Η κατάσταση ξεφεύγει πλέον από κάθε έλεγχο. Κι αυτή η διαπίστωση δεν αφορά μονάχα στα σχετιζόμενα με το μέτωπο των συγκρούσεων τα οποία έτσι κι αλλιώς προδιαγράφονται ανησυχητικά. Αφορά πρωτίστως στην έκταση και στην σοβαρότητα των δευτερογενών συνεπειών του πολέμου, από τις οποίες κυρίαρχη θέση καταλαμβάνει η ατζέντα των κυρώσεων και μέσω αυτών η περαιτέρω ανεξέλεγκτη διάχυση της αποσταθεροποιητικής δυναμικής σε ολόκληρη την Ευρασία…
Όχι γιατί δεν ήταν αναμενόμενη η επιβολή των όποιων κυρώσεων. Αλλά διότι το εύρος, η σύνθεση και η βαρύτητα των επιπτώσεων των συγκεκριμένων και αλλεπάλληλων κυρωτικών πακέτων, μας υποχρεώνει να μην μιλούμε πλέον για κυρώσεις, αλλά για μια παράλληλη πολεμική ατζέντα, στο περιβάλλον μιας σύνθετης και ενίοτε αυτοκαταστροφικής εξίσωσης που είναι πρακτικά αδύνατον να επιλυθεί έξω από το οδυνηρό πλαίσιο ενός νέου γενικευμένου και ακόμη πιο καταστροφικού πολέμου.
Η βεβιασμένη και κυριολεκτικά εκβιαστική ενσωμάτωση του Δυτικού κόσμου στα γρανάζια αυτής της παράλληλης πολεμικής ατζέντας, επιβεβαιώνει ότι το συγκρουσιακό σκηνικό ανακατανομής της ισχύος, αποτυπώνεται σε μια διευρυμένη γεωπολιτική σκακιέρα πολλών ταχυτήτων, στο πλαίσιο της οποίας μπορεί οι ρόλοι των μικρών κυρίως δρώντων να μην θεωρούνται διακριτοί, είναι όμως απολύτως διακριτό το μέλλον που τους επιφυλάσσεται.
Ένα κρίσιμο ερώτημα…
Το οποίο επείγει να απαντηθεί, είναι το εάν τελικά η καταφυγή σε αυτήν την παράλληλη πολεμική ατζέντα - η οποία διπλωματικά και καθ’ όλα υποκριτικά προσδιορίζεται ως «κυρώσεις» - ήταν μια βιαστική, εν θερμώ και απερίσκεπτη απόφαση που αναμένεται να ανακληθεί, ή εάν πρόκειται για μια απολύτως συνειδητή επιλογή στην οποία κατέφυγε το Αμερικανικό πολιτικοστρατιωτικό κατεστημένο, έχοντας πλήρη επίγνωση του καταστροφικού ντόμινο το οποίο θα ενεργοποιούσε.
Οι εξελίξεις που δρομολογήθηκαν είναι αποκαλυπτικές και δεν αφήνουν το παραμικρό περιθώριο για αμφιβολίες ως προς την ταυτότητα της απάντησης. Οι κυρώσεις που υιοθετήθηκαν για το συντριπτικά μεγάλο τμήμα της Δυτικής Συμμαχίας λειτουργούν αυτοκαταστροφικά. Παρ’ όλα αυτά υιοθετήθηκαν. Η αποδοχή τους, οδηγεί στην αιφνίδια ανατροπή του λειτουργικού χρηματοπιστωτικού status, στην αιφνίδια ανακοπή φιλόδοξων παραγωγικών projects που ταυτίστηκαν με τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά της μεταμοντέρνας καπιταλιστικής ανάπτυξης, στην αιφνίδια εμφάνιση δυσκολοξεπέραστων προβλημάτων που σχετίζονται με...
την εφοδιαστική αλυσίδα και τον επισιτισμό, στην αιφνίδια ακύρωση ακόμη και διεθνών διαστημικών προγραμμάτων.Είναι φανερό ότι οι ενορχηστρωτές αυτής της παράλληλης πολεμικής ατζέντας, με τα δυσανάλογα και εμφανώς υποκριτικού ήθους μέτρα που υιοθέτησαν και εκβιάζουν το σύνολο των «συμμάχων» τους προκειμένου να ενσωματωθούν στην λογική της, επενδύουν σε τρία πράγματα:
- Α. Στην γενίκευση της αποσταθεροποίησης…
- Β. Στην ανασύνθεση του ζωτικού χώρου με τον παράλληλο επαναπροσδιορισμό των όρων της εξάρτησης. Και…
- Γ. Στην μετατροπή μιας περιφερειακής σύγκρουσης σε γενικευμένη συστημική ρήξη, μέσα από την οποία φιλοδοξούν να επιλυθεί προς όφελός τους η σύνθετη εξίσωση που αφορά στην νέα Αρχιτεκτονική Ασφαλείας και στην ανακατανομή της Ισχύος στο πλαίσιο του Διεθνούς Συστήματος.
Η απάντηση επομένως είναι απολύτως ξεκάθαρη…
ΝΑΙ… Η καταφυγή στην παράλληλη πολεμική ατζέντα, ήταν μια απολύτως συνειδητή επιλογή και οι λαοί οι οποίοι θα γευτούν τα επίχειρα αυτής της ολέθριας απόφασης, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι οι πολιτικές τους ηγεσίες που δεν αντιτάχθηκαν σε αυτήν την καταστροφική επιλογή, είναι απόλυτα συνυπεύθυνες για όλα τα δεινά τα οποία πρόκειται να ακολουθήσουν.
Στο περιβάλλον αυτής της νέας κατάστασης, η εντεινόμενη περιφερειακή αστάθεια στον συνδυασμό της με την αυξημένη γεωπολιτική κινητικότητα που καταγράφεται ήδη στο Διεθνές Σύστημα, τροφοδοτεί μια δυναμική γεωπολιτικών συμφύσεων και νέων γεωπολιτικών προσεταιρισμών, ενώ χτίζεται ήδη η νέα, εξόχως συγκρουσιακή πολυπολική πραγματικότητα. Την ίδια στιγμή, σοβαροί δρώντες διεκδικούν έναν νέο ενισχυμένο περιφερειακό ρόλο εν όψει εξελίξεων, ανατροφοδοτούμενης αποσταθεροποίησης και κυοφορούμενων ανατροπών.
Συνδυασμένο «πορτοφόλι» πλούτου και γεωπολιτικής ισχύος…
Για τους τελευταίους εναπομείναντες ρομαντικούς θα πρέπει είναι ξεκάθαρο ότι ανώδυνη διέξοδος από την εφιαλτική περιδίνηση στην οποία έχει περιέλθει ο πλανήτης, πρακτικά ΔΕΝ υφίσταται.
Η ανακατανομή της ισχύος που αποτελεί και το κορυφαίο γεωπολιτικό στοίχημα της εξαιρετικά ασταθούς νεοψυχροπολεμικής περιόδου που διανύουμε, βρίσκεται σε απόλυτη συνάρτηση με την γεωπολιτική ανακατανομή του πλούτου, την διάταξη της οποίας τροποποίησε βίαια ο αναπτυγμένος Καπιταλισμός και από αυτήν την άποψη η διαδικασία επαναπροσδιορισμού του ποσοστού συμμετοχής των ισχυρών στο συνδυασμένο «πορτοφόλι» πλούτου και γεωπολιτικής ισχύος, θα πρέπει να θεωρείται αναπότρεπτη, γεγονός που ενισχύει υπέρμετρα το συγκρουσιακό πρόσημο στην συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία.
Για όλους τους παραπάνω λόγους θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η κλιμάκωση της έντασης στο Αιγαίο και ο περαιτέρω παροξυσμός της Τουρκικής επιθετικότητας που καταγράφεται εν μέσω αυτού του ορυμαγδού των εξελίξεων, δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός και δεν συνιστά την αναμενόμενη και φυσιολογική συνέχεια της παραδοσιακής Τουρκικής «νευρικότητας», ερμηνεία πίσω από την οποία «βολεύτηκαν» δεκαετίες ολόκληρες οι φοβικές Ελληνικές κυβερνήσεις πολιτικών καριέρας.
Το βρώμικο σχέδιο των νεο-οθωμανών
Η ραγδαία κλιμάκωση της Τουρκικής επιθετικότητας, προϊδεάζει ότι βρισκόμαστε λίγο πριν από το ξέσπασμα θερμής σύγκρουσης, μέσα από την οποία οι Τούρκοι επιτελείς επιδιώκουν δυο πράγματα:
- Α. Την ντε φάκτο εφαρμογή της αναθεωρητικής τους ατζέντας με την μεταβολή του κυριαρχικού καθεστώτος σε τμήμα του Αρχιπελάγους. Και…
- Β. Την ντε φάκτο κατοχύρωση του ενισχυμένου ρόλου που διεκδικούν στην περιφερειακή Γεωοικονομία, με την εξασφάλιση προνομιακής θέσης και ρόλου στην Ευρασιατική ενεργειακή ατζέντα.
Απώτερη επιδίωξή τους είναι να κεφαλαιοποιήσουν αυτές τις ανατροπές ούτως ώστε, σε συνδυασμό με την λοιπή περιφερειακή πειρατική τους δράση, να εκβιάσουν πλέον ως ισχυρή γεωπολιτική και οικονομική δύναμη, την συγκατάθεση των ισχυρών στην αποδοχή των ευρύτερων φιλοδοξιών τους που φτάνουν μέχρι τα ύπατα αξιώματα, δηλαδή την συμμετοχή της Τουρκίας στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Η πατρίδα μας έχει κάθε λόγο, αλλά πάνω απ’ όλα έχει αδιαπραγμάτευτη Ιστορική υποχρέωση, να βάλει ταφόπλακα στο απαράδεκτο σχέδιο των νεο-οθωμανών και οφείλει να το κάνει - πριν απ’ όλα και κυρίως - διότι η υπεράσπιση της Εθνικής της κυριαρχίας και η διασφάλιση της εδαφικής της ακεραιότητας, περνά υποχρεωτικά μέσα από την συντριβή αυτών των σχεδιασμών. Το οριστικό και αμετάκλητο θάψιμο της μεγαλομανίας των κατσαπλιάδων που επιθυμούν να αναβιώσουν τα αυτοκρατορικά μεγαλεία των Οθωμανών, είναι όρος και αδιαπραγμάτευτη προϋπόθεση για την στρατηγική επιβίωση της Ελλάδας. Και αυτό δεν είναι σχήμα λόγου. Το διακύβευμα του Αιγαίου και της ΝΑ Μεσογείου, είναι κρίσιμο για την γεωστρατηγική του νεο-οθωμανισμού και η προστιθέμενη αξία του αυξάνεται με μαθηματική πρόοδο στον απόηχο των τελευταίων εξελίξεων μετά την Ρωσοουκρανική σύγκρουση.
Παρά και ενάντια τις φλύαρες αυταπάτες στις οποίες επιδόθηκε κατά την διάρκεια της προηγούμενης περιόδου η πολιτική τάξη της χώρας μας περί του δήθεν «απαγορευτικού» που δήθεν έχει υψώσει η Διεθνής κοινότητα στην αναθεωρητική ρητορική κάθε είδους, οι Τούρκοι επιτελείς συνειδητοποιούν ότι η περίοδος που διανύουμε είναι η καταλληλότερη, όχι μονάχα για να αμφισβητήσουν εμπράκτως το δικαίωμα της χώρας μας να ασκεί κυριαρχία επί των νήσων του Αιγαίου, αλλά παράλληλα με αυτό να υφαρπάξουν στην πράξη τα δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου επί του ορυκτού πλούτου που εντοπίζεται εντός της Ελληνικής και της Κυπριακής ΑΟΖ.
Το κίβδηλο παραμύθι με τον χαλβά και το φιστίκι κατέρρευσε, αφού προηγουμένως κατεξευτέλισε τον Έλληνα πρωθυπουργό και σύσσωμο το πολιτικό του επιτελείο. Οι Τούρκοι επιτελείς φρόντισαν να θυμίσουν με τον πλέον αήθη και προκλητικό τρόπο…
- Ότι η μπέσα τους είναι μικρή…
- Ότι το διακύβευμα είναι μεγάλο…
- Ότι η σημασία του είναι στρατηγική. Και...
- Ότι οι ίδιοι θα κάνουν τα πάντα για να το βάλουν στο χέρι.
Με ποιους… Μ αυτούς;;;
Στον αντίποδα, η Ελληνική πολιτική τάξη, επιβεβαιώνει καθημερινά την διαχειριστική και πολιτική της ανεπάρκεια. Την απόλυτη ανικανότητά της να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Την αποδεδειγμένη ακαταλληλότητά της να διαχειριστεί προκλήσεις και εθνικές απειλές.
Η υποτιθέμενη στήριξη των «συμμάχων» ΔΕΝ ήρθε και τελικά ΔΕΝ επιβράβευσε την καραμπινάτη δουλοπρέπεια με την οποία έσπευσαν οι πάντες να τοποθετηθούν απέναντι στις απαράδεκτες απαιτήσεις των Αμερικανών. Την ώρα που η χώρα είχε την υποχρέωση αλλά και την ευκαιρία… Να απαιτεί… Να διασφαλίζει… Να ενισχύεται διπλωματικοπολιτικά. Και… Να αποσπά νίκες… Το πολιτικό της προσωπικό έσπευδε να επιβεβαιώσει πως είναι δεδομένο στην προθυμία, στην υποταγή, στην δουλοπρέπεια, στην παρασιτική ηττοπάθεια.
Και τώρα που η Τουρκική επιθετικότητα αλλά και η ακραία κλιμάκωση που διαφαίνεται προϊδεάζει για τα χειρότερα που είναι μπροστά, μονάχα ο Θεός, οι Αμερικανοί και ο ανεκδιήγητος πρωθυπουργός της χώρας γνωρίζουν σε τι έκταση προχώρησε ο αφοπλισμός των νησιών για να κάνει η χώρα μας το χατήρι των Αμερικανών και τα κέφια του Ζελένσκι.
Επίλογος…
Αντιλαμβάνονται οι πάντες ότι αυτή δεν είναι η εικόνα μιας χώρας που έχει επίγνωση της εποχής, της θέσης της, των κινδύνων, των δυνατοτήτων, της Ιστορικής της αποστολής και του ρόλου τον οποίο δυνητικά θα μπορούσε να διαδραματίσει ως σοβαρή περιφερειακή δύναμη μπροστά στις διαφαινόμενες εξελίξεις.
Αυτή η χώρα έχασε οριστικά το τραίνο του σοβαρού περιφερειακού δρώντα. Το εισιτήριό της σε αυτό, το εκποίησε ο ίδιος ο πρωθυπουργός της για ν αποσπάσει μερικά φιλικά χτυπήματα στην πλάτη κι ένα ταξίδι στην Ουάσιγκτον από την οποία θα επιστρέψει ακόμη πιο δουλοπρεπής και ακόμη περισσότερο συμβιβασμένος.
Οι Έλληνες επιτελείς γνωρίζουν καλά τι θα πρέπει να κάνουν ώστε να μην χαθεί και το τραίνο της Εθνικής μας αξιοπρέπειας την κρίσιμη ώρα που απ’ ότι φαίνεται δεν αργεί. Γνωρίζουν καλά την έννοια του στρατηγικού συντριπτικού πλήγματος και θέλουμε να πιστεύουμε ότι δεν θα συμβιβαστούν με οτιδήποτε λιγότερο από αυτό, όταν οι περιστάσεις το απαιτήσουν.
Όσο για την Ελληνική κοινωνία, νομίζουμε ότι έχει υποχρέωση να αναλογιστεί τα πολιτικά σφάλματα που έκανε με τις καταστροφικές επιλογές της διαχρονικά. Το πολιτικό προσωπικό που σέρνει την χώρα πίσω από τις εξελίξεις, είναι αυτό στο οποίο ανέθεσαν οι πολίτες την ευθύνη να διαχειριστεί τις κρίσιμες εθνικές υποθέσεις. Η πατρίδα μας θερίζει αυτό που έσπειραν οι πολίτες της.
Αν μας ενδιαφέρει να βελτιώσουμε το αποτέλεσμα, ας αναλογιστούμε τα λάθη που κάναμε και ας αλλάξουμε σπορά πριν χαθούν τα πάντα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου