός που δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας" κι ακόμα χειρότερα " αυτός που δεν είναι μαζί μας δεν υπάρχει".
"Χριστού περιτμηθέντος ετμήθη νόμος,
Και του νόμου τμηθέντος εισήχθη
Χάρις".
Δεν είναι μόνο ότι δεν καταλαβαίνεις
κανείς την κενήν απάτην,
Δεν αρκεί η διάνοια χωρίς
την καρδιά.
Είναι τόσο δύσκολο να θέλει
η καρδιά, ώστε ο Κύριος έκανε
τη μεταφορά του όρους.
Είναι αδύνατο χωρίς την καρδιά.
όπως είναι αδύνατο να μετακινηθεί
ένα βουνό.
Κι όμως λίγη πίστη όσο ο σπόρος σιναπιού μετακεινεί βουνά.
Ο αιρετικός δεν θέλει, δεν το θέλει η καρδιά του και δεν αφήνει τη Χάρη του Θεού να τον επισκεφθεί.
Εποικοδομεί στη φιλοσοφία, στην κενή απάτη και όχι στον Ιησού, τον σαρκί περιτμηθέντα δια την ημών σωτηρίαν.
"Την κατά σάρκα περιτομήν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, την οποία κατεδέχθη να λάβη φιλανθρώπως..." εορτάζομεν σήμερον πρώτην ημέραν του έτους.
Ο αιρετικός έχει σημείον αναφοράς του όχι το θεμέλιον, που είναι ο Ιησούς. Η αναφορά στο "Χριστό"
δεν είναι αναφορά στο Θεάνθρωπο Ιησού, τέλειον Θεόν και τέλειον άνθρωπο, αλλά στο συμβολικό χριστό της Νέας Εποχής, χάριν της φιλίας του κόσμου και όχι για να αρέσει στο Θεό.
"Αν ήθελα να είμαι φίλος του κόσμου, δεν θα ήμουν δούλος του Ιησού".
Ο απλός άνθρωπος που τιμά και αγαπά την Παναγία στηρίζει την πίστη στον Ιησού, την Ορθοδοξία και κανείς δεν μπορεί να κλονίσει την πίστη του αυτή.
Ο αιρετικός είναι πλανεμένος και μακάρι ο Θεός να τον επαναγάζει στην Ορθοδοξία από την οποία αποκόπηκε εξαιτίας της υπερηφάνειάς του.
Ταπείνωση, διαρκής προσευχή και καθαρότητα σώματος και ψυχής χρειάζεται.
Αμαρτία είναι να μπαίνει ο Κύριος σε δεύτερη μοίρα είτε για την ηδονή πρόκειται, είτε για τα χρήματα, είτε για τη δόξα.
Στην αμαρτία ακούμε τα λόγια του Κυρίου "ουκ έστι μου άξιος".
Άξιον είναι το όνομά σου Κύριε Ιησού, Υιέ και Λόγε του Θεού του ζώντος, δια της Θεοτόκου και πάντων σου των αγίων ελέησον και σώσον ημάς και τον κόσμο σου άπαντα. ΑΜΗΝ
ΑΞΙΟΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟ.
κανανε αναδημοσιευση τα ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ.
Πώς να μεταφράζεται άραγε η εκπόρευση?
Ποιά να είναι η "πραγματικότητα της λέξης"?
Αγαπητέ Ιωάννη καλή χρονιά. Το παρακάτω κείμενο είναι το μόνο που γνωρίζουμε το οποίο μπορεί να δώσει μια αχτίδα φωτός στο άρρητο Μυστήριο. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις και έναν βοηθητικό όρο: Προ-βολή. Προ-βολή εκ του Πατρός. Όμως για τον λόγο που αναφέρει ο Αγ. Συμεών (δι' εμού γαρ τον Πατέρα...) και μόνον, η προβολή ή η εκπόρευσις.
ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος (Ηθικός Λόγος Η΄):
Ο καταξιωθείς τόν νοητόν μαργαρίτην εν εαυτώ της του Θεού αγάπης ευρείν και την προς Θεόν αγάπην άσυλόν τε και όλως αμείωτον διαφυλάξη, γίνεται θαύμα θαυμάτων εν αυτώ!
Και ορά και ιδού Φως, το δε φως άνωθεν έχειν δοκεί αυτώ την αρχήν. Και ιδού τρία εν αυτώ, το δι' ου και εν ω και εις ον. Και ταύτα ιδών, μαθείν ερωτά και ακούει τρανώς: “Ιδού εγώ το Πνεύμα δι' ου και εν ω ο Υιός” και “Ιδού εγώ ο Υιός εις ον ο Πατήρ”. “Ιδού”, πάλιν φησίν, “οράς” ο Πατήρ, “και εγώ”, φησίν ο Υιός, “εν τω Πατρί”! Και το Πνεύμα έλεγεν, “Όντως εγώ, δι' εμού γαρ τον Πατέρα και τον Υιόν ο βλέπων ορά και ορών των ορωμένων εξίσταται”!
Ένας φίλος μου δεν θέλει να μιλάμε για τα δόγματα. "Ας αρχίσουμε να μιλάμε για τα δόγματα" λεει "και θα πάμε στο τρελοκομείο.
Εγώ πάλι δεν το βλέπω έτσι. Νομίζω ότι τα δόγματα είναι απολύτως λογικά. Χωρίς τα δόγματα θα τρελαθούμε.
Πιστεύω ότι τα δόγματα είναι λογικά και ότι μόνο με τη γνώση της Ελληνικής γλώσσας μπορούμε να αποκτήσουμε κάποια επίγνωση αυτών.
Αυτό σημαίνουν ίσως τα λόγια του Κυρίου, ότι ήρθε η ώρα να δοξασθεί ο Υιός του ανθρώπου. Το νόημα της λέξης δόξα δεν είναι αυτό που εννούμε σήμερα με την έννοια της δημοσιότητας.
ΔΕν θα λάβαινε δημοσιότητα ο Υιός του ανθρώπου με τους Έλληνες. Η δόξα του είναι η επίγνωση των Ελλήνων μέσω της Ελληνικής γλώσσας, η οποία έφθασε στο ύψος να διατυπώνει τα δόγματα.
Με ΄λλα λόγα ο Κύριος λέει πως η Διδασκαλία Του, σαν σπερματικός λόγος ήταν γνωστή στους λόγιους που δημιούργησαν την Ελληνική γλώσσα.
ΟΙ Έλληνες χάρις στη γλώσσα τους είχαν επίγνωση.
Εδώ πρέπει να πούμε ότι τη γλώσσα δημιουργούν οι λόγιοι και όχι ο λαός γιατί ο λαός δεν μπορεί να σκέφτεται συνθετικά, αλλά μόνο παρατατικά όπως κάθε απαίδευτος νους. Αντίθετα με αυτό που υποστηρίζουν πολλοί, ότι τη γλώσσα δημιουργεί ο λαός και οι λόγιοι απλώς κάνουν τη γραμματική.
Η Ελληνική γλώσσα έχει ορισμένες σταθερές ρίζες, που μόνο ένας γυμναμένος νους θα μπορούσε να τις δημιουργήσει, όπως μόνο ένας αρχιτέκτοντας μπορεί να δημιουργήσει ένα σύνθετο αρχιτεκτονικό έργο ή ενας συνθέτης κλασικής μουσκής που ξερει αντίστιξη μπορεί να συνθέσει ένα πολυφωνικό έργο, που απαιτεί συνθετική επεξεργασία.
Ο Κύριος είπε ότι μόνο το πνευματικό επίπεδο των Ελλήνων όπως φαίνεται από τη γλώσσα τους ήταν σε θέση, να έχει επίγνωση των δογμάτων όπως τα διατύπωσε στη Διδασκαλία Του με τόσο απλά λόγια ο Κύριος.
Και μείς τώρα μπορούμε ίσως με ανθρωποπαθείς εκφράσεις να αποκτήσουμε κάποια επίγνωση με βάση τα γνωρίσματα των τριών θεικών προσώπων.
Ενώ ο Υιός και Λόγος του Θεού γεννάται, γέννηση σημαίνει ότι ο γενηθείς έχει την ουσία του γεννήτορος. το Αγιον Πνεύμα εκπορεύεται μέσω του Λόγου όπως το νερό που πηγάζει από την πηγή και έρχεται στον κόσμο μέσα απ΄ το αυλάκι που ρέει όπου θέλει.
Υπάρχει μια αντιστοιχία στον αναπτυγμένο ανθρώπινο νου.
Ο Γέρων Σωγρόνιος έχει γράψει σχετικώς.
Συγνώμην για την φλυαρία μου.
kaλή χρονιά amethyste. Μήπως έχεις διαβάσει το τελευταίο βιβλίο του Μοναχού Μιχαήλ "Μη κρίνετε ινα μη κριθείτε"? Τα βάζει και τον τεθνεώτα αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Τελικά πρέπει να παίρνουμε στα σοβαρά τα γραφόμενα του προσώπου αυτού? Είναι τελικά μία αμφιλεγόμενη προσωπικότητα? Τι ακριβώς δεν σου αρέσει στο πρόσωπο αυτό? Συγγνώμη που είμαι εκτός θέματος αλλά προχθές αγόρασα το τελευταίο του βιβλίο και προβληματίστηκα.
Ο Μοναχός Μιχαήλ είναι ένας “αποτυχημένος” μοναχός ο οποίος προσπαθώντας να δικαιολογήσει στα μάτια του την αποτυχία του κατηγορεί όλο του το περιβάλλον.
Δεν κατόρθωσε ποτέ του να αγαπήσει τον Κύριο. Τον τράβηξε ο μοναχισμός και βεβαίως ανακάλυψε ότι ο μοναχισμός είναι προς τον Κύριο, διαφορετικά δεν υπάρχει.
Συμφωνώ με τον Αμέθυστο στο τελευταίο του σχόλιο.
Αγαπητέ μας κ. Μόσχο,
Συμφωνούμε μαζί σας πως πρέπει να μιλάμε για τα δόγματα γιατί αν εγκαταλείψουμε τα δόγματα θα εγκαταλείψουμε και τον πόλεμο εναντίον των παθών της ψυχής. Διότι τα πάθη της ψυχής γεννούν τις αιρέσεις. Τα δόγματα έχουν όντως μία λογική, αλλά την δική τους λογική όχι την ανθρώπινη. Έχουν την λογική που μας δίδαξε αυτή η ίδια η Αγία Τριάδα. Εμείς πραγματικά χρησιμοποιούμε ανθρωποπαθείς εκφράσεις για να αποκτήσουμε κάποια επίγνωση της Αγίας Τριάδος. Αλλά και πάλι τις ανθρωποπαθείς εκφράσεις που μας διδάσκει αυτή η ίδια Αγία Τριάδα ξανά μέσω των Θεολόγων της Εκκλησίας, όπως είναι ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος. Εμείς προσωπικώς θα είμαστε πιο προσεκτικοί στον χαρακτηρισμό της εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος μέσω του Λόγου. Διότι δεν υπάρχει αναλογία της Αγίας Τριάδος με τον ανθρώπινο νου. Την αναλογία την εισήγαγε ο Ακινάτης. Όπως θα δούμε και στη συνέχεια της διδασκαλίας του Αγίου Συμεών που παραθέτουμε πιο κάτω και ο Πατήρ είναι Υπόσταση. Επομένως δεν μπορούμε να συμπεράνουμε την τάξη της Αγίας Τριάδος. Ο νους του ανθρώπου είναι αγέννητος όπως διδάσκει και ο Αγίος Μάξιμος. Είναι δώρο Θεού. Αλλά ο λόγος ο ενυπάρχων στον νου έχει ανάγκη του άλλου για να γεννηθεί, του διδασκάλου. Για να θεραπευθεί η ανθρώπινη υπερηφάνεια, η ρίζα των παθών.
Πού όντας (ο βλέπων); “Εν ω ουδείς οίδεν ουκ ανθρώπων, ουκ αγγέλων, πλην αυτής της μιας εμού και ενάδος και υπέρ ουσίαν ουσίας και φύσεως”. Εν εμοί δε, φησί, πώς; “Όλη καθόλου, αχώριστος γαρ ειμι πάντη καί άτμητος, το εν καν ταις υποστάσεσιν έχουσα. Αν λοιπόν μπορούσες να βρεθείς κάπως και κάπου μέσα μου θα έλεγες ότι δεν γνωρίζεις Κανέναν. Επειδή εσύ είσαι άνθρωπος περιγραπτός βρίσκομαι υπό τις συνθήκες της περιγραφής και του τόπου, διότι περιγραπτός έγινε και ο Ένας από εμάς που ενανθρώπισε. Κατά δε την ενούσαν μοι φύσιν πάμπαν αόρατος, απερίγραπτος, ασχημάτιστος, αναφής, αψηλάφητος, ακίνητος, αεικίνητος, πάντα πληρούσα και ουδαμού το σύνολον ούσα, ουκ εν σοι, ουκ εν άλλω τινί των πάλαι ή των νυν εγγιζόντων αγγέλων ή προφητών, οις ουδ' ωράθην όλως, ουδ' ορώμαι ποτε”!
Καλή Χρονιά και συγχωρέστε μας την φλυαρία.
«Δια τους λόγους τούτους είμεθα κατηγορηματικώς πεπεισμένοι ότι είναι αναγκαία η χρήσις της παραδεδομένης Λειτουργικής γλώσσης εν ταις εκκλησιαστικαίς ακολουθίαις.
Ουδόλως υπάρχει ανάγκη αντικαταστάσεως αυτής υπό της γλώσσης της καθ ημέραν ζωής, πράγμα όπερ αναποφεύκτως θα καταβιβάση το πνευματικόν επίπεδον και θα προξενήση ούτως ανυπολόγιστον ζημίαν.
Είναι άτοποι οι ισχυρισμοί περί του δήθεν ακατανοήτου δια πολλούς συγχρόνους ανθρώπους της παλαιάς εκκλησιαστικής γλώσσης, μάλιστα δε δι ανθρώπους εγγραμμάτους και πεπαιδευμένους εισέτι.
Δι αυτούς η εκμάθησις εντελώς μικρού αριθμού λέξεων, αίτινες δεν είναι εν χρήσει εις την καθ ημέραν ζωήν, είναι υπόθεσις ολίγων ωρών.
Πάντες ανεξαιρέτως καταβάλλουν τεραστίας προσπαθείας δια την αφομοίωσιν πολυπλόκων ορολογιών διαφόρων τομέων της επιστημονικής ή της τεχνικής γνώσεως, της πολιτικής, της νομικής και των κοινωνικών επιστημών, γλώσσης φιλοσοφικής ή ποιητικής και τα παρόμοια.
Δια τί λοιπόν αναγκάζομεν την Εκκλησίαν να απολέση γλώσσαν απαραίτητον δια την έκφρασιν υψίστων μορφών της θεολογίας και των πνευματικών βιωμάτων;…».
(Γέροντος Σωφρονίου Σαχάρωφ ,ΟΨΟΜΕΘΑ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΚΑΘΩΣ ΕΣΤΙ, Περί της λειτουργικής γλώσσης, σελ. 375 )
Η Εκκλησία βάλλεται παντού, γιατί θα αποτελούσε εξαίρεση η γλώσσα;
Η πληγή της γλώσσας όμως πονάει περισσότερο, γιατί δεν υπάρχει τρόπος να φυλαχτείς.
Την πίστη σου μπορείς να την φυλάξεις ακόμα κι αν όλος ο κόσμος δεν τη θέλει. Η γλώσσα όμως δεν εξαρτάται από σένα. Στη γλώσσα είσαι απροστάτευτος. Γι' αυτό πονάς με τις τερατωδίες, με την έλλειψη κριτηρίου για την αποτίμηση της αξίας των θησαυρών της.
Για το δόγμα της Αγίας Τριάδος πιστεύω ότι πρέπει να μελετήσει κανείς τα Χερουβίμ, τον Χερουβικό Ύμνο, τη νήψη, τους καρπούς του Πνεύματος, το "εικών ειμί της αρρήτου δόξης σου κ.α.
Τα λόγια ενός Γέροντος "ο μοναχός πρέπει να είναι όλος οφθαλμός" έχουν βαθύ περιεχόμενο όσον αφορά τον άνθρωπο κατ΄ εικόνα του Θεού.
Πιο κοντά την εικόνα του Θεού είναι ο άνθρωπος που έφτασε στην μακαριότητα.
Αγαπητέ μας κ. Μόσχο έχετε να πείτε και λέτε πολύ ωραία πράγματα γύρω από τη γλώσσα. Όσον αφορά τα δογματικά θέματα θα θέλαμε να προσθέσουμε την εξής “σκέψη”. Ότι ο λόγος του Κυρίου «ιδού καινά ποιώ πάντα» πρέπει να αφορά και τον άνθρωπο κατ’ εικόνα του Θεού.
Αμέθυστος: "Και φτάνουμε στο μεγάλο θεολογικό ψητό «Ο Θεός είναι κατά την ουσία Του απρόσιτος και "ανόητος", δηλαδή ακατανόητος. Ο λόγος Του όμως δεν είναι ούτε απρόσιτος ούτε ανόητος και ακατανόητος. [Δηλαδή δεν ανήκει στην ουσία Του;]. Ο λόγος Του είναι ενέργειά Του που «προς ημάς καταβαίνει» για να γίνει νοητός και σωτήριος. Γι' αυτό μας μιλά ο Κύριος [ενέργεια του Θεού]. Για να καταλάβουμε τον λόγο Του και να φωτισθούν νούς και καρδιά μας, να ποθήσουμε την σωτηρία».
Η ενέργεια δεν είναι εκ της ουσίας; Και ο Λόγος, ο Κύριος, ενέργεια;;; Ο Κύριος ενέργεια;; Η Υπόσταση ενέργεια;; "
Μα καλά, ο Αμέθυστος δεν ξέρει να διαβάζει; Δεν μπορεί να ξεχωρίσει το "λόγος" από το "Λόγος" ;;!! Ποιος είπε (εν προκειμένω ο μητροπολίτης) ότι ο Λόγος (δηλ ο Κύριος Ιησούς) είναι ενέργεια; Άλλο λόγος του Θεού και άλλο Λόγος του Θεού. Και ασφαλώς η ενέργεια του Θεού διακρίνεται από την ουσία του Θεού. Ο Θεός είναι μεθεκτός κατά τις ενέργειές του και αμέθεκτος κατά την ουσία Του. Βασικά πράγματα. Αλλά στην προσπάθεια να υποστηρίξει τη γνώμη του ο Αμέθυστος, αδυνατεί να διαβάσει ξεκάθαρα 2-3 γραμμές ενός κειμένου. Άραγε πόση παρανόηση έχει γίνει και για όλα τα υπόλοιπα; Πώς να εμπιστευθώ την κριτική του, όταν παρανοεί κάτι τόσο ξεκάθαρο και απλό;
Αυτό είναι μόνο ένα δείγμα προχειρότητας στην αντιμετώπιση του κειμένου (του μητροπολίτη) σε ένα κομματάκι, που διατρέχει (η προχειρότητα) και όλο το υπόλοιπο κείμενο (του Αμέθυστου). Ας μην φοβάται ο Αμέθυστος, δεν κινδυνεύει το δόγμα. Η διατύπωση του μητροπολίτη είναι υπέροχη και πολύ σωστή. Ας προσέχει να κατανοεί καλύτερα αυτά που διαβάζει πριν κριτικάρει με τόση αυτοπεποίθηση και να μην κάνει ...νοητικά άλματα.
Φιλικά
ΠΜ
Αγαπητέ, o λόγος Του είναι ενέργειά Του. Του Θεού. Φυσικά η ενέργεια έρχεται από την ουσία. Γι' αυτό μας μιλά ο Κύριος. Για να καταλάβουμε τον λόγο Του και να φωτισθούν νούς και καρδιά μας, να ποθήσουμε την σωτηρία.
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΣ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ; Ο Κύριος δεν είναι η Σωτηρία;
Ο Θεός είναι μεθεκτός κατά τις ενέργειές Του. Η Υπόσταση του Κυρίου τί είναι δηλαδή; Η Υπόσταση του Αγίου Πνεύματος τί είναι; Δεν είναι μεθεκτές;
Το σαλεμένο μυαλό του Επισκόπου προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με προχριστιανική θεολογία. Δηλαδή ο Κύριος ενανθρώπισε για να μας εξηγήσει την ενέργεια του Θεού; Δηλαδή η Υπόσταση είναι ένα μέσο για να μπορέσει ο άνθρωπος να μεθέξει τις ενέργειες του Θεού; Δηλαδή η ενέργεια του Θεού είναι μόνον λόγος; Το Άγιο Πνεύμα; Είναι και αυτό λόγος; Και ποιος μπορεί να καταλάβει χωρίς το Άγιο Πνεύμα; Ο Σεβασμιώτατος; Ή εσείς ο φιλικός του φίλος;
Δημοσίευση σχολίου