Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Στις μέρες μας οι “αντιοικουμενιστές” έχουν ένα κοινό σημείο αναφοράς: τον προσφάτως ανακηρυχθέντα άγιο υπό της Σερβικής Εκκλησίας π. Ιουστίνο Πόποβιτς. Αυτόν τον άγιο “κραδαίνουν” επί τας κεφαλάς των “αιρετικών οικουμενιστών”.
Όπως έχει γραφεί επανειλημμένως, και αποδεικνύεται και εν τοις πράγμασιν, ηγετικό ρόλο στον “αντιοικουμενιστικό αγώνα” σήμερα διαδραματίζει ο ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. και υπό καθαίρεσιν, πλέον, κληρικός Θεόδωρος Ζήσης, στον οποίο προσβλέπουν με ...λατρεία οι “αντιοικουμενιστές”.
Αν κάποιος ξεφυλίσσει τον τόμο 9, τεύχος Β' του περιοδικού Κληρονομία (Δημοσίευμα Πατριαρχικού Ιδρύματος Πατερικών Μελετών, Θεσσαλονίκη, Ιούλιος 1977) θα βρει ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον, όσο και επίκαιρο, άρθρο (σ. 433-460) του υφηγητού, τότε, του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Θεοδώρου Ν. Ζήση, το οποίο επιγράφεται:
ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ ΚΑΙ Ο ΑΡΧΙΜ. ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ
(Επιβαλλομένη απάντησις)
Ο π. Θεόδωρος Ζήσης απαντά στις κατηγορίες του π. Ιουστίνου Πόποβιτς για τον ρόλο του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην προπαρασκευή της Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδοξίας, τις οποίες διετύπωσε σε σχετικό υπόμνημά του προς την Ιεραρχία της Σερβικής Εκκλησίας. Ο π. Θ.Ζ. ανασκευάζει τις αιτιάσεις του π. Ιουστίνου, κάνοντας μια σύντομη αναδρομή στην ιστορία και την προσφορά του Οικουμενικού Πατριαρχείου και κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Καταφέρεται εναντίον του Ελλαδικού Αυτοκεφάλου, αναφέρεται στην έκπτωση της θεολογίας στον ελλαδικό χώρο και τονίζει ότι “την Ορθοδοξίαν επροστάτευσε το Οικουμενικόν Πατριαρχείον και εις τον χώρον των χειμαζομένων πρεσβυγενών Πατριαρχείων της Ανατολής, όπου αι ξέναι προπαγάνδαι ήσκουν εντόνως τον προσηλυτισμόν”.
Ο π. Θ.Ζ. κρίνει ως “αβάσιμες” τις κατηγορίες του π. Ιουστίνου Πόποβιτς για το Οικουμενικό Πατριαρχείο και αποδίδει την “άδικο κριτική” του π. Ιουστίνου σε παρερμηνεία της στάσης του Πατριαρχείου έναντι του Μοναχισμού και σε “ελλιπή και εσφαλμένη πληροφόρηση” του π. Ιουστίνου.
Ο π. Θεόδωρος Ζήσης αναδεικνύεται μέσα από τις σελίδες του άρθρου μέγας πρόμαχος όλης της “πολιτικής” (διάβαζε εκκλησιαστικής) γραμμής του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Ο Πατριάρχης Αθηναγόρας, ο οποίος “αναθεματίζεται” από τους “αντιοικουμενιστές” τότε και σήμερα, είναι, κατά τον π. Θ. Ζήση, μια προσωπικότης "που εγράφη χρυσοίς γράμμασιν εις τας σελίδας της ορθοδόξου ιστορίας". Το Οικουμενικό Πατριαρχείο και επί Πατριάρχου Δημητρίου “πορεύεται επί της οδού αυτής της απαραχαράκτου τηρήσεως της Ορθοδοξίας”. Και για να το κάνει σαφέστερο αυτό ο π. Θ.Ζ. παραπέμπει σε ομιλία του Φιλαδελφείας Βαρθολομαίου (νυν Οικουμενικού Πατριάρχου) κατά την Κυριακή της Ορθοδοξίας του 1976, σε συνέντευξη του Τρανουπόλεως Δαμασκηνού (μετέπειτα Ελβετίας και νυν Αδριανουπόλεως) σε ιταλικό περιοδικό, και, τέλος, σε κήρυγμα του μακαριστού Χαλκηδόνος Μελίτωνος, ο οποίος προέβη σε διάκριση μεταξύ ανατολικής και δυτικής ευσέβειας.
Στο εν λόγω άρθρο του ο π. Θ.Ζ. χαρακτηρίζει την Μόσχα ως “νεοπαπιστική”! Γράφει επί λέξει: “Και σήμερον όμως η Μόσχα είναι το μοναδικόν παράδειγμα αυτοκεφάλου Ορθοδόξου Εκκλησίας, που δεν συμμορφούται προς την κοινήν των Ορθοδόξων γραμμήν, αλλ΄επιβάλλει κατά νεοπαπιστικόν τρόπον ό,τι αυτή θεωρεί ως ορθόν.
Στα Επιλεγόμενα του άρθρου του ο π. Θ.Ζ. συνοψίζει την επιχειρηματολογία του:
Είχε δικαίωμα και καθήκον ο π. Ιουστίνος να εκφράση τας απόψεις του περί της “Μεγάλης Συνόδου” και περί των ενεργειών προσώπων που εργάζονται δια την προπαρασκευήν της. Έπραξεν όμως κακώς με το να στήση εις το εδώλιον του κατηγορουμένου την Εκκλησίαν Κωνσταντινουπόλεως. Όλαι αι αποφάσεις λαμβάνονται δημοκρατικώς και συνοδικώς, καθιστώσαι ούτω συνυπευθύνους όλας τας Ορθοδόξους Εκκλησίας. Ώφειλε δια τούτο να τρίξη τους οδόντας προς όλας τας κατευθύνσεις, και προς την ιδικήν του Εκκλησίαν ακόμη, εκπρόσωποι της οποίας μετέχουν πάντοτε των σχετικών συσκέψεων, και όχι να φορτώνη τα πάντα εις τους ώμους της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως, εις ήν στενοκάρδως ουδέν αγαθόν βλέπει. Ασφαλώς δεν επιθυμεί να καμφθούν τα γόνατα του ιστορικού αυτού της Ορθοδοξίας Κέντρου. Αυτό θα απετέλη πλήγμα βαρύτατον, διότι το γκρέμισμα αυτού του στύλου θα αποδυναμώση και τα άλλα εδραιώματα, τους άλλους θεσμούς.
Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, φορτωμένον με την πείραν των αιώνων, απέδειξεν ότι είναι ικανόν να διατηρήση την ενότητα της Ορθοδοξίας μέσα εις την πολλαπλότητα των εθνικών ιδιορρυθμιών και να αναπτύξη τον ορθόδοξον πολιτισμόν, βασικόν γνώρισμα του οποίου είναι αυτή ακριβώς η πολλότης, η ποικιλία, η δημοκρατικότης. Ποία άλλη Ορθόδοξος Εκκλησία θα ημπορούσε να αναλάβη αυτόν τον ρόλον, χωρίς τον κίνδυνον της διαιρέσεως, όχι μόνον εκ της απουσίας της ιστορικής εμπειρίας, αλλά και εκ της καινοτόμου αυτής αλλαγής ως και εκ του ενδεχομένου εξάρσεως εθνοφυλετικών τάσεων;
Αλλά στο διαχρονικό αυτό άρθρο του π. Θεοδώρου Ζήση θα επανέλθουμε.
ΣΧΟΛΙΟ: ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ ΟΤΙ ΗΜΟΥΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ.
ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΤΟΥ ΔΙΝΕΤΑΙ ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΕΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΕΞΗΓΗΣΕΙ ΠΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Ή ΓΟΗΤΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ.
ΘΑ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΠΛΗΓΩΜΕΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΕΝΟΔΟΞΙΑ ΜΑΣ.
Αμέθυστος
8 σχόλια:
Ρέ μαλάκα ! γιατί και σύ ζούσες και εκινείσο μέσα στήν εκκλησία του Βόλου , ενδεχομένως άκουγες και τά μαθήματα της ακαδημίας του Ιγνάτιου και μόλις το 2007 κατα την ομολογία σου προιόντος του οικουμενισμού --η ακαδημία προωθούσε τον οικουμενισμό από το 2000 και είχαν σημειωθεί αντιδράσεις -- εσύ πήρες μυρουδιά τί γινόταν στην ακαδημία και δεν τό λές ξεκάθαρα , αλλά τό υπαινίσσεσαι οτι τό θέμα γνωστοποιήθηκε και τό πληροφορήθηκαν οι πάντες από εσένα . Εσύ το πληροφορήθηκες από αυτούς και τά αντανακλαστικά σου ξύπνησαν . Αυτοί τό είχαν πληροφορηθεί ήδη από δημοσιεύματα άλλων . Στήν επίσκεψη τού πατριάρχη μετά την Πεντηκοστή του 2002, ύστερα απο την Ραβέννα που κοινώνησαν παπικούς μπροστά στις οθόνες πού ήσουν ; Χρειαζόμασταν ανθρώπους νά μοιράσουμε ενημερωτικά έξω από τους ναούς και νά ρίξεις καμμιά κλωτσιά σαν άντρας είτε είσαι ο Σταύρος , είτε ο Γιάννης , είτε.... Τί σημασία έχει ρέ μαλάκα ! τό πότε αφυπνίζεται ένας άνθρωπος ; Ασχολήθηκε κανείς ποτέ μέ την δική σου αφύπνιση , που παριστάνεις μετά από τόσες φωτοβολίδες τον δάσκαλο της οικουμένης ; Μήπως είσαι και υπέρ της υποχρεωτικής αποτείχισης που μέ ορόσημο την δική σου αφύπνιση αρχίζει νά υφίσταται ο οικουμενισμός , ο μολυσμός των μυστηρίων κ.τ.λ.; Μαλάκα!
Φίλε ο Ζήσης δέν αφυπνίστηκε αλλά δέχτηκε θείο φωτισμό διαβάζοντας. Μήν τόν υποτιμάς τόν άνθρωπο.
To σχόλιο με τα κοσμητικά επίθετα "μ..κας" είναι της Ελένης Λωρίτου.
Υπάρχει το ίδιο και επώνυμο εδώ:
http://panayiotistelevantos.blogspot.gr/2018/04/blog-post_638.html#comment-form
Απορώ όμως γιατί σε ρωτάει αν είσαι "υπέρ της υποχρεωτικής αποτείχισης" (!). Δεν ξέρει τη γνώμη σου για την "αποτείχιση";;
Όση ζημιά κάνει στην Εκκλησία ο οικουμενισμός και η εκκοσμίκευση (όχι με τη στενή ηθικολογική έννοια, αλλά κυρίως με την έννοια της κοσμικής άσκησης εξουσίας), άλλη τόση κάνει και ο χώρος της αποτείχισης.ΞΕΚΑΘΑΡΑ.
Και για να μην είμαι άδικη ας μην τους τσουβαλιάσω όλους, ας πω ότι αυτό ισχύει τουλάχιστον για ένα μέρος.
Νομίζουν κάποιοι ότι με την εμπάθεια και τις φωνασκίες θα αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση;;
Το μόνο που κάνει είτε να λειτουργεί σαν ένα "προπέτασμα καπνού" που κάνει θολά τα υπόλοιπα, και απομακρύνει τον κόσμο.
Διαβάσαμε πριν από λίγες μέρες όσα βγήκαν πάλι και φρίξαμε. Το 1948 ταυτόχρονα με την ίδρυση του Ισραήλ, του ΠΣΕ του ΟΗΕ (και των μετέπειτα διεθνών θεσμών Δ.Δ., Π.Ο.Υ., Π.Ο.Ε κ.α.), εκλέγεται Πατριάρχης ο Αθηναγόρας ο οποίος είτε ήταν μασόνος είτε δεν ήταν, όσα είπε και έκανε μιλούν από μόνα τους, και δείχνουν γιατί προωθήθηκε ο συγκεκριμένος άνθρωπος!
[Διάβασα πρόσφατα και κάποια πράγματα αναλυτικά για την Ουνία (που δεν τα γνώριζα), πρόκειται για ύπουλο δημιούργημα των Ιησουιτών ("ο σκοπός αγιάζει τα μέσα"), που υποσκάπτει "εκ των έσω" την Ορθοδοξία στις Ανατολικές χώρες, ιδιαίτερα και λόγω του μακρόχρονου κομμουνιστικού διωγμού.]
Σήμερα φτάσαμε στο απροχώρητο γιατί έχουμε και τον απροκάλυπτο πλέον πόλεμο της Πολιτείας.
Το θέμα είναι ότι αυτή η κατάσταση, δεν αντιμετωπίζεται ούτε με "κλωτσιές" ούτε με "κοσμητικά επίθετα". Αυτό ακριβώς είναι το βούτυρο στο ψωμί όσων προωθούν όλα αυτά.
ΑΠΟΡΩ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ.
Μετά διαμαρτυρόμαστε γιατί μας θεωρούν "γραφικούς".
Δεν είναι θέμα ευγένειας, ούτε καλής συμπεριφοράς και καθωσπρεπισμού.Είναι καθαρά θέμα ΔΙΑΚΡΙΣΗΣ!
Η οποιαδήποτε τοπική κοινωνία δεν πρόκειται να αντιληφθεί ποτέ την αλήθεια όταν την "ταυτίσει" (υποσυνείδητα) με κάποιους ανθρώπους που έχουν τέτοια συμπεριφορά!
Πολύ απλά θα τους "απομονώσει" (με τον τρόπο της), σε κοινωνικό επίπεδο. Όπως και γίνεται.Και τελικά θα μαντρωθούν οι πολλοί στην αφωνία.
Λυπάμαι που θα το πω αλλά επειδή ακούω τον περίγυρο, ακόμα και άνθρωποι που πιστεύουν, όταν έβλεπαν στην τηλεόραση π.χ. τις βρισιές των χρυσαυγιτών έξω απ΄το Χυτήριο (μεταξύ μας θέλω να πω ότι μπορεί κι εγώ σαν άνθρωπος να ευχαριστήθηκα που έβριζαν τον Λ.Βασιλείου, ΑΛΛΑ το αποτέλεσμα ήταν το αντίθετο!), άρχισαν να υποστηρίζουν "τα προπηλακισμένα θύματα".
Χρειάζεται λοιπόν σοβαρή θεολογική αντιμετώπιση.
Όχι απομόνωση και ύβρεις, όπως βλέπουμε σε πολλές περιπτώσεις, γιατί δεν θα υπάρξει αποτέλεσμα, αλλά σοβαρός αγώνας με αφύπνιση μέσω του ορθού θεολογικού λόγου όπως έκαναν και οι Πατέρες.
Να πω ακόμα κάτι επειδή ίσως φαίνεται ότι περιορίζω το θέμα μόνο στη συμπεριφορά με την έννοια "των καλών ή κακών τρόπων".
Όχι, δεν το λέω με αυτή την έννοια.Ξαναλέω δεν πρόκειται για ευγένεια ή για καθωσπρεπισμό, αλλά για ορθή θεολογική αντιμετώπιση.
Μέσα σε αυτή, εκτός το βασικότερο που είναι το θεολογικό περιεχόμενο με βάση τους Πατέρες που πρέπει να αντιπαρατεθεί με όσα λένε οι κάθε είδους οικουμενιστές, είναι και η ΔΙΑΚΡΙΣΗ. ΤΙ θα πεις, ΠΟΤΕ θα το πεις, ΠΩΣ θα το πεις.ΤΙ θα κάνεις, ΠΟΤΕ και ΠΩΣ.
Κάτι δεν πάει καλά. Δεν γίνεται με τόσα που συμβαίνουν ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Ένας μικρός μόνο αριθμός στο ίντερνετ όπου κι εκεί κανείς δεν συμφωνεί με κανένα.
Μια απογοητευτική κατάσταση!
Ο Οικουμενισμός νίκησε κατά κράτος μέ τήν συμπαράσταση τής αποτειχίσεως. Εχουν αποκτήσει μεγαλύτερη επάρκεια στήν αντίστασή τους. Ολοι οι αποτειχισμένοι είναι καμένα χαρτιά τού συστήματος. Δέν είναι δυνατόν νά χαίρει εκτιμήσεως κάποιος ο οποίος ισχυρίζεται ότι θά μπορούσα νά είμαι ακόμη στίς δόξες, ότι αναγνωρίστηκα, σέ ένα πατριαρχείο στό οποίο είχε προηγηθεί ο Αθηναγόρας, ότι έχασα αποχωρώντας καί τώρα θά πάρω πίσω ότι μού ανήκει. Οτι δέν γνώριζα γιατί έγραφα ομιλίες. Πώς νά νικήσεις τόν οικουμενισμό μέ τίς σκέψεις τού Τρικαμηνά ή τού Σημάτη. Μέ τόν Καντιώτη, θανάσιμο εχθρό τού μοναχισμού καί επιτιμητή τών πιστών σάν σημαία ορθοδοξίας. Ακόμη καί ο Πόποβιτς πού προσέφερε τήν αοριστολογία του ήταν στενός συνεργάτης τών νεοορθοδόξων. Επαναλαμβάνεται η πολιτική τραγωδία τής πατρίδος όπου τήν εξουσία ανέλαβαν οι συνεργάτες τών γερμανών. Είναι όλα παιχνίδια εξουσίας. Καί στήν περίπτωσή μας παρακολουθούνται μέ ευκολία από τόν αμόρφωτο καί αδιαφοροποίητο λαό πού έχει ανάγκη αρχηγών γιά νά διευθύνουν τά αγελαία του ένστικτα. Λυκίσια πράγματα. Η Λωρίτου ζεί τήν αφύπνιση τής Μαινάδας μέσα της.
Θα είχαμε υγιή αντίδραση των πιστών και δεν θα νικούσε κατά κράτος ο οικουμενισμός, αν δεν υπήρχε όλη αυτή η κατάσταση της αποτείχισης [περιεχόμενο λόγου και τρόπος αντίδρασης (απομόνωση)] που δρα αποτρεπτικά.Είναι ο "εκ δεξιών" τρόπος που συμβάλει στην καταστροφή.
Η αντιμετώπιση δεν είναι η εν είδει "πολιτικού περιεχομένου" αντιπολίτευση απέναντι στους οικουμενιστές, ούτε η δημιουργία μιας "άλλης εκκλησιαστικής διοίκησης" (βλέπουμε τι γίνεται και στο παλαιό ημερολόγιο). Είναι η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ στην αληθινή Ορθοδοξία των Πατέρων.Στην ουσία της πίστης μας.Αυτή η Ορθοδοξία χάνεται.Τι να την κάνεις τη διακοπή μνημοσύνου, όταν επί της ουσίας έχει συμβεί ΗΔΗ η παπική μετάλλαξη που θεωρεί ότι ο αγιασμός και η Θεία Χάρη εξαρτώνται από ανθρώπους, και ότι το Σώμα και Αίμα του Χριστού μολύνεται από τις κακοδοξίες κάποιων;; Παπικές δοξασίες!Που οδηγούν όμως σε αρρωστημένες καταστάσεις.
Σε τελική ανάλυση υπερεκτιμούμε το ρόλο της διοίκησης της Εκκλησίας ως προς την πνευματική ουσία.Διάκονοι είναι, για να διενεργούνται τα Μυστήρια.Οι κληρικοί θα έπρεπε να είναι πνευματικοί πατέρες και καθοδηγητές, αλλά στην πλειοψηφία τους δεν είναι. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Η λύση όμως δεν είναι η φοβία του μολυσμού και η αρρωστημένη απομόνωση σε συνδυασμό με τις ύβρεις.
Ακριβώς γιατί αυτοί οι άνθρωποι (κυρίως όσοι είναι υψηλά ιστάμενοι, σε συνδυασμό με την αφωνία των υπολοίπων), κατευθύνουν την σημερινή Ορθοδοξία σε παγκόσμιο επίπεδο. Επομένως χρειάζεται να αφυπνιστεί ο κόσμος αλλά κυρίως να μάθει την αληθινή Ορθοδοξία των Πατέρων που συμπυκνώνεται στο "τα ΠΑΝΤΑ και ΕΝ ΠΑΣΙ, Χριστός!". Το πνεύμα του αντι-χρίστου είναι ακριβώς η υποκατάσταση του Χριστού.
Mια συμπλήρωση στην πρόταση "...ούτε η δημιουργία μια "άλλης εκκλησιαστικής διοίκησης".." εννοούσα τα φαινόμενα της δημιουργίας των επιπλέον ομάδων με τις δικές τους ηγεσίες.
Σαφώς χρειάζεται μια "άλλη εκκλησιαστική διοίκηση" στην Εκκλησία όταν αυτή που υπάρχει δεν ανταποκρίνεται στο ρόλο της και δεν υπερασπίζεται την Πίστη.
Δημοσίευση σχολίου