ΔΕΝ ΕΙΧΑ καμμία ἀμφιβολία ὅτι τό Πάρθιον βέλος κατά τῆς ἐθνικῆς μας ὑποστάσεως θά ἐξαπολυθεῖ καί πάλι ἀπό κάποια –ὄχι καί λίγα– μέλη τῆς λεγόμενης ἐπιστημονικῆς κοινότητας. Τό ἴδιο ἔγινε καί στή 10ετία τοῦ ’90. Μετά τόν πανελλήνιο ἀνά τήν ὑφήλιο ξεσηκωμό γιά τό ὄνομα τῆς Μακεδονίας, ἄρχισαν σιγά-σιγά, ὅπως κάποια τρωκτικά, νά ἐμφανίζονται κάποιοι «ρεαλιστές» διανοητές, ὅπου μέ ἐπιστημονικά σκαλαθύρματα κλόνιζαν τά ἑλληνικά ἐπιχειρήματα σχετικά μέ τό Σκοπιανό καί πιθανῶς –ὄχι βέβαια μέ τό ἀζημίωτο– γίνονταν ὑποστηρικτές τῶν Σκοπιανῶν. Ὅτι τάχα ἔχουν δικαίωμα αὐτοπροσδιορισμοῦ. Εἶχε ἤδη κυκλοφορηθεῖ σέ εὐρεῖα κλίμακα τό βιβλίο μου «Ἀπό τό Μακεδονικό Ζήτημα στήν Ἐμπλοκή τῶν Σκοπίων», ὅταν δέχθηκα ἕνα καινούργιο βιβλίο μέ τιμητική ἀφιέρωση καί μέ τήν παράκληση νά τό παρουσιάσω στόν «Οἰκονομικό» ἤ στόν «Τύπο τῆς Κυριακῆς», καθότι οἱ ἀπόψεις μας συγκλίνουν ὡς πρός τή Σκοπιανή ἐμπλοκή. Τό διάβασα καί διαπίστωσα ὅτι δέν συνέκλιναν διόλου. Ὁ συγγραφέας ἀκολουθοῦσε τή γραμμή τοῦ Λεωνίδα Κύρκου, πού ἀφοῦ εἶχε λάβει μέρος στά πρῶτα συλλαλητήρια, ἀκολούθως ἔγινε κήρυκας μιᾶς συνδιαλλαγῆς ἀλλά σέ ἔγκλιση ὑποτακτική. Ὅπως ἦταν φυσικό, ἡ κρίση μου γιά τό βιβλίο ἦταν ἀρνητική μέ παρατηρήσεις ἀρκετά ὀξυδερκεῖς πού ἀξιοποιήθηκαν ἀπό πολλούς διπλωμάτες καί εὐρωβουλευτές μας, ὅπως μοῦ εἶχε πεῖ ὁ μακαρίτης Σταμούλης, αὐτός πού ἀνακίνησε τό θέμα τοῦ Διστόμου.
Ποιό τό ἀποτέλεσμα; Ἄς μήν ἐκπλαγεῖ ὁ ἀναγνώστης: ὁ συγγραφέας τοῦ φιλοσκοπιανοῦ βιβλίου ἔγινε σέ λίγους μῆνες πανεπιστημιακός, ἐνῶ ὁ τάλας ἐγώ δεχόμουν βροχή βελῶν. Μία μάλιστα μεγαλόσχημη δημοσιογράφος μέ κάλεσε σ’ ἕνα «πάνελ» γιά νά συζητήσουμε τό ἀποτέλεσμα τοῦ ἐμπάρκο πού εἶχε ἐπιβάλει ἡ κυβέρνηση Παπανδρέου. Κι ἐνῶ ἡ ἐν λόγω κυρία μοῦ εἶχε ὑποσχεθεῖ ὅτι στό πάνελ θά μετεῖχαν οἱ κ.κ. Ἐμφιετζόγλου καί Παπαθεμελῆς, βρέθηκα μόνος ἀπέναντι σέ μιά τετράδα «ρεαλιστῶν» πού ἦσαν ἔνθερμοι ὑποστηρικτές τῶν Σκοπιανῶν. Ἕνας μάλιστα ἦταν πανεπιστημιακός μέ ἐλλιπῆ γνώση τῶν ἑλληνικῶν, εἰδικά τῶν ρηματικῶν τύπων. Αὐτός, ἀντικρούοντας τίς θέσεις μου, ὅταν μοῦ δινόταν ὑπό μορφήν στάγδην ὁ λόγος, μοῦ εἶπε μέ τήν πρέπουσα πανεπιστημιακή προπέτεια τή φράση: «Ἐγώ, κ. Καργάκο, κι ὄχι ἐσεῖς ἐκπροσωπῶ τήν Ἑλλάδα στά διεθνῆ φόρα». Ἀπάντησα λακωνικά: «Γι’ αὐτό πήραμε τήν κατηφόρα! Διότι ἄν γνωρίζετε τά ἀγγλικά ὅπως γνωρίζετε τά ἑλληνικά καί ἄν οἱ γνώσεις πάνω στό Σκοπιανό εἶναι αὐτές πού ἀναπτύσσετε ἐδῶ, τότε κατανοῶ γιατί χάνουμε τίς μάχες στό ἐξωτερικό». Ἡ κυρία δημοσιογράφος συντόνισε μετά τή συζήτηση μέ τέτοιο ἐπιτήδειο τρόπο, ὥστε νά φανεῖ ὅτι εἶχα κατατροπωθεῖ. Ἔφθασα στό σπίτι μου μέ πίεση κοντά στό 20, ἀλλά εὐτυχῶς μιά εἰκοσάδα ὑποστηρικτικῶν τηλεφωνημάτων καταπράυνε τήν ὀργή μου. Εἶχα ὅμως σχηματίσει τή θλιβερή γνώμη ὅτι ἡ Πέμπτη Φάλαγγα δρᾶ μέσα στά ἐπίσημα ἐπιστημονικά ἱδρύματα. Οἱ κύριοι καί οἱ κυρίες πού ὡς ἐκπρόσωποι τῶν ἱδρυμάτων αὐτῶν μετεῖχαν στά λεγόμενα «φόρα» ἐδῶ καί στό ἐξωτερικό, γιά νά μήν ἔρχονται σέ ἀντίθεση πρός ὅ,τι οἱ Σκοπιανοί εἶχαν δολίως ἐπιβάλει στήν διεθνῆ κοινότητα, προτιμοῦσαν νά κάνουν τήν πάπια ὅταν ἄκουγαν τούς συνέδρους νά ὀνομάζουν τά Σκόπια Μακεδονία. Ἀφήνω καί τίς καλοπληρωμένες προσκλήσεις σέ διάφορα πανεπιστήμια.
Μέ ὅλα αὐτά θέλω νά πῶ ὅτι ἡ Ἑλλάδα στό Σκοπιανό δέν προδόθηκε τόσο ἀπό τούς πολιτικούς της ἀλλά ἀπό τόν ἐπίσημο ἐπιστημονικό της κόσμο –χωρίς φυσικά νά λείπουν καί οἱ τιμητικές ἐξαιρέσεις. Γεμίσαμε τήν Ἑλλάδα πανεπιστήμια μέ σχολές ἀερολογίας καί τά πλαισιώσαμε μέ χιλιάδες πανεπιστημιακούς, πού οἱ πλεῖστοι ἦσαν θεσιθῆρες, κομματικοί ἐγκάθετοι, παιδιά συγκεκριμένων δημοσιογραφικῶν συγκροτημάτων, μέ στενές σχέσεις μέ ὕποπτα χρυσοφόρα ἱδρύματα. Ἔτσι οἱ ἄνθρωποι αὐτοί, ἀντί νά γίνουν πνευματικά στηρίγματα τῆς Ἑλλάδος, ἔγιναν ὑπονομευτές της. Ζοῦσαν ἀπό τήν Ἑλλάδα καί δροῦσαν ἐναντίον τῆς Ἑλλάδας, γιά νά εἶναι ἀρεστοί, ὡς τάχα ἐπιστημονικά ἀντικειμενικοί, στίς διεθνεῖς συναντήσεις τους. Τούς ἐνδιέφερε ἡ δική τους προβολή, ἔστω κι ἄν αὐτό συνιστοῦσε προσβολή κατά τῆς χώρας τους.
Ἀπό μιά τέτοια ἐπιστημονική «σέχτα» ξεκίνησε περίπου τήν ἴδια ἐποχή καί μιά κίνηση γιά νά ἀναδειχθεῖ ξανά καί τό κουτσοβλαχικό κίνημα, ὅτι δηλαδή οἱ Βλάχοι ἀποτελοῦν μιά ξεχωριστή πληθυσμιακή ὀντότητα μέσα στόν ἑλληνικό κορμό καί συνεπῶς σάν τέτοια πρέπει νά ἀναγνωρισθεῖ ἀπό τήν Ε.Ε. μέ τίς ἀνάλογες φυσικά ἐπιχορηγήσεις. Ἔγινε σάλος στή Λαμία ἀρχικά, ἀλλά τελικά τό ζήτημα ἔληξε ὅταν δημοσίευσα στόν «Οἰκονομικό» φωτοτυπία ἀπό τή ρουμανική ἐφημερίδα τῆς κυβερνήσεως πού περιεῖχε τά ὀνόματα τῶν ἐπ’ ἀμοιβῆ πρακτόρων τῆς Ρουμανίας στόν ἑλληνικό χῶρο τήν ἐποχή κατά τήν ὁποία βρισκόταν σέ ἔξαρση τό κουτσοβλαχικό. Ἐξ ἄλλου ἐπιφανεῖς ἐκπρόσωποι τῶν βλαχικῶν σωματείων μέ κοινή ἀπόφαση ξεκαθάρισαν: «Καθένας νά καθαρίσει τήν αὐλή του». Οὔτε φυσικά, μέσα στούς πανεπιστημιακούς μας χώρους, λείπουν οἱ ὑποστηρικτές τῶν Τσάμηδων, πώς τάχα τούς διώξαμε κακήν κακῶς, λησμονώντας ὅτι πολέμησαν στό πλευρό τῶν Ἰταλῶν καί Γερμανῶν καί ὅτι φεύγοντας ἀπό τήν Ἑλλάδα εἶχαν στό ἐνεργητικό τους 632 δολοφονίες, 428 ἀπαγωγές καί ἐξαφανίσεις, 209 βιασμούς (τόσοι καταγγέλθηκαν· ἦσαν περισσότεροι) καί 2.332 πυρπολημένες οἰκίες. Ἀφήνω πιά τίς κλοπές ζώων καί πουλερικῶν.
Φυσικά δέν ἔλειψε καί ὁ φιλοτουρκισμός, δηλαδή τό πόσο στοργική ἦταν ἐπί τρεῖς αἰῶνες ἡ σουλτανική ἀγκαλιά, τί θαυμαστή ἐξέλιξη εἶχε ὁ Ἑλληνισμός καί ἄλλα πολλά, πού ὅλα τά χάλασε μετά τά Ὀρλωφικά ἡ ἐπαναστατική μας κακοκεφαλιά. Κι ἀκόμη ὅτι στή Μ. Ἀσία δέν πήγαμε ὡς ἐλευθερωτές ἀλλά ὡς κατακτητές, ὅτι προβήκαμε σέ ἀνηλεεῖς σφαγές καί πώς ὅ,τι ἀπώλειες εἴχαμε ἦταν ἀποτέλεσμα συνωστισμοῦ ἤ τροχαίων ἀτυχημάτων. Καί ἀπορῶ καί ἐρωτῶ: ὁ μέγιστος μαθηματικός Κων/νος Καραθεοδωρῆς, τό Ἰωνικό Πανεπιστήμιο πού ἵδρυσε μέ τούς πιό σύγχρονους ὅρους στή Σμύρνη, τό ἵδρυε σάν κατακτητής ἤ ὡς ἐκπολιτιστής; Ἀπέκλειε μουσουλμάνους σπουδαστές; Τότε ἡ Ἑλλάς εἶχε ἕνα πνευματικό δυναμικό πού στεκόταν ψηλά. Τώρα δυστυχῶς τό πνευματικό της δυναμικό μένει στά χαμηλά. Οἱ ποιητές της –κι ἔχει ἄπειρους– ψάχνουν ἀκόμη κι ἀκόμη τά «σώψυχά» τους. Τά ἐθνικά θέματα εἶναι γιά Σολωμούς, Παλαμάδες, Ρίτσους, Ἐλύτηδες καί ἄλλους ἐθνικιστές. Ἡ καθαρή ποίηση, λένε, βρίσκεται ἔξω ἀπό ἐθνικιστικές προκαταλήψεις. Ἔτσι μποροῦν τά ποιήματά τους νά μεταφραστοῦν στά τουρκικά, σκοπιανικά καί ἀλβανικά. «Ἔτσι μεγάλος θά εἶναι ὁ ἔπαινός τους», γιά νά τό ποῦμε Καβαφικά. Ὅσο γιά τό ἐπίκαιρο θέμα τῆς Μακεδονίας τό πολύ-πολύ νά ξαναδιαβάσουμε τή «Μάχη τῆς Μαγνησίας» τοῦ μεγάλου Ἀλεξανδρινοῦ: «Τί εἴδους λύπη εἶχαν σάν ἔγινε σκουπίδι ἡ μάνα τους Μακεδονία»! Ἀσφαλῶς, ἀπό τόν ὄψιμο φιλοσκοπιανισμό δέν ἦταν δυνατόν νά λείψει καί ὁ ἔνδοξός μας βυζαντινισμός. Ἀλλά ὄχι ὅπως τόν ἐννοεῖ ὁ Καβάφης ἀλλά ἡ τρέχουσα γραφή, δηλαδή μέ τή σημασία τῆς ...ἀρλούμπας!
Υ.Γ. 1. Τό κείμενο αὐτό ἀφιερώνεται στούς δύο στρατιωτικούς μας πού μέ ἔξοδα τῆς τουρκικῆς κυβερνήσεως «φιλοξενοῦνται» σέ «κέντρο παραθερισμοῦ» τῆς Ἀνδριανουπόλεως. Ἀφιερώνεται ἀκόμη στό γενναῖο πιλότο μας πού ἄφησε τή στερνή πνοή του στή Σκύρο, μετά ἀπό κοπιώδη προσπάθεια νά ἀπομακρύνει τούς συνήθεις κακοήθεις «ἐπισκέπτες».
Υ.Γ. 2. Τό κείμενο αὐτό γράφτηκε τό πρωί τῆς 14ης Ἀπριλίου. Ἀκούω ὅτι ἄρχισε νέος βομβαρδισμός κατά τῆς Συρίας. Συμμετέχουν καί Ἄγγλοι. Χρειάζεται προσοχή. ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ! Κύρια βάση τῶν Ἄγγλων στήν Ἀν. Μεσόγειο βρίσκεται στήν Κύπρο. Ἐνδέχεται οἱ Σύροι καί οἱ Ρῶσσοι νά ἀπαντήσουν μέ ἀντικτυπήματα πού πρώτη θά εἰσπράξει ἡ Μεγαλόνησος. Ἄς μή πληρώσουμε ἐμεῖς τή βρώμικη χημεία τῶν δυνατῶν.
Εστία 20/4/18
https://www.facebook.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου