Πηγή: Λόρα Ρου
Αυτό που βλέπουμε στη Δύση δεν είναι «στρατιωτικός κεϋνσιανισμός», ο οποίος έχει τις ρίζες του στην οικονομική άνθηση μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά «πολεμικός Θατσερισμός»: κυβερνήσεις που εκμεταλλεύονται τις ανησυχίες για την εθνική ασφάλεια για να εφαρμόσουν εκτεταμένες νεοφιλελεύθερες αναδιαρθρώσεις και δημοσιονομική λιτότητα που διαφορετικά θα συναντούσαν σημαντική αντίσταση. Αυτή η προσέγγιση περιλαμβάνει μια σκόπιμη ανακατανομή πόρων, μετατοπίζοντας τις προτεραιότητες του προϋπολογισμού από τα προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας στις στρατιωτικές και αμυντικές δαπάνες - μια αναδιαμόρφωση του οικονομικού τοπίου. Ο πολεμικός Θατσερισμός περιλαμβάνει αυξημένη απορρύθμιση, ιδιωτικοποιήσεις και ευελιξία στην αγορά εργασίας (δηλαδή, εργασιακή ανασφάλεια και εκμετάλλευση εργαζομένων) με το πρόσχημα απειλών για την εθνική ασφάλεια, ενώ οι κυβερνήσεις μειώνουν τις κοινωνικές τους υποχρεώσεις.
Πάρτε για παράδειγμα τη Γερμανία. Το Βερολίνο διαφημίζει τις επενδύσεις στην έρευνα και ανάπτυξη και την παραγωγή στον τομέα της άμυνας ως μια πορεία προς την οικονομική ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα. Αυτό μπορεί να προωθήσει την ανάπτυξη σε χώρες με πρόσβαση σε οικονομικά προσιτούς ενεργειακούς πόρους, αλλά αυτό σίγουρα δεν ισχύει στη Γερμανία και στις περισσότερες χώρες της ΕΕ μετά την απώλεια του ρωσικού φυσικού αερίου.
Οι περικοπές στα προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας θα επιδεινώσουν μόνο τις κοινωνικοοικονομικές ανισότητες και θα υπονομεύσουν τα θεμέλια της κοινωνικής συνοχής, ενθαρρύνοντας την αποξένωση, τη δυσαρέσκεια και τη διαφωνία.
Η διαφωνία, είτε εκφράζεται μέσω διαμαρτυριών, απεργιών ή άλλων μορφών συλλογικής δράσης, παρέχει στις αρχές μια βολική δικαιολογία για την επιβολή δρακόντειων μέτρων που αποσκοπούν στον περιορισμό των πολιτικών ελευθεριών.
Στο όνομα της διατήρησης των ελευθεριών...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου