Συνέχεια από: Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2020
2. Η δραστηριότης τής ουρανίου Ιεραρχίας (συνέχεια).
Η δεύτερη δυσκολία η οποία αφορά τις ονοματοδοσίες των
ουρανίων Ιεραρχιών βρίσκεται στον ίδιο τον όρο άγγελος. Η ευρεία χρήση αυτού
του όρου δεν είναι ένα σημείο αυθαιρεσίας στην συστηματικότητα του Διονυσίου;
Αυτό το ουσιαστικό δηλαδή δεν δείχνει μόνον την τελευταία τάξη τής ουράνιας
Ιεραρχίας; Εφαρμόζεται αδιακρίτως σε όλες τις ουσίες αυτής της Ιεραρχίας και
επι πλέον επεκτείνεται ακόμη και στις θρησκευτικές κεφαλές της ανθρώπινης
Ιεραρχίας; Προς τούτο ο Διονύσιος προσφέρει νέες εξηγήσεις. Ότι το σύνολο τών
ουσιών ονομάζεται αγγελική Ιεραρχία και ότι κάθε μιά από τις ουράνιες Ιεραρχίες
λαμβάνει και αυτό το όνομα, δεν μας εκπλήττει! Όλοι είναι αγγελιοφόροι τού Θεαρχικού φωτισμού. (Ουρ. Ιερ. 196 C : και γάρ εισίν εκφαντορικά και αυτά της θεαρχικής
ελλάμψεως). Και με τον ίδιο τρόπο, αυτή η μεταφορά και αυτή η αποκάλυψη είναι
ποιο τέλειες στους ανώτερους βαθμούς. Επομένως, ο όρος άγγελος, ο οποίος
δείχνει ακριβώς την λειτουργία τού αγγελιοφόρου, ανήκει κατεξοχήν στις πρώτες
οκτώ τάξεις της ουρανίου Ιεραρχίας. (Ούρ. Ιερ. 196 Β: αί μέν υπερβεβηκνίαι
τάξεις έχουσι τας των υφειμένων διακοσμήσεων ελλάμψεις και δυνάμεις).
Αλλά εάν τον εφαρμόσουμε (τον όρο άγγελος) στα μέλη τής
ανθρώπινης Ιεραρχίας; (Ούρ. Ιερ. 292 C : εξηγεί γιατί, αναφερόμενος στον Μαλαχία ΙΙ, 7 ο
Επίσκοπος ονομάζεται άγγελος τού παντοδύναμου Κυρίου. Αναφέρει δε και την
Αποκάλ. ΙΙ. 1,8,12,18, όπου ο Επίσκοπος καλείται ο άγγελος τής Εκκλησίας. Στην
Επιστολή VIII, 1088 C αναφέρει ότι οι Ιερείς είναι μετά τους μεγάλους Ιερείς,
οι αγγελιοφόροι και οι ερμηνείς (άγγελοι και υποφήται των Θείων κρίσεων). Σ’αυτή
την περίπτωση, μας δίνει τις αναγκαίες διευκρινίσεις η γενική θεωρία της
μετοχής. “Μ’έναν γενικό τρόπο (όλως) η μετοχή στην σοφία και στην επιστήμη
είναι κοινή σε όλους τους νόες οι οποίοι έχουν την Θεία μορφή. Αλλά τόσο εάν
αυτή η μετοχή είναι άμεση και πρώτη (προσεχώς και πρώτως), όσο και αν είναι
δευτερεύουσα (δευτέρως) ή κατώτερη (υφειμένως), αυτή δεν είναι απολύτως κοινή,
αλλά καθορίζεται σε κάθε νου από την ικανότητά του (Θεία) [οικείας αναλογίας]”
(Ούρ. Ιερ. 292 D). Παρότι ανόμοιο σύμφωνα με την ποιότητα των νόων,
παραμένει το γεγονός ότι η μετοχή στην σοφία και στην γνώση του Θεού είναι
κοινή σε εκείνους οι οποίοι έχουν την Θεία μορφή. Μ’αυτή την ιδιότητα οι άγγελοι και
οι επικεφαλείς αρχηγοί της Ιεραρχίας μπορούν να προσεγγιστούν. Και η προσέγγιση
είναι ακόμη πιο στενή, εάν σκεφθούμε ότι ο θρησκευτικός επικεφαλής, παρότι σε
κατώτερο βαθμό, είναι σαν τον άγγελο, ο αγγελιοφόρος, ο ερμηνευτής και ο
εκφαντορικός (αποκαλύπτων) τα Θεία μυστικά. Οι ρόλοι, στις δύο περιπτώσεις,
είναι παρόμοιοι και γι’αυτό αυτοί οι επικεφαλείς μπορούν να ονομασθούν άγγελοι.
Η Τρίτη ονοματολογική δυσκολία, αφορά το όνομα δυνάμεις, το
οποίο εφαρμόζεται, και αυτό, σε όλες τις ουσίες τού ουρανού αδιακρίτως, καθότι δείχνει, για την ακρίβεια, την δεύτερη τάξη και την δεύτερη Ιεραρχία! Αυτή η
επέκταση τού όρου δυνάμεις δεν πρέπει ούτε αυτή να μας μπερδέψει, διότι σε κάθε
Θείο νού, μπορούμε να διακρίνουμε την ουσίαν, και δύναμιν και ενέργειαν. Όταν
πρέπει να ονομάσουμε τον έναν ή τον άλλον ουράνιο νού, ουσία ή δύναμη, πρέπει
να υπολογίζουμε ότι δείχνουμε έτσι περιφραστικώς εκείνον για τον οποίο ομιλούμε
σύμφωνα με την ουσία ή την δύναμη που τού ανήκει πραγματικώς (εκ της
καθ’έκαστον αυτών ή δυνάμεως (ούρ. Ιερ. 284 D). Και δεν διαλύονται οι
Ιεραρχικές τάξεις, αποδίδοντας αδιαφοροποιήτως στις κατώτερες τάξεις αυτό που
ανήκει μόνον στην μεσαία τάξη τής δεύτερης Ιεραρχίας. Οι δυνάμεις καθόσον έχει
συσταθεί σαν Ιεραρχική τάξις, διατηρούν τους δικούς τους αποκλειστικούς και
ιδιαίτερους χαρακτήρες!
Συνεχίζεται
Αμέθυστος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου