Ο Lucien Cerise στο βιβλίο του "Κυβερνώντας από το χάος"

Ο Lucien Cerise σε συνέντευξή του στο Kontre Kulture μιλά για το βιβλίο του  «Κυβερνήστε από το χάος» , που εκδόθηκε το 2010. 

Εξηγεί τι είναι κοινωνική μηχανική, επιστημονική δικτατορία, μεταανθρωπισμός και περιγράφει τα γεγονότα που τον ώθησαν να γράψει αυτό το βιβλίο. 

Εδώ είναι επίσης το κείμενο της ομιλίας του Lucien Cerise στο συνέδριο νευροπειρατών /neuro-Slavic: http://www.scriptoblog.com/index.php/component/content/article/35-actu-scripto/ νέα-των- εκδόσεων-η-επιστροφή-στις-πηγές/1389-συνέδριο-νευρο-πειρατές-νευρο-σκλάβοι-κείμενο-της-παρέμβασης-του-lucien-cerise

Μια περίληψη :

Η σχέση του ανθρώπου με τον έξω κόσμο και με τους συνανθρώπους του κυριαρχείται από δευτερεύοντα ερεθίσματα: τα γλωσσικά σύμβολα. Ο άνθρωπος μαθαίνει να σκέφτεται με τις λέξεις και τα σύμβολα που του δίνονται. και αυτά καταλήγουν να ρυθμίζουν ολόκληρο το όραμά του για τη ζωή και τον κόσμο.

 

Αυτός που υπαγορεύει και διατυπώνει τις λέξεις και τις φράσεις που χρησιμοποιούμε, που διοικεί τα ΜΜΕ, τον κάνει κύριο του μυαλού»

Το «Neuro-slaves», των Marco Della Luna και Paolo Cioni, θέτει σε όλες τις σελίδες του το κεντρικό ερώτημα της κοινωνικής μηχανικής: πώς να χακάρεις έναν εγκέφαλο; Πώς να πάρεις τον έλεγχο από απόσταση ενός θέματος για να επιλέξεις ανάμεσα στο να τον υποδουλώσεις, να τον καταστρέψεις ή, τουλάχιστον, να τροποποιήσεις τη συμπεριφορά του;

 

Ο εγκέφαλος έχει δύο προέλευση: γενετική και επιγενετική. Μπορούμε επομένως να χακάρουμε έναν εγκέφαλο παραβιάζοντας τα γενετικά δεδομένα ή παραβιάζοντας το επι-γενετικό κατασκεύασμα. Το γενετικό υπόστρωμα δίνεται από τη γέννηση, από τη γενετική κληρονομιά. Η επι-γενετική, από την άλλη πλευρά, δομείται στη σχέση με το περιβάλλον, ιδιαίτερα την κοινωνικο-πολιτισμική.

 

Ως εισαγωγή στην παρουσίαση του Paolo Cioni, και επαναλαμβάνοντας το απόσπασμα από το βιβλίο του που αναφέρθηκε παραπάνω, θα επικεντρωθώ σε αυτό το χακάρισμα της επι-γενετικής του εγκεφάλου, ιδιαίτερα στις κοινωνικο-πολιτιστικές, ψυχολογικές και γλωσσικές πτυχές του.

Hacking και γνωστικός προγραμματισμός

Η κοινωνική μηχανική είναι εισβολή στον άνθρωπο. Το αντικείμενο της μελέτης μας συνίσταται ακριβέστερα στο hacking της ανθρώπινης ψυχής, άρα στο hacking του εγκεφάλου, αυτό που ονομάζουμε νευρο-hacking (στο μοντέλο της νευρο-σκλαβιάς). Τα εμφυτεύματα εδώ είναι γνωστικά, είναι «ρυθμίσεις».

 

Υπάρχουν δύο κύριοι τύποι κλιματισμού, με την έννοια του Pavlov και με την έννοια του Skinner, αλλά και οι δύο διαμορφώνονται από τον τύπο υπολογιστή IFTTT: " Αν αυτό, τότε εκείνο ", "Αν αυτό, τότε εκείνο". Αυτός ο στοιχειώδης αλγόριθμος είναι η ρίζα οποιουδήποτε τύπου κλιματισμού και οποιουδήποτε προγράμματος συμπεριφοράς, το οποίο συσχετίζει ένα ερέθισμα ενεργοποίησης ( έναρξη ) με μια οδηγία συμπεριφοράς (ενέργεια ). 

Από αυτή τη συμπεριφοριστική οπτική γωνία, η ανθρώπινη ψυχή δεν διαφέρει ουσιαστικά από μια μηχανή: και οι δύο αποτελούνται από μεταβλητές και σταθερές που ανταλλάσσουν πληροφορίες με το περιβάλλον τους. Το νευρο-hacking του εγκεφάλου θα συνίσταται στην απομόνωση των σταθερών, δηλαδή των προγραμμάτων, των ρουτινών, των αλγορίθμων, των δομών, των "παραδόσεων" κατά κάποιον τρόπο, για να, κατά την επιλογή σας, απλώς να τα παρατηρήσετε (κλοπή δεδομένα), ή να τα ξαναγράψετε (influence hacking), ή ακόμα και να τα καταστρέψετε (επίθεση σε καλή κατάσταση).

 

Α. Τα δύο στάδια του επι-γενετικού νευροχακάρισμα: phishing και τριγωνική σύγκρουση

 

Η παραβίαση ενός εγκεφάλου μέσω του επι-γενετικού λογισμικού του, του σημασιολογικού και κοινωνικοπολιτισμικού του περιβάλλοντος, γίνεται σε δύο στάδια:

 

1) Phishing: αορατότητα και ατιμωρησία  που καθιστά δυνατή την  παράκαμψη αμυντικών μηχανισμών για να εισχωρήσει κρυφά στο μηχάνημα.

 

Για να μπορέσει κάποιος να μιλήσει για πειρατεία, ο πειρατής πρέπει απαραίτητα να μην το γνωρίζει. Εάν ο χάκερ γνωρίζει το hack, δεν είναι πλέον hack, εξ ορισμού.

Κατά τη λειτουργία της εισβολής και του βιασμού, ο πειρατής πρέπει επομένως να αναπαράγει τουλάχιστον την εμφάνιση μιας κανονικής λειτουργίας των πραγμάτων προκαλώντας αδιαφορία απέναντί ​​του. Και ιδανικά, θα πρέπει ακόμη και να κάνει τον εγκέφαλο να επιθυμεί τη συνεχιζόμενη διαδικασία του δικού του hacking, δημιουργώντας εμπιστοσύνη σε αυτό (κατασκευή συναίνεσης μέσω της χρήσης μηχανισμών του Συνδρόμου Στοκχόλμης).

Το αγκιστρωμένο ψάρι έχει αντιληφθεί μόνο το σκουλήκι, όχι το αγκίστρι που θα το σκοτώσει, ούτε τον ψαρά στην ακτή που θα το φάει.

ατιμωρησία .

Για να επιτύχει κανείς την ατιμωρησία, πρέπει να γίνει αόρατος. Το να γίνεσαι αόρατος τις περισσότερες φορές ισοδυναμεί με το να περνάς απαρατήρητος, επομένως «να κρύβεσαι στο φως», σύμφωνα με τον μασονικό τύπο. Η κοινωνική μηχανική, ως η τέχνη της τροποποίησης άλλων εν αγνοία τους, θα μπορούσε με πολλούς τρόπους να περιγραφεί ως η εκκοσμικευμένη εκδοχή των ερμητικών και εσωτερικών δογμάτων της μαζικής χειραγώγησης.

 

Ιστορικά, ο Τεκτονισμός είναι το πρώτο ενιαίο δόγμα μαζικής υποσυνείδητης επιρροής, που μπορεί να δικαιολογηθεί από την άποψη ενός «μεγάλου έργου» κοινωνικού κονστρουκτιβισμού, επομένως κοινωνικής μηχανικής.

 

Το τρίγωνο του Κάρπμαν ή πώς να γίνετε θύμα;

 

Πώς να γίνεις αόρατος; Πώς να περάσεις απαρατήρητος; Πώς να «κρυφτείτε στο φως», δηλαδή πώς να επιτύχετε την ατιμωρησία σε όλες τις περιστάσεις, πώς λοιπόν να πάρετε την εξουσία και να ασκήσετε τον απόλυτο έλεγχο των άλλων; Πρώτο στοιχείο απάντησης: αναστέλλετε στους άλλους κάθε κριτικό πνεύμα εναντίον του εαυτού σας, αναστέλλετε κάθε καχυποψία, κάθε δυσπιστία και κάθε επιτήρηση. Πως ? Προκαλώντας αυτοπεποίθηση ή αδιαφορία. Πως ? Με το να προσποιείται ότι είναι θύμα, έτσι ώστε να αναστέλλεται κάθε δίκη πρόθεσης εναντίον του. Για να βάλουμε ένα τέλος στα σοκ σε αντάλλαγμα, δεν υπάρχει τίποτα σαν να προσποιείσαι ότι είσαι θύμα, ένα ον σε θέση αδυναμίας, επομένως ανίκανο να κάνει κακό, να διαπράξει βία, παραβίαση, βιασμό.

 

Σε αυτή την προοπτική, η εφαρμογή του σχήματος ανάλυσης συναλλαγών που ονομάζεται «τρίγωνο του Karpman», επίσης γνωστό ως «τρίγωνο του δράματος» (Stephen Karpman, 1968) είναι ένα από τα πιο γνωστά. Το δραματικό τρίγωνο του Κάρπμαν συνίσταται στη μείωση του πολιτικού λόγου σε τρία σημεία: τον δήμιο, το θύμα και τον σωτήρα. Εάν ο νευρο-χάκερ αποτύχει να προκαλέσει απλή αδιαφορία, πρέπει επομένως να διεγείρει επιτακτικά εμπιστοσύνη καταλαμβάνοντας τη θέση του θύματος ή του σωτήρα.

 

Όταν ένας από τους ηθοποιούς της κατάστασης αποκτήσει την ιδιότητα του θύματος ή του σωτήρα, με αποτέλεσμα οι άλλοι ηθοποιοί να μην είναι πλέον καχύποπτοι μαζί του, το θύμα ή ο σωτήρας μπορεί στη συνέχεια να αρχίσει να καταστρέφει τους άλλους κρυφά, χωρίς καν ότι οι τελευταίοι είναι δεν είναι σε κατάσταση να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει. Μια τριγωνική σύγκρουση, η δομή της οποίας είναι μια μονομαχία μεταξύ δύο ηθοποιών που επιβλέπονται και ενορχηστρώνονται από έναν τρίτο ηθοποιό, επομένως η δουλειά του είναι να εκτοξεύει και στη συνέχεια να διατηρεί τη σύγκρουση από τη θέση του που βρίσκεται έξω από τη δέσμη της προσοχής.

 

 2) Στη συνέχεια, εάν είστε  μαύρο καπέλο , ξαναγράψτε τον κωδικό για να προκαλέσετε δυσλειτουργία του μηχανήματος, προκαλώντας ένα "σφάλμα"

 

Αυτή είναι η δεύτερη φάση της πειρατείας, η οποία συνίσταται στον εμβολιασμό των εγκεφάλων με έναν θανατηφόρο «αυτονομιστικό» που εισάγει εσωτερικές αντιλήψεις στο σύστημα-στόχο μέχρι τη ρήξη των εμπλεκόμενων μερών.

 

Μόλις αποκτήσετε διαφορά ή εμπιστοσύνη και γλιστρήσετε στο μηχάνημα, το οποίο είναι το πρώτο βήμα που ονομάζεται phishing, μπορείτε να προχωρήσετε στο δεύτερο βήμα: να χακάρετε τον πηγαίο κώδικα για να σφαλμάτων στο μηχάνημα. Με άλλα λόγια, η αναδιαμόρφωση συστήματος των αναπαραστάσεων που εσωτερικεύονται από τον εγκέφαλο για ν

 

Πώς λειτουργεί και δυσλειτουργεί ο εγκέφαλος;

 

Για να μάθετε πώς να κάνετε δυσλειτουργία του εγκεφάλου, πρέπει να γνωρίζετε ήδη πώς λειτουργεί κανονικά. Οι γνωστικές επιστήμες δείχνουν ότι ο εγκέφαλος λειτουργεί κανονικά με μιμητική κληρονομικότητα στερεοτύπων. Με άλλα λόγια, ο εγκέφαλος λειτουργεί με:

 

α) ιεραρχία : Για τον εγκέφαλο, η σκέψη είναι πάντα ταξινόμηση, ταξινόμηση, διάκριση, διαφοροποίηση, επιλογή, διάκριση. Δεν αξίζουν όλα. Κάποια πράγματα είναι ανώτερα από άλλα, άλλα δεν επιτρέπονται και άλλα δεν είναι δυνατά. Υπάρχουν «όρια», αντικειμενικά και υποκειμενικά. Το να ισχυρίζεσαι το αντίθετο, ότι όλα είναι ίσα, ότι όλα επιτρέπονται ή ότι όλα είναι δυνατά, ότι δεν υπάρχουν όρια, ισοδυναμεί με παρεμπόδιση της κανονικής λειτουργίας του εγκεφάλου, η οποία μπορεί κάλλιστα να αποτελεί μέρος μιας σκόπιμης στρατηγικής γνωστικής, ψυχολογικής και τον πολιτιστικό πόλεμο.

 

 

β) μίμηση: Η μιμητική λειτουργία του εγκεφάλου ένα εγκεφαλικό θεμέλιο: καθρέφτες νευρώνες. Οι νευρώνες καθρέφτη υποδηλώνουν ότι οι πληροφορίες που είναι απαραίτητες για την επιβίωσή μου στον κόσμο προέρχονται κυρίως από την παρατήρηση άλλων θεμάτων που εμπιστεύονται, ακόμη και πριν προέρχονται από την παρατήρηση του ίδιου του αντικειμενικού κόσμου. Αυτό ονομάζεται μάθηση. Ο εγκέφαλος μου Δεν υπολογίζει άμεσα τη σχέση του με τεριβάλλον, περνείρον

 

Για λόγους συγχρονισμού και κοινωνικής οργάνωσης, ογκέφαλος βλέπει όπως βλέπουν άλλοι εγκέφαλοι, ό. Η μελέτη νευρώνων καθρέφτη έδειξε ότι ο εγκέφαλος μαθαίνει τις απαραίτητες πληροφορίες για την περιβαλλοντική προσαρμογή με την απομίμηση ενός ομοτίμου, ο οποίος ήδη υποθέτει ότι ο τελευταίος γνωρίζει περισσότερα και πάνω απ 'όλα των αναγνωρίζεται ως τέτοιος και λαμβάνεται ως αναφορά, παράδειγμα προς παρακολούθηση, μοντέλο. για αντιγραφή, εν συντομία Ως πρεσβύτερος και υποστήριξη αντοίχισης και στερεοτυπικής απομής.

 

: Ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται το περιβάλλον του μέσω στερεοτύπων. Το «στερεότυπο» είναι μια άλλη λέξη για την αναπαράσταση, τη μοντελοποίηση, τη θεωρία, το διάγραμμα. Ωστόσο, η αναπαράσταση δεν είναι ποτέ ισοδύναμη με την πραγματική που αντιπροσωπεύει. Το πραγματικό (η επικράτεια) αποτελείται από άπειρες αποχρώσεις. Αλλά ο εγκέφαλος δεν είναι εξοπλισμένος να επεξεργάζεται το άπειρο αυτό καθεαυτό, ούτε άπειρες αποχρώσεις. Απλώς δεν τους βλέπει. Επιπλέον, η αντιμετώπιση του άπειρου είναι εξ ορισμού μια ατελείωτη αναζήτηση γιατί οι αποχρώσεις και η πολυπλοκότητα είναι φράκταλ, βρίσκονται σε όλες τις κλίμακες παρατήρησης σαν φωλιασμένες ρωσικές κούκλες. Σε κάποιο σημείο, αν θέλεις απλώς να δράσεις, πρέπει να σταθείς σε ένα μέρος της πραγματικότητας και σε μια προσωρινή εκδοχή της αναπαράστασής της: αυτό που ονομάζεται θεωρία. Μια θεωρία είναι πάντα κατά προσέγγιση, υποθετική. Ο εγκέφαλος όντας ανίκανος να επεξεργαστεί άμεσα την πραγματικότητα και τις άπειρες αποχρώσεις της, πρέπει να περάσει αναγκαστικά από σχηματικές αναπαραστάσεις, μοντέλα, θεωρίες, απλοποιώντας στερεότυπα που διατηρούν μόνο τα γενικά περιγράμματα. Μπορούμε επομένως να μιλήσουμε για τον θετικό ρόλο των στερεοτύπων, συμπεριλαμβανομένων των στερεοτύπων του φύλου, στην ψυχογένεση, ακόμη και για τον ουσιαστικό τους ρόλο. Και είναι αδύνατο να απαλλαγούμε από αυτόν τον τρόπο λειτουργίας, με κίνδυνο να εμποδίσουμε την κανονική λειτουργία του. συμπεριλαμβανομένων των στερεοτύπων φύλου, στην ψυχογένεση, ακόμη και στον ουσιαστικό ρόλο τους. Και είναι αδύνατο να απαλλαγούμε από αυτόν τον τρόπο λειτουργίας, με κίνδυνο να εμποδίσουμε την κανονική λειτουργία του. συμπεριλαμβανομένων των στερεοτύπων φύλου, στην ψυχογένεση, ακόμη και στον ουσιαστικό ρόλο τους. Και είναι αδύνατο να απαλλαγούμε από αυτόν τον τρόπο λειτουργίας, με κίνδυνο να εμποδίσουμε την κανονική λειτουργία του.μοντελοποίηση: Ο εγκέφαλος κατανοεί το περιβάλλον του μέσα από στερεότυπα. Το "στερεότυπο" είναι μια λέξη για την αναπαράσταση, τη μοντελοποίηση, τη θεωρία, το σχήμα. Ωστόσο, η αναπαράσταση Δείνα ποτέ ισοδύναμη με την πραγματικότητα που αντιπροσωπεύει. Το πραγματικό (το έδαφος) αποτελείται από άπειρες αποχρώσεις. Αλλά ο εγκέφαλος δεν είναι εξοπλισμένος για επεξεργαστεί άπειρο αυτό καθαυτό, ούτε πείρες αποχρώ. Απλά δεν τους βλέπει. Επιπλέον, η αντιμετώπιση του απείρου είναι εξ ορισμού μια ατελείωτη αναζήτηση επειδή οι αποχρώσεις και η πολυπλοκότητα είναι φράκταλ, βρίσκονται σε όλα τα επίπεδα παρατήρησης όπως οι ένθετες ρωσικές κούκλες. Κάποια στιγμή, αν θέλουμε απλώς να δράσουμε, πρέπει λοιπόν να επικεντρωθούμε σε ένα μέρος της πραγματικότητας και σε μια προσωρινή εκδοχή της αναπαράστασης της: αυτό που ονομάζεται θεωρία. Μια θεωρία είναι πάντα κατά προσέγγιση, υποθετική. Ο εγκέφαλος δεν είναι σε θέση να επεξεργαστεί άμεσα την πραγματικότητα και τις άπειρες αποχρώσεις της, οπότε πρέπει να περάσει από σχηματικές αναπαραστάσεις, μοντέλα, θεωρίες, απλοποιώντας στερεότυπα που διατηρούν μόνο τις κύριες γραμμές. Μπορούμε λοιπόν να μιλήσουμε για τον θετικό ρόλο των στερεοτύπων, συμπεριλαμβανομένων των στερεοτύπων φύλου, στην ψυχογένεση, ακόμη και για τον αναπόδραστο ρόλο τους. Και είναι αδύνατο ν απαλαγούμε από αυτόν τον τρόπο λειτουργίας, με κίνδυνο να εμποδίσουμε την ηηνονουργία. απλοποιώντας στερεότυπα που διατηρούν μόνο τις κύριες γραμμές. Μπορούμε λοιπόν να μιλήσουμε για τον θετικό ρόλο των στερεοτύπων, συμπεριλαμβανομένων των στερεοτύπων φύλου, στην ψυχογένεση, ακόμη και για τον αναπόδραστο ρόλο τους. Και είναι αδύνατο ν απαλαγούμε από αυτόν τον τρόπο λειτουργίας, με κίνδυνο να εμποδίσουμε την ηηνονουργία. απλοποιώντας στερεότυπα που διατηρούν μόνο τις κύριες γραμμές. Μπορούμε λοιπόν να μιλήσουμε για τον θετικό ρόλο των στερεοτύπων, συμπεριλαμβανομένων των στερεοτύπων φύλου, στην ψυχογένεση, ακόμη και για τον αναπόδραστο ρόλο τους. Και είναι αδύνατο ν απαλαγούμε από αυτόν τον τρόπο λειτουργίας, με κίνδυνο να εμποδίσουμε την ηηνονουργία.

 

Το να προσπαθείς να αποτρέψεις οποιαδήποτε από αυτές τις τρεις δραστηριότητες σημαίνει να επιδιώξεις να αποτρέψεις την κανονική λειτουργία του εγκεφάλου. 

 

Για να γίνει μεθοδικά το σφάλμα του εγκεφάλου στο πλαίσιο μιας τριγωνικής σύγκρουσης, είναι επομένως απαραίτητο να του εγχυθεί ένας ιός αντιμιμητικός, αντι-ιεραρχίας και κατά των στερεοτύπων.

 

Αυτή η επαγόμενη αναπηρία είναι ακριβώς ο σκοπός του νευρο-hacking και της αρνητικής κοινωνικής μηχανικής (IS-). Η παιδαγωγική μετάδοση που διασφαλίζει την κοινωνικοπολιτισμική συνέχεια και τη συνέχεια κάθε οργανωμένης ομάδας βασίζεται στην ιεραρχική μίμηση των στερεοτύπων, δηλαδή στον καθορισμό και την επικοινωνία των κανόνων. Χωρίς πρότυπα, χωρίς κοινή γλώσσα, μια ομάδα εκρήγνυται. Για να αποδιοργανωθεί μια ομάδα και τελικά να την καταστρέψει, είναι επομένως απαραίτητο να σπάσει η συνέχειά της σπάζοντας την ικανότητά της για ιεραρχική μίμηση στερεοτύπων και επικοινωνία κανόνων. Αυτοί οι δομικοί περιορισμοί του κεντρικού νευρικού συστήματος σημαίνουν ότι η ισότητα, δηλαδή η απαγόρευση ιεράρχησης των αξιών και των όντων σύμφωνα με τα στερεότυπα, έχει ως αποτέλεσμα να βυθίζει τον εγκέφαλο σε μια κατάσταση ανικανότητας για μιμητισμό,

Β. Η ιδεολογία της σύγχυσης των φύλων

 

Η ιδεολογία της σύγχυσης των φύλων, που υποδηλώνει τη σύγχυση των γενεών, η οποία επιδιώκει να αποτρέψει ή ακόμα και να απαγορεύσει την ιεραρχική μίμηση των ιδρυτικών στερεοτύπων για την ταυτότητα και η οποία ανάγει τα πάντα σε ατομική επιλογή, είναι ο πρωτότυπος ψυχικός ιός που πρέπει να εγχυθεί στον εγκέφαλο για να δυσλειτουργήσει. . 

 

Το γεγονός ότι ο εγκέφαλος έχει γενετική προέλευση αλλά και επιγενετική προέλευση χρησίμευσε ως πρόσχημα για τον κονστρουκτιβισμό της σύγχυσης των φύλων για να ισχυριστεί κανείς ότι θα μπορούσε κανείς να αφαιρέσει τον εαυτό του εντελώς από τη γενετική προέλευση στην επι-γενετική κατασκευή της ταυτότητας φύλου. 

 

Οι γυναίκες και οι άνδρες δεν είναι άγγελοι, αγνά πνεύματα, αλλά ενσαρκωμένα πλάσματα με γενετικά διαφορετικά σώματα. Η κοινωνικο-πολιτισμική μας ταυτότητα, της οποίας η ταυτότητα φύλου είναι πράγματι μέρος, είναι μια αναπαράσταση του σώματος, επομένως μια σχέση με το σώμα και τη γενετική μας κληρονομιά. Αυτή η ταυτότητα φύλου, δηλαδή η αναπαράσταση του φύλου, κατασκευάζεται επομένως με την ευρετηρίαση της ανατομικής διαφοράς γενετικής προέλευσης και επεξεργάζεται μέσω της διαφορετικής σχέσης με το περιβάλλον και τους άλλους.

 

Η ταυτότητα φύλου είναι επομένως ουσιαστικά μια κατασκευασμένη αναπαράσταση, αλλά από μια πραγματική βάση παρ' όλα αυτά, αυτή της ετεροφυλοφιλικής γενετικής διαφοράς, που συνεπάγεται ετεροκανονικότητα, εκτός από το να παράγει αποτελέσματα ψυχωτικής αποπραγματοποίησης. Όταν ένας άντρας πιστεύει ότι είναι γυναίκα ή το αντίστροφο, είναι τουλάχιστον ένα ψυχωτικό σύνδρομο.

 

Το πρώτο σύστημα αναπαράστασης του εγκεφάλου δεν είναι επομένως μόνο έμφυλο αλλά και ετερο-κανονισμένο. Η ετεροκανονικότητα είναι η πηγή κάθε νόρμας, είναι η νόρμα των κανόνων, η μετα-κανονικότητα.

 

Η απουσία κανόνων δεν παρουσιάζει πρόβλημα όσο παραμένει μειοψηφικό και εξαιρετικό, περιορισμένο σε μια καλλιτεχνική σφαίρα για παράδειγμα, επειδή επωφελείται από την εμβάπτιση στην ετεροκανονικότητα της περιβαλλοντικής πλειοψηφίας για να επανασταθεροποιηθεί. Από την άλλη πλευρά, η απουσία κανόνων είναι εγκληματική όταν ισχυρίζεται ότι γίνεται κανόνας. Η απουσία κανόνων, που σημαίνει επίσης απουσία νόμου, καθιστά αδύνατη την επικοινωνία, επομένως καθιστά αδύνατη τη ζωή στην κοινωνία. Το να χακάρεις το οιδιπόδειο σύμπλεγμα, την ετερο-κανονικότητα, τον ιδρυτικό νόμο, τον κανόνα των κανόνων, σημαίνει επομένως να χακάρεις τον ετεροκανονιστικό πηγαίο κώδικα του εγκεφάλου που είναι η πηγή κάθε μορφής διαφοροποιημένης ψυχοκοινωνικής δομής, διαλεκτικής, διυποκειμενικότητας, γλωσσικής , πολιτιστική, πολιτισμική ικανότητα. Χάκαρε τον Οιδίποδα,

 

Eric Fassin, κοινωνιολόγος: «Αυτό που αμφισβητείται είναι η ετεροφυλοφιλία ως κανόνας. Πρέπει να προσπαθήσουμε να φανταστούμε έναν κόσμο όπου η ετεροφυλοφιλία δεν είναι φυσιολογική . »

 

Ruwen Ogien, διευθυντής ερευνών στο CNRS: «Η  πολιτική των μειονοτήτων δεν τελειώνει σήμερα, αλλά ανοίγει μια παραβίαση στην οποία είναι σημαντικό να σπεύσουμε να ξανασκεφτούμε τη σεξουαλική και κοινωνική τάξη.  » 

 

Η καταπολέμηση των έμφυλων στερεοτύπων στοχεύει επομένως να παράγει ψύχωση, ψυχωτική ασάφεια ταυτότητας, μέσα από την ενορχήστρωση μιας ετεροφοβικής τριγωνικής σύγκρουσης. Από τις εντολές του Νικολά Σαρκοζί στο Εσωτερικό, με την εφεύρεση του αδικήματος της «ομοφοβίας» το 2004, στη συνέχεια στο Ηλύσια όταν ο υπουργός του Λικ Σατέλ εισήγαγε το 2011 τη θεωρία του φύλου στην εθνική εκπαίδευση ή πότε οργανώθηκαν το 2009 και το 2010. συνέδρια κατά της «τρανσφοβίας» στην Εθνοσυνέλευση με τη συμμετοχή μελών των ισχυρότερων λόμπι, βλέπουμε να λαμβάνει χώρα μια γενικευμένη τριγωνική σύγκρουση, με τους ετεροφυλόφιλους στη θέση των εκτελεστών και τους μη ετεροφυλόφιλους ταυτόχρονα θύματα και σωτήρες.

 

Χακάροντας τον εγκέφαλο για να τον εμβολιάσεις με τον αντικανονιστικό ιό της σύγχυσης των φύλων φέρνει την ανθρωπότητα στην εποχή του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, ριζοσπαστικοποιημένη σε σημείο να νοικιάζει γυναικείες κοιλιές, που δίνει πρόσβαση στην επιστημονική πιλοτική εφαρμογή του πολέμου όλων εναντίον όλων.

 

Έτσι κυβερνά κανείς με το χάος, οργανώνει την ανομία, την κοινωνική ψυχοποίηση, την ελεγχόμενη κατεδάφιση του ψυχισμού και της κοινωνίας, διαβρώνει την πραγματικότητα, κάνει ακόμη και κάθε μορφή πραγματικότητας καθιστώντας αδύνατη τη δημιουργία οποιασδήποτε γνωστής και ψυχοκοινωνικής σταθερότητας. έτσι γίνονται νευρο-σκλάβοι.

 

Πηγές:Κοντρεκουλ

για το βιβλίο του "Κυβερνώντας από το χάος" - Agoravox TV (www-agoravox-tv.translate.goog)