Γ. Παπαδόπουλος - Τετράδης
Δεν ξέρω αν ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζαν Κλωντ Γιουνκέρ, είχε επηρεαστεί από τη ζέστη στο Μαξίμου χωρίς air condition ή αν έφταιγε η αγάπη του για το κρασί. Ή αν έφταιγε απλώς ότι θεωρεί πως απευθύνεται σε λαό ηλιθίων. Η χτεσινή του ομιλία θα μπορούσε να παρομοιαστεί με τις extreme εμφανίσεις που κάνει ο Κάρολος της Βρετανίας στους Παπούα της Ν. Γουινέας. Αν και οι Παπούα έχουν ακόμα έναν αυτοσεβασμό.
Ξεκινώντας από τα ελάσσονα, έχουμε βαρεθεί να ακούμε από κάθε ξένο που περνάει από τη χώρα ύμνους για τη φιλοσοφία, τον Μίκη, τη Μελίνα, το (σχεδόν ανύπαρκτο) αντιστασιακό πνεύμα των νέων Ελλήνων (που τρώνε κάθε καρπαζιά αδιαμαρτύρητα), από το οποίο… «δονήθηκε όλη η Ευρώπη», και άλλες τέτοιες γλειψιματικές, δήθεν κολακευτικές μεγαλοστομίες. Για μια κοινωνία και μια πολιτική ηγεσία, που έχουν γίνει το Μεγάλο Ερώτημα των Ευρωπαίων πολιτικών εδώ και 8 χρόνια. Οι οποίοι αναρωτιούνται «πώς αντέχουν αδιαμαρτύρητα οι Έλληνες» και βεβαιώνουν ότι «τέτοια οικονομική αντιμετώπιση θα οδηγούσε κάθε ευρωπαϊκό λαό σε εξέγερση»!
Και συνέχισε την κοροϊδία ο Λουξεμβούργιος πολιτικός, πλέκοντας το εγκώμιο του ελληνικού λαού «για το κουράγιο, τη θέληση και τις θυσίες». Με τα οποία «ξεπερνάμε τα εμπόδια»!
Τα μόνα εμπόδια που ξεπεράστηκαν ήταν οι αρνήσεις που άκουγαν οι τροϊκανοί από τις προηγούμενες κυβερνήσεις για την απόλυτη και χωρίς όρους παράδοση του πλούτου της χώρας. Εξ αιτίας των οποίων έπεσαν σε δυσμένεια και υπονομεύτηκαν, όπως ομολόγησε κυνικά ο ίδιος ο δρ Σόιμπλε. Επίσης ξεπεράστηκαν τα εμπόδια της πολιτικής ανυπακοής του ΣΥΡΙΖΑ των πρώτων μηνών, με αποτέλεσμα να απειληθεί με grexit η χώρα από τον ίδιο τον κ. Γιουνκέρ δια της Κομισιόν (!) και να προχωρήσει σε πλήρη υποταγή της χώρας το άλλοτε αριστερό ριζοσπαστικό κόμμα.
Στη συνέχεια, ο Ευρωπαίος πολιτικάντης μας στόλισε με τις γνωστές αηδίες για την Ευρώπη που «θα ήταν ένα ατελές οικοδόμημα χωρίς την Ελλάδα». Πράγμα ακριβές αν σκεφτεί κανείς ότι θυσιάστηκε ένας ολόκληρος πολιτισμός και εκατομμύρια άνθρωποι στο γιαταγάνι των Οθωμανών, σαν κυματοθραύστης αυτής της λαίλαπας. Από την οποία ολόκληρη η ελληνική γραμματεία και διανόηση μετακόμισε σταδιακά στα ιταλικά κρατίδια και τη Βιέννη.
Αλλά ο κ. Γιουνκέρ δεν το είπε γι αυτό. Στα παλιά του τα παπούτσια αν η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη. Αρκεί που είναι κοντά και φτηνά για να κάνει τις διακοπές του με ασφάλεια κι αυτός και οι υπόλοιποι καρεκλοκένταυροι της Γηραιάς Ηπείρου. Και αρκεί που έχουν πάρει υποθήκη σχεδόν όλο τον πλούτο της χώρας. Από τους αντιστασιακούς Έλληνες κυβερνήτες που θαυμάζει!
Ο Ευρωπαίος πρόεδρος του ευρωπαϊκού οργάνου που δεν εκλέγεται και δεν ελέγχεται από καμία Αρχή (της Κομισιόν) και πρωθυπουργός του μεγαλύτερου κρατικού μορφώματος off shore εταιριών και απόκρυψης μαύρου χρήματος (του Λουξεμβούργου) ζήτησε να ξεριζωθεί μια και καλή η διαφθορά από την Ελλάδα. Από μια κυβέρνηση που περιφρονεί τους νόμους και το Σύνταγμα, στήνοντας μηχανισμούς «δικών της» σε όλο το εύρος του δημοσίου.
Ο άνθρωπος που είδε, αν δεν συμμετείχε, τη ληστεία των ελληνικών τραπεζών από το ευρωπαϊκό σύστημα για να γλιτώσουν οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες και ο άνθρωπος που η χώρα του είναι ο παράδεισος των σκληρών τραπεζών ζήτησε να έχει η Ελλάδα «υγιείς τράπεζες στην υπηρεσία της ανάπτυξης και όχι μόνο για την εξυπηρέτηση των ίδιων συμφερόντων»!
Και ο άνθρωπος που προώθησε, στήριξε, ευνόησε την κρατικίστικη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ της ταξικής φιλολογίας εδώ και 4 χρόνια και τη λιβανίζει όπου βρεθεί κι όπου σταθεί, ζήτησε από αυτή την κυβέρνηση να φροντίσει να μην είναι το κράτος μόνο εργοδότης και πάροχος υπηρεσιών, αλλά φορέας ανάπτυξης για το γενικό συμφέρον!
Για να μην αφήσει καμιά αμφιβολία ότι μας περνάει για χαχόλους, μίλησε για «θεαματική αναδιάρθρωση των δημόσιων οικονομικών, που από έλλειμμα 15% έφτασε σε πλεόνασμα 4%. Καμιά άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν μεταρρυθμίστηκε πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά όσο η Ελλάδα». Γιατί καμιά δεν είχε τόσο άχρηστες και επιζήμιες κυβερνήσεις. Χωρίς να πει λέξη για το χρέος, που από 125% του ΑΕΠ έχει φτάσει στο 175% σήμερα, με τάσεις ανόδου. Και για τα μέσα εισοδήματα που από 15.000 το χρόνο έπεσαν στα 6.000!
Και για κερασάκι στην τούρτα μας πληροφόρησε ότι «τον Αύγουστο, το τέλος του τρίτου προγράμματος θα σηματοδοτήσει την έναρξη μιας νέας εποχής για τη χώρα που θα βρει εκ νέου τα δικαιώματά της». Προφανώς δεν άκουσε τον κ. Τσακαλώτο, που λίγο πριν είχε ομολογήσει ότι η επιτήρηση θα είναι πιο στενή και πιο αυστηρή από τον Αύγουστο και μετά! Αλλά, εδώ δεν τον άκουσε ούτε ο κ. Τσίπρας.
Εμείς καταλαβαίνουμε την αγωνία των δανειστών να μη σταματήσει η κυβέρνηση την πολιτική αφαίμαξης των πολιτών και ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας στις ευρωπαϊκές εταιρίες, κρατικές και ιδιωτικές. Πιστό σκυλί στον ίδιο δρόμο yes man που βαδίζει μέχρι σήμερα. Με την κρατικομανία της δεν ξέρουν τι θα κάνουν, αλλά γι αυτό υπάρχουν και άλλες κυβερνήσεις. Ο κ Γιουνκέρ και οι Γερμανοί με τους Γάλλους ομολόγους τους μέχρι στιγμής ευθύνονται για τη μακροημέρευση και στήριξη αυτής της κυβέρνησης. Και τη στηρίζουν μέχρι τέλους. Ως συγκυβερνήτες και συνυπεύθυνοι.
Αλλά, τη μεγαλύτερη κοτσάνα σε Παπούα την άφησε ο πρόεδρος της Κονομισιόν για το τέλος, χτες στη Βουλή των Ελλήνων. « Δεν μπορώ να φανταστώ την Ευρώπη χωρίς τη στήριξη της Ελλάδας». Κάτι η ζέστη, κάτι τα λόγια του παππά, που έλεγε κι η Δέσπω Διαμαντίδου στον Αντωνάκη.
Γ. Παπαδόπουλος - Τετράδης
ΠΗΓΗ:Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου