Ενώ παρά τις διαμαρτυρίες κληρικών και λαϊκών η Ιερά Σύνοδος τελεί εν υπνώσει, σαν τη γάγγραινα που των μελών του ανθρωπίνου σώματος εξαπλώνεται μέσα στην Εκκλησία η μεταφραστική μανία των λειτουργικών κειμένων.
Μ αυτές τις τερατώδεις μεταφράσεις νεκρώνονται οι πνευματικοί χυμοί που εκχέονται από τα κείμενα καί τους ύμνους των Αγίων και ετοιμάζεται μεθοδικά η πλήρης αλλαγή της Λατρείας της Εκκλησίας. Σε λίγο δεν θα ξεχωρίζει κανείς την ψευδολατρεία των πεντηκοστιανών καί λοιπων αιρετικών από την Ορθόδοξη λατρεία. Ηδη και σε άλλες Μητροπόλεις (Σισανίου, Κοζάνης, Δημητριάδος) άρχισε ο ευτελισμός και η κακοποίηση της Λατρείας. Οι υπεύθυνοι μητροπολίτες με φανερή αδιαφορία, ελαφρά τη καρδία, πειραματίζονται με τα Ἀγια των Αγίων.
Ποιός θά βάλει φραγμό; Μήπως το πάθημα του πρώτου διδάξαντος Χριστοδούλου δεν έγινε μάθημα; Χρειάζεται μήπως επανάληψη του παθήματος-μαθήματος στους ασεβούντες για να εμπεδώσουν τό βάθος του ανομήματός τους;
Στη συνέχεια δημοσιεύουμε δύο απαντήσεις εκ μέρους δύο ιερέων πρός το υβριστικό κείμενο των ιερέων της Μητροπόλεως Πρεβέζης το οποίο τιτλοφορούσαν : "Τό...Πέμπτο Ευαγγέλιο, ό π. Ιωάννης Φωτόπουλος και η παρέα του". Το πρώτο είναι του π. Σταύρου Τρικαλιώτη και το δεύτερο του π. Ιωάννου Φωτοπούλου. Και τα δύο αποστέλλονται εκ μέρους των υπογραψάντων το κείμενο " Η ανομία των λειτουργικών μεταφράσεων".
Πηγή: ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ
14 σχόλια:
Οι Γιανναράδες επελαύνουν, ο πάπας θριαμβεύει, η Πίστη κινδυνεύει.
Το μάθημα του Χριστόδουλου δεν το έμαθαν. Περιμένουν το πάθημα του προτεσταντικού εξουνιτισμού μας. Η αγία Έδρα τους συμβουλεύει.
Το να γίνουν καποιες μεταφράσεις λειτουργικών κειμένων δεν είναι και τόσο κακό,όμως αυτές να γίνουν με βαση τα πατερικά πλαίσια και το κέιμενο να είναι δίπλα στην μεταφραση.Οι μονομέριες βλάπτουν.
@ george-zampiakis
Αγαπητέ μας χρόνια πολλά! Το ζήτημα των μεταφράσεων είναι νομίζουμε απλούστερο από τον θόρυβο που γίνεται.
Τα κείμενα της λατρείας δεν μεταφράζονται. Δεν υπάρχουν σήμερα οι χαριτωμένοι άνθρωποι οι οποίοι θα μπορούσαν να τα μεταφράσουν. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ.
Τα κείμενα της λατρείας μας αλλά και της πίστης μας (η Αγ. Γραφή. οι πατέρες) ΑΣΦΑΛΩΣ και (οφείλουν να) μεταφράζονται σε κάθε υπαρκτή γλώσσα ή διάλεκτο ή ντοπιολαλιά που ομιλείται οπουδήποτε στον κόσμο, με σκοπό το μήνυμα του Χριστού να φτάσει όσο γίνεται μακρύτερα. Στις πιο απίθανες γλώσσες του κόσμου έχει γίνει ήδη αυτό και θα γίνει σε ακόμη περισσότερες και μεταξύ αυτών ΚΑΙ ΣΤΑ ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ, είτε αυτό αρέσει σε κάποιους (που θέλουν να κρατούν τον λαό σε άγνοια για να τον χειραγωγούν με άνεση), είτε όχι.
Λες ότι «Δεν υπάρχουν σήμερα οι χαριτωμένοι άνθρωποι». Να μιλάς για τον εαυτό σου μόνο. Αυτοί που μετέφρασαν τα λατρευτικά κείμενα στα κορεάτικα στα σουαχίλι ή στη γλώσσα των εσκιμώων, χρειάστηκαν κάποιο πιστοποιητικό αγιότητας για το κάνουν; Αλλίμονο, γιατί το κακό προέρχεται από τα μέσα, απ' αυτούς που κατέχουν το κλειδί αλλά δεν θέλουν ν' ανοίξουν τηνπόρτα και σ' άλλους.
ΝΛ.
Χαριτωμένε μας φίλε, για τον λαό ενδιαφερόντουσαν όλοι οι δικτάτορες της Γης.
Δες λίγο τι έγινε με την μετάφραση των λειτουργικών μας βιβλίων στα Αγγλικά.
Η έκφραση “είτε το θέλουμε είτε δεν το θέλουμε” είναι λίγο πατερναλιστική, ε μπαμπά;
Για άνοιξε το παράθυρο να δεις αν ερχόμαστε.
Ω! Μα τι θαυμασία σύγκριση είναι αυτή; Οι Νεοέλληνες να συγκρίνονται με τους Κορεάτες και αυτούς που μιλούν τη διάλεκτο Σουαχίλι!!! Λαμπρά, μόνο που ακόμη δεν μας προέκυψε και η χώρα της Μπανανίας, για να μεταφράσουμε και σ΄αυτή τα Θρησκευτικά Λόγια του Θεού. Πειραζόμενος διερωτώμαι μη τυχόν η χώρα αυτή θα είναι μια, από εκείνες που έκαναν γνωστό το Ευαγγέλιο.
"... και θα γίνει σε ακόμη περισσότερες και μεταξύ αυτών ΚΑΙ ΣΤΑ ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ, είτε αυτό αρέσει σε κάποιους (που θέλουν να κρατούν τον λαό σε άγνοια για να τον χειραγωγούν με άνεση), είτε όχι", Ανώνυμος έφα. Τα συμπεράσματα δικά μας, "καταδικά" μας που λένε.
Τόσα μαργαριτάρια, σε τόσο λίγα λόγια!
«Χαριτωμένε μας φίλε,...»
θα ήταν καλόδεχτο, αν δεν ήταν τόσο προκλητικά ειρωνικό, και καθόλου φιλάδελφο.
«..για τον λαό ενδιαφερόντουσαν όλοι οι δικτάτορες της Γης.»
Άρα μπορούμε εμείς να αδιαφορούμε, για να μη δέιξουμε ότι είμαστε ίδια κι όμοια.
«Δες λίγο τι έγινε με την μετάφραση των λειτουργικών μας βιβλίων στα Αγγλικά.»
Αυτό που έγινε είναι ότι άνοιξε η οδός της σωτηρίας για τους αγγλόφωνους αδελφούς μας. Εκτός κι αν η σωτηρία τους είναι ύποπτη, εκτός κι αν διδάσκονται απευθείας από το ελληνικό πρωτότυπο!
«Η έκφραση “είτε το θέλουμε είτε δεν το θέλουμε” είναι λίγο πατερναλιστική,»
Διάβαζε καλύτερα. Δεν είπα είτε το θέλεις (θέλουν) είτε δεν το θέλεις (θέλουν). Εκείνο θα ήταν πατερναλιστικό. Αυτό που λέω είναι ότι η πραγματικότητα θα μας ξεπεράσει (όπως και τόσες άλλες φορές άλλωστε). Κι εμείς θα μείνουμε στα αζήτητα, όπως και τα τέκνα του Αβραάμ την παλιά εκείνη εποχή, που νόμιζαν ότι όλα δούλευαν γι' αυτούς, μέχρι που ξύπνησαν (αργά).
«.. ε μπαμπά;»
Εδώ χρειαζόμαστε ψυχαναλυτή.
«Για άνοιξε το παράθυρο να δεις αν ερχόμαστε.»
Εδώ παραδίδω τα όπλα. Η επιχειρηματολογία είναι απλώς ακαταμάχητη. Να υποθέσω ότι άδειασε το συρτάρι με τα έτοιμα τσιτάτα;
ΝΛ.
ΥΓ. Πάντως να επαινέσω και τη δημοσίευση και αρνητικών σχολίων. Κάποιοι δεν έχουν φτάσει ακόμη σ' αυτό το επίπεδο ωριμότητας
Γράφει ο κ. Χριστοδουλίδης :
«Οι Νεοέλληνες να συγκρίνονται με τους Κορεάτες και αυτούς που μιλούν τη διάλεκτο Σουαχίλι!!!»
Που ακούστηκε, έ! Μα το καταλάβαμε. Εμείς είμαστε ανώτεροι από τους άλλους. Στάσου να δεις ποιος το έλεγε αυτό; Α, οι Ιουδαίοι της εποζής του Χριστού (και όχι μόνο). Α, και ο Φαρισαίος της παραβολής.
Και μετά θέλουμε να δείξουμε και στους άλλους ποιοι είναι σωστοί χριστιανοί. Αλλοίμονό μας!
ΝΛ.
Με παρεξήγησες αγαπητέ ΝΛ. Καθόλου δεν υπεμφαίνω διάθεση ανωτερότητας με αυτό που έγραψα. Είναι δική μας γλώσσα και δική μας γνώση, αν την έχουμε, αυτά που γράφουν τα Ιερά Βιβλία. Δεν μας χρειάζεται μεταγλώττιση στην καθομιλουμένη. Όποιος δεν καταλαβαίνει μπορεί να ζητήσει βοήθεια. Αυτό είναι το χρέος και το καθήκον μας και το διακόνημα που μπορούμε να προσφέρουμε. Αν εσύ αυτό το λες υπεροψία ή αλαζονία, εγώ δεν το λέω και δεν το υπονοώ.
Αν διευκρίνιζε καθένας από μας τους όρους που χρησιμοποιεί. Αν εμβάθυνε στα νοήματα, αν έδινε ίγο καιρό στον εαυτό του, δεν θα υπήρχαν κονταροχτυπήματα ούτε η θλίψη της ακατανοησίας, καμιά φορά και ο θυμός και η ταραχή γενικά της ψυχής.
Χρήζουν κατ΄ αρχην διευκρίνησης και εμβάθυνσης οι όροι "εκκλησιαστική γλώσσα", "μετάφραση" "μοναδικότητα της Ελληνικής εκκλησιαστικής γλώσσας". "Ύμνοι της Εκκλησίας" "ρυθμός" "πνοή".Η μετάφραση όταν είναι όμορφη δεν είναι πιστή. Όταν είναι πιστή δεν είναι όμορφη. Οι ύμνοι και τα κείμενα της εκκλησίας είναι ρυθμικά και μελωδικά, δηλάδή είναι αξεχώριστος ο ρυθμός και το μέλος τους.
Τα κείμενα που μεταφράστηκαν στις άλλες γλώσσες είναι άλλα κείμενα,διαφορετικά όχι μόνο στο ρυθμό και το μέλος αλλά ακόμη και στα νοήματα.
Αν εξαιρέσουμε την εποχή μας σε όλες τις εποχές τα μεγάλα πνεύματα σε όλα τα μέρη της γης θεωρούσαν την Ελληνική γλώσσα ως μέσον για να μαθαίνουν και να μιλούν ορθά τη δική τους γλώσσα γι΄ αυτό και τη δίδασκαν στα παιδιά τους στο πρωτότυπο.
Στην Ελληνική γλώσσα γράφτηκαν τα Ευαγγέλια επειδή έχει τη δυνατότητα να εκφράσει το δόγμα της Αγίας Τριάδος και την Χριστιανική πίστη κατά τον πληρέστερο τρόπο και όχι γιατί ήταν η γλώσσα της εποχής, όπως είναι σήμερα η Αγγλική.
Μπορούν να γραφούν καινούριοι ύμνοι. "Άσατε τω Κυρίω άσμα καινόν".
Μακάρι να έχουν την ίδια αξία κι ακόμα ανώτερη από τους υπάρχοντες.
Για τις μεταφράσεις της ποίησης σήμερα επικρατεί η άποψη ότι είναι μάταιη η προσπάθεια να αποδοθεί η φωνή του πρωτοτύπου. Πολλοί μεταφράζουν κατά λέξη.
Αν διαβάσεις κανείς τα θρησκευτικά ποιήματα ή ακούσει τα θρησκευτικά τραγούδια, θα δει τη διαφορά.
Όταν μετέφρασαν τα νομικά κείμενα στη δημοτική, ένας από τους λόγους είναι να "καταλαβαίνει" ο απλός κόσμος τους νόμους. Αν και δεν είναι ταιριαστό το παράδειγμα γιατί οι νόμοι δεν είναι ούτε ρυθμικός ούτε μελωδικός λόγος.
Και πάλι όμως οι νόμοι είναι δυσνόητοι για τον απλό κόσμο που δεν ξέρει νομικά.
Στην εκκλησία οι αγράμματοι δέχονται με μεγαλύτερη άνεση τους ύμνους και τα αναγνώσμαα, παρά οι γραμματισμένοι που θέλουν να μπαίνουν στα νοήματα και να τα καταλαβαίνουν.
Οι γραμματισμένοι προσεγγίζουν τους ύμνους και τα αναγνώσματα με τη διάνοιά τους. Ενώ δεν είναι αυτός ο καλύτερος τρόπος στην μουσική και στην ποίηση. Οι απλοί άνθρωποι μετέχουν με το αίσθημά τους και χαίρονται την τέχνη η οποία δεν απευθύνεται στη διάνοια, αλλά στο πνεύμα. Οι απλοί άνθρωποι κατέχουν το πνεύμα, όταν έρχονται συχνά στην εκκλησία, οι περισσότεροι έρχονται από παιδιά.
Κάποιος διάσημος μεταφραστής της ποίησης δεν ήξερε τη γλώσσα. Όταν τον ρωτούσαν γιατί απαντούσε ότι δεν τον άφησαν οι μεταφράσεις να τη μάθει.
Πιστεύω ότι δεν ειναι μόνον αυτός ο λόγος. Στην ποίηση πρέπει να υπάρχει χώρος για το προσωπικό αίσθημα. Η απόλυτη ακρίβεια είνα χαρακτηριστικό της επιστήμης. Η Τέχνη στηρίζεται στα σύμβολα και στη μεταφορά.
Τα δρώμενα στην εκκλησία είναι Τέχνη και μάλιστα ανώτερη από κάθε άλλη.
Οι παρα-εκκλησιαστικές οργανώσεις με τον ορθολογισμό τους δεν κατάφεραν να μεταδώσουν στον κόσμο, παρά τις γνώσεις του νηπιαγωγείου.
Είχαν τις γνώσεις, αλλά τους διέφευγε το πνεύμα.
Ένα μέρος που ο σύγχρονος άνθρωπος κέρδισε τις γνώσεις και τις πληφορίες και έχασε το Πνεύμα είνα και ο ορθολογισμός αυτών που αποκόπηκαν από την Ορθοδοξία.
Ανάλογα με τα δεδομένα που έχει κανείς υπόψη του κρίνει κάθε φορά.
Έτσι μπορούμε να καταλάβουμε αυτούς που έχουν διαφορετική άποψη.
Αν στηριζόμουνα σ΄ αυτά που στηρίζεσαι θα είχα κι εγώ την ίδια γνώμη.
Το κριτήριο της ωριμότητας λένε ότι είναι η συγχώρηση του πατέρα. Ο συγγραφέας Ντύαρ, δεν μπορούσε να συγχωρήσει τον πατέρα του που τους εγκατέλειψε και όλα πήγαιναν στη ζωή του απ΄ το κακό στο χειρότερο. Μόνον όταν μπόρεσε να πει στον εαυτό του, πως αν ήταν στη θέση του πατέρα του, θα έκανε ίσως κι αυτός το ίδιο, μόνον τότε σταμάτησε της τύχης του η καταφορά.
Αγαπητέ ΝΛ αυτή τη στιγμή χρειάζεσαι λίγη εγκράτεια.
Το Ευαγγέλιο αφορά τους Χριστιανούς και όχι τους Νεοέλληνες. Οι Νεοέλληνες δεν είναι Χριστιανοί.
Στην Εκκλησία δεν υπάρχουν Έλληνες, Εβραίοι, Κορεάτες...
Χρησιμοποιήθηκε η ελληνική όχι σαν γλώσσα των Ελλήνων αλλά σαν γλώσσα όλων των λαών της εποχής. Σαν μια εκλεπτυσμένη γλώσσα η οποία θα μπορούσε να χωρέσει τον άρρητο Λόγο του Κυρίου. Όπως είδαμε από την Ιστορία ούτε η λατινική γλώσσα υπήρξε ικανή να χωρέσει τον Λόγο του Κυρίου, ούτε η αγγλική σήμερα είναι ικανή, ούτε βεβαίως η διάλεκτος σουαχίλι.
Η ελληνική γλώσσα και οι Έλληνες Πατέρες είναι αιώνια αποκτήματα της Εκκλησίας διότι εκτός των άλλων στηρίζονται και στον Λόγο του Κυρίου: Ήρθε η ώρα να δοξαστεί ο Υιός του Ανθρώπου.
Η δύναμη του ονόματος
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
Οι Σκοπιανοί θυμίζουν τον Ίβυκο και τους Γέρανους καθώς έχουν παντελή άγνοια της φοβερής δύναμης του ονόματος. Αντίθετα με τους Εβραίους που προσέχουν τα ονόματα (το όνομα του Θεού δεν το προφέρουν ποτέ) οι Σκοπιανοί χρησιμοποιούν με το σκοπό της οικειοποιήσεως το όνομα Μακεδονία! Ελπίζουν ότι ο αληθής κύριός του θα κουραστεί κάποτε η θα καμφθεί απ΄ τις διάφορες πιέσεις εις βάρος του και θα παραιτηθεί από αυτό υπογράφοντας συνθήκη με την οποία παραχωρεί το όνομα σ΄ αυτούς!!
"Να οι γέρανοι του Ιβύκου" είπε ένας απ΄ τους αρχαίους φονιάδες του, την ώρα που οι Γέρανοι πετούσαν στον ουρανό, για να καταδικαστέί αυτός και οι λοιποί σενένοχοί του για το έγκλημα του φόνου που διέπραξαν. Ένα απλό όνομα που ειπώθηκε σε ένα ανύποπτο χρόνο, την ώρα που το πλήθος παρακαλουθούσε μια παράσταση στο θέατρο, οδήγησε στο θάνατο αυτών που είχαν την ατυχία να χρησιμοποιήσουν για μια στιγμή ένα ακατάληλο γι΄ αυτούς όνομα!
Τη δύναμη του ονόματος περιγράφει με πολύ παραστατικό τρόπο ο άγιος Διονύσιος ο Αρεπαγίτης στο βιβλίο του "Περί Θείων Ονομάτων". "Όπως ο φυσικός ήλιος " γράφει στο τέταρτο κεφάλαιο " χωρίς σκέψη και προαίρεση αλλά με το ίδιο το είναι του φωτίζει όλα όσα μπορούν να κοινωνούν στο φως που τους αναλογεί, όμοια και το όνομα σκορπά σε όλα τα όντα τη θετική ( ή αρνητική γι' αυτούς που κακώς το χρησιμοποιούν) επιρροή του. Κι όπως η παρουσία του νοητού φωτός είναι δύναμη που συνάγει και ενώνει όσους φωτίζονται, όμοια και η άγνοια προκαλεί τη διαίρεση όσων βρίσκονται στην πλάνη ή χρησιμοποιούν το δόλο και το ψεύδος.
Δεν είναι ωραίο λοιπόν αυτό που κάνουν οι Σκοπιανοί, αλλά δεν το καταλαβαίνουν. Το ωραίο, συνεχίζει στο ίδιο βιβλίο ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης έχει μέσα του κατά υπεροχή την ωραιότητα κάθε ωραίου και την προβάλλει. Χάρη στο ωραίο υπάρχουν οι συνάψεις όλων και οι φιλίες και οι σχέσεις. Το ωραίο ένωσε τα πάντα. Αυτό είναι το τελικό αίτιο, γιατί όλα γίνονται για χάρη του. "Όλοι αγαπούν το αγαθό" ( Διοτίμα). Εκτός απ΄ τους πονηρούς, επιτήδειους και αχαρίστους , όπως καλή ώρα οι Σκοπιανοί, οι οποίοι ενώ την δωρεάν χρηματική βοήθεια της Ελλάδος και τις άλλες διευκολύνσεις τις θέλουν και τις επιζητούν, την αλήθεια την προδίδουν και τολμούν να χρησιμοποιούν με το σκοπό της ιδιοποιήσεως το όνομα της Μακεδονίας!
Αλλά όπως φαίνεται δεν γνωρίζουν τους Έλληνες, ούτε τη Χριστιανική Ορθόδοξη Παράδοση και τον ομαδικό ενοχικό αρχέτυπο του Ιούδα! Διαφορετικά δεν θα τολμούσαν να το κάνουν. Θα γνώριζαν οπωσδήποτε τις φοβερές συνέπειες της προδοσίας που συνδέεται χωρίς άλλο με την ονομασία της Μακεδονίας είτε ως νόσφιση από μέρους τους είτε ως ακατανόητη, απίστευτη ,εγκληματική ( αν γινόταν ποτέ) παραχώρηση (!) από μέρους των Ελλήνων.
Όπως κανένας Έλληνας δε θα δεχόταν ποτέ να ονομαστεί ο γιος του Ιούδας, για να τον στιγματίζει σε όλη του τη ζωή το βάρος της ομαδικής ενοχής του Ιούδα , όμοια δεν θα δεχόταν κανένας Έλληνας πολιτικός να συνδεθεί το όνομά του με παρόμοια ενοχή υπογράφοντας τη συνθήκη της παραχώρησης, γιατί περί αυτής πρόκειται, της ονομασίας της Μακεδονίας στους Σκοπιανούς. Πολύ περισσότερο όταν αυτοί, όπως είναι γνωστόν τοις πάσι, επιφυλάσσουν δικαίωμα εδαφικών διεκδικήσεων εις βάρος της Ελλάδος!
Τελικά ίσως το όνομα της αγαπημένης μας Μακεδονίας να συμβάλει στο να προσέξουν επί τέλους οι Έλληνες πολιτικοί την ανανέωση των ονομάτων, ώστε αρχίζοντας από το δικό τους όνομα οι πολιτικοί να είναι πολιτικοί!
Moschos: "Τελικά ίσως το όνομα της αγαπημένης μας Μακεδονίας να συμβάλει στο να προσέξουν επί τέλους οι Έλληνες πολιτικοί την ανανέωση των ονομάτων, ώστε αρχίζοντας από το δικό τους όνομα οι πολιτικοί να είναι πολιτικοί!"
ΚΧ: Προηγείται ένα άλλο όνομα, αφανέρωτο ακόμη(!) στους πολιτικούς:
"Εφανέρωσά σου το όνομα τοις ανθρώποις ους δέδωκάς μοι εκ του κόσμου" (Ιω. ιζ΄ 6-8).
Πολιτικοί και πολιτική είναι οι τυμβωρύχοι του μνημείου που φέρει αυτό το όνομα. Αλλά το μνημείο είναι ανεωγμένο, άδειο, και αναζητούν τους κλέφτες - κλέφτες κι αυτοί.
Είπαν ότι εκλάπη: "... συναχθέντες μετά των πρεσβυτέρων συμβούλιόν τε λαβόντες αργύρια ικανά έδωσαν τοις στρατιώταις λέγοντες : είπατε ότι οι μαθηταί αυτού νυκτός ελθόντες έκλεψαν αυτόν ημών κοιμωμένων".
Καλή Χρονιά
http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2010/01/blog-post_8004.html
Δημοσίευση σχολίου