Πηγή: Ρικάρντο Πακόσι
Αξίζει να ακούσετε την πλήρη συνέντευξη με τον Peter Thiel στη διεύθυνση https://www.youtube.com/watch?v=vV7YgnPUxcU&t=1445s.
Ο Thiel ήταν μέλος της «Μαφίας του Paypal» μαζί με τον Elon Musk, ίδρυσε το σύστημα προγνωστικής επεξεργασίας δεδομένων Palantir και ήταν ο κύριος αρχιτέκτονας της πολιτικής μετατόπισης των ηγετών της Silicon Valley από τους Δημοκρατικούς στον Trump.
Αλλά πάνω απ' όλα, ο Thiel, σε αντίθεση με τον Musk και τους ομοίους του, διαθέτει γνήσιες θεωρητικές και πνευματικές δεξιότητες: μπορεί εύκολα να μεταβεί από την κοινωνιολογία στη θεολογία και ήταν μαθητής του φιλοσόφου René Girard στο πανεπιστήμιο.
Αλλά πάνω απ' όλα, ο Thiel, σε αντίθεση με τον Musk και τους ομοίους του, διαθέτει γνήσιες θεωρητικές και πνευματικές δεξιότητες: μπορεί εύκολα να μεταβεί από την κοινωνιολογία στη θεολογία και ήταν μαθητής του φιλοσόφου René Girard στο πανεπιστήμιο.
Στη συνέντευξη που ακολουθεί, ο Thiel υποστηρίζει ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την ανθρωπότητα δεν έγκειται σε ένα γεγονός σε επίπεδο εξαφάνισης όπως ο πυρηνικός πόλεμος, αλλά μάλλον στην έλευση μιας ολοκληρωτικής παγκόσμιας κυβέρνησης ως τη μόνη και αποφασιστική απάντηση σε διάφορες καταστάσεις έκτακτης ανάγκης.
Επομένως - συνεχίζει ο επιχειρηματίας - παγιδευμένοι ανάμεσα στην εναλλακτική του Αρμαγεδδώνα και της βασιλείας του Αντίχριστου, οι άνθρωποι μπορεί να επιλέξουν το δεύτερο.
Το σημερινό πρόσωπο του Αντίχριστου, καταλήγει ο Thiel, δεν μοιάζει τόσο με αυτό του Dr. Strangelove όσο με αυτό της Greta Thunberg.
Επομένως - συνεχίζει ο επιχειρηματίας - παγιδευμένοι ανάμεσα στην εναλλακτική του Αρμαγεδδώνα και της βασιλείας του Αντίχριστου, οι άνθρωποι μπορεί να επιλέξουν το δεύτερο.
Το σημερινό πρόσωπο του Αντίχριστου, καταλήγει ο Thiel, δεν μοιάζει τόσο με αυτό του Dr. Strangelove όσο με αυτό της Greta Thunberg.
Όσοι ανήκουν στην αντιπολίτευση κατά της παγκοσμιοποίησης μπορούν εύκολα να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους σε αυτά τα λόγια. Σε τέτοιο βαθμό που, αν κάποιος σκεφτεί μόνο το περιεχόμενο αυτής της συνέντευξης, θα μπορούσε να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Peter Thiel είναι «ένας από εμάς».
Αυτό δεν ισχύει, για τον απλό λόγο ότι, παράλληλα με αυτές τις λίγο-πολύ συναρπαστικές δηλώσεις κριτικής σκέψης, πρέπει επίσης να λάβουμε υπόψη τα pars construens του τομέα σκέψης στον οποίο ανήκει ο ιδρυτής του Palantir.
Αυτός ο τομέας μπορεί να εντοπιστεί στον φιλοσοφικό αστερισμό που είναι γνωστός ως Σκοτεινός Διαφωτισμός. Ο τελευταίος - μέσω του θεωρητικού του Curtis Yarvin και του έργου του Βρετανού φιλοσόφου Nick Land - υποστηρίζει έναν κόσμο που βασίζεται στην κυριαρχία των ιδιωτικών εταιρειών, οι οποίες θα πρέπει να αντικαταστήσουν πλήρως τα κράτη.
Σε αυτόν τον πλήρως ιδιωτικοποιημένο κόσμο, δεν θα μπορούσε να υπάρξει δημοκρατία επειδή η τελευταία - όπως δήλωσε αλλού ο Thiel - είναι ασύμβατη με την ελευθερία.
Αυτό δεν ισχύει, για τον απλό λόγο ότι, παράλληλα με αυτές τις λίγο-πολύ συναρπαστικές δηλώσεις κριτικής σκέψης, πρέπει επίσης να λάβουμε υπόψη τα pars construens του τομέα σκέψης στον οποίο ανήκει ο ιδρυτής του Palantir.
Αυτός ο τομέας μπορεί να εντοπιστεί στον φιλοσοφικό αστερισμό που είναι γνωστός ως Σκοτεινός Διαφωτισμός. Ο τελευταίος - μέσω του θεωρητικού του Curtis Yarvin και του έργου του Βρετανού φιλοσόφου Nick Land - υποστηρίζει έναν κόσμο που βασίζεται στην κυριαρχία των ιδιωτικών εταιρειών, οι οποίες θα πρέπει να αντικαταστήσουν πλήρως τα κράτη.
Σε αυτόν τον πλήρως ιδιωτικοποιημένο κόσμο, δεν θα μπορούσε να υπάρξει δημοκρατία επειδή η τελευταία - όπως δήλωσε αλλού ο Thiel - είναι ασύμβατη με την ελευθερία.
Και εδώ φτάνουμε σε ένα θεμελιώδες εννοιολογικό κρίσιμο σημείο: πρέπει να κατανοήσουμε τι είναι ο αμερικανικός φιλελευθερισμός σήμερα και την έννοια της λέξης «ελευθερία» που μεταφέρει.
Εμείς οι Ευρωπαίοι μεγαλώσαμε με την ιδέα ότι η ελευθερία είναι ένας συλλογικός καθορισμός και ότι, για να παραφράσουμε τον Μπακούνιν, δεν μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι ως άτομα αν ο υπόλοιπος κόσμος αποτελείται από σκλάβους.
Ο σύγχρονος αμερικανικός φιλελευθερισμός διασπά αυτή τη συσχέτιση -που είναι ειδική για τον 19ο και 20ό αιώνα- μεταξύ ελευθερίας και ισότητας, υποστηρίζοντας ότι μόνο όσοι έχουν τη δημιουργική δύναμη να καινοτομούν, να επιβάλλονται και να πλουτίζουν είναι ελεύθεροι.
Σύμφωνα με αυτό το όραμα, οι φτωχοί μπορούν να βρουν σε αυτό το όραμα της τεχνολογικής Άγριας Δύσης ένα μοντέλο φιλοδοξίας, προτιμότερο από τον μισητό κρατικό ρυθμιστισμό που, σύμφωνα με τον Thiel, παράγει στασιμότητα και επιβραδύνει τον τεχνολογικό μετασχηματισμό.
Εμείς οι Ευρωπαίοι μεγαλώσαμε με την ιδέα ότι η ελευθερία είναι ένας συλλογικός καθορισμός και ότι, για να παραφράσουμε τον Μπακούνιν, δεν μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι ως άτομα αν ο υπόλοιπος κόσμος αποτελείται από σκλάβους.
Ο σύγχρονος αμερικανικός φιλελευθερισμός διασπά αυτή τη συσχέτιση -που είναι ειδική για τον 19ο και 20ό αιώνα- μεταξύ ελευθερίας και ισότητας, υποστηρίζοντας ότι μόνο όσοι έχουν τη δημιουργική δύναμη να καινοτομούν, να επιβάλλονται και να πλουτίζουν είναι ελεύθεροι.
Σύμφωνα με αυτό το όραμα, οι φτωχοί μπορούν να βρουν σε αυτό το όραμα της τεχνολογικής Άγριας Δύσης ένα μοντέλο φιλοδοξίας, προτιμότερο από τον μισητό κρατικό ρυθμιστισμό που, σύμφωνα με τον Thiel, παράγει στασιμότητα και επιβραδύνει τον τεχνολογικό μετασχηματισμό.
Βραδύτητα: εδώ, λοιπόν, αναδύεται μια άλλη εννοιολογική ουσία.
Τόσο το δεξιό εθνικιστικό και αναρχοκαπιταλιστικό όραμα του Thiel όσο και ο «βιώσιμος» ολοκληρωτισμός των αριστερών υπερπαγκοσμιοποιητών μοιράζονται την πίστη σε ένα ενιαίο παράδειγμα σχετικά με τη φιλοσοφία του χρόνου: τον επιταχυντή.
Σύμφωνα και με τα δύο οράματα, ο μη ανθρώπινος χρόνος των μηχανών πρέπει να προσαρμοστεί και οι βιολογικοί και κοινωνικοί ρυθμοί δεν έχουν άλλη επιλογή από το να προσαρμοστούν. Δηλαδή, τα σώματα και οι συνειδήσεις πρέπει να μετασχηματιστούν για να αποκτήσουν μόνιμα μια διάσταση ζωής όπου δεν υπάρχει ανάπαυση, διαλογισμός, κατάσταση ησυχίας.
Βεβαίως, αντιμέτωποι με ένα αριστερό όραμα που διακηρύσσει μόνο lockdown, κοινωνική αποστασιοποίηση και εξάλειψη του έρωτα, το «δυτικό» όραμα της δεξιάς φαίνεται πιο σαγηνευτικό αυτή τη στιγμή. Το τελευταίο, στην πραγματικότητα, αντιπαραβάλλει την εξαφάνιση της ζωής που υποστηρίζουν οι υπερ-παγκοσμιοποιητές με τον βιταλιστικό ανταγωνισμό. Αλλά αυτό το όραμα είναι με τη σειρά του αντι-ανθρώπινο επειδή αρνείται θεμελιώδεις πτυχές της φύσης του είδους μας, όπως η συνεργασία και η αναγνώριση μιας κοινής-συλλογικής σφαίρας.
Τόσο το δεξιό εθνικιστικό και αναρχοκαπιταλιστικό όραμα του Thiel όσο και ο «βιώσιμος» ολοκληρωτισμός των αριστερών υπερπαγκοσμιοποιητών μοιράζονται την πίστη σε ένα ενιαίο παράδειγμα σχετικά με τη φιλοσοφία του χρόνου: τον επιταχυντή.
Σύμφωνα και με τα δύο οράματα, ο μη ανθρώπινος χρόνος των μηχανών πρέπει να προσαρμοστεί και οι βιολογικοί και κοινωνικοί ρυθμοί δεν έχουν άλλη επιλογή από το να προσαρμοστούν. Δηλαδή, τα σώματα και οι συνειδήσεις πρέπει να μετασχηματιστούν για να αποκτήσουν μόνιμα μια διάσταση ζωής όπου δεν υπάρχει ανάπαυση, διαλογισμός, κατάσταση ησυχίας.
Βεβαίως, αντιμέτωποι με ένα αριστερό όραμα που διακηρύσσει μόνο lockdown, κοινωνική αποστασιοποίηση και εξάλειψη του έρωτα, το «δυτικό» όραμα της δεξιάς φαίνεται πιο σαγηνευτικό αυτή τη στιγμή. Το τελευταίο, στην πραγματικότητα, αντιπαραβάλλει την εξαφάνιση της ζωής που υποστηρίζουν οι υπερ-παγκοσμιοποιητές με τον βιταλιστικό ανταγωνισμό. Αλλά αυτό το όραμα είναι με τη σειρά του αντι-ανθρώπινο επειδή αρνείται θεμελιώδεις πτυχές της φύσης του είδους μας, όπως η συνεργασία και η αναγνώριση μιας κοινής-συλλογικής σφαίρας.
Το θέμα, επομένως, δεν είναι να επιλέξουμε μεταξύ δεξιού και αριστερού επιταχυντή, μεταξύ της αναγωγής της ζωής σε ψηφιακό και του νεοβάρβαρου βιταλισμού.
Το θέμα, αντίθετα, είναι να απορρίψουμε εντελώς την επιτάχυνση, να αντιπαραβάλουμε τον κυκλικό χρόνο με τη «χρονοκρατία», να αντιπαραβάλουμε το αρχαίο βραδινό
τέλος των τηλεοπτικών προγραμμάτων με τη ροή των 24 ωρών.
Τέλος, αν ο επιταχυντής ευδοκιμεί στον φόβο του μέλλοντος, το κλειδί είναι να αντιταχθούμε σε αυτήν την ένωση με αγάπη. Όπως το έθεσε ο Σαίξπηρ: «Ο χρόνος κουρεύει τα ροδαλά μάγουλα και χείλη, αλλά η αγάπη δεν φοβάται τον χρόνο· ούτε μια σύντομη ώρα ή μέρα δεν την αλλάζει, και διαρκεί μέχρι την Ημέρα της Κρίσης».
Το θέμα, αντίθετα, είναι να απορρίψουμε εντελώς την επιτάχυνση, να αντιπαραβάλουμε τον κυκλικό χρόνο με τη «χρονοκρατία», να αντιπαραβάλουμε το αρχαίο βραδινό
τέλος των τηλεοπτικών προγραμμάτων με τη ροή των 24 ωρών.
Τέλος, αν ο επιταχυντής ευδοκιμεί στον φόβο του μέλλοντος, το κλειδί είναι να αντιταχθούμε σε αυτήν την ένωση με αγάπη. Όπως το έθεσε ο Σαίξπηρ: «Ο χρόνος κουρεύει τα ροδαλά μάγουλα και χείλη, αλλά η αγάπη δεν φοβάται τον χρόνο· ούτε μια σύντομη ώρα ή μέρα δεν την αλλάζει, και διαρκεί μέχρι την Ημέρα της Κρίσης».
ΜΑ ΠΩΣ!! Ο ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ ΜΑΣ ΔΙΑΒΕΒΑΙΩΣΕ ΟΤΙ Ο ΖΙΡΑΡ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ. ΔΕΝ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ Ο Thiel ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου