π. Ν. Λουδοβίκος H σάρκα του ανθρώπου η ενσάρκωση του Θεού και η Θεία Μετάληψη
π. Ν. Λουδοβίκος: H σάρκα του ανθρώπου η ενσάρκωση του Θεού και η Θεία Μετάληψη - YouTube
https://www.youtube.com/watch?v=pHAlU_T4VnI
Κοιτάξτε …, νομίζω ότι έτσι όπως το θέτουμε το θέμα, αυτό εκτείνεται σε μια συζήτηση βαθύτερη ακόμα για το σώμα διότι αλλιώς θα ήταν μια αστεία αναφορά εθίμων έτσι.
Το θέμα δεν είναι αυτό όπως καταλαβαίνουμε, το θέμα είναι να μιλήσουμε γενικότερα για την ενσάρκωση, αυτό είναι το ζήτημα. Και ως προς αυτό υπάρχουν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα να πούμε, γιατί η ενσάρκωση είναι όπως το βλέπω εγώ μια μακρά περίοδος αυτοσυνειδησίας του ανθρώπου. Δηλαδή ο άνθρωπος προσπάθησε να αρνηθεί την ενσάρκωση με πολλούς τρόπους ξέρετε, σε όλη τη συνειδητή του ιστορία, σε όλη τη ιστορία του στοχασμού του.[ΓΙΝΕΤΑΙ ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ (Friedrich Christoph Oetinger Και η πνευματική σωματικότης.
Η σωματικότης είναι το τέλος των έργων του Θεού.)]
Γενικά η σωματικότητα είναι κάτι το οποίο παρά το ότι είναι ένα άμεσο δεδομένο της συνείδησης, όπως τα έλεγε ένας σπουδαίος Γάλλος φιλόσοφος ο Μπερξόν, δεν μιλούσε για αυτό ακριβώς βέβαια, αλλά είναι εν πάση περίπτωση ένα άμεσο δεδομένο, το ότι είμαι σώμα. Θεωρήθηκε αυτό ότι δεν είναι τόσο αυτονόητο ως την πραγματικότητα του σώματος. Για παράδειγμα ο ίδιος ο Αυγουστίνος, παρόλο που … την ενσάρκωση …, επειδή είναι πλατωνικός, θα σας πει ότι ακόμα και όταν σκέφτομαι ότι έχω ένα σώμα, το βασικό γεγονός της στιγμής εκείνης, το αδιαμφισβήτητο γεγονός, είναι το ότι σκέφτομαι.
Και σήμερα ακόμα που είναι ένας πολιτισμός σώματο-κεντρικός θα ελέγε κανείς, το σώμα δεν υπάρχει στην πραγματικότητα. Υπάρχει στο YouTube μια ομιλία μου που αν κρίνω από τους ακροατές θα είχε κάποιο ενδιαφέρον, για το πραγματικό σώμα. Δηλαδή το σώμα σήμερα παρά το ότι αναφερόμαστε συνεχώς γι' αυτό είναι κατά εξοχή ένα φανταστικό σώμα.
Γιατί το πραγματικό σώμα έχει απαιτήσεις. Το φανταστικό σώμα μπορεί να είναι ενός αιωνίου σώματος. Το σώμα των μέσων μαζικής δικτύωσης.
Το σώμα της διαφήμισης. Είναι ένα σώμα στο οποίο στην κυριολεξία φαίνεται να υπερβαίνει τα όρια της πραγματικής σωματικότητας η οποία αυτά είναι να τον ζηλεύει συνεχώς αυτή τη φαντασίωση. ..
Λοιπόν και παρά τα αυτά θέλω να πω το ερώτημα της ενσώματης ζωής και σήμερα παραμένει ένα ερώτημα. Παρά τη σώματοκεντρικότητα. Δεν ξέρω αν όλα αυτά είναι μια μικρή εισαγωγή.
Απολύτως. Για μένα το γεγονός του χριστιανισμού αποτελεί ένα συγκλονιστικό γεγονός παρέμβασης, στην κυριολεξία οντολογικής παρέμβασης του Θεού.
Θα το δούμε όλα αυτά στη συνέχεια πατέρα Νικόλαε. Όπως όμως χωρίζουμε το χρόνο σε προ Χριστού και μετά Χριστόν φαίνεται ότι οι αντίληψεις που υπάρχουν για το σώμα, για τις τιμές που αποδίδονταν στο τέλος της επίγειας ζωής σε ένα νεκρό σώμα πριν από το Χριστό και μετά το Χριστό φαίνεται να διαφοροποιούνται.
Διαφοροποιούνται γιατί υπάρχει, σας είπα, η διαφορετική αντίληψη για το σώμα. Το σώμα σε μια μεγάλη παράδοση που χαρακτηρίζεται από την επίδραση του ορφισμού είναι πραγματικά ένα είδος τάφου της ψυχής. Είναι αυτός ο ουσιώδης, δηλαδή, δυαλισμός όπως ονομάστηκε στην ιστορία της φιλοσοφίας. Είναι δύο οντότητες ξεχωριστές μεταξύ τους. Υπάρχει μια οντότητα που λέγεται σώμα και μια οντότητα που λέγεται ψυχή.
Λοιπόν, αυτή η οντότητα που λέγεται ψυχή είναι ουσιώδης, είναι ο άνθρωπος. Και αυτή η ψυχή είναι μια περιπλανόμενη οντότητα η οποία έπεσε από τους θεούς, παιδαγωγείται με την ύπαρξη του σώματος, μετά θάνατον κρίνεται και τη ζητείτε ξανά να διαλέξει μια νέα ζωή, μάς σε ένα νέο σώμα, με σκοπό να εκπαιδευτεί ακόμα περισσότερο η ψυχή ως προς τη ζωή της θεωρίας. Αυτό είναι ο κλασικός Πλατωνισμός.[ΜΗΝ ΕΙΣΑΙ ΚΩΜΙΚΟΣ. ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΛΑΣΣΙΚΟΣ ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟΣ]
Ούτως ώστε να μην χρειάζεται το σώμα, το χρειάζεται λίγο και λιγότερο. και αν φτάσει την κατάσταση που είχαν φτάσει οι Πυθαγόρειοι που φοράγανε λευκά για τον σκοπό αυτό ακριβώς, οι πλατωνικοί, δεν χρειάζεται πια η επόμενη ενσάρκωση, η ψυχή έμαθε τη ζωή της θεωρίας. Αυτό είναι. Όλο το μυστικό, οπότε το σώμα. Τώρα, όποιες τιμές και να απέδιδαν, δεν ξέρω, σε τι σώματα , δεν υπάρχουν και πολλά περιθώρια να δοθεί πραγματική τιμή. Φανταστείτε ότι ένας πεπεισμένος μεγάλος πλατωνικός όπως ο Πλωτίνος, αρνείται καν ένα ποζάρει σε ένα γλύπτη, ή ζωγράφο, θεωρούσε το σώμα αισχρό, ως αίσχος είναι. Είναι αίσχος το σώμα. Ότι για το πνεύμα που είμαι, που είμαστε, που είστε, που είμαστε όλοι, τώρα έχει κανείς ένα σώμα είναι ντροπή του. Γι' αυτό και πριν τη φοβερή εκείνη κουβέντα του ο Ηράκλειτος, που με προβλημάτισε όταν την πρώτα διάβασα, νέκειες κοπρίων εκβλητότεροι.[ΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΝ ΤΗΝ ΣΑΡΚΑ. ΠΡΩΤΟΙ. Ο ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ ΣΕ ΑΛΛΗ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ΑΝ ΔΕΝ ΒΡΕΙ ΣΕ ΤΟΥΤΗ ΤΟ ΝΙΡΒΑΝΑ] (ΟΥΤΕ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ)
Νέκειες είναι οι νεκροί. Οι νεκροί, λέει, πετιούνται και είναι συνηθισμένο να πετιούνται, χειρότερα και από τα κόπρανα. Βαριά κουβέντα.
Το σώμα δεν έχει ελπίδα στην αρχαία εποχή, ούτε καν στον Αριστοτέλη, ο οποίος έκανε μια μεταστροφή της μεγάλης πλατωνική οντολογίας και, ξέρετε, θεώρησε ότι το σώμα είναι μέρος της ουσίας του ανθρώπου και λοιπά, αλλά για τον ίδιο λόγο ότι η ψυχή έχει μέλλον μετά το σώμα σπουδαίο, διότι η ψυχή είναι η εντελέχεια του σώματος. Τελειώνει το σώμα, τελειώνει και η ψυχή[ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕ ΣΤΗΝ ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ].
Δεν έχει ελπίδα, λοιπόν, το σώμα.
Δεν είναι. Η μόνη ελπίδα είναι να το βάλουμε να είναι κάτω λίγο υπό τις επιταγές του λόγου, να είναι δράκαινα. Αν διαβάσετε τον ύστερο, τον πολιτικό Πλάτωνα, για παράδειγμα, θα το δείτε ξεκάθαρα αυτό. Ότι πρέπει να κάνει κανείς όλα όσα πρέπει να κάνει στο όνομα της λατρείας των θεών και έτσι δεν είναι. Και να το σώμα να περνάει σε όλη, όλη, όλη αυτή την τρομερή αγωγή την οποία πρέπει να περνάει, αλλά και σε άλλους. Όλη η αρχαία φιλοσοφία, όλοι, όλοι, όλοι, χωρίς εξαίρεση, με κορυφές αυτούς που νομίζουν, μερικοί, ότι δεν είναι τέτοιοι.[Η ΣΑΡΚΑ. ΤΙ ΠΕΡΝΟΥΣΕ ΕΝΑΣ ΣΠΑΡΤΙΑΤΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΑΡΓΙΑΣ]
Για παράδειγμα, τον Επίκουρο. Έχω ένα άρθρο στην Σύναξη, το τεύχος 152, αν δεν κάνω λάθος, για τα φύλα και τη σεξουαλικότητα στην αρχαία εποχή και στην νεότερη. Φύλα και σεξουαλικότητα λέγεται, βιοψυχοτεχνολογία μετα-αντίφραστικού;;; υποκειμένου.
Είναι υπότιτλος και παραθέτω και τα κείμενα του φοβερού εγκρατητισμού που έχουν ο αρχαίοι φιλόσοφοι. Μέχρι τον Πλούταρχο, μέχρι τον Πλωτίνο, ουσιαστικά, για μια χιλιετία, το σώμα θεωρείται ότι πρέπει να τιθασεύεται. Η σεξουαλικότητα είναι κάτι το οποίο ο αρχαίος Έλληνας σε μεγάλο βαθμό φοβάται.[Ο ΑΡΧΑΙΟΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΓΙΑΤΙ Ο ΑΡΧΑΙΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΟ ΠΕΡΙΠΟΙΟΤΑΝ]
Αυτό λένε τα κείμενα. Τώρα μην κοιτάτε, η ηλιθιότης που κυκλοφορεί σήμερα ως μέση κατάσταση του μέσου ημιμαθούς Έλληνα τα νομίζει αλλιώς τα πράγματα. Αλλά η πραγματικότητα είναι τελείως άλλη, από ό,τι φαίνεται στα κείμενα[ΣΤΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ;]. Αυτό το πράγμα είναι κάτι, σας είπα, το οποίο αξίζει τον κόπο να μας οδηγήσει σε ευρύτερη διερώτηση. Όταν ρωτούσαν τον Πυθαγόρα πότε μπορώ να έχω σεξουαλική σχέση, σας απαντούσε όταν βούλεις αυτού σθενέστερος γενέσθαι.
Όταν θέλεις να γίνεις ασθενέστρος του εαυτού σου. .. έλεγε τα αφροδίσια εστί βλαβερά, βλαπτικά. Ο δε Επίκουρος που ανέφερα πριν έλεγε όταν τον ρωτούσανε για τα ερωτικά, έλεγε αυτό λέει, δεν οφέλησε ποτέ κανέναν[ΟΥΤΕ ΤΟΥΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ.ΟΙ ΦΡΑΓΚΟΙ ΤΟ ΤΙΜΟΥΝ ΑΚΟΜΗ. Ο ΠΟΛΥΘΕΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΙΑ ΗΤΑΝ ΜΗΠΩΣ ΠΛΑΤΩΝΙΣΜΟΣ;]
Αγαθόν δε ει και μη βλάψοιεν. Και είναι σημαντικό αν δε βλάψει κιόλας. Ο Πλούταρχος προσοχή μεγάλη και συνιστούσε στο ζευγάρι να έχει σχέσεις μόνο με σκοτάδια εντελώς για να μην φανεί το σώμα και υπάρξει έλξη στη συνέχεια.
Ή ο Πλάτων ο οποίος ανθρωπίνου σώματος ουχ ήψατο ποτέ, όπως το λέει η Σούδα, το λεξικό της Σούδας. Να σας πω κι άλλα. Ο Επίκτητος που έλεγε «η αφροδισίων μη άπτεσθε μέχρι γάμου» γενικά η αρχαία φιλοσοφία και αυτό το έδειξε πολύ καλά μεταξύ άλλων ο Φουκώ είχε ένα μεγάλο θέμα με την επιθυμούσα σωματικότητα γιατί φοβάται ότι θα διαταράξει την πληρότητα της γαλήνης της ψυχής.[Ο ΦΟΥΚΩ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΤΕΡΟΤΗΤΑ ΠΕΘΑΝΕ ΣΤΑ ΣΑΔΟΜΑΖΟΧΙΣΤΙΚΑ ΚΟΥΤΟΥΚΙΑ ΤΟΥ ΛΟΣ ΑΝΤΖΕΛΕΣ]
Το σώμα της διαφήμισης. Είναι ένα σώμα στο οποίο στην κυριολεξία φαίνεται να υπερβαίνει τα όρια της πραγματικής σωματικότητας η οποία αυτά είναι να τον ζηλεύει συνεχώς αυτή τη φαντασίωση. ..
Λοιπόν και παρά τα αυτά θέλω να πω το ερώτημα της ενσώματης ζωής και σήμερα παραμένει ένα ερώτημα. Παρά τη σώματοκεντρικότητα. Δεν ξέρω αν όλα αυτά είναι μια μικρή εισαγωγή.
Απολύτως. Για μένα το γεγονός του χριστιανισμού αποτελεί ένα συγκλονιστικό γεγονός παρέμβασης, στην κυριολεξία οντολογικής παρέμβασης του Θεού.
Θα το δούμε όλα αυτά στη συνέχεια πατέρα Νικόλαε. Όπως όμως χωρίζουμε το χρόνο σε προ Χριστού και μετά Χριστόν φαίνεται ότι οι αντίληψεις που υπάρχουν για το σώμα, για τις τιμές που αποδίδονταν στο τέλος της επίγειας ζωής σε ένα νεκρό σώμα πριν από το Χριστό και μετά το Χριστό φαίνεται να διαφοροποιούνται.
Διαφοροποιούνται γιατί υπάρχει, σας είπα, η διαφορετική αντίληψη για το σώμα. Το σώμα σε μια μεγάλη παράδοση που χαρακτηρίζεται από την επίδραση του ορφισμού είναι πραγματικά ένα είδος τάφου της ψυχής. Είναι αυτός ο ουσιώδης, δηλαδή, δυαλισμός όπως ονομάστηκε στην ιστορία της φιλοσοφίας. Είναι δύο οντότητες ξεχωριστές μεταξύ τους. Υπάρχει μια οντότητα που λέγεται σώμα και μια οντότητα που λέγεται ψυχή.
Λοιπόν, αυτή η οντότητα που λέγεται ψυχή είναι ουσιώδης, είναι ο άνθρωπος. Και αυτή η ψυχή είναι μια περιπλανόμενη οντότητα η οποία έπεσε από τους θεούς, παιδαγωγείται με την ύπαρξη του σώματος, μετά θάνατον κρίνεται και τη ζητείτε ξανά να διαλέξει μια νέα ζωή, μάς σε ένα νέο σώμα, με σκοπό να εκπαιδευτεί ακόμα περισσότερο η ψυχή ως προς τη ζωή της θεωρίας. Αυτό είναι ο κλασικός Πλατωνισμός.[ΜΗΝ ΕΙΣΑΙ ΚΩΜΙΚΟΣ. ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΛΑΣΣΙΚΟΣ ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟΣ]
Ούτως ώστε να μην χρειάζεται το σώμα, το χρειάζεται λίγο και λιγότερο. και αν φτάσει την κατάσταση που είχαν φτάσει οι Πυθαγόρειοι που φοράγανε λευκά για τον σκοπό αυτό ακριβώς, οι πλατωνικοί, δεν χρειάζεται πια η επόμενη ενσάρκωση, η ψυχή έμαθε τη ζωή της θεωρίας. Αυτό είναι. Όλο το μυστικό, οπότε το σώμα. Τώρα, όποιες τιμές και να απέδιδαν, δεν ξέρω, σε τι σώματα , δεν υπάρχουν και πολλά περιθώρια να δοθεί πραγματική τιμή. Φανταστείτε ότι ένας πεπεισμένος μεγάλος πλατωνικός όπως ο Πλωτίνος, αρνείται καν ένα ποζάρει σε ένα γλύπτη, ή ζωγράφο, θεωρούσε το σώμα αισχρό, ως αίσχος είναι. Είναι αίσχος το σώμα. Ότι για το πνεύμα που είμαι, που είμαστε, που είστε, που είμαστε όλοι, τώρα έχει κανείς ένα σώμα είναι ντροπή του. Γι' αυτό και πριν τη φοβερή εκείνη κουβέντα του ο Ηράκλειτος, που με προβλημάτισε όταν την πρώτα διάβασα, νέκειες κοπρίων εκβλητότεροι.[ΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΝ ΤΗΝ ΣΑΡΚΑ. ΠΡΩΤΟΙ. Ο ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ ΣΕ ΑΛΛΗ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ΑΝ ΔΕΝ ΒΡΕΙ ΣΕ ΤΟΥΤΗ ΤΟ ΝΙΡΒΑΝΑ] (ΟΥΤΕ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ)
Νέκειες είναι οι νεκροί. Οι νεκροί, λέει, πετιούνται και είναι συνηθισμένο να πετιούνται, χειρότερα και από τα κόπρανα. Βαριά κουβέντα.
Το σώμα δεν έχει ελπίδα στην αρχαία εποχή, ούτε καν στον Αριστοτέλη, ο οποίος έκανε μια μεταστροφή της μεγάλης πλατωνική οντολογίας και, ξέρετε, θεώρησε ότι το σώμα είναι μέρος της ουσίας του ανθρώπου και λοιπά, αλλά για τον ίδιο λόγο ότι η ψυχή έχει μέλλον μετά το σώμα σπουδαίο, διότι η ψυχή είναι η εντελέχεια του σώματος. Τελειώνει το σώμα, τελειώνει και η ψυχή[ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕ ΣΤΗΝ ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ].
Δεν έχει ελπίδα, λοιπόν, το σώμα.
Δεν είναι. Η μόνη ελπίδα είναι να το βάλουμε να είναι κάτω λίγο υπό τις επιταγές του λόγου, να είναι δράκαινα. Αν διαβάσετε τον ύστερο, τον πολιτικό Πλάτωνα, για παράδειγμα, θα το δείτε ξεκάθαρα αυτό. Ότι πρέπει να κάνει κανείς όλα όσα πρέπει να κάνει στο όνομα της λατρείας των θεών και έτσι δεν είναι. Και να το σώμα να περνάει σε όλη, όλη, όλη αυτή την τρομερή αγωγή την οποία πρέπει να περνάει, αλλά και σε άλλους. Όλη η αρχαία φιλοσοφία, όλοι, όλοι, όλοι, χωρίς εξαίρεση, με κορυφές αυτούς που νομίζουν, μερικοί, ότι δεν είναι τέτοιοι.[Η ΣΑΡΚΑ. ΤΙ ΠΕΡΝΟΥΣΕ ΕΝΑΣ ΣΠΑΡΤΙΑΤΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΑΡΓΙΑΣ]
Για παράδειγμα, τον Επίκουρο. Έχω ένα άρθρο στην Σύναξη, το τεύχος 152, αν δεν κάνω λάθος, για τα φύλα και τη σεξουαλικότητα στην αρχαία εποχή και στην νεότερη. Φύλα και σεξουαλικότητα λέγεται, βιοψυχοτεχνολογία μετα-αντίφραστικού;;; υποκειμένου.
Είναι υπότιτλος και παραθέτω και τα κείμενα του φοβερού εγκρατητισμού που έχουν ο αρχαίοι φιλόσοφοι. Μέχρι τον Πλούταρχο, μέχρι τον Πλωτίνο, ουσιαστικά, για μια χιλιετία, το σώμα θεωρείται ότι πρέπει να τιθασεύεται. Η σεξουαλικότητα είναι κάτι το οποίο ο αρχαίος Έλληνας σε μεγάλο βαθμό φοβάται.[Ο ΑΡΧΑΙΟΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΓΙΑΤΙ Ο ΑΡΧΑΙΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΟ ΠΕΡΙΠΟΙΟΤΑΝ]
Αυτό λένε τα κείμενα. Τώρα μην κοιτάτε, η ηλιθιότης που κυκλοφορεί σήμερα ως μέση κατάσταση του μέσου ημιμαθούς Έλληνα τα νομίζει αλλιώς τα πράγματα. Αλλά η πραγματικότητα είναι τελείως άλλη, από ό,τι φαίνεται στα κείμενα[ΣΤΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ;]. Αυτό το πράγμα είναι κάτι, σας είπα, το οποίο αξίζει τον κόπο να μας οδηγήσει σε ευρύτερη διερώτηση. Όταν ρωτούσαν τον Πυθαγόρα πότε μπορώ να έχω σεξουαλική σχέση, σας απαντούσε όταν βούλεις αυτού σθενέστερος γενέσθαι.
Όταν θέλεις να γίνεις ασθενέστρος του εαυτού σου. .. έλεγε τα αφροδίσια εστί βλαβερά, βλαπτικά. Ο δε Επίκουρος που ανέφερα πριν έλεγε όταν τον ρωτούσανε για τα ερωτικά, έλεγε αυτό λέει, δεν οφέλησε ποτέ κανέναν[ΟΥΤΕ ΤΟΥΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ.ΟΙ ΦΡΑΓΚΟΙ ΤΟ ΤΙΜΟΥΝ ΑΚΟΜΗ. Ο ΠΟΛΥΘΕΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΙΑ ΗΤΑΝ ΜΗΠΩΣ ΠΛΑΤΩΝΙΣΜΟΣ;]
Αγαθόν δε ει και μη βλάψοιεν. Και είναι σημαντικό αν δε βλάψει κιόλας. Ο Πλούταρχος προσοχή μεγάλη και συνιστούσε στο ζευγάρι να έχει σχέσεις μόνο με σκοτάδια εντελώς για να μην φανεί το σώμα και υπάρξει έλξη στη συνέχεια.
Ή ο Πλάτων ο οποίος ανθρωπίνου σώματος ουχ ήψατο ποτέ, όπως το λέει η Σούδα, το λεξικό της Σούδας. Να σας πω κι άλλα. Ο Επίκτητος που έλεγε «η αφροδισίων μη άπτεσθε μέχρι γάμου» γενικά η αρχαία φιλοσοφία και αυτό το έδειξε πολύ καλά μεταξύ άλλων ο Φουκώ είχε ένα μεγάλο θέμα με την επιθυμούσα σωματικότητα γιατί φοβάται ότι θα διαταράξει την πληρότητα της γαλήνης της ψυχής.[Ο ΦΟΥΚΩ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΤΕΡΟΤΗΤΑ ΠΕΘΑΝΕ ΣΤΑ ΣΑΔΟΜΑΖΟΧΙΣΤΙΚΑ ΚΟΥΤΟΥΚΙΑ ΤΟΥ ΛΟΣ ΑΝΤΖΕΛΕΣ]
Πέρασαν αυτές οι αντιλήψεις με κάποιο τρόπο και στο σύμπαν θα λέγαμε κάποιων πιστών σήμερα κάποιων ανθρώπων που...
Στον βαθμό που και εδώ συμφωνούν πάρα πολλοί ερευνητές η μεταξίωση του σώματος που έγινε με τη θεολογία της ενσαρκώσεως επέτρεψε στους ανθρώπους να έχουν σώμα χωρίς να νιώθουν ενοχή γι' αυτό. Να θυμίσω ότι οι κατηγορίες που εκδοξεύονταν κατά των Χριστιανών από τους φιλοσόφους ήταν αυτές, σαν του Κέλσου που έλεγε ότι είναι φιλοσώματον γένος, έτσι μας έλεγε. Δηλαδή ουσιαστικά τι γίνετα;ι το νέο στοιχείο είναι ότι το σώμα ανήκει στον ορισμό, στο είναι του ανθρώπου και επειδή το είναι του ανθρώπου αυτό το θέλει ο Θεός να διαρκεί, διαρκεί και το σώμα. αυτό είναι φιλοσοφικό σκάνδαλο το να διαρκεί το σώμα[ΜΕΡΙΜΝΟΥΣΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΣΩΜΑ ΟΠΩΣ ΠΡΙΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ ΣΤΑ ΡΩΜΑΙΚΑ ΟΡΓΙΑ]. Δεν διαρκεί το σώμα επειδή έχει τη δύναμη να διαρκεί από μόνο του, αλλά διαρκεί το σώμα επειδή η χάρη του Θεού που το έφτιαξε η επιθυμία του Θεού είναι να υπάρχει το σώμα αυτό αιώνια.[Ο ΚΥΡΙΟΣ ΠΡΟΣΕΛΑΒΕ ΤΑ ΑΔΙΑΒΛΗΤΑ ΠΑΘΗ ΤΑ ΔΙΑΒΛΗΤΑ ΤΑ ΑΦΗΣΕ ΣΤΟΥΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΟΥΝ ΣΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ]. αυτό είναι συγκλονιστικό όταν έρχεται ο Παύλος να μιλήσει στον Άρειο Πάγο, μόλις πει για την ανάσταση νεκρών, τι γίνεται θυμάστε αρχίζουν να δυσανασχετούν.[ΤΟΥΣ ΕΚΟΒΕ ΤΑ ΟΡΓΙΑ] Είδαμε και πάθαμε να γλιτώσουμε από το σώμα. φταίνε πολλοί ιεροκήρυκες οι οποίοι λένε αλλιώς τα πράγματα καμιά φορά στον κόσμο και νομίζει ο κόσμος ότι η σωτηρία της ψυχής. Η έννοια ψυχή στην Καινή Διαθήκη δεν έχει την έννοια της ψυχής στον Πλάτωνα. η ψυχή στην Καινή και στην Παλαιά Διαθήκη δεν είναι η έννοια ψυχή, είναι βασικά η έννοια της όλης προσωπικότητας. όλος ο άνθρωπος που λέμε βούλιαξε το πλοίο και χάθηκαν τόσες ψυχές. αυτό το πράγμα σημαίνει αυτή είναι η βιβλική έννοια της ψυχής η ψυχή είναι η ζωή ολόκληρη των ανθρώπων των συναμφότερον και των δύο και μάλιστα με ένα τρόπο απολύτως οντολογικό. Ως οντολογικά απολύτο, ο θάνατος να θεωρείται εχθρός στην Καινή Διαθήκη, έσχατος εχθρός καταργείται θάνατος. είδατε πουθενά τον Παύλο να σας λέει ότι δεν πειράζει θα πεθάνουμε;[ΕΙΠΑΝ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ;]
πατέρα Νικόλαε ο Χριστός έρχεται να γεφυρώσει όμως αυτά τα διεστώτα έτσι δεν είναι;
Και πολλά άλλα διεστώτα έρχεται να γεφυρώσει.
Με ποιον τρόπο ας πάρουμε τον θάνατό Του τις τιμές που αποδίδονται στο σώμα του.
Η ενσάρκωση η ίδια δείχνει ότι η ανθρώπινη φύση είναι αποφασιστικά υλική και αυτή την υλικη φύση προσλαμβάνει ο Χριστός. έτσι, δεν προσλαμβάνει το ανθρώπινο πνεύμα, σαν ένας άλλος δάσκαλος έστω μαγαλοφυής δάσκαλος και να λέμε ότι αυτός κατάλαβε τα ανθρώπινα, έτσι αν υποθέτουμε ότι είναι και κάτι παραπάνω από άνθρωπος δεν προσλαμβάνει τον ανθρώπινο πολιτισμό ο Χριστός δεν προσλαμβάνει την ανθρώπινη επιστήμη δεν παίρνει το μυαλό ενός Πλάτωνα για να διαλεχθεί μαζί του, αλλά τι προσλαμβάνει; Την ανθρώπινη σάρκα.[ΠΑΛΙ ΚΟΙΜΟΣΟΥΝ ΟΤΑΝ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΘΕΡΑΠΕΥΕ ΠΑΣΑΝ ΜΑΛΑΚΙΑΝ; Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΙ ΕΙΝΑΙ; ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΓΛΕΙΨΙΜΟ;]
Μετά από αιώνες εξέλιξης και μετά από μια ολόκληρη ιστορία ολόκληρη εξέλιξη της φιλοσοφίας και της επιστήμης σήμερα αυτό το γνωρίζουμε και επιστημονικά, ότι γνωρίζουμε ότι ο άνθρωπος είναι αδιανόητος χωρίς το σώμα του. Και οποιαδήποτε αιωνιότητα χωρίς το σώμα δεν θα είναι πια εγώ και εσείς.[ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ. ΙΔΟΥ ΚΑΙΝΑ ΠΟΙΩ ΠΑΝΤΑ. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΙΑ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΟΜΩΣ. ΤΕΤΟΙΟ ΕΓΩ ΜΕΤΑΝΑΡΚΙΣΣΙΣΤΙΚΟ, ΤΕΤΟΙΑ ΚΟΡΜΑΡΑ]
Να δούμε ίσως λίγο πιο βαθιά το ζήτημα του σώματος της σωματικότητας από τα αρχαία χρόνια την σημαντική σπουδαία μετάβαση από τα χρόνια του Χριστού και μετά για τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε το σώμα, αντιλαμβανόμαστε τις τιμές που αποδίδονται στο νεκρό σώμα. τα όσα είπε μέχρι τώρα ο πατέρας Νικόλαος νομίζουμε ότι είναι πολύ χαρακτηριστικά και κάνουν πιο καθαρό το τοπίο σε σχέση με τις αντιλήψεις που είχαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.
Να πω με μία φράση να μου επιτρέπετε. παρακαλώ πατέρα Νικόλαε. το χριστιανικό νεκρό σώμα είναι ο άνθρωπος, το μη χριστιανικό, το προχριστιανικό ανθρώπινο σώμα δεν είναι άνθρωπος. αυτό το οποίο έχω ενώπιον όταν έχω το νεκρό πρόσωπο μπροστά είναι αυτό το οποίο αναμένει την Ανάσταση αυτό το οποίο αναμένει όπως λέει ο Παλαμάς ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς να συνδιαιωνήσει μετά της ψυχής μέσα στην Ανάσταση την ερχόμενη.
Στον βαθμό που και εδώ συμφωνούν πάρα πολλοί ερευνητές η μεταξίωση του σώματος που έγινε με τη θεολογία της ενσαρκώσεως επέτρεψε στους ανθρώπους να έχουν σώμα χωρίς να νιώθουν ενοχή γι' αυτό. Να θυμίσω ότι οι κατηγορίες που εκδοξεύονταν κατά των Χριστιανών από τους φιλοσόφους ήταν αυτές, σαν του Κέλσου που έλεγε ότι είναι φιλοσώματον γένος, έτσι μας έλεγε. Δηλαδή ουσιαστικά τι γίνετα;ι το νέο στοιχείο είναι ότι το σώμα ανήκει στον ορισμό, στο είναι του ανθρώπου και επειδή το είναι του ανθρώπου αυτό το θέλει ο Θεός να διαρκεί, διαρκεί και το σώμα. αυτό είναι φιλοσοφικό σκάνδαλο το να διαρκεί το σώμα[ΜΕΡΙΜΝΟΥΣΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΣΩΜΑ ΟΠΩΣ ΠΡΙΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ ΣΤΑ ΡΩΜΑΙΚΑ ΟΡΓΙΑ]. Δεν διαρκεί το σώμα επειδή έχει τη δύναμη να διαρκεί από μόνο του, αλλά διαρκεί το σώμα επειδή η χάρη του Θεού που το έφτιαξε η επιθυμία του Θεού είναι να υπάρχει το σώμα αυτό αιώνια.[Ο ΚΥΡΙΟΣ ΠΡΟΣΕΛΑΒΕ ΤΑ ΑΔΙΑΒΛΗΤΑ ΠΑΘΗ ΤΑ ΔΙΑΒΛΗΤΑ ΤΑ ΑΦΗΣΕ ΣΤΟΥΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΟΥΝ ΣΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ]. αυτό είναι συγκλονιστικό όταν έρχεται ο Παύλος να μιλήσει στον Άρειο Πάγο, μόλις πει για την ανάσταση νεκρών, τι γίνεται θυμάστε αρχίζουν να δυσανασχετούν.[ΤΟΥΣ ΕΚΟΒΕ ΤΑ ΟΡΓΙΑ] Είδαμε και πάθαμε να γλιτώσουμε από το σώμα. φταίνε πολλοί ιεροκήρυκες οι οποίοι λένε αλλιώς τα πράγματα καμιά φορά στον κόσμο και νομίζει ο κόσμος ότι η σωτηρία της ψυχής. Η έννοια ψυχή στην Καινή Διαθήκη δεν έχει την έννοια της ψυχής στον Πλάτωνα. η ψυχή στην Καινή και στην Παλαιά Διαθήκη δεν είναι η έννοια ψυχή, είναι βασικά η έννοια της όλης προσωπικότητας. όλος ο άνθρωπος που λέμε βούλιαξε το πλοίο και χάθηκαν τόσες ψυχές. αυτό το πράγμα σημαίνει αυτή είναι η βιβλική έννοια της ψυχής η ψυχή είναι η ζωή ολόκληρη των ανθρώπων των συναμφότερον και των δύο και μάλιστα με ένα τρόπο απολύτως οντολογικό. Ως οντολογικά απολύτο, ο θάνατος να θεωρείται εχθρός στην Καινή Διαθήκη, έσχατος εχθρός καταργείται θάνατος. είδατε πουθενά τον Παύλο να σας λέει ότι δεν πειράζει θα πεθάνουμε;[ΕΙΠΑΝ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ;]
πατέρα Νικόλαε ο Χριστός έρχεται να γεφυρώσει όμως αυτά τα διεστώτα έτσι δεν είναι;
Και πολλά άλλα διεστώτα έρχεται να γεφυρώσει.
Με ποιον τρόπο ας πάρουμε τον θάνατό Του τις τιμές που αποδίδονται στο σώμα του.
Η ενσάρκωση η ίδια δείχνει ότι η ανθρώπινη φύση είναι αποφασιστικά υλική και αυτή την υλικη φύση προσλαμβάνει ο Χριστός. έτσι, δεν προσλαμβάνει το ανθρώπινο πνεύμα, σαν ένας άλλος δάσκαλος έστω μαγαλοφυής δάσκαλος και να λέμε ότι αυτός κατάλαβε τα ανθρώπινα, έτσι αν υποθέτουμε ότι είναι και κάτι παραπάνω από άνθρωπος δεν προσλαμβάνει τον ανθρώπινο πολιτισμό ο Χριστός δεν προσλαμβάνει την ανθρώπινη επιστήμη δεν παίρνει το μυαλό ενός Πλάτωνα για να διαλεχθεί μαζί του, αλλά τι προσλαμβάνει; Την ανθρώπινη σάρκα.[ΠΑΛΙ ΚΟΙΜΟΣΟΥΝ ΟΤΑΝ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΘΕΡΑΠΕΥΕ ΠΑΣΑΝ ΜΑΛΑΚΙΑΝ; Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΙ ΕΙΝΑΙ; ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΓΛΕΙΨΙΜΟ;]
Μετά από αιώνες εξέλιξης και μετά από μια ολόκληρη ιστορία ολόκληρη εξέλιξη της φιλοσοφίας και της επιστήμης σήμερα αυτό το γνωρίζουμε και επιστημονικά, ότι γνωρίζουμε ότι ο άνθρωπος είναι αδιανόητος χωρίς το σώμα του. Και οποιαδήποτε αιωνιότητα χωρίς το σώμα δεν θα είναι πια εγώ και εσείς.[ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ. ΙΔΟΥ ΚΑΙΝΑ ΠΟΙΩ ΠΑΝΤΑ. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΙΑ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΟΜΩΣ. ΤΕΤΟΙΟ ΕΓΩ ΜΕΤΑΝΑΡΚΙΣΣΙΣΤΙΚΟ, ΤΕΤΟΙΑ ΚΟΡΜΑΡΑ]
Να δούμε ίσως λίγο πιο βαθιά το ζήτημα του σώματος της σωματικότητας από τα αρχαία χρόνια την σημαντική σπουδαία μετάβαση από τα χρόνια του Χριστού και μετά για τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε το σώμα, αντιλαμβανόμαστε τις τιμές που αποδίδονται στο νεκρό σώμα. τα όσα είπε μέχρι τώρα ο πατέρας Νικόλαος νομίζουμε ότι είναι πολύ χαρακτηριστικά και κάνουν πιο καθαρό το τοπίο σε σχέση με τις αντιλήψεις που είχαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.
Να πω με μία φράση να μου επιτρέπετε. παρακαλώ πατέρα Νικόλαε. το χριστιανικό νεκρό σώμα είναι ο άνθρωπος, το μη χριστιανικό, το προχριστιανικό ανθρώπινο σώμα δεν είναι άνθρωπος. αυτό το οποίο έχω ενώπιον όταν έχω το νεκρό πρόσωπο μπροστά είναι αυτό το οποίο αναμένει την Ανάσταση αυτό το οποίο αναμένει όπως λέει ο Παλαμάς ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς να συνδιαιωνήσει μετά της ψυχής μέσα στην Ανάσταση την ερχόμενη.
Είναι ακριβώς μια εκκρεμότητα πολύ ζωτική αυτό και δεν πάυει να είναι μέρος μιας πραγματικής ανθρώπινης ύπαρξης και αν αυτό το πράγμα διαλυθεί όπως θα διαλυθεί στα εξ ών συνετέθει, λέει ο Γρηγόριος Νυσσης, ότι η ψυχή και κοιτάξτε επειδή ξέρετε για τους πατέρες η ψυχή δεν είναι πάντι άυλος, δεν είναι εντελώς άυλος, είναι άυλη σε σχέση με το σώμα μόνο. αυτό είναι μια διδασκαλία που θα την βρείτε στους πρώτους αιώνες μέχρι το 18ο-19ο αιώνα ζωντανή. Μετά λιγάκι συσκοτίζεται. Το ότι η ψυχή είναι λεπτότατη ύλη, μόνος άυλος είναι ο Θεός μόνος λέει αυτό ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. είναι εκμαγείο λέει ο Γρηγόριος Νύσσης, εκμαγείο του σώματος προσαρμόζεται λέει σε αυτήν το σταθερόν είδος του σώματος δηλαδή το σώμα το δικό μου το δικό σας και όλων έχει κάτι το οποίο είναι σταθερό μέχρι τις αλλεπάλληλες αλλαγές από τότε που είμαστε ή πιο μέχρι σήμερα ή μέχρι να τους θα τελειώσει η ζωή μας. Αυτό το σταθερόν είδος του σώματος λέει προσφύεται στη ψυχή και με την ανάσταση των νεκρών έχουμε λέει την ψυχή ως εκμαγείο. αυτός είναι ο μόνος ρόλος της ψυχής.
Δεν είναι η ψυχή άκτιστη ή θεία σε εμάς. είναι μια κτιστή ..αυτή η οποία όπως και το DNA, το DNA δεν πεθαίνει μεταφέρεται από γενιά σε γενιά, είναι η βασική αμετάτροπος όπως το λένε οι βιολογικοί ο Jacques Monod το έλεγε η βασική αμετάτροπος. γι' αυτό και δεν μπορούσε να τη δέχθουν κάποτε για πολλά χρόνια την βιολογία τη DNA οι σοβιετικοί, διότι δεν το βρίσκανε αρκετά να ταιριάζει στην διαλεκτική αντίληψη που θα έπρεπε να έχει πραγματικότητα σύμφωνα με τον Engels. To DNA, η ψυχή λοιπόν είναι μια λεπτή είναι μια λεπτόσωμoν πνεύμα λέει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, είναι μια λεπτόσωμη υλική υφή η οποία επιβιώνει μέσα στον χρόνο αλλά δεν είναι σωτηρία. σωτηρία είναι η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος και η επαναφορά στην ψυχή αυτή του σώματος, το οποίο, χωρίς αυτό δεν είναι άνθρωπος. ούτε η διόφθαλμη όραση δεν είναι δυνατή χωρίς σώμα. Το σώμα μας κάνει πρόσωπα.[ΣΤΟΝ ΛΕΝΙΝ ΣΠΟΥΔΑΣΕ]
Η διαφορά η δίκη μου από σας, … με το σώμα μας ξέρετε. Και για αυτό και ένας πολύ σημαντικός φιλόσοφος αυτής της εποχής μας, που ζει ακόμα, έχει γράψει ένα πολύ σημαντικό βιβλίο το οποίο προσπαθώ και εγώ με το οποίο διαλέγομαι στο δικό μου τελευταίο βιβλίο που λέγεται analogical identities, αναλογικές ταυτότητες, η δημιουργία του χριστιανικού εαυτού, βγήκε από λίγες εβδομάδες λέει ουσιαστικά ότι αν τυχόν δεν υπάρχει το σώμα το μέλλον στην καλύτερη περίπτωση των ανθρώπων θα ήταν αυτό που το λέει αγγλικά θα είναι ένα stream of consciousness, ένα συνειδησιακό ρεύμα το οποίο δεν θα έχει ειδοποία χαρακτηριστικά. Θα είμαστε σαν μικροί παραπόταμοι που θα κυλούμε στο μεγάλο ποτάμι του είναι χωρίς να έχουμε πια συνείδηση εαυτών. το σώμα μας κάνει πρόσωπα. γι' αυτό και μετά το Merleau Ponty, μετά τη φαινομενολογία μετά τα μέσα του 20ου αιώνα ξέρουμε κάτι και το ξέρουμε και με τις νευροεπιστήμες σήμερα με μεγάλη ακρίβεια, ότι ο άνθρωπος σκέπτεται με το σώμα του. ξέρουμε ότι η σκέψις είναι οργανωμένη με βάση βασικές μεταφορές οι οποίες αφορούν την σωματικότητά μας. Σας φαίνεται παράξενο αυτό.
Είναι παράξενο τουλάχιστον ακούγεται παράξενο.
Λοιπόν να σας δώσω δύο παραδείγματα τρία από αυτά που δίνει η σημερινή βιολογική ψυχολογία να καταλάβουν και ακροατές τι εννοούμε ότι χωρίς το σώμα δεν υπάρχει άνθρωπος όλες τις γλώσσες, ευρωπαϊκές τουλάχιστον λένε για κάτι που όταν κάποιος καταλάβει κάτι λέει το πιάσα, δεν λέει το πιάσα, αυτό που είπες, το πιάσα και στα αγγλικά το ίδιο λέει grasped it, τι σημαίνει αυτό είναι μια αισθησιοκινητική βασική μεταφορά γιατί όλοι μας όταν είμαστε μωρά όταν θέλουμε να καταλάβουμε κάτι, τι κάνουμε απλώναμε και το πιάνουμε, δεν είναι λέμε κάτι, λέμε όλοι μας πολύ βαρύ αυτό που μου συνέβη τι σημαίνει αυτό, άλλη μια αισθησιοκοινητική μια βασική μεταφορά από το σώμα της σωματικότητας γιατί όταν είμαστε μικροί ότι είναι το πιο δύσκολο να κουβαλήσουμε βαριά αντικείμενα που δεν μπορούμε αυτό είναι μεγάλο ζήτημα γιατί όλοι ως μικροί έχουμε την εμπειρία μεγάλων όντων δίπλα μας το οποίο είναι και ενδιαφέροντα εξαιρετικά ενδιαφέροντα. Από αυτό μπορεί να παραχθεί να μεγάλο μέρος των μαθηματικών παρατηρούμε;; και σήμερα. δηλαδή ο τρόπος με τον οποίο ουσιαστικά οργανώνουμε και την πιο αφηρημένη σκέψη έχει να κάνει με σωματικές μεταφορές είναι μια από τις πολλές αποδείξεις αυτό, ότι χωρίς το σώμα δεν έχουμε ανθρώπινη ταυτότητα. και η ενσάρκωση του Λόγου ήταν η σωστή κίνηση, ήταν αυτό που έπρεπε να κάνει κάποιος που ήθελε να σώσει όντως τον άνθρωπο. Αν θέλετε να σώσετε αυτό το ον που είναι άνθρωπος, το βιολογικό το υλικό αυτό που είναι ο άνθρωπος θα πρέπει να μπείτε ακριβώς να βάλετε το άκτιστο να εισρεύσει να εισχωρήσει μέσα στη ζωή του και ο μόνος τρόπος να γίνει αυτό ήταν η ενσάρκωση του Λόγου, μια σάρκα στον Θεό.
Δεν είναι η ψυχή άκτιστη ή θεία σε εμάς. είναι μια κτιστή ..αυτή η οποία όπως και το DNA, το DNA δεν πεθαίνει μεταφέρεται από γενιά σε γενιά, είναι η βασική αμετάτροπος όπως το λένε οι βιολογικοί ο Jacques Monod το έλεγε η βασική αμετάτροπος. γι' αυτό και δεν μπορούσε να τη δέχθουν κάποτε για πολλά χρόνια την βιολογία τη DNA οι σοβιετικοί, διότι δεν το βρίσκανε αρκετά να ταιριάζει στην διαλεκτική αντίληψη που θα έπρεπε να έχει πραγματικότητα σύμφωνα με τον Engels. To DNA, η ψυχή λοιπόν είναι μια λεπτή είναι μια λεπτόσωμoν πνεύμα λέει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, είναι μια λεπτόσωμη υλική υφή η οποία επιβιώνει μέσα στον χρόνο αλλά δεν είναι σωτηρία. σωτηρία είναι η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος και η επαναφορά στην ψυχή αυτή του σώματος, το οποίο, χωρίς αυτό δεν είναι άνθρωπος. ούτε η διόφθαλμη όραση δεν είναι δυνατή χωρίς σώμα. Το σώμα μας κάνει πρόσωπα.[ΣΤΟΝ ΛΕΝΙΝ ΣΠΟΥΔΑΣΕ]
Η διαφορά η δίκη μου από σας, … με το σώμα μας ξέρετε. Και για αυτό και ένας πολύ σημαντικός φιλόσοφος αυτής της εποχής μας, που ζει ακόμα, έχει γράψει ένα πολύ σημαντικό βιβλίο το οποίο προσπαθώ και εγώ με το οποίο διαλέγομαι στο δικό μου τελευταίο βιβλίο που λέγεται analogical identities, αναλογικές ταυτότητες, η δημιουργία του χριστιανικού εαυτού, βγήκε από λίγες εβδομάδες λέει ουσιαστικά ότι αν τυχόν δεν υπάρχει το σώμα το μέλλον στην καλύτερη περίπτωση των ανθρώπων θα ήταν αυτό που το λέει αγγλικά θα είναι ένα stream of consciousness, ένα συνειδησιακό ρεύμα το οποίο δεν θα έχει ειδοποία χαρακτηριστικά. Θα είμαστε σαν μικροί παραπόταμοι που θα κυλούμε στο μεγάλο ποτάμι του είναι χωρίς να έχουμε πια συνείδηση εαυτών. το σώμα μας κάνει πρόσωπα. γι' αυτό και μετά το Merleau Ponty, μετά τη φαινομενολογία μετά τα μέσα του 20ου αιώνα ξέρουμε κάτι και το ξέρουμε και με τις νευροεπιστήμες σήμερα με μεγάλη ακρίβεια, ότι ο άνθρωπος σκέπτεται με το σώμα του. ξέρουμε ότι η σκέψις είναι οργανωμένη με βάση βασικές μεταφορές οι οποίες αφορούν την σωματικότητά μας. Σας φαίνεται παράξενο αυτό.
Είναι παράξενο τουλάχιστον ακούγεται παράξενο.
Λοιπόν να σας δώσω δύο παραδείγματα τρία από αυτά που δίνει η σημερινή βιολογική ψυχολογία να καταλάβουν και ακροατές τι εννοούμε ότι χωρίς το σώμα δεν υπάρχει άνθρωπος όλες τις γλώσσες, ευρωπαϊκές τουλάχιστον λένε για κάτι που όταν κάποιος καταλάβει κάτι λέει το πιάσα, δεν λέει το πιάσα, αυτό που είπες, το πιάσα και στα αγγλικά το ίδιο λέει grasped it, τι σημαίνει αυτό είναι μια αισθησιοκινητική βασική μεταφορά γιατί όλοι μας όταν είμαστε μωρά όταν θέλουμε να καταλάβουμε κάτι, τι κάνουμε απλώναμε και το πιάνουμε, δεν είναι λέμε κάτι, λέμε όλοι μας πολύ βαρύ αυτό που μου συνέβη τι σημαίνει αυτό, άλλη μια αισθησιοκοινητική μια βασική μεταφορά από το σώμα της σωματικότητας γιατί όταν είμαστε μικροί ότι είναι το πιο δύσκολο να κουβαλήσουμε βαριά αντικείμενα που δεν μπορούμε αυτό είναι μεγάλο ζήτημα γιατί όλοι ως μικροί έχουμε την εμπειρία μεγάλων όντων δίπλα μας το οποίο είναι και ενδιαφέροντα εξαιρετικά ενδιαφέροντα. Από αυτό μπορεί να παραχθεί να μεγάλο μέρος των μαθηματικών παρατηρούμε;; και σήμερα. δηλαδή ο τρόπος με τον οποίο ουσιαστικά οργανώνουμε και την πιο αφηρημένη σκέψη έχει να κάνει με σωματικές μεταφορές είναι μια από τις πολλές αποδείξεις αυτό, ότι χωρίς το σώμα δεν έχουμε ανθρώπινη ταυτότητα. και η ενσάρκωση του Λόγου ήταν η σωστή κίνηση, ήταν αυτό που έπρεπε να κάνει κάποιος που ήθελε να σώσει όντως τον άνθρωπο. Αν θέλετε να σώσετε αυτό το ον που είναι άνθρωπος, το βιολογικό το υλικό αυτό που είναι ο άνθρωπος θα πρέπει να μπείτε ακριβώς να βάλετε το άκτιστο να εισρεύσει να εισχωρήσει μέσα στη ζωή του και ο μόνος τρόπος να γίνει αυτό ήταν η ενσάρκωση του Λόγου, μια σάρκα στον Θεό.
Ένα άλλο μεγάλο ζήτημα πατέρα Νικόλαε που αξίζει ίσως να το συζητήσουμε μαζί σας είναι ότι αυτή η τάση που έχουμε και εμείς σήμερα όταν βάζουμε σε μια ζυγαριά την ψυχή και το σώμα να δίνουμε μεγαλύτερο βάρος στην ψυχή, άλλωστε πολύ συχνά λέμε και τη φράση να σώσουμε την ψυχή μας, κανείς δεν μιλάει για το σώμα.
Κακώς τη λέμε. Κακώς τη λέμε. Σωτηρία της ψυχής όταν τον λέει ο Χριστός αυτό, εννοεί όλη την ύπαρξη του ανθρώπου εννοεί. Δεν είναι δηλαδή, όχι ότι δεν υπάρχει ψυχή και σώμα. Υπάρχει. Το θέμα είναι, προσέξτε είναι και τα δύο κτιστά. Δεν είναι θεοειδές το ένα και μη θεοειδές το άλλο. Δεν είναι εικόνα του Θεού μόνο η ψυχή, αλλά και το σώμα.
Σαφώς το λέει αυτό ο Παλαμάς. Εικόν γαρ εστί του Θεού το συναμφότερον ψυχής και σώμα. Και ο κατ εικόνα άνθρωπος είναι και ο σωματικός άνθρωπος και ο Μάξιμος ο Ομολογητής. Δεν είναι εικόνα του Θεού η ψυχή μονάχα. Έχει παράδειγμα στην χριστιανική.
Υπάρχει πολύς πλατωνισμός μέσα στον χριστιανισμό. Αυτό το βιβλίο που σας έφερα προηγουμένως προσπαθεί μέσα σε πάρα πολλές, με πολύ αγώνα να δείξει πόσο αργά στη Δύση και την Ανατολή κατάφερε να γλιτώσει ο Χριστιανισμός απ’ τον Πλατωνισμό. Και αυτό έχει συμβεί μεν, δεν το έχουν συνειδητοποιήσει όμως πάρα πολλοί. Δεν το έχουν συνειδητοποιήσει όμως πάρα πολύ.[ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΑΘΕΟΙ]
Ο άνθρωπος είναι πολύτιμος γιατί είσαι αθάνατη ψυχή. Μα τι αθάνατη ψυχή! Αυτός είναι Πλάτων, 100%. Ο άνθρωπος είναι πολύτιμος, γιατί; Διότι είναι εικόνα του Θεού ολόκληρος και γιατί τον αγαπάει ο Θεός έτσι πως τον έφτιαξε[ΕΠΕΣΕ ΟΜΩΣ ΦΙΛΕ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΦΤΙΑΞΕ ΑΛΛΑ ΟΙ ΔΕΡΜΑΤΙΝΟΙ ΧΙΤΩΝΕΣ]. Και θέλει να τον σώσει αιωνίως για να κάνει και το σώμα πνευματικό σώμα. Σας λέει ο Παλαμάς, ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ότι το σώμα έχει ενσημενομένας πνευματικάς διαθέσεις. Δεν είναι εύκολο;
Το σώμα θέλει να ζήσει πνευματικά. Το σώμα ό,τι θέλει να κάνει, θέλει να το κάνει με έναν τρόπο κατά Θεόν, πως να σας το πω. Θεούται το σώμα. Θεούται το σώμα. Γι' αυτό και βλέπετε στην εκκλησία ότι κοινωνούμε σώματος και αίματος Χριστού. Ένα άρθρο έγραψα στο αντίφωνο πριν από λίγες μέρες για τη Θεία Κοινωνία. λέει ότι η θεολογία της μεταβολής του τρόπου της υπάρξεως που υπάρχει στη Χριστολογία λέει τόσο ότι η ανθρώπινη φύση του Χριστού υπάρχει με τον τρόπο του Θεού, να το πω απλά.
Μεταφέρεται και στη Θεία Κοινωνία. Το ψωμάκι και το κρασάκι αυτό υπάρχει με τον τρόπο, με όλη τη χάρη του σώματος και αίματος του Χριστού. Γι' αυτό και δεν μολύνει.
Έχει γεμίσει το διαδίκτυο αυτήν την εποχή. Και είναι φοβερό. Αναρωτιέται κανείς όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν πέρασαν κάποια στοιχειώδη θεολογική παιδεία στα σχολιά τους.
Αν η Θεία Κοινωνία είναι ψωμί και κρασί δεν υπάρχει κανένας λόγος να τελείται καμιά Θεία λειτουργία και καμία ευχαριστία. Ακριβώς. Αν αυτό το πράγμα είναι δηλαδή ένα σύμβολο και εσείς που είστε λαϊκός, χωρίς να χρειάζεστε μένα σε τίποτα, πάτε στο σπίτι σας, παίρνετε ένα ποτήρι κρασί, βάζετε και ένα ψωμί εκεί, το βουτάτε μέσα και λέτε «Χριστέ μου, το όνομα το δικό σου, ορίστε, εγώ το θεωρώ το ψωμί και το κρασί».
Και φυσικά, η πράξη της μεταβολής, ονομάζεται στους πατέρες ευχαριστιακή ενσάρκωση. Είναι μεταβολή, όχι της ουσίας, η ουσία παραμένει ίδια, είναι ψωμί, είναι κρασί, διότι ο Θεός δεν μετανιώνει την ουσία όπως και το σώμα του Χριστού ήταν πραγματικόν ανθρώπινο σώμα. Όμως, όπως εξηγούν οι πατέρες, είχε όλη την χάρη του Αγίου Πνεύματος[ ΔΕΝ ΗΤΑΝ Η ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΥΙΟΥ;] και μπορούσε να κάνει πράγματα πέρα από τη φύση, να ενεργεί και να ενεργείται, όπως το έλεγε ο Μάξιμος, πέρα από των αυτής θεσμών η φύσις η ανθρώπινη.
Ενεργείται σημαίνει δέχεται τις ενέργειες του Θεού, τις άκτιστες. Και ενεργεί είναι το αποτέλεσμα του «ενεργήσθαι», δηλαδή μπορεί να κάνει πράγματα, να περπατάει πάνω στο νερό, να περνάει μέσα από πόρτες, να προλέγει τα συμβαίνοντα, να βλέπει τα παρελθόντα, όπως ήταν οι Άγιοι αυτοί, οι Πορφύριοι, οι Παΐσιοι και λοιπά , που γνωρίσαμε. Τα είδαμε αυτά εμείς. Και πολλοί άλλοι. Γι' αυτό έγινε η ενσάρκωση[ΑΓΙΟΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ]. Για να μπει η θεία ζωή μέσα στην ανθρώπινη φύση, όπου μόνη της είναι δυστυχισμένη, ταλαίπωρη και βουλιάζει στην απελπισία. Έχει τη φαντασίωση. Σήμερα είναι η φαντασίωση το πρόβλημα. Σας είπα το σημερινό σώμα είναι τραγικό σώμα. Γιατί είναι η φαντασία σου του σώματος. Δεν είναι η πραγματικότητά του.
Και συνεχώς κανείς προσπαθεί από το πράγμα να το τανύσει, να το τεντώσει, να το πάει, αλλά τελειώνει. Και χρειάζεται ακριβώς τη ζωντανή ζωή της χάριτος για να ζήσει αιώνια. Για να μπορέσει η αιώνια ζωή του να έχει ομορφιά και χάρη. Και να μη είναι επιλογή παρά κολάσεως. Κόλαση εμείς την επιλέγουμε. Τι να πρωτοπεί κανείς. Αλλά βέβαια μου κάνει εντύπωση όλο το διαδίκτυο έχει βουήξει με τη Θεία Κοινωνία. Διάβασα μάλιστα τελευταία ότι κάποιοι συνέλαβαν κάποιους ιερείς, κάποιους μητροπολίτες, δεν ξέρω τι, κάτι τέτοιο. Επειδή κοινώνησαν τους πιστούς.
Γιατί όλα αυτά. Πότε είπε η Εκκλησία ότι η Θεία Κοινωνία είναι μολυσμός. Πότε το είπε αυτό το πράγμα.
Ένα ζήτημα το οποίο έγινε παραδεκτό, καλώς ή κακώς δεν θα το εξετάσω τώρα από τη Σύνοδο. Διότι άλλες εκκλησίες αποφάσισαν άλλα. Αλλά εν πάση περιπτώσει έγινε μια παραχώρηση στο θέμα αυτό.[ΜΕ ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ. ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΣ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΟΥΜΕ]
Να μην μαζεύονται, ο ένας πάνω στον άλλο στη Θεία μέσα και λοιπά. Αυτό που το να διαβάζει κανείς στο διαδίκτυο είναι ότι συνελήφθη επειδή επέπεσε στο αμάρτημα να κοινωνήσει ανθρώπους, υπονοώντας ότι η Θεία Κοινωνία μολύνει, θα έπρεπε όλοι οι παπάδες νάμαστε νεκροί. Έχω κοινωνήσει εξακολουθητικά ανθρώπους με όλες τις βαριές ασθένειες.
Εγώ ο ίδιος σας τα λέω αυτά και όλοι οι συνάδελφοι μου. Και γρίπες των χοίρων, των πουλερικών, των γαιδάρων, των ελεφάντων, έιτς, και μετά καταλύσαμε. 33 χρόνια εγώ, 40 άλλος,..Δεν έχει ακουστεί καν, ούτε μια φορά, να έχει μια τέτοια μολυσματική ασθένεια, βαρύτατη. .όσοι τυχόν είστε άρρωστοι να μην κοινωνήσετε, το είπε κανένας παπάς ποτέ αυτό;... Ουδέποτε και δεν θα μπορούσε... Για θα μπορούσε, γιατί δεν το λέει, γιατί πιστεύει και μετά καταλύει και ξέρει τι θα καταλύσει, ξέρει ότι δεν θα πάθει τίποτε. Σήμερα διαβασα για έναν άγιο ιερομόναχο που ήταν στη Σπιναλόγκα, τον πατέρα Χρύσανθο, αυτό δεν ήξερα την υπαρξη του, ο οποίος δέκα ολόκληρα χρόνια, πήγε οικειοθελώς και είχε εκεί και τους κοινωνούσε εξακόσιους εκεί ανθρώπους διαλυμένους από την Λέπρα και την εποχή πριν το 1957, πριν του πήγε η θεραπεία και κοινωνούσε και μετά κατέλυε ενώπιον πάντων και δεν έπαθε ποτέ τίποτα, πέθανε στα ογδόντα, πολλά χρόνια μετά.
…είναι μάλιστα και φοιτητές μου εδώ γύρω-γύρω οι ιεροί στο Νοσοκομείο του Λοιμωδών και λοιπόν και κοινωνούν κάθε μέρα ανθρώπους με λοιμώδεις ασθένειες, βαρύτατε και ούτε κάποτε έπαθε κανένας τίποτα, συγχωρέστε με.
Και έλεγα σε κάποιον γιατρό ο οποίος ήταν ημίπιστος που έλεγε υπάρχουν επιδημιολογικές μελέτες που αποδεικνύουν ότι δεν κανείς αρρωσταίνει γιατί λέω υπάρχουν επιδημιολογικές μελέτες που αποδεικνύουν ότι κανείς αρρωσταίνει. Από τη στιγμή που φτιάχνετε εσείς το κατηγορητήριο, πρέπει να έχετε την κατηγορία τεκμηριωμένη ή όχι Πρέπει εσείς να αποδείξετε ότι εγώ είμαι δολοφόνος ή κλέφτης, όχι εγώ να προσπαθώ να σας αποδείξω ότι δεν είμαι. Λοιπόν, ποιες επιδημιολογικές μελέτες έχετε εσείς που να λένε ότι αυτό το πράγμα αποδεικνύεται έτσι και έτσι και έτσι. Αλλά, σας είπα, είναι, όπως έλεγα σε άλλη περίπτωση, μια κοινωνία που θέλει να κλείσει την μπούκα πόρτα. Ας αφήσουμε τον Θεό και αυτό, τι φασισμός! Να μην αφήνουμε τον Θεό να υπάρξει. Αν ο Θεός υπάρχει μέσα στην πραγματικότητα, θα κάνει ό,τι θέλει αυτός Και θα αφθαρτατοποιεί και θα αποτρέπει ασθένειες και θα αποτρέπει μολυσμούς. Εδώ έχουμε φτάσει στον απόλυτο πλέον οντολογικό φασισμό και δεν αφήνουμε τον Θεό να υπάρχε.ι Και αν υπάρχει, θα υπάρχει όπως θέλουμε εμείς.
Μιας και μιλήσατε για την αφθαρτοποίηση και στη ζωή της Εκκλησίας μας έχουμε τα λείψανα, τα Άγια Λείψανα Φυσικά έχουμε τα Άγια Λείψανα Να μιλήσουμε λίγο και για τα Άγια Λείψανα, μιας και μιλάμε για το σώμα, έτσι στη σημερινή εποχή.
Φυσικά έχουμε τα Άγια Λείψανα, δεν σας πω τώρα, πάτε το μεγάλο αγιασμό. Δεν θέλω να τα λέω αυτά, επειδή είμαι ένας άνθρωπος ο οποίος δουλεύει πάρα πολύ με τον μυαλό[ΦΟΒΕΡΟ !!!] Τόσο που έχω κατηγορηθεί από πολλούς και τα βιβλία μου είναι όντως δύσκολα. Δεν είναι θέμα, είναι μια εμπειρική βεβαιότητα αυτά, πώς σας το λέω Δεν καταλαβαίνω γιατί, εάν μαζευτούν 20 άνθρωποι και σας πούνε. Ότι υπάρχει τάδε μορφή ζωής που δεν την είχατε υπόψη σας. Είστε υποχρεωμένος ότι φορείτε αυτό σε ένα δεδομένο Το οποίο αν μην τι άλλο είναι αξιοερεύνητο, ναι ή όχι, είναι μια επιστημονική μαρτυρία Όταν σας λένε λοιπόν χιλιάδες και εκατοντάδες και χιλιάδες άνθρωποι, Ότι αυτό το πράγμα συμβαίνει με τη Θεία Κοινωνία, πώς αυτό το θεωρούμε, ότι είναι ανυπόστοτο, πώς είναι δυνατό; όπως έγραφα σε έναν γιατρό Λοιπόν λέω, κοιτάξτε να δείτε, που είχε αμφιβολίες Φαίνεται ότι η Εκκλησία για δύο χιλιάδες χρόνια αποτελείται από μια τεράστια συναγωγή ανανεούμενη ηλιθίων. Η οποία δεν γνωρίζει αυτά που γνώριζε ήδη ο Ιπποκράτης. Δηλαδή ότι οι ασθένειες μεταδίδονται με αυτόν τον τρόπο. Και για πολλές, για πολλούς αιώνες χρησιμοποίησε το κοινό ποτήριο κατ' αρχή Γιατί ξέρετε η Λαβίδα είναι πολύ μεταγενέστερη. Στην αρχή κοινωνούσαν όλοι οι πιστοί όπως οι ιερείς. Δηλαδή από το ίδιο ποτήριο έπαιρναν και το ποτήριο ..σε όλους Προφανώς δεν το ξέρανε αυτό λοιπόν οι άνθρωποι ότι κοινωνούν. Ότι ο μεταδίδονται έτσι ασθένειες. Αυτό δεν το ξέρει ο Ιπποκράτης όμως ήδη. Και άνθρωποι με τέτοια τεράστια παιδεία που ήταν πάρα πολλοί πατέρες της εκκλησίας. Λυπάμαι που αναγκάζομαι να τα πω αυτά. Αλλά όλα αυτά δείχνουν κυρίως το πρόβλημα μιας κοινωνίας Μιας κοινωνίας που ενώ έχει μάθει από τον Χριστιανισμό να θέλει τη σωματική ζωή Και ότι έχει αξία η σωματική ζωή. Δεν θέλει την χάρη να εισάγεται στη ζωή αυτή Δεν νομίζει ότι μπορεί ο άνθρωπος αυτό που το θέλει να φτάσει Που θα φτάσει που θα φτάσει.
Ξέρετε κάτι καθαρά μιλώντας τα κείμενα Μια ομάδα θεολόγων που πλατωνίζουν ανά τους αιώνες, έχουν δυσκολία με την ενσάρκωση. Για αυτούς η ενσάρκωση γίνεται για να μπορέσει να σε διδάξει ο Θεός από πιο κοντά. Ή έχουν πρόβλημα με την ανάληψη. Πως θα καταλάβουν την ανάληψη. Γιατί να συμβεί εν σώματι η ανάληψη;[ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟ ΜΗΠΩΣ;] Δηλαδή και βεβαίως εδώ το κέντρο της χριστιανικής διδασκαλίας όπως ήδη το βλέπουμε στον Παύλο, είναι η Ανάσταση των νεκρών. Είναι η Ανάσταση του Χριστού. Δεν είναι απλά μια διδασκαλία ηθική. Λίγο ή πολύ όμοια ή διαφορετική από την ηθική των στωικών για παράδειγμα. Ή την ηθική άλλων θρησκευμάτων. Το θέμα δεν είναι να έχει κανείς μια ηθική. Σήμερα μάλιστα που η ηθική επινοείται από τον καθένα από εμάς ξεχωριστά Νομίζω αυτό είναι το μόνο εύκολο. Το ζήτημα είναι μπορεί να εισέλθει η θεία ζωή και να ζωοποιήσει αυτό που ο θάνατος κάθε μέρα ρουφά; Και καταπίνει από τον καθένα από εμάς. Και μπορεί αυτό το πράγμα να συνδεθεί με μια πνευματικότητα τέτοια, που να επιτρέπει αυτή η νέα ζωή, η αιώνια ζωή, να έχει και νόημα, να έχει και περιεχόμενο; Διότι αυτό το σημαντικό. Εάν ο Θεός θέλει να αναστηθούν οι πάντες είναι δικό Του θέμα. Και θα το κάνει οπωσδήποτε. Το δεύτερο όμως είναι τι είδους γλώσσα θα ξέρω εγώ. Η αιωνιότητα έχει μια γλώσσα, είναι η γλώσσα της αγάπης και των αρετών των ενεργειών του Θεού, του ανθρωπίνου, της ανθρωπίνης εκδοχής του Θεού που παρουσιάζει ο Χριστός. Και υπό την έννοια αυτή πρέπει αυτό το πράγμα να το μάθω. Για να ξέρω να μιλάω μετά στην αιωνιότητα αυτή. Ώστε η αιωνιότητα αυτή να είναι ζωή αιώνιος πραγματικά. Και να μην είναι κρίσης και κατάκρισης αιώνιου σ' αυτό. Κατάκρισης αιώνια. Εδώ είναι όλο το θέμα γι' αυτό και Όλοι αυτοί οι οποίοι έχουν γίνει σήμερα τόσο πολύ πεισιθάνατοι και τόσο πολύ φοβισμένοι, δεν είναι πολύ καλύτερα Τι ορίζοντες θα έδινε στον άνθρωπο πραγματικά αυτή η υπέρβαση του θανάτου; Διάβαζα προχθές ένός μοντέρνου ιστορικού, Που πολλά είπε ένας Ισραλίτη ιστορικού του Χαράρη ένα κείμενο σε μία αγγλική εφημερίδα. Ο οποίος δεν καταλαβαίνει ο καημένος το χριστιανισμό Και άλλα πράγματα δεν καταλαβαίνει. Αλλά εν πάσει περιπτώσει, στον σκοτεισμένο κόσμο σήμερα το σημερινό φαίνεται σαν να είναι και φωστήρ. Και λέει λοιπόν ορίστε Ο χριστιανισμός έχει ανάγκη το θάνατο λέει Για να μπορέσει να επηρεάσει τον άνθρωπο. Λάθος μεγάλο. Ο χριστιανισμός δεν είναι η θρησκεία του θανάτου Είναι η θρησκεία της αιώνιας ζωής. Είναι η θρησκεία της Αναστάσεως. Είναι το γεγονός της Αναστάσεως Το οποίο κάνει ο άνθρωπος από τον Άγιο Πορφύριο να μας έλεγε κάποτε, δεν υπάρχει θάνατος. Εγώ ποτέ από τότε που έγινα μοναχός Καταλαβαίνω να μου αισθάνομαι. Δεν υπάρχει θάνατος. Μία είναι η ζωή η αιώνια που αρχίζει από τώρα. Ο θάνατος είναι ένα επεισόδιο. Μια στιγμιαία αλλαγή, και συνεχίζει αυτό. Και μετά θάνατον βέβαια δεν υπάρχει κάποια αναμονή Μη φανταστείτε ότι κάτι περιμένει κανείς χίλια χρόνια για την ανάσταση των νεκρών. Και είναι σε άλλο χωροχρόνο εκείνο το πράγμα Και συμβαίνει πολύ γρήγορα. Πάρα πολύ γρήγορα στον καθένα από μας.
Ναι πατέρα Νικόλα και να κλείσουμε Αν έχετε την καλοσύνη δύο-τρία λεπτά έχουμε ακόμη στη διάθεσή μας Για να ακούσουμε έναν επίλογο των όσων πολύ σημαντικό να ακούσαμε Σε ακόμη μια εκπομπή από εσάς.
Τίποτα. Τα πράγματα από την πλευρά του Θεού είναι ευτυχισμένα. Πάρα πολύ. Ο Θεός έχει κάνει μια πολύ μεγάλη και όμορφη πρόνοια για τον άνθρωπο. Και αυτή η πρόνοια είναι η πρόνοια μετοχής, πρόνοια ελευθερίας Πρόνοια αιωνιότητας. Έτσι πρόνοια μιας ομορφιάς και μιας σοφίας Αγάπης ενωμένα όλα αυτά. Σε κάτι το οποίο, σαν ένα μεγάλο, πολύ μεγάλο δώρο προσφέρεται από τον Θεό με την ενσάρκωση και το πάθος και την Ανάσταση Είναι ταυτόχρονα ο τρόπος Και είναι και ταυτόχρονα το είναι το καινούργιο το οποίο μέσα από όλα αυτά μας δίνεται και βέβαια απομένει στον καθέναν από εμάς η δυνατότητα να τα προσεγγίσουμε.[ΤΗΝ ΦΑΓΑΜΕ ΤΗΝ ΓΙΟΓΚΑ]
Κακώς τη λέμε. Κακώς τη λέμε. Σωτηρία της ψυχής όταν τον λέει ο Χριστός αυτό, εννοεί όλη την ύπαρξη του ανθρώπου εννοεί. Δεν είναι δηλαδή, όχι ότι δεν υπάρχει ψυχή και σώμα. Υπάρχει. Το θέμα είναι, προσέξτε είναι και τα δύο κτιστά. Δεν είναι θεοειδές το ένα και μη θεοειδές το άλλο. Δεν είναι εικόνα του Θεού μόνο η ψυχή, αλλά και το σώμα.
Σαφώς το λέει αυτό ο Παλαμάς. Εικόν γαρ εστί του Θεού το συναμφότερον ψυχής και σώμα. Και ο κατ εικόνα άνθρωπος είναι και ο σωματικός άνθρωπος και ο Μάξιμος ο Ομολογητής. Δεν είναι εικόνα του Θεού η ψυχή μονάχα. Έχει παράδειγμα στην χριστιανική.
Υπάρχει πολύς πλατωνισμός μέσα στον χριστιανισμό. Αυτό το βιβλίο που σας έφερα προηγουμένως προσπαθεί μέσα σε πάρα πολλές, με πολύ αγώνα να δείξει πόσο αργά στη Δύση και την Ανατολή κατάφερε να γλιτώσει ο Χριστιανισμός απ’ τον Πλατωνισμό. Και αυτό έχει συμβεί μεν, δεν το έχουν συνειδητοποιήσει όμως πάρα πολλοί. Δεν το έχουν συνειδητοποιήσει όμως πάρα πολύ.[ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΑΘΕΟΙ]
Ο άνθρωπος είναι πολύτιμος γιατί είσαι αθάνατη ψυχή. Μα τι αθάνατη ψυχή! Αυτός είναι Πλάτων, 100%. Ο άνθρωπος είναι πολύτιμος, γιατί; Διότι είναι εικόνα του Θεού ολόκληρος και γιατί τον αγαπάει ο Θεός έτσι πως τον έφτιαξε[ΕΠΕΣΕ ΟΜΩΣ ΦΙΛΕ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΦΤΙΑΞΕ ΑΛΛΑ ΟΙ ΔΕΡΜΑΤΙΝΟΙ ΧΙΤΩΝΕΣ]. Και θέλει να τον σώσει αιωνίως για να κάνει και το σώμα πνευματικό σώμα. Σας λέει ο Παλαμάς, ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ότι το σώμα έχει ενσημενομένας πνευματικάς διαθέσεις. Δεν είναι εύκολο;
Το σώμα θέλει να ζήσει πνευματικά. Το σώμα ό,τι θέλει να κάνει, θέλει να το κάνει με έναν τρόπο κατά Θεόν, πως να σας το πω. Θεούται το σώμα. Θεούται το σώμα. Γι' αυτό και βλέπετε στην εκκλησία ότι κοινωνούμε σώματος και αίματος Χριστού. Ένα άρθρο έγραψα στο αντίφωνο πριν από λίγες μέρες για τη Θεία Κοινωνία. λέει ότι η θεολογία της μεταβολής του τρόπου της υπάρξεως που υπάρχει στη Χριστολογία λέει τόσο ότι η ανθρώπινη φύση του Χριστού υπάρχει με τον τρόπο του Θεού, να το πω απλά.
Μεταφέρεται και στη Θεία Κοινωνία. Το ψωμάκι και το κρασάκι αυτό υπάρχει με τον τρόπο, με όλη τη χάρη του σώματος και αίματος του Χριστού. Γι' αυτό και δεν μολύνει.
Έχει γεμίσει το διαδίκτυο αυτήν την εποχή. Και είναι φοβερό. Αναρωτιέται κανείς όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν πέρασαν κάποια στοιχειώδη θεολογική παιδεία στα σχολιά τους.
Αν η Θεία Κοινωνία είναι ψωμί και κρασί δεν υπάρχει κανένας λόγος να τελείται καμιά Θεία λειτουργία και καμία ευχαριστία. Ακριβώς. Αν αυτό το πράγμα είναι δηλαδή ένα σύμβολο και εσείς που είστε λαϊκός, χωρίς να χρειάζεστε μένα σε τίποτα, πάτε στο σπίτι σας, παίρνετε ένα ποτήρι κρασί, βάζετε και ένα ψωμί εκεί, το βουτάτε μέσα και λέτε «Χριστέ μου, το όνομα το δικό σου, ορίστε, εγώ το θεωρώ το ψωμί και το κρασί».
Και φυσικά, η πράξη της μεταβολής, ονομάζεται στους πατέρες ευχαριστιακή ενσάρκωση. Είναι μεταβολή, όχι της ουσίας, η ουσία παραμένει ίδια, είναι ψωμί, είναι κρασί, διότι ο Θεός δεν μετανιώνει την ουσία όπως και το σώμα του Χριστού ήταν πραγματικόν ανθρώπινο σώμα. Όμως, όπως εξηγούν οι πατέρες, είχε όλη την χάρη του Αγίου Πνεύματος[ ΔΕΝ ΗΤΑΝ Η ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΥΙΟΥ;] και μπορούσε να κάνει πράγματα πέρα από τη φύση, να ενεργεί και να ενεργείται, όπως το έλεγε ο Μάξιμος, πέρα από των αυτής θεσμών η φύσις η ανθρώπινη.
Ενεργείται σημαίνει δέχεται τις ενέργειες του Θεού, τις άκτιστες. Και ενεργεί είναι το αποτέλεσμα του «ενεργήσθαι», δηλαδή μπορεί να κάνει πράγματα, να περπατάει πάνω στο νερό, να περνάει μέσα από πόρτες, να προλέγει τα συμβαίνοντα, να βλέπει τα παρελθόντα, όπως ήταν οι Άγιοι αυτοί, οι Πορφύριοι, οι Παΐσιοι και λοιπά , που γνωρίσαμε. Τα είδαμε αυτά εμείς. Και πολλοί άλλοι. Γι' αυτό έγινε η ενσάρκωση[ΑΓΙΟΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ]. Για να μπει η θεία ζωή μέσα στην ανθρώπινη φύση, όπου μόνη της είναι δυστυχισμένη, ταλαίπωρη και βουλιάζει στην απελπισία. Έχει τη φαντασίωση. Σήμερα είναι η φαντασίωση το πρόβλημα. Σας είπα το σημερινό σώμα είναι τραγικό σώμα. Γιατί είναι η φαντασία σου του σώματος. Δεν είναι η πραγματικότητά του.
Και συνεχώς κανείς προσπαθεί από το πράγμα να το τανύσει, να το τεντώσει, να το πάει, αλλά τελειώνει. Και χρειάζεται ακριβώς τη ζωντανή ζωή της χάριτος για να ζήσει αιώνια. Για να μπορέσει η αιώνια ζωή του να έχει ομορφιά και χάρη. Και να μη είναι επιλογή παρά κολάσεως. Κόλαση εμείς την επιλέγουμε. Τι να πρωτοπεί κανείς. Αλλά βέβαια μου κάνει εντύπωση όλο το διαδίκτυο έχει βουήξει με τη Θεία Κοινωνία. Διάβασα μάλιστα τελευταία ότι κάποιοι συνέλαβαν κάποιους ιερείς, κάποιους μητροπολίτες, δεν ξέρω τι, κάτι τέτοιο. Επειδή κοινώνησαν τους πιστούς.
Γιατί όλα αυτά. Πότε είπε η Εκκλησία ότι η Θεία Κοινωνία είναι μολυσμός. Πότε το είπε αυτό το πράγμα.
Ένα ζήτημα το οποίο έγινε παραδεκτό, καλώς ή κακώς δεν θα το εξετάσω τώρα από τη Σύνοδο. Διότι άλλες εκκλησίες αποφάσισαν άλλα. Αλλά εν πάση περιπτώσει έγινε μια παραχώρηση στο θέμα αυτό.[ΜΕ ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ. ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΣ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΟΥΜΕ]
Να μην μαζεύονται, ο ένας πάνω στον άλλο στη Θεία μέσα και λοιπά. Αυτό που το να διαβάζει κανείς στο διαδίκτυο είναι ότι συνελήφθη επειδή επέπεσε στο αμάρτημα να κοινωνήσει ανθρώπους, υπονοώντας ότι η Θεία Κοινωνία μολύνει, θα έπρεπε όλοι οι παπάδες νάμαστε νεκροί. Έχω κοινωνήσει εξακολουθητικά ανθρώπους με όλες τις βαριές ασθένειες.
Εγώ ο ίδιος σας τα λέω αυτά και όλοι οι συνάδελφοι μου. Και γρίπες των χοίρων, των πουλερικών, των γαιδάρων, των ελεφάντων, έιτς, και μετά καταλύσαμε. 33 χρόνια εγώ, 40 άλλος,..Δεν έχει ακουστεί καν, ούτε μια φορά, να έχει μια τέτοια μολυσματική ασθένεια, βαρύτατη. .όσοι τυχόν είστε άρρωστοι να μην κοινωνήσετε, το είπε κανένας παπάς ποτέ αυτό;... Ουδέποτε και δεν θα μπορούσε... Για θα μπορούσε, γιατί δεν το λέει, γιατί πιστεύει και μετά καταλύει και ξέρει τι θα καταλύσει, ξέρει ότι δεν θα πάθει τίποτε. Σήμερα διαβασα για έναν άγιο ιερομόναχο που ήταν στη Σπιναλόγκα, τον πατέρα Χρύσανθο, αυτό δεν ήξερα την υπαρξη του, ο οποίος δέκα ολόκληρα χρόνια, πήγε οικειοθελώς και είχε εκεί και τους κοινωνούσε εξακόσιους εκεί ανθρώπους διαλυμένους από την Λέπρα και την εποχή πριν το 1957, πριν του πήγε η θεραπεία και κοινωνούσε και μετά κατέλυε ενώπιον πάντων και δεν έπαθε ποτέ τίποτα, πέθανε στα ογδόντα, πολλά χρόνια μετά.
…είναι μάλιστα και φοιτητές μου εδώ γύρω-γύρω οι ιεροί στο Νοσοκομείο του Λοιμωδών και λοιπόν και κοινωνούν κάθε μέρα ανθρώπους με λοιμώδεις ασθένειες, βαρύτατε και ούτε κάποτε έπαθε κανένας τίποτα, συγχωρέστε με.
Και έλεγα σε κάποιον γιατρό ο οποίος ήταν ημίπιστος που έλεγε υπάρχουν επιδημιολογικές μελέτες που αποδεικνύουν ότι δεν κανείς αρρωσταίνει γιατί λέω υπάρχουν επιδημιολογικές μελέτες που αποδεικνύουν ότι κανείς αρρωσταίνει. Από τη στιγμή που φτιάχνετε εσείς το κατηγορητήριο, πρέπει να έχετε την κατηγορία τεκμηριωμένη ή όχι Πρέπει εσείς να αποδείξετε ότι εγώ είμαι δολοφόνος ή κλέφτης, όχι εγώ να προσπαθώ να σας αποδείξω ότι δεν είμαι. Λοιπόν, ποιες επιδημιολογικές μελέτες έχετε εσείς που να λένε ότι αυτό το πράγμα αποδεικνύεται έτσι και έτσι και έτσι. Αλλά, σας είπα, είναι, όπως έλεγα σε άλλη περίπτωση, μια κοινωνία που θέλει να κλείσει την μπούκα πόρτα. Ας αφήσουμε τον Θεό και αυτό, τι φασισμός! Να μην αφήνουμε τον Θεό να υπάρξει. Αν ο Θεός υπάρχει μέσα στην πραγματικότητα, θα κάνει ό,τι θέλει αυτός Και θα αφθαρτατοποιεί και θα αποτρέπει ασθένειες και θα αποτρέπει μολυσμούς. Εδώ έχουμε φτάσει στον απόλυτο πλέον οντολογικό φασισμό και δεν αφήνουμε τον Θεό να υπάρχε.ι Και αν υπάρχει, θα υπάρχει όπως θέλουμε εμείς.
Μιας και μιλήσατε για την αφθαρτοποίηση και στη ζωή της Εκκλησίας μας έχουμε τα λείψανα, τα Άγια Λείψανα Φυσικά έχουμε τα Άγια Λείψανα Να μιλήσουμε λίγο και για τα Άγια Λείψανα, μιας και μιλάμε για το σώμα, έτσι στη σημερινή εποχή.
Φυσικά έχουμε τα Άγια Λείψανα, δεν σας πω τώρα, πάτε το μεγάλο αγιασμό. Δεν θέλω να τα λέω αυτά, επειδή είμαι ένας άνθρωπος ο οποίος δουλεύει πάρα πολύ με τον μυαλό[ΦΟΒΕΡΟ !!!] Τόσο που έχω κατηγορηθεί από πολλούς και τα βιβλία μου είναι όντως δύσκολα. Δεν είναι θέμα, είναι μια εμπειρική βεβαιότητα αυτά, πώς σας το λέω Δεν καταλαβαίνω γιατί, εάν μαζευτούν 20 άνθρωποι και σας πούνε. Ότι υπάρχει τάδε μορφή ζωής που δεν την είχατε υπόψη σας. Είστε υποχρεωμένος ότι φορείτε αυτό σε ένα δεδομένο Το οποίο αν μην τι άλλο είναι αξιοερεύνητο, ναι ή όχι, είναι μια επιστημονική μαρτυρία Όταν σας λένε λοιπόν χιλιάδες και εκατοντάδες και χιλιάδες άνθρωποι, Ότι αυτό το πράγμα συμβαίνει με τη Θεία Κοινωνία, πώς αυτό το θεωρούμε, ότι είναι ανυπόστοτο, πώς είναι δυνατό; όπως έγραφα σε έναν γιατρό Λοιπόν λέω, κοιτάξτε να δείτε, που είχε αμφιβολίες Φαίνεται ότι η Εκκλησία για δύο χιλιάδες χρόνια αποτελείται από μια τεράστια συναγωγή ανανεούμενη ηλιθίων. Η οποία δεν γνωρίζει αυτά που γνώριζε ήδη ο Ιπποκράτης. Δηλαδή ότι οι ασθένειες μεταδίδονται με αυτόν τον τρόπο. Και για πολλές, για πολλούς αιώνες χρησιμοποίησε το κοινό ποτήριο κατ' αρχή Γιατί ξέρετε η Λαβίδα είναι πολύ μεταγενέστερη. Στην αρχή κοινωνούσαν όλοι οι πιστοί όπως οι ιερείς. Δηλαδή από το ίδιο ποτήριο έπαιρναν και το ποτήριο ..σε όλους Προφανώς δεν το ξέρανε αυτό λοιπόν οι άνθρωποι ότι κοινωνούν. Ότι ο μεταδίδονται έτσι ασθένειες. Αυτό δεν το ξέρει ο Ιπποκράτης όμως ήδη. Και άνθρωποι με τέτοια τεράστια παιδεία που ήταν πάρα πολλοί πατέρες της εκκλησίας. Λυπάμαι που αναγκάζομαι να τα πω αυτά. Αλλά όλα αυτά δείχνουν κυρίως το πρόβλημα μιας κοινωνίας Μιας κοινωνίας που ενώ έχει μάθει από τον Χριστιανισμό να θέλει τη σωματική ζωή Και ότι έχει αξία η σωματική ζωή. Δεν θέλει την χάρη να εισάγεται στη ζωή αυτή Δεν νομίζει ότι μπορεί ο άνθρωπος αυτό που το θέλει να φτάσει Που θα φτάσει που θα φτάσει.
Ξέρετε κάτι καθαρά μιλώντας τα κείμενα Μια ομάδα θεολόγων που πλατωνίζουν ανά τους αιώνες, έχουν δυσκολία με την ενσάρκωση. Για αυτούς η ενσάρκωση γίνεται για να μπορέσει να σε διδάξει ο Θεός από πιο κοντά. Ή έχουν πρόβλημα με την ανάληψη. Πως θα καταλάβουν την ανάληψη. Γιατί να συμβεί εν σώματι η ανάληψη;[ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟ ΜΗΠΩΣ;] Δηλαδή και βεβαίως εδώ το κέντρο της χριστιανικής διδασκαλίας όπως ήδη το βλέπουμε στον Παύλο, είναι η Ανάσταση των νεκρών. Είναι η Ανάσταση του Χριστού. Δεν είναι απλά μια διδασκαλία ηθική. Λίγο ή πολύ όμοια ή διαφορετική από την ηθική των στωικών για παράδειγμα. Ή την ηθική άλλων θρησκευμάτων. Το θέμα δεν είναι να έχει κανείς μια ηθική. Σήμερα μάλιστα που η ηθική επινοείται από τον καθένα από εμάς ξεχωριστά Νομίζω αυτό είναι το μόνο εύκολο. Το ζήτημα είναι μπορεί να εισέλθει η θεία ζωή και να ζωοποιήσει αυτό που ο θάνατος κάθε μέρα ρουφά; Και καταπίνει από τον καθένα από εμάς. Και μπορεί αυτό το πράγμα να συνδεθεί με μια πνευματικότητα τέτοια, που να επιτρέπει αυτή η νέα ζωή, η αιώνια ζωή, να έχει και νόημα, να έχει και περιεχόμενο; Διότι αυτό το σημαντικό. Εάν ο Θεός θέλει να αναστηθούν οι πάντες είναι δικό Του θέμα. Και θα το κάνει οπωσδήποτε. Το δεύτερο όμως είναι τι είδους γλώσσα θα ξέρω εγώ. Η αιωνιότητα έχει μια γλώσσα, είναι η γλώσσα της αγάπης και των αρετών των ενεργειών του Θεού, του ανθρωπίνου, της ανθρωπίνης εκδοχής του Θεού που παρουσιάζει ο Χριστός. Και υπό την έννοια αυτή πρέπει αυτό το πράγμα να το μάθω. Για να ξέρω να μιλάω μετά στην αιωνιότητα αυτή. Ώστε η αιωνιότητα αυτή να είναι ζωή αιώνιος πραγματικά. Και να μην είναι κρίσης και κατάκρισης αιώνιου σ' αυτό. Κατάκρισης αιώνια. Εδώ είναι όλο το θέμα γι' αυτό και Όλοι αυτοί οι οποίοι έχουν γίνει σήμερα τόσο πολύ πεισιθάνατοι και τόσο πολύ φοβισμένοι, δεν είναι πολύ καλύτερα Τι ορίζοντες θα έδινε στον άνθρωπο πραγματικά αυτή η υπέρβαση του θανάτου; Διάβαζα προχθές ένός μοντέρνου ιστορικού, Που πολλά είπε ένας Ισραλίτη ιστορικού του Χαράρη ένα κείμενο σε μία αγγλική εφημερίδα. Ο οποίος δεν καταλαβαίνει ο καημένος το χριστιανισμό Και άλλα πράγματα δεν καταλαβαίνει. Αλλά εν πάσει περιπτώσει, στον σκοτεισμένο κόσμο σήμερα το σημερινό φαίνεται σαν να είναι και φωστήρ. Και λέει λοιπόν ορίστε Ο χριστιανισμός έχει ανάγκη το θάνατο λέει Για να μπορέσει να επηρεάσει τον άνθρωπο. Λάθος μεγάλο. Ο χριστιανισμός δεν είναι η θρησκεία του θανάτου Είναι η θρησκεία της αιώνιας ζωής. Είναι η θρησκεία της Αναστάσεως. Είναι το γεγονός της Αναστάσεως Το οποίο κάνει ο άνθρωπος από τον Άγιο Πορφύριο να μας έλεγε κάποτε, δεν υπάρχει θάνατος. Εγώ ποτέ από τότε που έγινα μοναχός Καταλαβαίνω να μου αισθάνομαι. Δεν υπάρχει θάνατος. Μία είναι η ζωή η αιώνια που αρχίζει από τώρα. Ο θάνατος είναι ένα επεισόδιο. Μια στιγμιαία αλλαγή, και συνεχίζει αυτό. Και μετά θάνατον βέβαια δεν υπάρχει κάποια αναμονή Μη φανταστείτε ότι κάτι περιμένει κανείς χίλια χρόνια για την ανάσταση των νεκρών. Και είναι σε άλλο χωροχρόνο εκείνο το πράγμα Και συμβαίνει πολύ γρήγορα. Πάρα πολύ γρήγορα στον καθένα από μας.
Ναι πατέρα Νικόλα και να κλείσουμε Αν έχετε την καλοσύνη δύο-τρία λεπτά έχουμε ακόμη στη διάθεσή μας Για να ακούσουμε έναν επίλογο των όσων πολύ σημαντικό να ακούσαμε Σε ακόμη μια εκπομπή από εσάς.
Τίποτα. Τα πράγματα από την πλευρά του Θεού είναι ευτυχισμένα. Πάρα πολύ. Ο Θεός έχει κάνει μια πολύ μεγάλη και όμορφη πρόνοια για τον άνθρωπο. Και αυτή η πρόνοια είναι η πρόνοια μετοχής, πρόνοια ελευθερίας Πρόνοια αιωνιότητας. Έτσι πρόνοια μιας ομορφιάς και μιας σοφίας Αγάπης ενωμένα όλα αυτά. Σε κάτι το οποίο, σαν ένα μεγάλο, πολύ μεγάλο δώρο προσφέρεται από τον Θεό με την ενσάρκωση και το πάθος και την Ανάσταση Είναι ταυτόχρονα ο τρόπος Και είναι και ταυτόχρονα το είναι το καινούργιο το οποίο μέσα από όλα αυτά μας δίνεται και βέβαια απομένει στον καθέναν από εμάς η δυνατότητα να τα προσεγγίσουμε.[ΤΗΝ ΦΑΓΑΜΕ ΤΗΝ ΓΙΟΓΚΑ]
Προς θαλάσσιον, Περί αποριών, ερώτησις ΝΕ, Σχόλιο 34.
Τόμος 14 Γ, Μερετάκης.
«Όποιος παρέχει, κατασκευάζει, γιά τήν περί εαυτού γνώσιν, πρόληψιν, φήμην, σ’αυτούς πού τόν θεωρούν, τόν ακούνε, μέ τήν προφορά δηλ. μέ τήν επανάληψη καί μόνον τών λέξεων από τούς λόγους πού έχει κλεψει από τούς Πατέρες, παραπείθοντας τίς ακοές τών ασυνέτων καί μιαίνοντας μέ συνουσία, σάν να είναι γυναίκες, αυτές οι αμύητες ακοές, τίς καλές καί θεοφιλείς θεωρίες τού πρώτου διδάξαντος, αυτός ελέγχεται δοξομανών, αφού παρατάσσεται μέ αυθάδεια, μαζί μέ τό ανώτερο επίπεδο τών φυσικών θεωρημάτων. Αφού δέν έχει αγγίξει τήν αληθινά υψηλή γνώση καί τήν έξη αυτής. Καί πεθαίνει χτυπημένος στήν καρδιά από τά βέλη πού αντιπροσωπεύουν : τήν θύμηση τής παρανομίας του έναντι τών Πατέρων, τήν ντροπή από τήν έπαρσή του (τήν οίηση), γιά τήν γνώση πού δέν είχε καί τήν αναπόφευκτη αναμονή τής μελλούσης κρίσεως. Διότι συλληφθείς από αυτά τά βέλη ο κενόδοξος, πεθαίνει χτυπημένος από τίς αιχμές τους.»
Γιατὶ ὁ λόγος ἀναγνωρίζει ὅτι ἡ γνώση τῶν θείων εἶναι διπλή· ἡ σχετική, ποὺ βρίσκεται μόνο στὸ λόγο καὶ στὶς ἔννοιες καὶ ποὺ δὲν ἔχει κατὰ τὴν πράξη μὲ τὴν πείρα αἴσθηση ἐκείνου ποὺ ἔγινε γνωστὸ καὶ ποὺ μ᾿ αὐτὴν οἰκονομοῦμε τὴν παρούσα ζωή· καὶ ἡ πραγματικὴ ἀληθινὴ γνώση, ποὺ μὲ τὴν πείρα μόνο κατὰ τὴν πράξη χωρὶς λόγο καὶ ἔννοιες παρέχει ὅλη τὴν αἴσθηση ἐκείνου ποὺ ἔγινε γνωστὸ, μετέχοντάς το κατὰ χάρη, καὶ μὲ αὐτὴ τὴ γνώση ὑποδεχόμαστε κατὰ τὴ μελλοντικὴ κατάπαυση τὴν πάνω ἀπὸ τὴ φύση θέωση ποὺ πραγματοποιεῖται ἀδιάκοπα. Καὶ ἡ σχετικὴ βέβαια γνώση, ἐπειδὴ βρίσκεται στὸ λόγο καὶ στὶς ἔννοιες, λένε ὅτι κινεῖ τὴν ἐπιθυμία πρὸς τὴν μεθεκτικὴ κατὰ τὴν πράξη γνώση. ᾿Ενῶ ἡ γνώση μὲ τὴν ἐνέργεια ποὺ ἀπὸ τὴν πείρα καὶ μὲ μέθεξη αὐτοῦ ποὺ ἔγινε γνωστὸ παρέχει τὴν αἴσθηση, ἀπωθεῖ τὴ γνώση ποὺ βρίσκεται στὸ λόγο καὶ τὶς ἔννοιες.
Γιατὶ εἶναι ἀδύνατο, λένε οἱ σοφοί, νὰ συνυπάρχουν ἡ ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ λόγος περὶ Θεοῦ ἢ ἡ αἴσθηση τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ νόηση γι᾿ Αὐτόν. Καὶ λόγο περὶ Θεοῦ ἀποκαλῶ τὴν γνωστικὴ θεωρία γι᾿ αὐτὸν ποὺ ἀναλογεῖ στὰ ὄντα, αἴσθηση τὴν μεθεκτικὴ πείρα τῶν πέρα ἀπὸ τὴ φύση ἀγαθῶν, καὶ νόηση τὴν ἁπλὴ καὶ ἑνιαία γνώση περὶ Θεοῦ μέσῳ τῶν ὄντων. Τὸ ἴδιο ἴσως μπορεῖ νὰ διαπιστωθεῖ καὶ σὲ κάθε ἄλλο πράγμα, ἂν ἡ ἐμπειρία αὐτοῦ τοῦ πράγματος σταματᾶ τὸ λόγο γι᾿ αὐτὸν καὶ ἡ αἴσθηση αὐτοῦ τοῦ πράγματος κάνει ἀργὴ τὴν νόηση περὶ αὐτοῦ. Πείρα λέγω τὴν ἴδια τὴ γνώση ἀπὸ τὴν ἐνέργεια, ποὺ πραγματοποιεῖται ἔπειτα ἀπὸ κάθε λόγο, καὶ αἴσθηση, τὴν ἴδια τὴ μέθεξη αὐτοῦ ποὺ ἔγινε γνωστὸ καὶ ποὺ ἐκδηλώνεται ἔπειτα ἀπὸ ὅλη τὴ νοητικὴ διαδικασία. Κι ἴσως αὐτὸ διδάσκει μυστικὰ ὁ μέγας ᾿Απόστολος λέγοντας, «εἴτε προφητεῖες εἶναι θὰ καταργηθοῦν, εἴτε ὁμιλίες σὲ διάφορες γλῶσσες θὰ πάψουν, εἴτε γνώσεις θὰ καταργηθοῦν»5, ἐννοώντας ὁλοφάνερα γιὰ τὴ γνώση ποὺ βρίσκεται στὸ λόγο καὶ στὶς ἔννοιες.
(῾Αγίου Μαξίμου ῾Ομολογητοῦ, Πρὸς Θαλάσσιον Περὶ Διαφόρων ᾿Απόρων τῆς ῾Αγίας Γραφῆς, ᾿Ερώτησις Ξʹ. Τὸ ἀρχαῖο κείμενο: PG τ. 90, στλ. 620Β-625Β. Νεοελληνικὴ ἀπόδοσις: Φιλοκαλία τῶν Νηπτικῶν καὶ ᾿Ασκητικῶν, Ε.Π.Ε. τ. 14Γ, σελ. 186-195, Θεσσαλονίκη 1992)
Ψυχή Αγέννητος- Άγιος Μάξιμος ο ομολογητής.
“Πεύσεις και αποκρίσεις”, τόμος 14Α, εκδόσεις Μερετάκη, Ερώτησις 104, Απόκρισις:
«Η ψυχή, νους υπάρχουσα κατά την δύναμιν αυτής, έχει ως αγέννητον εαυτήν, εαυτώ γεννώντα γεννητώς, ως είναι τον λόγον τον εν τω νω και εκ του νου γεννώμενον άλλον αυτώ εκείνο τον γεννώντα νουν μετά της κατά την γέννησιν ιδιότητος της μηδαμώς δεχομένης αντιστροφήν.
Διότι άφετον και απλούν κατά την ουσίαν η μόνον το Θείον, τα δε άλλα πάντα, όσα μετά Θεόν και εκ Θεού το είναι έχει, εξ ουσίας και ποιότητος ήτουν δυνάμεως είναι, τουτέστιν εξ ουσίας και συμβεβηκότος.
Αυτός ουν ο λόγος ο ούτω και ων και γεννώμενος, της υπουργού φύσεως την φωνήν λαμβάνων, προφέρεται και γεννά λόγον εν άλλω νοί, διά της του δεχομένου ακοής τω νω παραπεμπόμενος.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου