σχόλιο Γ.Θ : Ό,τι καλύτερο έχει γραφτεί για την Γερμανία τα τελευταία χρόνια
Η κατάρα του Ανατολικού Μετώπου απειλεί ξανά τη Γερμανία.
Δεν έχουν περάσει μερικές δεκαετίες από την εποχή που ολόκληρος ο γερμανικός λαός κοιτούσε ικετευτικά στα μάτια τον Ρώσο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Ζητούσε το έλεός του, για του χαρίσει την ελευθερία.
Να του χαρίσει από μεγαλοψυχία και γενναιοδωρία το υπέρτατο αγαθό για έναν άνθρωπο και πολύ περισσότερο για έναν λαό. Αυτό, το οποίο άλλοι γενναίοι λαοί το έχουν κατακτήσει με το αίμα της ψυχής τους, οι Γερμανοί το ζητούσαν «τζάμπα» και από λύπηση. Ποτέ και κανένας λαός δεν ανέκτησε την ελευθερία του με τόσο ελεεινό τρόπο. Ούτε μία πιστολιά δεν έχει πέσει για την ελευθερία της Γερμανίας.
Το μόνο αίμα που χύθηκε ήταν αυτό κάποιων φυγάδων, οι οποίοι πηδούσαν φράχτες και σύρματα, για να εγκαταλείψουν την πατρίδα και να σωθούν οι ίδιοι. Κανένας Γερμανός δεν αγωνίστηκε ποτέ εναντίον κανενός Ρώσου κατακτητή. Αυτό το έθνος των «εμποδιστών» τελικά κατάφερε κι «απελευθερώθηκε» χωρίς κανέναν αγώνα. Τα όσα ακολούθησαν είναι λίγο-πολύ γνωστά, εφόσον έγιναν στα χρόνια της γενιάς μας. Δεν πέρασαν παρά μόνον λίγες δεκαετίες και αυτοί, οι οποίοι ζήτησαν έλεος από τους Ρώσους για την ελευθερία τους, «προόδευσαν». «Προόδευσαν» αφύσικα πολύ.
«Προόδευσαν», τρόπος του λέγειν. Όπως «απελευθερώθηκαν», έτσι «προόδευσαν» κιόλας. «Προόδευσαν» χάρη στις ευγενικές «χορηγίες» των ισχυρών και την «ανοχή» των υπολοίπων. «Προόδευσαν» με χάρες και γλειψίματα. Οι Ρώσοι τούς χάρισαν την ελευθερία, οι Αμερικανοί τούς «έπνιξαν» στα φτηνά δάνεια και οι λαοί της Ευρώπης τούς «χάρισαν» τα χρέη από τις πολεμικές αποζημιώσεις. Χρέη, τα οποία έπρεπε να «ενεργοποιηθούν» την επομένη της ενοποίησης και χάρη στα «αφεντικά» αυτό δεν έγινε ποτέ.Το αποτέλεσμα; Στην Γερμανία συσσωρεύτηκε τεράστιος πλούτος. Πλούτος, ο οποίος επενδύθηκε στην παραγωγή. Μια παραγωγή, η οποία έπρεπε να βρει αγορά, για να μεταφραστεί σε «πρόοδο». Κανένα πρόβλημα για το έθνος τού «Τζάμπα» που «ζει». Οι προστάτες τους έβαλαν ολόκληρη την Ευρώπη να παραγγέλνει γερμανικά προϊόντα και άρχισαν να γίνονται οι «αποσβέσεις» των επενδύσεων των τοκογλύφων.
Ξαναγίναμε μάρτυρες στο ίδιο έργο δηλαδή. Η Γερμανία κατέκτησε την απόλυτη ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης και πάλι «τζάμπα». Όπως τότε με τον Χίτλερ και τα δάνεια του Ροκφέλερ και του Μπους. «Μα» - θα πει κάποιος καλοπροαίρετος - «οι Γερμανοί εκτός από «φίλοι» μας είναι μεθοδικοί, είναι εργατικοί, είναι οργανωτικοί. Φτιάχνουν τα καλύτερα αυτοκίνητα. Φτιάχνουν τα πιο γυαλιστερά ψυγεία. Φτιάχνουν τα πιο ισχυρά απορρυπαντικά με τους πιο «φανταχτερούς» μπλε και πράσινους κόκκους. Φτιάχνουν τα πιο ποιοτικά προϊόντα. Αυτό δεν είναι «απόδειξη» των ικανοτήτων τους;». Θα ήταν αν δεν υπήρχε η Κορέα. Η Νότιος Κορέα, συγκεκριμένα.
Η Κορέα είναι ο κουβάς με το «κρύο νερό», που «ξυπνάει» τη Γερμανία. Ο «μαρτυριάρης» που την απειλεί. Πριν λίγες δεκαετίες οι Κορεάτες δεν ήξεραν να βάλουν δεύτερο παξιμάδι σε μια βίδα. Σήμερα κατασκευάζουν τα πάντα σε απόλυτα ανταγωνιστικά επίπεδα. Έχουν ίσως τα κορυφαία ναυπηγεία του κόσμου. Κατασκευάζουν ανταγωνιστικά αυτοκίνητα αιχμής. Καμαρώνουν για τον ισχυρότερο ανταγωνιστή τού iPhone. Κάνουν επίδειξη τεχνολογίας με την κυρτή οθόνη τής Samsung.
Αποδεικνύουν τίποτε όλα αυτά; Όχι βέβαια. Λίγα μέτρα πιο βόρεια οι όμοιοί τους Βορειοκορεάτες γιατί δεν έχουν «προοδεύσει»; Αδέρφια τους δεν είναι αυτοί; Φυσικά τους αδέρφια, εφόσον οι περισσότερες οικογένειες είναι χωρισμένες για ιδεολογικούς λόγους. Γιατί λοιπόν οι αξιωματικοί τους παίζουν τα «μήλα», για να διασκεδάσουν τον ηγέτη τους; Γιατί ο λαός τους βγαίνει και μοιρολογά «ομαδικά» ένα νεκρό σταλινικό τενεκέ;
Η Νότιος Κορέα, όμως, ποτέ δεν την κατηγόρησε. Ποτέ δεν είπε ότι ο λαός τής Βόρειας Κορέας είναι τεμπέλης ή άχρηστος. Ποτέ δεν πίστεψε πως, αν της έστελνε έναν Νοτιοκορεάτη «Ράιχενμπαχ», θα την «έσωνε». Γιατί; Γιατί κατανοούσε ότι ήταν όμοιός του. Κατανοούσε ότι το πρόβλημα της υπανάπτυξής του δεν ήταν θέμα αδυναμίας ή ελαττωματικού DNA, αλλά θέμα σχεδιασμού. Θέμα παγκόσμιου σχεδιασμού, που δίνει στους λαούς «ρόλους». Ρόλους καλούς και ρόλους κακούς. Ρόλους, οι οποίοι φέρνουν χρήματα στα νοικοκυριά και ρόλους, οι οποίοι φέρνουν κλάματα στα νοικοκυριά.
Κάποιοι διεθνείς «επενδυτές» έμαθαν στους Νοτιοκορεάτες να κατασκευάζουν πράγματα, τα οποία δεν τα έμαθαν στους Βορειοκορεάτες αδερφούς τους. Κάποιοι επένδυσαν στην πατρίδα τους άπειρα χρήματα και τους μετέφεραν τεχνογνωσία παραγωγής. Θέμα χρημάτων ήταν δηλαδή ήταν η «πρόοδός» τους και όχι αποτέλεσμα κάποιας «επιφοίτησης» ή «ανωτερότητας». Η Κορέα, δηλαδή, με την περίπτωσή της δίνει στο παγκόσμιο κοινό ένα «μάθημα» ισότητας. Ένα μάθημα, το οποίο έλλειπε επί αιώνες. Ένα μάθημα, το οποίο οι Προτεστάντες απαγόρευαν δια «ροπάλου». Με την περίπτωσή της «αποδεικνύει» ότι η οποιαδήποτε ανθρώπινη φυλή και ο οποιοσδήποτε λαός μπορεί μέσα σε ελάχιστα χρόνια - αν γίνουν οι απαραίτητες επενδύσεις - να «ανέβει» στην κορυφή της παραγωγής. Δεν είναι ούτε θέμα ειδικών ικανοτήτων ούτε θέμα «ανωτερότητας». Θέμα χρημάτων και σχεδιασμού είναι.
Αυτά, τα οποία καταλαβαίνουν οι Κορεάτες, κάποιοι στην Ευρώπη δεν τα κατανοούν. Μπερδεύονται. Αυτοί οι «κάποιοι» είναι μονίμως οι Γερμανοί. Οι σκληρότεροι των Προτεσταντών. Οι Γερμανοί νομίζουν ότι «προόδευσαν» με το «σπαθί» τους, γιατί είναι οι «ανταγωνιστικότεροι». Νομίζουν ότι όλος ο κόσμος τους «μισεί», γιατί είναι πολύ «ικανοί». Νομίζουν ότι όλα τα έκαναν, επειδή είναι «ανώτεροι». Νομίζουν ότι οι άλλοι δεν τα έκαναν, επειδή δεν τους «κόβει», σαν «κατώτεροι» που είναι. Νομίζουν ότι δεν το έκαναν, επειδή δεν είχαν έναν Σόιμπλε ή έναν Ράιχενμπαχ, για να τους «οργανώσει» και να τους «μαστιγώσει», ώστε να τους μετατρέψει από τεμπέληδες σε «εργατικούς». Να τους κάνει όμοιους με τους Γερμανούς. Να κάνει όλα τα κράτη όμοια με τη Γερμανία. Τη Γερμανία, που κατά την άποψή τους όλα «περήφανα» τα έκανε. Που προόδευσε με την ικανότητα των Γερμανών.
Τα επιτεύγματά τους κατά την άποψή τους δεν είχαν σχέση με τους τόνους χρημάτων που πήραν από τους Αμερικανούς. Δεν είχαν σχέση με τους τόνους χρημάτων που δεν απέδωσαν ποτέ στα θύματά τους. Δεν είχαν σχέση με τη διαφθορά της Ευρώπης, που οι ίδιοι προκάλεσαν, προκειμένου να μπουν στη γερμανική αγορά «ποταμοί» χρήματος και να επενδυθούν εκ νέου στην παραγωγή της. Δεν είχαν σχέση με τον έλεγχο της ΕΚΤ, η οποία έλεγχε την ανταγωνιστικότητα των Ευρωπαίων «εταίρων», ευνοώντας συστηματικά τη Γερμανία. Δεν είχαν σχέση με το αιματοκύλισμα όλων όσων θα μπορούσαν να ανταγωνιστούν τη Γερμανία.
Τίποτε από όλα αυτά δεν «βλέπει» η γερμανική «πλέμπα». Από αυτήν την παρανόηση της γερμανικής πλέμπας, που «καλλιεργήθηκε» στον υπέρτατο βαθμό από τις φυλλάδες τύπου Bild, προκειμένου η ηγεσία της να δημιουργήσει τον απαραίτητο σοβινισμό, προέρχεται μια συμπεριφορά παράλογη. Παράλογη στα αίτια που τη δημιουργούν και χυδαία στον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνεται. Μια συμπεριφορά, η οποία «νομιμοποιεί» τον κάθε Γερμανό να κρίνει και να καταδικάζει ολόκληρους λαούς. Μια συμπεριφορά, η οποία επέτρεψε στον κατάδικο σήμερα απατεώνα φοροκλέπτη Χένες να «μαλώνει» τους Έλληνες και να τους θεωρεί «απατεώνες» και φοροφυγάδες.
Όλα τα έκαναν με εξωτερικές βοήθειες και υπό συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού, εφόσον πάντα κάποιοι φρόντιζαν να τους προστατεύουν. Μόνοι τους το μόνο που πιθανότατα να κατάφεραν ήταν να φοράνε κάλτσες μέσα από τα πέδιλα, αν κι αυτό μπορεί κάποιος να το αμφισβητήσει. Τώρα - και μετά από μισό αιώνα μετάνοιας και συγνώμης στα «γόνατα» - αρχίζουν να «ζαλίζονται» που στέκονται και πάλι στα «πόδια» τους. Έχοντας παρανοήσει κάποιοι Γερμανοί, τολμούν και φέρονται ρατσιστικά εντός της ΕΕ. Προκλητικά ρατσιστικά, ιδίως εις βάρος των μεσογειακών λαών. Αν δεν ήταν και η περίπτωση της Νότιας Κορέας να τους εκνευρίζει και να τους «προσγειώνει» λίγο, θα είχαν παρανοήσει εντελώς.
Κάθε λίγο και λιγάκι τολμάνε και «μαλώνουν» τους «τιποτένιους» της Μεσογείου. «Τιποτένιους» θεωρούν τους θεμελιωτές του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού αυτοί, οι οποίοι ανά λίγες δεκαετίες ισοπεδώνουν κάθε ίχνος αυτού του πολιτισμού στην Ευρώπη. «Τεμπέληδες» κατά την γνώμη τους είναι αυτοί, οι οποίοι έχτισαν Παρθενώνες και «νοικοκύρηδες» είναι αυτοί, οι οποίοι έφτιαξαν «ξενώνες» φιλοξενίας «πρόθυμων» εργαζομένων στο Νταχάου. «Βλάκες» είναι αυτοί, οι οποίοι «εφεύραν» τη δημοκρατία και «έξυπνοι» αυτοί που «εφεύραν» τον Ναζισμό. «Άχρηστοι» είναι αυτοί, οι οποίοι ξαναέχτισαν μόνοι τους - και όχι με αμερικανικές χορηγίες - τις πατρίδες τους, τις οποίες τις καταστρέψανε οι Γερμανοί. «Απατεώνες» είναι αυτοί, οι οποίοι έφαγαν το μεγαλύτερο «φέσι» της ιστορίας από τους απατεώνες Γερμανούς. Λαοί κατηγορούνται, ότι ζούσαν πέρα από τις δυνατότητες τους, από τους Γερμανούς, οι οποίοι και μόνον που ζουν είναι πέρα από τις δυνατότητές τους. Δυνατότητες, τις οποίες είχαν εξαντλήσει, όταν «μπάζωναν» τα χαντάκια της Ευρώπης με πτώματα.
Αυτοί, λοιπόν, οι «αξιοθαύμαστοι» σε «ολόκληρη» την Ευρώπη Γερμανοί, κάπου μπερδεύτηκαν. Βλέποντας το «δέος» που προκαλούν σε κάποιους Αλβανούς, κάποιους Βούλγαρους και στους κομπλεξικότερους των Ελλήνων, «μέθυσαν». Όταν όμως παίζεις με τη φωτιά «μεθυσμένος», θα «καείς». Κάπου παρασύρθηκαν και ανάμεσα στους άλλους «γκασταρμπάιτερ» είδαν σαν «κατώτερους» και τους πρώην αφέντες τους. «Κατακτώντας» το Βερολίνο με τοκογλυφικές «πορδές», νόμισαν ότι ανέκτησαν τα παλαιά τους «μεγαλεία». Τότε άρχισαν τα λάθη τους.
Είδαν σαν «αφελείς» όχι μόνον τους μεσογειακούς «εταίρους», αλλά και τους Ρώσους. Παρασυρμένοι από τη «μέθη» τους, έφτασαν έξω από την «πόρτα» τους. Θέλοντας τη σημερινή τους «υπεροχή» στην ΕΕ να τη μεταφράσουν σε «κατοχή» της Ευρώπης με αιώνια χαρακτηριστικά, άρχισαν να σκέφτονται με τον τρόπο του Χίτλερ. Ήθελαν να εξασφαλίσουν εκείνα τα δεδομένα, τα οποία θα έδιναν αιωνιότητα στην υπεροχή τους και άρα την ενεργειακή τους αυτάρκεια. Μια αυτάρκεια, την οποία μπορούσε να τους την προσφέρει μόνον η ρωσική αφθονία. Έφτασαν απειλητικά έξω από τη Ρωσία, όπως είχαν φτάσει τότε που ηττήθηκαν. Έφτασαν με τους ίδιους στόχους και για τους ίδιους λόγους.
Η Ρωσία είναι ένας κράτος-θηρίο και οι Ρώσοι ένας τεράστιος λαός. Ένας λαός, τον οποίο δεν μπορείς να τον προσβάλεις ή να τον υποτιμάς ή να τον προσβάλεις, χωρίς να το σκεφτείς καλά. Ειδικά οι Γερμανοί, οι οποίοι τους Ρώσους τούς έχουν γνωρίζει καί από την «καλή» καί από την «ανάποδη». Τους γνώρισαν όταν τούς είχαν στις καρπαζιές μέσα στην ίδια τους την πατρίδα.
Η μισή Γερμανία ήταν υπό ρωσική κατοχή επί Σοβιετικής Ενώσεως. Υπό ταπεινωτική κατοχή. Εθελουσία υποταγή και κατοχή για την επιβίωση, που είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε έναν λαό. Οι Ρώσοι πάντα αισθάνονταν «ελίτ» σε αυτήν την αυτοκρατορία και έβλεπαν τους Γερμανούς σαν τους τελευταίους αυτής της αυτοκρατορίας. Τους απολύτως τελευταίους, που με κλάματα και παρακάλια απέκτησαν τη δυνατότητα επιβίωσης. Οι Ρώσοι είδανε τους Γερμανούς όπως δεν τους έχει δει κανένας. Τους είδαν νικημένους, ταπεινωμένους, παραδομένους, τρομοκρατημένους, πεσμένους στα τέσσερα.
Οι Ρώσοι είναι ίσως ο μοναδικός λαός στην Ευρώπη, που δεν μπορούν να αναγνωρίσουν τίποτε απολύτως στους Γερμανούς. Ούτε καν σε αυτά που όλοι οι λαοί τής υπόλοιπης Ευρώπης τούς εκτιμάνε. Αν, για παράδειγμα, τους θαυμάζουν κάποιοι Ευρωπαίοι για τα Μερσεντές ή τα Άουντι που κατασκευάζουν, δεν συμβαίνει το ίδιο με τους Ρώσους. Δεν συμβαίνει το ίδιο μ' αυτούς, που έχουν κατασκευάσει διαστημικούς σταθμούς ή διηπειρωτικούς πυραύλους. Το γερμανικό «δέος», δηλαδή, δεν ήταν ποτέ ικανό να πλησιάσει τους Ρώσους πέρα από τον Δνείπερο.
Όλα αυτά προφανώς τα ξέχασαν οι Γερμανοί. «Μεθυσμένοι» όπως ήταν από την αναπάντεχη ολική «επαναφορά» τους - μετά την ολοκληρωτική τους ήττα στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο -, άρχισαν πάλι να σκέφτονται «γερμανικά» και άρα κουτοπόνηρα. Γι' αυτόν τον λόγο οι πρώην υποταγμένοι πήγαν στην Ουκρανία, για να παίξουν παιχνίδια ιμπεριαλισμού εις βάρος των πρώην αφεντικών τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου