Για να φανείς πρέπει πρώτα καλά-καλά να θαφτείς.
(...) Για να είσαι, όμως, ταπεινός είναι ανάγκη να ζεις κάτι μέσ' στην καρδιά σου... Αλλιώς σε πνίγει το παράπονο. Λες: "Αν δε μιλήσω, τι θα γίνει; Πώς θα αντέξω; Θέλω κι εγώ λίγο να δικαιωθώ! Θέλω κι εγώ λίγο να φανώ!" Η Ανάσταση του Χριστού τι μας έδειξε; Για να φανείς πρέπει πρώτα καλά-καλά να θαφτείς. Αλλά όταν θάβεσαι στη ζωή, αν έχεις επαφή με το Χριστό, τότε αντέχεις τις ταπεινώσεις. Τότε ο Κύριος σου δίνει δύναμη και μπορείς να τα βγάλεις πέρα! Γιατί ποτέ δεν είσαι μόνος ακόμα και αν νιώθεις απόλυτη μοναξιά.
4 σχόλια:
Χμ..Να θαφτείς από μόνος σου είναι ένα. Να σε θάβουν άλλοι ειν' άλλο. Το να ευλογούν τώρα το θάψιμο θεωρώντας κιόλας πως αυτό που κάνουν είναι παιδαγωγικό ή θεολογικό, αυτό είναι αρρωστημένο. Αλλά τελείως όμως!
Να πω κάτι πάνω σε αυτό που γράφει ο ανώνυμος φίλος 10.21. Φυσικά είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Και ανεξάρτητα αν για κάποιους λόγους το επιτρέπει ο Θεός (να σε θάψουν), αυτό δεν αθωώνει σε καμία περίπτωση αυτούς που το κάνουν, όταν μάλιστα κάποιες φορές αντί να ζητήσουν μία απλή ΣΥΓΓΝΩΜΗ, (και να παραδεχτούν με ειλικρίνεια το λάθος τους, και να διορθώσουν το χαρακτήρα τους)σου λένε διάφορα επειδή θέλουν να αυτοδικαιωθούν, (επιβεβαιώνοντας το ρητό "η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση") για να καταλήξουν ότι όλο αυτό ήταν "θεόσταλτο" για να ταπεινωθείς εσύ "που είσαι υπερήφανος και εγωιστής". Φυσικά "όλα συνεργούν στο αγαθό εις τους αγαπώντας τον Θεό", βλέπουμε τόσα παραδείγματα στην Αγία Γραφή που γράφτηκαν για μας όπως λέει ο Απ. Παύλος, όπως π.χ. τον Ιωσήφ που τον πέταξαν τ΄αδέρφια του στο πηγάδι αλλά κατέληξε κύριος όλης της Αιγύπτου, και όταν ταπεινώθηκαν και έπεσαν στα πόδια του, τους είπε ότι ο Θεός το επέτρεψε για κάποιους λόγους. Η κακή τους πράξη όμως ήταν μια μεγάλη αμαρτία που βάρυνε τους ίδιους, και την πλήρωσαν.Ότι κάνεις γυρίζει ανταποδοτικά στο κεφάλι σου. Και όταν προκαλείς πόνο στον άλλο, ή παίζεις με την ψυχή του, θα επιτρέψει ο Θεός να πονέσεις κι εσύ το ίδιο για να καταλάβεις τι έκανες.Το περίεργο είναι ότι τα χτυπήματα έρχονται πάντα πάνω στην αδυναμία σου. Μόλις σε δουν κάποιοι ευάλωτο, τότε σε χτυπούν με ένα θρασύδειλο τρόπο. Νομίζοντας ότι τότε είναι δυνατοί.
Ο Κύριος βέβαια λέει ότι άλλοι "ευνουχίζονται υπό των ανθρώπων" και άλλοι από μόνοι τους για την Βασιλεία των ουρανών. Υπάρχουν λοιπόν πνευματικά στάδια. Σίγουρα δεν μας αρέσει να μας χτυπούν ή να μας θάβουν κάποιοι άνθρωποι. Αν δείξουμε όμως υπομονή και εμπιστευτούμε τον Θεό γενικότερα στις δύσκολες καταστάσεις της ζωής μας θα ευλογηθούμε.
Και να πω ακόμα κάτι. Υπάρχουν τόσα πολλά προβλήματα γύρω μας στους συνανθρώπους μας που πραγματικά πολλές φορές είναι πολύ εγωκεντρικό να ασχολούμαστε με μια άσχημη συμπεριφορά κάποιων, (ακόμα και αν μας εξέπληξε και μας στενοχώρησε γιατί δεν το περιμέναμε).Υπάρχουν ψυχολογικά προβλήματα, οικονομικά, αρρώστιες και τόσα άλλα..τα βλέπουμε συνέχεια γύρω μας.. Καλύτερα είναι να σκεφτούμε γιατί το επέτρεψε ο Θεός. Κάτι ήθελε να βγάλει μέσα απ΄αυτό. Πάντα αν δείξουμε υπομονή θα μας ανεβάσουν πνευματικά όλα όσα έρχονται στη ζωή μας.
Μαθαίνουμε αδιαλείπτως. Βλέπεις ομολογείται πλέον καί επίσημα. Υπαρχει εικονική ιερωσύνη καί εικονική πίστη. Είδαμε ακόμη καί τόν Αγιο Παίσιο πόσο δυσκολεύτηκε νά βρεί τούς ανθρώπους του. Τό ψέμα τόν πρώτο χρόνο χαίρεται. Αλλά όπως λές δέν μάς αφήνει ο Κύριος αβοήθητους. Ακόμη καί τούς ψεύτες νουθετεί. Τρώγονται μεταξύ τους. Υπάρχει Κύριος στήν ζωή τού παντός.
Είπε Γέρων:
"Είμαι ένα κούτσουρο από πουρνάρι, σκληρό σαν πέτρα και στραβό σαν ατσάλινη σούστα.
Κανονικά, επειδή δεν κάνω για τίποτα έπρεπε να με βάλουν στη φωτιά, ίσως τους έδινα λίγη ζεστασιά. Αυτοί όμως ήθελαν να με κατεργαστούν και να με κάνουν...έπιπλο!
Με βάζουν στη ξυλοσχιστική, κόπηκε η λεπίδα! Ευτυχώς που δεν χτύπησε ο τεχνίτης που χειριζόταν τη μηχανή.
Με πελεκούν λίγο-λίγο, ακόμα κι η φλούδα μου δεν έβγαινε, μέχρι που έσπασαν τα σκεπάρνια και τα σκαρπέλα τους! Δοκιμάζουν να με τρυπήσουν με αρίδες από διαμάντι με την ελπίδα να βρουν από ποιο υλικό είμαι φτιαγμένο και να με επεξεργαστούν ανάλογα. Μάταιος κόπος!
Απελπίζονται! Δεν ξέρουν τι να με κάνουν. Αφού αντί να με ρίξουν στα σκουπίδια και ν' απαλλαγούν από την ανώφελη παρουσία μου, επιμένουν σώνει και καλά να φτιάξουν από μένα κάτι χρήσιμο. Όμως, τίποτα απολύτως δεν "πιάνει" πάν μου.
Φωνάζουν τον αρχιμάστορα. Βάζει τα γυαλιά του, με μελετά προσεκτικά και λέει:
-"Τέτοιο στραβόξυλο δεν έχω ξαναδεί! Ο μόνος τρόπος που μένει να δοκιμάσουμε είναι.. οι αχτίνες!"
-"Αχτίνες ΧΙ;", τον ρωτούν.
-"Όχι, αυτές δεν μπορούν να κάνουν τίποτα! Μόνο οι αχτίνες ΧΡΙ μπορούν να το ισιώσουν, να το μαλακώσουν, να το θεραπεύσουν για να μπορέσει να γίνει κάτι χρήσιμο".
Γ.Ι.
Πολύ λατρεύω τον συγκεκριμένο γέροντα!
Δημοσίευση σχολίου