Ο Κύριος ενανθρώπησε, τέλειος θεός και τέλειος άνθρωπος και παρότι τέλειος άνθρωπος έλαβε μορφήν δούλου! Μορφήν Δούλου Λαβών λοιπόν μας πρόσφερε την ελευθερία! Πολλοί την δέχτηκαν, γι’ αυτό και λέμε πως έχουμε νέφη Αγίων, τα οποία όμως είναι σταγόνα στον ωκεανό των μυριάδων ανθρώπων που δεν δέχτηκαν την ελευθερία και προτίμησαν την ευτυχία.
Η ουσία του ανθρώπου είναι η δουλεία! Γι’ αυτό και προσπαθεί απελπισμένα να ξεφύγει από την κατάστασή του. Να αποκτήσει κάποια εξουσία πάνω σε άλλους ανθρώπους, την ελάχιστη έστω που του δίνει η γραφειοκρατία, να γίνει πατριάρχης και να εξουσιάζει την οικογένειά του, να γίνει πολιτικός, σκεπτόμενο άτομο. Να φτιάξει ένα είδωλο του εαυτού του, ένα πρόσωπο, που θα αναγνωρίζεται με τον σεβασμό της κυριότητος, της αυτοσυνειδησίας. Σήμερα η Ελλάδα είναι το μοναδικό κράτος δούλων στον κόσμο, με εκούσια δουλικότητα!
Αυτό φαίνεται στις πολιτικές επιλογές των Ελλήνων και στην συμπεριφορά τους απέναντι στην Ιεραρχία της Εκκλησίας. Είναι δούλοι και από την φύση τους προσκυνούν τα αφεντικά, τα σύμβολα της εξουσίας, οποιασδήποτε εξουσίας. Φυσικά η ευθύνη ανήκει στην Εκκλησία! Διότι η Εκκλησία έχει σαν χρέος της να ελευθερώνει τους ανθρώπους και να τους μεταμορφώνει σε αδέλφια ενός κοινού Πατέρα. Αντί για το έργο της τους υποδουλώνει πιο ριζικά απ’ ότι ο κόσμος και ο Καίσαρας, για πάντα! Αυτός είναι ο λόγος που οι “πιστοί” Έλληνες είναι δουλοπρεπείς απέναντι στο Ράσο!
Η Δύση φτιάχνει απελεύθερους. Από κάτι! Με την σεξουαλική επανάσταση, με την ατομική σκέψη, με την προσωπικότητα, με τα Δικαιώματα απέναντι στον Νόμο, τον φεμινισμό, τον σοσιαλισμό, και τις κομμουνιστικές και οικολογικές πλέον ουτοπίες.
Ο απελεύθερος είναι σαν τον νεόπλουτο, ιδεολόγος. Η πιο επικίνδυνη μορφή βαρβαρότητος. Κυκλοφορούν και στην Ελλάδα απελεύθεροι. Αποτελούν το εκσυγχρονιστικό πνεύμα. Από την πολιτική μέχρι την θεολογία!
Ο πατριάρχης Βαρθολομαίος αρνήθηκε την ελευθερία του Κυρίου, πρόδωσε την Ορθοδοξία, έγινε οικολόγος, οικουμενιστής, Τούρκος πολίτης, ο πάπας της Ανατολής! Και τί δεν δοκίμασε για να ξεγελάσει τον εαυτό του πως είναι ελεύθερος. Πρόδωσε τα πάντα εν ολίγοις σαν γνήσιος επαναστάτης. Και όμως όπως φανερώνει στην τελευταία του συνέντευξη, δεν κατόρθωσε τίποτε, παραμένει δούλος, δυστυχισμένος, εξαρτημένος. Ο δούλος τών δούλων.
Έρχονται Χριστούγεννα! Ο Κύριος ενανθρώπησε “μορφήν δούλου Λαβών”. Ας μην το ξεχάσουμε ποτέ μας.
Αμέθυστος
12 σχόλια:
ΕΞΟΧΟ!!!
Δεν νομίζω ότι υπάρχει πιο κατάλληλη έκφραση από αυτή του αγαπητού Ανώνυμου για το δοκίμιό σου (πνευματικό σου γύμνασμα)!
Ο Καραγκιόζης λέει "δούλος γίνομαι, υπηρέτης δε γίνομαι.
Γιατί γελάμε με τα λόγια αυτά
του Καραγκιόζη; Διαφορετικοί άνθρωποι γελάμε για διαφορετικούς λόγους.
Ο Απόστολος Παύλος λέει: "Ούτως ημάς λογιζέσθω άνθρωπος ως υπηρέτας Χριστού" (Κορινθ.Α.4.1).
Ο Στρατηγός Μακρυγιάννης βλέπει καθαρά το κακό που έγινε με τους Βαυαρούς στους Έλληνες, αντίστοιχο με το κακό που έγινε στους Λατίνους στη Νότια Ευρώπη από τους
Φράγκους.
Στα βιβλικά χρόνια 7.000 δεν προσκύνησαν τον Βάαλ.
Η ελπίδα μας τώρα είναι η νηπτική ζωή. Η Προσευχή του Ιησού.
Δεν πρόκειται να γίνουν επίσκοποι οι νηπτικοί πατέρες, όσοι υπάρχουν ακόμα στα μοναστήρια.
Όταν πήγα στο γυμνάσιο ένιωσα τη σύγκρουση δυο πολιτισμών με μια πληγή που άνοιξε μέσα μου και δεν έκλεισε ποτέ. (Η σύγκρουση αυτή δεν σταματάει ποτέ, λέει ο Γιάννης Τσαρούχης. Τώρα κατάλαβα λέει τι σημαίνει να είσαι ορθόδοξος. καθολικός ή εβραίος).
Ό,τι με δίδαξε η οικογένεια, το δημοτικό σχολείο και η ζωή μου με τους απλούς, αγράμματους ανθρώπους το γυμνάσιο με τους καθηγητές που σπούδασαν στην Ευρώπη με υποχρέωσε να τα ξεμάθω.
Σχηματικά θα μπορούσα να ορίσω τη διαφορά μεταξύ των δύο πολιτισμών με μια αναλογία: τη διαφορά ανάμεσα στη Φιλοσοφία και στη Σοφιστεία.
Με παρηγορεί η σκέψη ότι δεν νοείται Ορθοδοξία μη πολεμουμένη ούτε μαθητής του Ιησού χωρίς θλίψεις.
Ο μύθος για το χταποδάκι (τον έλεγε ο Φώτης Κόντογλου) περιγράφει
τη σημερινή εποχή, στην οποία μας συνηθίζουν στην ήττα:
-Μάνα με χτυπούν.
-Κάνε υπομονή, θα πάψουν να σε χτυπούν.
-Μάνα με κόβουν.
-Υπομονή, οι πληγές σου θα γιάνουν.
-Μάνα με βράζουν στο κρασί.
-Αχ παιδί μου, σε χάνω.
Αμέθυστε, να με συμπαθάς κι εμένα, επειδή μιλάς για τήν ταπείνωση του Χριστού,να θυμηθούμε κ τα εξής,εκτός από "το ύδωρ αντιλογίας.."(ανάρτηση για τήν μοναχή κ απάντηση στο σχόλιό μου). 1) Καταλαλιά εστίν,αποκύημα μίσους...αγάπης υπόκρισις..λανθάνουσα βδέλλα..λεπτή νόσος... 2)Μηδέποτε αιδεσθής τον πρός σε του πλησίον καταλαλούντα΄μάλλον δε λέγε πρός αυτόν,παύσαι αδελφέ΄'εγώ καθ΄ήμέραν χαλεπωτέροις πταίω'και πώς εκείνον κατακρίνειν δύναμαι;....3)Αλλο το επαίρεσθαι και έτερον το μη επαίρεσθαι και άλλο το ταπεινούσθαι'ο μεν γαρ κρίνει πάσαν ημέραν,ο δε ού κρίνει,τάχα δε και εαυτόν κατακρίνει'ο δε ακαταδίκαστος ων δια παντός εαυτόν καταδικάζει...4)Εμοι δοκεί αγγέλου το μη κλέπτεσθαι εφ'αμαρτήμασιν είναι' ήκουσα γαρ του επιγείου αγγέλου λέγοντος'.Οθεν οφείλομεν διηνεκώς εαυτούς κατακρίνειν και μέμφεσθαι,ίνα δια της εκουσίου ευτελείας τας ακουσίως απορρίψωμεν αμαρτίας.Ει δε μη πάντως εν τη εξόδω χαλεπώς υπέρ αυτών λογοθετησόμεθα. 5)ο αγαπών τον Κύριον τον αδελφόν αυτού προηγάπησεν' απόδειξις γαρ του προτέρου το δεύτερον.Ο αγαπών τον πλησίον,ούποτε καταλαλούντων ανέξεται'ως από πυρός δε μάλλον αποφεύξεται.Ο λέγων Κύριον αγαπάν και τω αδελφώ αυτού οργιζόμενος, όμοιος εστι τω καθ'ύπνους τρέχοντι...αυτά από τον άγιο Ιωάννη τον Σιναίτη.Και σε σένα, καλό Τριώδιο
Φίλε,θα προσπαθήσω φιλότιμα,να αποκωδικοποιήσω το κείμενό σου "Μορφήν δούλου λαβών".Και αυτό γιατί με προκαλείς με την χρήση των λέξεων και γιατί, αν το κείμενό σου πράγματι προσφέρεται στούς απλούς κ αμόρφωτους σαν κι εμένα, δημιουργεί δυσκολίες κατανόησης,ίσως κ παρανόησης,εκτός κιάν δεν σ'ενδιαφέρουν οι απλοί,αλλά οι περίπλοκοι κ "ψαγμένοι" αναγνώστες.Κατά την γνώμη μου, η γλώσσα πρέπει να είναι σαφής κ ο λόγος να απευθύνεται στόν κοινό νού.Ετσι λοιπόν κλέβω χρόνο από τον ελάχιστο πολύτιμο που διαθέτω πράγματι,για να προσπαθήσω να βάλω τα πράγματα σε μια σειρά,ακολουθώντας τους συλλογισμούς σου κατά παράγραφο.Σημασιολογικά γνωρίζουμε τι σημαίνει ελευθερία κ ελεύθερος.Σε συνάφεια με τον Χριστό όμως, ελευθερία σημαίνει ελευθερία από τον θάνατο και τα πάθη("τω πάθει σου Χριστέ παθών ηλευθερώθημεν,και τη Αναστάσει Σου,εκ φθοράς ελυτρώθημεν..." απόστ.εσπερ.).Τώρα: ευτυχία.Κατά το λεξικό η σημασία της λέξης είναι:" η πλήρης ευχαρίστηση κ ικανοποίηση που αισθάνεται κανείς από την ζωή του" και ευτυχής όποιος έχει χαρά κ ικανοποίηση,ο πλήρης,ο καλορίζικος,ο καλότυχος.Το αντίθετο είναι ο δυστυχισμένος.Συνεπώς λές: ο Χριστός μας χάρισε την ελευθερία από τον θάνατο( "αγαλλιάσθω η κτίσις,ουρανοί ευφραινέσθωσαν...ζωήν ημίν εδωρήσατο κτλ."απόστιχο εσπερ.)κ τα πάθη,αλλά οι άνθρωποι προτίμησαν την "ευτυχία", ως συνώνυμο κατά τα γραφόμενά σου, της "δουλείας" στην ευτυχία τους.Αλλά: αν ο άνθρωπος ακολουθήσει την ελευθερία του Χριστού δεν αποβλέπει στήν πληρότητα κ χαρά πού αυτή χαρίζει;Οι Απόστολοι επέστρεψαν "μετά χαράς πολλής" μετά την Ανάληψη.Ο Κύριος είπε "χαίρετε"."Χαρά μου" αποκαλούσε ο ρώσος άγιος τούς συνομιλητές του.Η "Πάντων Χαρά" είναι εικόνα τού Χριστού.Αν ο Χριστός είναι η πάντων χαρά,τότε η ευτυχία τού Χριστιανού δεν ταυτίζεται με αυτήν την χαρά;το τέλος της αγωνιστικής ζωής τού χριστιανού δεν είναι η χαρά; συμπεραίνω λοιπόν οτι η "ευτυχία' που αναφέρεις, είναι η δυστυχία πού προτιμά κανείς,αντί της χαράς της ελευθερίας.Αρα όποιος δεν είναι χριστιανός, είναι δυστυχής μέσα στην ευτυχία του,η αλλιώς μη προτιμώντας την αληθινή ευτυχία του,παραμένει ψευδώς ευτυχής.Ο μισός πλανήτης δεν πιστεύει στον \Χριστό.Ολοι αυτοί οι άνθρωποι δεν βρίσκονται μέσα στην θ. Πρόνοια;δεν έχουν ψυχή,συνείδηση;δεν γνωρίζουν τι σημαίνει ευτυχία κ δυστυχία;(λαμβάνοντας υπ΄όψιν ότι πάρα πολλοί απ΄'άυτούς είναι αφόρητα δυστυχείς).Δεν είναι κάτω από την ίδια θε'ι'κή φιλανθρωπία;Αρα:ποιοί προτιμούν την ευτυχία κατά την δική σου έννοια; οι αρνητές του Χριστού; αν ναι,τότε ο Ιούδας υπήρξε πολύ ευτυχής,πράγμα άτοπον.Αν δεν είναι οι αρνητές της Αυτοαλήθειας, τότε είναι όσοι αγνοούν την αλήθεια κα την ελευθερία.Αν ναι, τότε δεν προτίμησαν την "ευτυχία" όπως λές, διότι ευτυχία γι'άυτούς είναι ο μόνος τρόπος να ζεί κανείς.Και αυτοί κ εμείς, αγάπης κ χαράς κτίσματα είμαστε,δομημένοι όπως κιόλα τα κτίσματα από την χαρά του Κτίστου .Η ζωή έχει χαρά μέσα της.Το βλέπουμε στα μικρά παιδιά ,παιδιά που ο Χριστός έχει υποσχεθεί την Βασιλεία Του,το βλέπουμε στήν φύση γύρω μας..Κατά συνέπεια δεν γίνεται η χαρά να είναι κάτι το ένοχο κ το απεφευκτέο,δεν είναι η χαρά ξένη προς την ελευθερία, κ όλοι μας γνωρίζουμε,χριστιανοί η όχι,από πρώτο χέρι τι μας προσφέρει η χαρά: ευτυχία.Με την άδειά σου βεβαίως,θα συνεχίσω σε άλλο σχόλιό μου,ευχαριστώ για την φιλοξενία
Αγαπητέ φίλε να μας συγχωρείς που σου κλέβουμε χρόνο απο τον ελάχιστο πολύτιμο που διαθέτεις.
Άν το γνωρίζαμε νωρίτερα δεν θα ξεκινούσαμε το blog, πράγματι. Συγχαρητήρια και για την διαύγεια του κειμένου.
Μιά παρατήρηση μόνο να επαναλάβουμε.
Όλοι οι άνθρωποι είναι χαρούμενοι, βρίσκονται μέσα στη Θ.Πρόνοια, κάτω από την θεϊκή φιλανθρωπία, όπως λές.
ΤΌΤΕ ΓΙΑΤΙ ΕΝΣΑΡΚΩΘΗΚΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ;(Όταν λέμε τώ πάθει σου Χριστέ παθών ηλευθερώθημεν, δέν εννοούμε πως ο Κύριος είχε πάθη) ο Κύριος δίνει τη δική Του ειρήνη φίλε, την δική Του χαρά, η ευτυχία των ανθρώπων(όπως και η δική σου που μας αποκωδικοποίησες) είναι η ηδονή και η οδύνη που ακολουθεί κατά πόδας.
Με την ενσάρκωσή Του ο Θεός δίνει κάτι παραπάνω από πρόνοια και φιλανθρωπία.
Εσύ ελεύθερος άνθρωπος είσαι, ευτυχισμένος, μην παίρνεις!
Συνέχεια του σχολίου μου της 6/2/10:Αρα σύμφωνα με τούς παραπάνω συλλογισμούς η ευτυχία που μας δίνει ο Χριστός ή η κοινή ευτυχία ,δεν καταργεί την ελευθερία του ανθρώπου, και η ελευθερία τού Χριστού ή τού ανθρώπου δεν ακυρώνει την ευτυχία.Επομένως αυτό πού λες είναι: Ο Θεός μας χάρισε την ελευθερία Του,(δηλ. την ελευθερία από τον θάνατο)δεν την δεχθήκαμε,ούτε την ζωή που αυτή μας χαρίζει,και προτιμήσαμε την "ευτυχία",δηλ προτιμήσαμε το αντίθετο της ζωής,δηλ. τον θάνατο.Αρα για σένα,ευτυχία = θάνατος.Η ευτυχία που προτίμησαν οι άνθρωποι,είναι ο θάνατος.Εσύ διάλεξες την λέξη ευτυχία στο κείμενό σου.Σημερα λοιπόν ,μετά την ενσάρκωση του Κυρίου,οι άνθρωποι,εκτός απο τους Αγίους,είναι πεθαμένοι.Αυτό μας λες.(Ισως όχι πολύ ευτυχισμένος,σε διαβεβαιώ ότι και ζωντανός είμαι κ ελεύθερος).Και πάμε παρακάτω,στήν θεολογική δήλωση με το απόλυτο περιεχόμενο: < η ουσία τού ανθρώπου είναι η δουλεία>.Μάλιστα.Πρός το τέλος του κειμένου σου,λες ότι ο
Βαρθολομαίος είναι δυστυχισμένος,εξηρτημένος κ δούλος.Περιγράφεις δε και την δουλικότητα των Ελλήνων,με ψυχολογική διάθεση.Ας δούμε κατ΄'άρχήν τι είναι ουσία:είναι η πραγματική υπόσταση ενός πράγματος,το είναι του,ο πυρήνας του, το σύνολο των βασικών στοιχείων που συνθέτουν τη σταθερή φύση των πραγμάτων,είναι η σταθερή,αμετάβλητη πραγματικότητα.Αλλη λέξη για την ουσία είναι η φύσις.Φύσις είναι η ουσία τού Θεού.Η λέξη δηλώνει τα όντα,στα οποία αναφέρονται τα ονόματα.Στούς μεταγενέστερους χρόνους η λέξη υπόστασις "ό,τι υπόκειται,η υποδομή,η ύλη για να υπάρξει κάτι",αρα η ουσία ,η ύπαρξη,χρησιμοποιήθηκε αντί του γενικώτερου όρου"ουσία".Η λέξη υπόστασις μεταφράστηκε από τους Ρωμαίους ως substantia,απ΄όπου και τα νεότερα,substance,substantif κτλ.Αυτά από το λεξικό. Δουλεία:είναι η σκλαβιά,καταναγκασμός,εξάρτηση,υποταγή.Αν για σένα η δουλεία είναι δυστυχία,εξάρτηση,καταναγκαστική επιλογή(Βαρθολομαίος κ άλλοι),τότε λες οτι: Καλό αυτό για τον Βαρθολομαίο κ για όλους τούς Ελληνες!Ειναι δυστυχείς,αλλά καθόλου πεθαμένοι(ευτυχισμένοι).!Πάντα με την δική σου χρήση των λέξεων.Ας προχωρήσουμε λοιπόν τώρα στήν θεολογική δήλωση με το απόλυτο περιεχόμενο:" η ουσία των ανθρώπων είναι η δουλεία!" Ερώτημα: Είναι ορθόδοξη θεώρηση αυτή; Για να δούμε..."...Φως δε ονομάζεται(0 Υιός),επειδή είναι η λαμπρότης των ψυχών που καθαίρονται με την δύναμη και τού θείου λόγου και της αγίας ζωής τους.Διότι αν σκότος είναι η αμαρτία και η άγνοια,ασφαλώς η γνώσις και ο ένθεος βίος πρέπει να είναι φώς.Ζωή δε,επειδή (ο Υιός)είναι φώς κι επειδή Αυτός και φέρει εις την ύπαρξη και δίνει ΟΥΣΙΑ σε κάθε λογική φύση'διότι "εν Αυτώ ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν",σύμφωνα με το διπλό αποτέλεσμα του ΕΜΦΥΣΗΜΑΤΟΣ του Θεού.Και μάλιστα όλοι μας ,όσοι είμεθα δεκτικοί,δηλ.άξιοι,από το εμφύσημα εκείνο παίρνουμε και πνοή ζωής και πνεύμα άγιον,και μάλιστα τόσο όσο ανοίξωμε το στόμα της διανοίας μας..."Περί Υιού",Αγ.Γρηγορίου Θεολόγου.
Συνέχεια:"Δια να γνωρίσωμεν (την οδόν της αληθείας)και να την κατανοήσωμεν...δεν χρειάζεται τίποτ'άλλο παρά ο εαυτός μας...καθε άνθρωπος έχει ψυχή και μάλιστα λογική...η ψυχή είναι αθάνατος...η ψυχή επειδή σκέπτεται και εξετάζει τα αθάνατα,κατ'ανάγκη είναι αθάνατος και ζεί πάντοτε...διότι ενώ έχουν αθάνατον ψυχήν την οποίαν δεν βλέπουν,εικονίζουν τον Θεόν εις ορατά κ θνητά...και δύνανται να επιστρέψουν,εάν αποβάλουν την ακαθαρσίαν κάθε επιθυμίας,την οποίαν ΕΝΕΔΥΘΗΣΑΝ,και ξεπλυθούν τόσο πολύ μέχρι να εξαφανίσουν κάθε τι το ξένον που εγκατεστάθη εις την ψυχήν και να εμφανίσουν αυτήν μόνην όπως εδημιουργήθη,ώστε έτσι να δυνηθούν να ίδουν εντός αυτής τον Λόγον του Πατρός,κατ'εικόνα του οποίου επλάσθησαν εξ αρχής.Διότι ο άνθρωπος εδημιουργήθη κατ'εικόνα Θεού και επλάσθη καθ'ομοίωσιν,όπως το δηλώνει και η θεία Γραφή,εκ προσώπου Θεού λέγουσα "Ποιήσωμεν άνθρωπον κατ'εικόνα και καθ'ομοίωσιν ημετέραν"(Γεν).Δια τούτο και όταν αποβάλη από επάνω της κάθε ακαθαρσίαν της αμαρτίας που εχύθηκε πάνω της και διατηρεί καθαρόν το κατ'εικόνα...βλέπει ως εις κάτοπτρον την εικόνα του Πατρός,τον Λόγον και εντός αυτού σκέπτεται τον Πατέρα, του οποίου ο Σωτήρ είναι εικών.Η εάν δεν είναι αυτάρκης η διδασκαλία από την ιδίαν την ψυχήν,διότι εξωτερικά αίτια επιθολώνουν το νούν της και δεν βλέπει το καλύτερον,είναι δυνατόν τότε να κατανοήσωμεν την περί Θεού γνώσιν από όσα βλέπομεν,διότι η κτίσις δια της τάξεως και αρμονίας ως να είναι γράμματα υποδεικνύει και διακηρύσσει τον Δεσπότην και Δημιουργόν της...ο Θεός είναι αγαθός και φιλάνθρωπος και φροντίζει δια τας ψυχάς τας οποίας έπλασεν...
Συνέχεια:"...η ψυχή αφού ήλλαξεν κατεύθυνσιν και ελησμόνησεν οτι είναι πλασμένη κατ'εικόνα του αγαθού θεού,δεν βλέπει πλέον με την δύναμιν που έχει μέσα της τον θεόν Λόγον κατ'εικόνα του οποίου και επλάσθη.Αφού εβγήκεν από τον εαυτό της...εσκέπασεν την επιφάνειαν αυτού το οποίον ως κάτοπτρον είχεν εντός της,δια τού οποίου και μόνον ηδύνατο να βλέπει την εικόνα τού Πατρός και δεν βλέπει αυτά που πρέπει να σκέπτεται η ψυχή΄'άλλά περιφέρεται παντού και βλέπει μόνον εκείνα τα οποία προσπίπτουν εις τας αισθήσεις...αλλά με το να σκέπτεται "τα μη όντα",μετατρέπεται η εξουσία πού έχει μέσα της και γίνεται η κατάχρησις αυτής εις τα πάθη πού επενόησε,διότι επλάσθη αυτεξούσιος..." αυτά και άλλα πολλά μπορεί κανείς να διαβάσει στον μεγ.αθανάσιο(Κατά ειδώλων,περί Ενανθρωπήσεως λόγοι).Τι καταλαίνουμε;ότι ο Χριστός ενσαρκώθηκε " για να καταλυθεί ο νόμος της φθοράς κατά των ανθρώπων με το να έχει εκπληρωθεί η εξουσία του θανάτου εις το σώμα του Κυρίου..να τους ζωοποιήσει από τον θάνατον με το σώμα που έκανε ιδικόν του,και με την χάριν της Αναστάσεως να εξαφανίση από επάνω τους τον θάνατον..."κτλ.από τον Μ.Αθανάσιο.Αρα η ουσία του ανθρώπου είναι κ θα είναι η λογική του ψυχή,η οποία σκοτίσθηκε κ αμαυρώθηκε.Αυτά λένε οι άγιοι.
Συνέχεια(9/2/10): αν η ουσία των ανθρώπων είναι η δουλεία,μάταιη η Ενανθρώπηση,μάταιη η Ανάσταση, μάταιη η αναίμακτη Θυσία στην Θ.Λειτουργία.Μάταιες κ οι ευχές για τα Χριστούγεννα.Η ουσία της δουλείας που λές φίλε,συμβολίζεται με τις ακίδες,τα οξυκόρυφα τόξα κ τα πέτρινα αγάλματα των γοτθικών ναών.Η απόλυτη δήλωσή σου για την ουσία των ανθρώπων μπορεί να αξιολογηθεί ψυχολογικά,δεν μας ενδιαφέρει όμως.Αξιολογείται όμως "πνευματικά".Τέλος με το μεγάλο αυτό σχόλιο,καλό ίσως θα ήταν να μην ειρωνεύεσαι τους αναγνώστες σου,διάλογο κάνουμε,ευχαριστώ για την φιλοξενία...kindstep
Ίσως βρούμε ενδιαφέρον στή δογματική έκφραση της ενσαρκώσεως: Δύο φύσεις Μία υπόσταση, ο άνθρωπος δέν έχει υπόσταση. Όπως και νάναι όμως στο Ευαγγέλιο ο Κύριος λέει: άσε τούς νεκρούς να θάψουν τούς νεκρούς τους.
Και τελειώνει: Ιδού καινά ποιώ πάντα, και τού εμφυσήματος συμπεριλαμβανομένου.
Μορφην δουλου λαβών.
Ο Ιησούς δεν ντράπηκε να γίνει δούλους για να ευαρεστήσει τον Πατέρα και να λάβει και θάνατο σταυρικό να γίνει κατάρα και να έλθει να διακονήσει και όχι να διακονηθεί όπως του αξίζει. έδωσε παράδειγμα και εντολή "Οι άρχοντες των εθνών κατακυριεύουσιν εσείς ουχ ούτως," και "μείζον εν ημίν πάντων διάκονος" ποίων διάκονος; των αγγέλων; όχι βέβαια! των ανθρώπων ; Ναι! και γιατί όχι διάκονος των καθαροτέρων ανθρώπων αυτών που αξίζουν να φορούν το ράσο! προσοχή πως το διατυπώνω... έχει σημασία. έτσι λοιπόν δεν καταλαβαίνω πως ενώ το άρθρο ξεκινά τόσο ωραία καταλήγει τόσο άδοξα γειώνοντας εντελώς την έννοια της ελευθερίας σε μία αντίδραση κατά των θεσμών. Οι θεσμοί δεν πρέπει να καταλύονται αλλά να αξιοποιούνται προς όφελος αυτού του έρμου λαού, των Ελλήνων εννοώ και όχι "που το πάμε που το φέρνουμε" όλο για "ελευθερία" να μιλάμε: ο Χριστός ήρθε, μας πρότεινε τον ελαφρό ζυγό των εντολών του για να ελευθερωθούμε από τα πάθη μας. αυτά να καταλύσουμε γιατί αυτά μας φταίνει και όχι η Εκκλησία ή οι θεσμοί.
Τώρα θα μου πεις «και ποιος θα κοιτάξει τα πάθη των ρασοφόρων αφού υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει!» Σύμφωνοι! Αλλά ο Θεός τι κάνει; δεν πιστεύουμε ότι μπορεί ο Θεός να τα βάλει στην θέση τους; Πράγματι γιατί «ουκ αδυνατίσει παν ρήμα» όλα για τον Θεό εύκολα. Το να καταστρατηγούμε δημοσίως την ιεραρχία δεν είναι ούτε για μας ωφέλιμο ούτε για τους ρασοφόρους. Ο Χριστιανισμός άντεξε και όχι μόνο άντεξε αλλά θριάμβευσε στηριζόμενος επάνω στις εντολές και στην ζώσα σχέση με τον Κύριον Ιησούν και όχι με κουβέντες και αποδείξεις…δηλαδή αφενός είμαστε μικροί για να ελπίζουμε ότι αυτά που λέμε θα πιάσουν τόπο και αφετέρου…γινόμαστε ακόμη μικρότεροι πιστεύοντας ότι αυτά που λέμε θα πιάσουν τόπο!
Εγώ είμαι της γνώμης, λιγότερα λόγια, λιγότερη δημοσιοποίηση περισσότερη προσευχή και πίστη. Ευχαριστώ.
Παναγιώτης
Αγαπητέ Παναγιώτη ευχαριστούμε για το σχόλιο, Χριστός Ανέστη.
Ίσως δέν τό γνωρίζεις αλλά είμαστε μέ πάθος εναντίον τού κληρικαλισμού.
Ο κληρικαλισμός ξεκινά από αυτό πού λες, ότι : "και γιατί όχι διάκονος των καθαροτέρων ανθρώπων αυτών που αξίζουν να φορούν το ράσο! " και τελειώνει όπως τόν εκφράζει ο πρ. Σαράντος : "Ο πρεσβύτερος είναι η ενσάρκωση τού Χριστού". Ο κληρικαλισμός λοιπόν ψεύδεται διότι ο ιερεύς ούτε ο καθαρότερος είναι, διότι στην Εκκλησία μας δέν υπάρχει καθαρότης χωρίς πίστη και χωρίς αλήθεια, και βεβαίως ούτε είναι ο ιερεύς η ενσάρκωση τού Κυρίου. Αυτό είναι ύβρις! Η ύβρις συνίσταται στό ότι ποι ρασοφόροι πιστεύουν ότι έχουν τή χάρι και τη δίνουν!!! Απλώς ανήκουστο! Η Ορθοδοξία είναι μεγαλειώδης καί δέν μπορεί κανένας μεγαλομανής να τήν αμαυρώση.
Αρκεί να είμαστε Ορθόδοξοι.
Δημοσίευση σχολίου