Οι δύο σχολές σκέψης για το ζήτημα της επίλυσης του θέματος
Από τονΜανώλη Κοττάκη
Υπάρχουν δύο γεωπολιτικές σχολές σκέψης για να προσεγγίσει κανείς το ζήτημα της επίλυσης του Μακεδονικού: Με ορίζοντα δεκαετίας και με ορίζοντα πεντηκονταετίας, με όρους ιστορικού χρόνου γενικώς. Με ορίζοντα δεκαετίας η κρατούσα λογική εισηγείται τον μεγάλο συμβιβασμό που επιδιώκει ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς. Με βασικό επιχείρημα ότι η λύση των εκκρεμοτήτων που έχουμε στα Βαλκάνια θα αφαιρέσει ζωτικό χώρο από την Τουρκία, η οποία μας περικυκλώνει και από τον Βορρά.
Προς επίρρωσιν αυτών των ισχυρισμών χρησιμοποιούνται γεγονότα όπως η ισλαμική διείσδυση στην Αλβανία, στα Σκόπια, στο Μαυροβούνιο και στη Βουλγαρία, η εκπαίδευση της στρατιωτικής και της διπλωματικής ελίτ χωρών των Βαλκανίων στην Αγκυρα και την Κωνσταντινούπολη κ.ά. Η φιλοσοφία Κοτζιά ζητεί να αφοσιωθούμε στο μέτωπο που έχουμε ανοιχτό στα ανατολικά σύνορά μας και να πάψουμε να σπαταλάμε διπλωματικό κεφάλαιο στον Βορρά. Ο συμβιβασμός με βάση αυτήν τη σχολή σκέψης επείγει, ακόμη και αν χρειαστεί να υποχωρήσουμε σε θέματα όπως η αναγνώριση «μακεδονικής ταυτότητας» ή «μακεδονικής γλώσσας».
Θα ήθελα πολύ να πιστέψω αυτήν τη σχολή σκέψης, αλλά τα γεγονότα λένε άλλα και με καλούν να μελετήσω και τη σχολή σκέψης που βλέπει αυτό το ζήτημα με όρους πεντηκονταετίας, με όρους ιστορικού χρόνου. Εξωτερική πολιτική, άλλωστε, κάνεις για τους αγέννητους και τους νεκρούς. Ερώτηση: Η εμπειρία που έχουμε έως τώρα από τους γείτονες μας δείχνει άραγε ότι, αν πράγματι κάνουμε τις υποχωρήσεις που μας ζητούνται, θα έχουμε ήσυχο το κεφάλι μας στα βόρεια σύνορα έπειτα από 20, 30, 50 χρόνια; Ή μήπως θα έρθουμε αντιμέτωποι με το ιδεολόγημα του νεο-μακεδονισμού; Ή και το αρχικό ιδεολόγημα Γκρούεφσκι περί Μακεδονισμού; Αντί απαντήσεως καλώ οιονδήποτε καλόπιστο να διαβάσει την Ενδιάμεση Συμφωνία, η οποία υπογράφηκε το 1995, πριν από 23 χρόνια, διάστημα που θα μπορούσα να αποκαλέσω «ενδιάμεσο ιστορικό χρόνο». Να τη μελετήσει και να τη συγκρίνει με το περιεχόμενο της επιστολής που έστειλε το 2008 στον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή ο ομόλογός του τότε Νίκολα Γκρούεφσκι. Θα διαπιστώσει έκπληκτος από την αντιπαραβολή των δύο κειμένων ότι, ενώ η Συμφωνία αναφέρει ρητά ότι η ΠΓΔΜ δεσμεύεται για θέματα αλυτρωτισμού, σεβασμού των συνόρων και της εδαφικής ακεραιότητας, ο πρώην πρωθυπουργός των Σκοπίων ζητά την αναγνώριση μακεδονικού έθνους και μακεδονικής μειονότητας! Εστειλε έως και τον υπουργό Εξωτερικών Μιλόσοσκι να ανέβει στον Ολυμπο και να καρφώσει στην κορυφή του τη «μακεδονική σημαία»! Εάν αυτοί, λοιπόν, παραβίασαν τους όρους της Ενδιάμεσης Συμφωνίας περί απάλειψης αλυτρωτισμού πριν καν περάσουν 10 χρόνια από την εφαρμογή της, διάνθισαν τα σχολικά βιβλία τους με ανθελληνικά επιχειρήματα και «γέμισαν» την πρωτεύουσά τους με αγάλματα αρχαίων Ελλήνων, με τους οποίους δεν τους δένουν -όπως παραδέχονται πλέον- δεσμοί αίματος, ποιος είναι αυτός που μας διασφαλίζει ότι μια επόμενη εθνικιστική κυβέρνησή τους δεν θα το ξανακάνει; Οτι δεν θα υπηρετήσει τις εδαφικές βλέψεις τρίτων δυνάμεων στην περιοχή με όχημα το όνομα ή την αναγνώριση από εμάς «μακεδονικού έθνους»; Η απάντηση είναι «κανείς». Αν κρίνω από τη γλώσσα του σώματος του Νίκου Κοτζιά στην Αχρίδα, το κατάλαβε και εκείνος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου