Του Γιώργου Κράλογλου
Είναι άλλο πράγμα οι, ανά έτος,10.000 θέσεις εργασίας της Βουλγαρίας και άλλο 5.500 διορισμοί στο κράτος, για έναν χρόνο. Μην τα μπερδεύουμε, σύντροφοι.
Σε άλλη μια σύγκριση, του κομμουνιστικού τσίρκου της Ελλάδας με το πρώην Σοβιετικό ανατολικό μπλοκ και ειδικότερα τη Βουλγαρία μας οδήγησαν γεγονότα της χθεσινής και προχθεσινής επικαιρότητας.
Στη Σόφια, στα εγκαίνια της έκθεσης "HR Industry 2019" ο υφυπουργός Οικονομίας Αλεξάντερ Μανόλεφ, δηλώνει περιχαρής πως την τελευταία 10ετία (κρατήστε το αυτό) ο ιδιωτικός τομέας στη Βουλγαρία δημιουργεί –ανά έτος και κατά μέσο όρο– 10.000 νέες θέσεις εργασίας .Σύμφωνα με τον ίδιο, ο "χάρτης" της βιομηχανίας που αναπτύχθηκε, από εμπειρογνώμονες του υπουργείου Οικονομίας, υπογραμμίζει τις ανάγκες των επιχειρήσεων σε κάθε περιοχή της χώρας και αποτελεί σημαντικό "εργαλείο".
Στις Βρυξέλλες προκάλεσε πολύπλευρη συζήτηση πρόσφατη μελέτη (της Κομισιόν) από την οποία προκύπτουν εντυπωσιακές αυξήσεις στην απασχόληση κρατών - μελών της Ε.Ε. (καθώς και χωρών συνδεδεμένων ή σε πορεία σύνδεσης) με έντονη εξωστρέφεια. Και για να συνδέσουμε τα δύο γεγονότα σημειώνουμε ότι οι μεγαλύτερες αυξήσεις (από το 2000) έχουν καταγραφεί στη Βουλγαρία (+312%), στη Σλοβακία (+213%), στη Λιθουανία (+153%), στην Εσθονία (+147%) στη Λετονία (+138%) και στις "συγγενείς", ως προς την κρίση, με την Ελλάδα Πορτογαλία (+172%) και Ιρλανδία (+147%).
Στην Αθήνα, τώρα, το υπουργείο Εργασίας προσκάλεσε προχθές 5.500 άνεργους 22 έως 29 ετών, πτυχιούχους ανωτάτων εκπαιδευτικών και τεχνολογικών ιδρυμάτων, να διοριστούν σε υπουργεία και Οργανισμούς που εποπτεύουν όλα τα υπουργεία για ένα 12μηνο με μισθό και εισφορές που θα πληρώνει ο ΟΑΕΔ. Η πρόσκληση εκτός από τους Έλληνες άνεργους αφορά και ομογενείς (Βορ. Ήπειρος, Αίγυπτος, Κωνσταντινούπολη, Ίμβρος, Τένεδος) και χωρίς πιστοποιητικό ιθαγένειας.
Παραθέτουμε τα συγκεκριμένα γεγονότα της επικαιρότητας χωρίς ιδιαίτερο σχολιασμό μιας και τα πράγματα μιλάνε μόνα τους. Αρκεί να βγάλουμε από τα μάτια μας την αριστερή τσίμπλα για να τα δούμε και να πάρουμε το μήνυμα.
Δεν μπορούμε να θρέψουμε 1.100.000 άνεργους από τους φόρους, τις εισφορές, τον ΕΝΦΙΑ, τις κατασχέσεις, τα σπίτια και τα χωράφια της μεσαίας τάξης (όσων μένουν και από δαύτη) αυξάνοντας τα στρατεύματα κατοχής στο κράτος με επιπλέον θητείες. Και ας πρόκειται για 12μηνα ή 5μηνα.
Ο αντίλογος, πως εφαρμόζονται προγράμματα που ανακάλυψαν και οι άλλοι... οι παλαιοί είναι άθλιος και κουτσός όσο δεν στηρίζεται σε επιχειρήματα της συγκεκριμένης πολιτικής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που θα αντικαταστήσει την, ας την πούμε προσωρινή κατάσταση, με δεδομένη και ορατή (βάσει στοιχείων) ανάπτυξη.
Η Ελλάδα είναι χώρα φυγής επενδυτών. Οι εξαγωγές της είναι συγκυριακές και δεν στηρίζονται σε στρατηγικούς σχεδιασμούς στοχευμένους από επιλογές πολιτικής συναίνεσης με εθνικούς στόχους...
Είναι συνεπώς θέμα χρόνου να μπατάρει για μια ακόμη φορά το καράβι. Το μαξιλάρι και τα λεφτά από τα ΕΣΠΑ, με τα οποία βολεύονται 5μηνες προσλήψεις σε Δήμους και Κοινότητες, έχουν ημερομηνία οριστικής λήξης το 2020 καθώς άλλα λεφτά δεν υπάρχουν ούτε στα Κοινοτικά Ταμεία, για την Ελλάδα.
Ας μην ξεχνάμε πως η περιφέρεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει πάρει άλλες διαστάσεις και η Ελλάδα εισπράττει, ας μην πούμε τι... και από ποια περιφέρεια... της Ένωσης. Η μετανάστευση ξεπερνάει τα 500.000 άτομα, αν ψάξουμε προσεκτικά και τις προσκλήσεις που γίνονται από τους Έλληνες μετανάστες...
Ο τόπος μας για να ξεφύγει από την 40χρονη σοβιετική μιζέρια οφείλει να παραδειγματιστεί χθες... από τις άλλες χώρες της Ε.Ε. που πέρασαν τον λαβύρινθο του μνημονίου και εντάχθηκαν στην πίτα διανομής των επενδύσεων όπως η Ιρλανδία (από τις πρώην μνημονιακές) και οι γειτονικές μας (από τις πρώην κομμουνιστικές).
Η απάντηση εδώ δεν είναι ούτε το μισθολογικό και οι εργασιακές συνθήκες στις πρώην κομμουνιστικές καθώς οι χώρες αυτές συγκρίνονται πλέον (με άλλες της Ε.Ε) στη βάση στοιχείων παραγωγικότητας και εξωστρέφειας.
Η απάντηση είναι πως οι Βαλκανικές χώρες βαδίζουν σε κάποιο ευρωπαϊκό επίπεδο, εντός των Βαλκανίων, σε αντίθεση όμως με την Ελλάδα που αδυνατεί να τις ανταγωνισθεί (παραγωγικά, επενδυτικά αλλά και εξαγωγικά) και στον Βαλκανικό χώρο.
Όταν μιλάμε λοιπόν για θέσεις εργασίας, σύντροφοι, να στηριζόμαστε στις ιδιωτικές επενδύσεις που έχει ανάγκη ο τόπος για να αναπνεύσει και να δώσει πραγματικούς μισθούς στη σημερινή ανεργία του και όχι στην κλοπή μισθών και μεροκάματων (εκείνων που έχει στο χέρι) για να μισθοδοτεί στο κράτος ανέργους από τις κομματικές λίστες μοιράζοντας, σε προεκλογικές περιόδους, μισθουλάκια με ημερομηνία λήξης. Αυτά, σύντροφοι, δεν είναι θέσεις εργασίας. Είναι άδειες καρέκλες με σπασμένα ποδάρια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου