ΟΙ ΑΠΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕΡΝΟΥ

     Gioachino Da Fiore (1130-1202 μ.Χ.)

     Το μοντέρνο το οποίο κυριαρχεί σήμερα απολύτως σε όλα τα επίπεδα του "πολιτισμού", το οποίο οικοδομεί την νοοτροπία των ανθρώπων από την βρεφική τους ηλικία μέχρι τον θάνατό τους, το οποίο παλεύει με πάθος τον θανάσιμο εχθρό του το παραδοσιακό, όπως παληότερα οι άνθρωποι πάλευαν τον θάνατο, το οποίο φέρει μέσα του τον σπόρο του εμφυλίου πολέμου, το οποίο μεταμορφώνει μέσα στις ιαχές του πολέμου και τους παραδοσιακούς και τους μοντέρνους σε λύκους παθιασμένους για αίμα γεννήθηκε μέσα από τα συντρίμμια της ρωμαϊκής χριστιανοσύνης σαν "δικαιολογία" για την υποταγή της στο νέο αίμα των βαρβάρων.

     Διαθέτει δύο ρίζες! Μία ρίζα του είναι η ιστορική ερμηνεία των προφητειών και ιδιαιτέρως της αποκαλύψεως. Κάνει την εκρηκτική της εμφάνιση στο τέλος του Μεσαίωνος και περιέργως μετά την αρπαγή της Κων/πόλεως από τους σταυροφόρους. Ανήκει στην κληρονομιά του Da Fiore και για αιώνες, μέχρι σήμερα σχεδόν, είναι μια αποκαλυπτική ιστοριογραφία, η οποία ερευνά τις Γραφές για να ανακαλύψει την εξέλιξη της ιστορίας τής εκκλησίας μέχρι το τέλος της. Μια ιστορική τυπολογία η οποία ανεκαλύφθη από τον Da Fiore, χάρη στην αγάπη του για τον συμβολισμό. Όσοι ανήκουν σ' αυτή την πλευρά της δραστηριότητος που εγκαινιάστηκε με το έργο του Ναπολιτάνου μοναχού είναι υποχρεωμένοι να αναγγέλουν σε κάθε γενιά τις "τελευταίες ημέρες".

     Η άλλη ρίζα ανήκει στους θεολόγους: Στους πνευματικούς, στους τυχοδιώκτες, στους φιλοσόφους, στους μεταρρυθμιστές, στους επαναστάτες, στους προφήτες κάθε είδους, οι οποίοι υιοθέτησαν την βασική ιδέα του Gioachino: την ιδέα μιας τρίτης εποχής, που θα ερχόταν στο χρόνο και πάνω στη Γή, της εποχής της ελευθερίας, η οποία θα ήταν η "εποχή του Αγίου Πνεύματος".

     Το δένδρο αυτό του Gioachino μεγάλωσε στην Ευρώπη με όλες τις φοβερές συνέπειες που γνωρίζουμε, αλλά έβγαλε καρπό στη Νέα Γή, στο Νέο Κόσμο, στη νέα ανθρωπότητα της Αμερικής όπου εδημιουργήθη και η νέα θρησκεία της αποκαλύψεως, η αποκαλυπτική θρησκεία της Νέας Εποχής. Η Αμερική σήμερα και μέσω της παγκοσμιοποιήσεως σε λίγο όλη η οικουμένη πάλλεται στους ρυθμούς της αποκαλύψεως κάτω από τον ζήλο των "φανατικών της αποκαλύψεως", των διαφόρων οπαδών του εσωτερικού φωτός, της ταυτίσεως του Αγίου Πνεύματος με τον ορθολογισμό, του πολυθεϊσμού, ο οποίος επανήλθε στην επιφάνεια με το τέλος του χριστιανισμού. (Ζωντανό εκπρόσωπο αυτού τού είδους πιστού έχουμε στην Ελλάδα τον Αρσένιο Μέσκο).

     Αυτός ο σπόρος του Gioachino Da Fiore, οδήγησε την ανθρωπότητα στην εκκοσμίκευση, στην απογύμνωση της πίστεως, της σκέψεως και της χριστιανικής πράξεως. Χρησίμευσε ακόμη και σαν "Μυστικιστικό" ενισχυτικό σε διαδικασίες εξορθολογισμού, οι οποίες δεν θα μπορούσαν από μόνες τους να ξεσηκώσουν τον ενθουσιασμό που είναι απαραίτητος στην πραγματοποίηση κάθε θεωρητικής τάσεως, στην επιβολή της απέναντι σε άλλες. Οι Πάπες δεν κατόρθωσαν να προβλέψουν την καταστροφική εξέλιξη αυτού τού "πνεύματος" που θα διέλυε την εκκλησία τους, αντιθέτως δε το υποστήριξαν να εξαπλωθεί μέσα στην άγνοιά τους.

     Το έργο του Gioachino εισήγαγε στην ιστορία της εκκλησίας της Δύσεως ένα διαλυτικό στοιχείο το οποίο επηρέασε βαθειά και επαναστατικά την ιστορική συνείδηση του καιρού του, όπως και την εσχατολογική ευαισθησία των αιώνων που ακολούθησαν μέχρι σήμερα.

     Αυτό το πνεύμα υψώθηκε εναντίον της Εκκλησίας του Χριστού και εναντίον Αυτού του Ιδίου του Χριστού, επιδιώκοντας την υπέρβαση του Χριστού και της Εκκλησίας Του. Αυτό το πνεύμα, του οποίου την νίκη γιόρταζε ο Gioachino ήδη από την εποχή του, και το οποίο επικράτησε παγκοσμίως, δεν είναι πλέον το Άγιο Πνεύμα της παραδοσιακής εκκλησίας και των πατέρων, παρότι όλοι οι φορείς του μοντέρνου προσπαθούν να πείσουν τον εαυτό τους περί του αντιθέτου. Είναι το πνεύμα του Αντιχρίστου!

     Ο οικουμενισμός κινείται από αυτό ακριβώς το πνεύμα. Οι ενωμένες εκκλησίες θα συστεγαστούν κάτω από τις φτερούγες του! Ουδεμία σχέση έχει με την πίστη στον Κύριο και με τα δόγματα της Εκκλησίας. Μεγάλος θεολόγος αυτού του πνεύματος είναι ο κ. Ζηζιούλας όπως και ο φιλόσοφος Γιανναράς και ο ιστορικός της φιλοσοφίας Στέλιος Ράμφος.

     Οι οικουμενιστές γελούν μαζί μας όταν διαμαρτυρόμεθα για την διαστρέβλωση των δογμάτων και την καταπάτηση των Ι. Κανόνων.

     Από απόλυτη άγνοια συνεχίζουμε να πιστεύουμε πως εξελίσσεται Διάλογος για την ένωση των Εκκλησιών.

     Θεολόγοι τύπου Βασιλειάδη, Αγουρίδη, Ζηζιούλα, Καλαϊτζίδη, όπως και αρχιερείς τύπου Βαρθολομαίου και Ιερώνυμου μας χρησιμοποιούν για την αναψυχή τους.

      Θα παρακολουθήσουμε αυτό το πνεύμα αναλυτικώτερα στην συνέχεια, για όποιον επιθυμεί να μάθει τι συμβαίνει γύρω μας και τι είδους αγώνας χρειάζεται για να αντιμετωπιστεί το εν λόγω πνεύμα. Ίσως καταλάβουμε δε κάποια στιγμή πως οι "ομολογίες πίστεως" είναι σαν να πολεμούμε με το ιππικό τα "Stealth" των υπερδυνάμεων.


Αμέθυστος

ΟΙ ΑΠΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕΡΝΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Οι μαθητές του Gioachino Da Fiore!