Ποιοι θα προστεθούν και θα προσκολληθούν στο σώμα του Χριστού;

 

Ιησούς Χριστός, (ψηφιδωτό), Αγία Σοφία Κωνσταντινούπολη.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος «Βίβλος των ηθικών»

Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=345895

η. Ότι, εάν όλοι οι προορισμένοι από γενεά σε γενεά δεν γεννηθούν μέχρι την έσχατη ημέρα δεν πληρωθούν, ο άνω κόσμος δεν θα πληρωθεί.

1 Επειδή η Εκκλησία είναι σώμα και νύμφη Χριστού, και άνω κόσμος και ναός του Θεού, και μέλη αυτού του σώματος έγιναν όλοι οι άγιοι, κι επειδή ακόμη δεν παρήχθηκαν ούτε ευαρέστησαν όλοι, ούτε βέβαια το σώμα του Χριστού ολοκληρώθηκε, ούτε ο άνω κόσμος επληρώθηκε (αυτός δηλαδή ο ίδιος της Εκκλησίας του Θεού), αλλά πολλοί στον κόσμο σήμερα είναι άπιστοι, που θα πιστεύσουν στον Χριστό, πολλοί αμαρτωλοί και άσωτοι, που θα μετανοήσουν και θα μεταμεληθούν, πολλοί απειθείς που θα πεισθούν, επειδή πολλοί επίσης ακόμη θα γεννηθούν και θα ευαρεστήσουν τον Θεό μέχρι της εσχάτης σάλπιγγος, πρέπει να γεννηθούν όλοι οι προγνωσμένοι, να παραχθεί και να πληρωθεί ο υπεράνω του κόσμου κόσμος της Εκκλησίας των πρωτοτόκων, δηλαδή η επουράνια Ιερουσαλήμ.

Τότε αμέσως θα έλθει το τέλος και το πλήρωμα του σώματος του Χριστού θα πληρωθεί από τους προορισμένους από τον Θεό να γίνουν σύμμορφοι με την εικόνα του Υιού του· και είναι αυτοί οι υιοί του φωτός και της ημέρας αυτού.

2 Όλοι αυτοί λοιπόν είναι προορισμένοι, απογραμμένοι και αριθμημένοι, και πρόκειται να προστεθούν και να προσκολληθούν στο σώμα του Χριστού· και αμέσως θα ολοκληρωθεί,
χωρίς να λείπει κανένα μέλος, θα πληρωθεί, δηλαδή θα τελειωθεί, όπως και ο απόστολος Παύλος αληθινά πιστεύει και λέγει έτσι «μέχρι να καταντήσομε όλοι σε τέλειο άνδρα, στο μέτρο της ηλικίας του πληρώματος του Χριστού. Διότι αυτούς που προγνώρισε, αυτούς και προόρισε· και όσους προόρισε, αυτούς και εκάλεσε· όσους πάλι εκάλεσε, αυτούς και εδικαίωσε· και όσους εδικαίωσε, αυτούς και εδόξασε, ώστε να γίνουν σύμμορφοι με την εικόνα του Υιού του».

Είδες πως όλοι οι άγιοι είναι προορισμένοι και προγνωσμένοι;

Μάθε λοιπόν και πώς λέγει ότι θ’ απογραφούν αυτοί. Διότι, αφού είπε, «επλησιάσατε στο όρος Σιών και στην πόλη του ζώντος Θεού, στην επουράνια Ιερουσαλήμ και στην πανήγυρι μυριάδων αγγέλων», πρόσθεσε· «και στην Εκκλησία των πρωτοτόκων, που είναι απογραμμένοι στους ουρανούς». Εάν λοιπόν είναι απογραμμένοι, είναι φανερό ότι είναι και αριθμημένοι, καθώς έχει γραφεί· «εγνώρισε ο Κύριος τους δικούς του».

Και το ιερό ρητό λέγει, «σ’ εσάς και οι τρίχες της κεφαλής είναι αριθμημένες».

Εφ’ όσον λοιπόν οι τρίχες μας είναι αριθμημένες από τον Θεό που γνωρίζει τα πάντα, πόσο περισσότερο βέβαια είμαστε εμείς;

Αφού λοιπόν όλοι οι άγιοι είναι προγνωρισμένοι από τον Θεό, προορισμένοι συγχρόνως και αριθμημένοι καθώς και απογραμμένοι κατ’ όνομα στους ουρανούς, αφού αυτοί είναι μαζί μέλη του Χριστού, και οφείλουν να γίνουν και ν’ αποτελέσουν ένα σώμα αυτού, αποδεικνύεται φανερώς με τον λόγο ότι, όταν όλοι αυτοί συναχθούν και γίνουν ένα σώμα του Χριστού, τότε και ο άνω κόσμος, αυτή η επουράνια Ιερουσαλήμ, η οποία είναι και
Εκκλησία των πρωτοτόκων, θα πληρωθεί θα ολοκληρωθεί δηλαδή το σώμα της βασίλισσας του Θεού Εκκλησίας, το οποίο είναι σώμα Χριστού του Θεού.

3 Πού είναι λοιπόν εκείνοι οι οποίοι αναπλάθουν έξω από την βασιλεία των ουρανών πολλές μονές στην ματαιότητα των σκέψεών τους προς απώλεια των εαυτών τους;

Πού είναι αυτοί που λέγουν ότι δεν θέλομε να εισέλθομε στη βασιλεία των ουρανών, διότι αυτό είναι πολύ, αλλά επιθυμούμε να ευρισκόμαστε σε τόπο ανέσεως κι αυτό μας αρκεί;

Όλοι οι από αιώνος άγιοι οφείλουν να είναι ένα σώμα μαζί με τον Χριστό.

Και πού αλλού φαντάζονται αυτοί ότι θα είναι, εάν ευρεθούν ανάξιοι αυτού του σώματος και αποκοπούν από αυτό;

Και όταν ανακαινισθεί ο κόσμος όλος διά πυρός, σε ποιον τόπο πιστεύουν ότι θα ευρεθούν, ώστε να μη λάβουν την πείρα εκείνου και δοκιμασθούν από εκείνον;

Πράγματι «εματαιώθηκαν στους διαλογισμούς τους και εσκοτίσθηκε η ασύνετη καρδιά τους· διότι λέγοντας ότι είναι σοφοί, εμωράθηκαν».

Απόσπασμα από τον λόγο του Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου «Βίβλος των ηθικών», Λόγοι Α-Στ’, σε εισαγωγή, κείμενο, μετάφραση της Θεολόγου Αικατερίνας Γκόλτσου. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τον εκδοτικό οίκο, το «Βυζάντιον», «Πατερικαί εκδόσεις Γρηγόριος ο Παλαμάς», 1988.

Ποιοι θα προστεθούν και θα προσκολληθούν στο σώμα του Χριστού; | Πεμπτουσία (pemptousia.gr)

ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΤΟΥΣ ΥΠΕΡΑΝΩ ΠΑΣΗΣ ΥΠΟΨΙΑΣ.

Ονοματολάτραι : Ετεροδιδασκαλία Ρώσων μοναχών του Αγίου Όρους κατά την δευτέραν δεκαετίαν του 20ου αιώνος

Ο διάκονος Βασίλειος Στεφανίδης (1878-1958) είναι ο μετέπειτα αρχιμανδρίτης και καθηγητής της Γενικής Εκκλησιαστικής Ιστορίας εις την Θεολογικήν Σχολήν του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από του έτους 1908 έως του 1912 μετεξεπαιδεύθη εις την Γερμανίαν. Υπήρξε κατ’ εξοχήν μαθητής των Η. Lietzmann και Α. von Harnak. Tο 1912 ανεκηρύχθη διδάκτωρ της φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Χαιδελβέργης με την διατριβήν: «Platon’s Politicos zu seiner Politela und dem Nomoi». Ουδεμίαν σχέσιν είχεν με την μυστικήν θεολογίαν, μάλλον δε την εμέμφετο. Πρβλ. π.χ. τας κρίσεις του περί της θεολογίας του Συμεών του Νέου Θεολόγου. «Επί του Θεού πολλάκις μετεχειρίζετο ερωτικάς εκφράσεις. Όπως όλοι οι μυστικοί, ούτω και ο Συμεών εφρόνει, ότι την μέλλουσαν μακαριότητα δύναται τις να προαπολαύση εν τη παρούση ζωή... Ταύτην (την ένωσιν μετά του Θεού) εθεώρει (ο Συμεών) ευκολωτέραν, ένεκα της ενανθρωπήσεως του Χριστού, εφρόνει μάλιστα, ότι σκοπός της ενανθρωπήσεως του Χριστού ήτο ο μυστικισμός... Διά τον μυστικισμόν ήρμοζε βεβαίως ο μονοφυσιτισμός, ο οποιος εδίδασκε την θέωσιν της ανθρώπινης φύσεως του Χριστού. Δια τούτο τα μυστικά συγγράμματα Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, γραφέντα τέλη της πέμπτης έκατονταετηρίδος, είναι μονοφυσιτικά, οι δε μοναχοί, οι ρέποντες προς τον μυστικισμόν, έρρεπον την πέμπτην εκατονταετηρίδα και εις τον μονοφυσιτισμόν δύναται τις, μάλιστα, να ειπή, ότι ο μυστικισμός εγέννησε τον μονοφυσιτισμόν... ». (Β. Κ. Στεφάνι δ ου, Εκκλησιαστική Ιστορία απ’ αρχής μέχρι σήμερον, α' εκδ., Αθήναι 1948, σ. 430-431). Εις την δευτέραν έκδοσιν της Εκκλησιαστικής Ιστορίας του, Αθήναι 1959, είναι ηπιώτερος εις τας κρίσεις του ως προς την μυστικήν θεολογίαν. Περί της δευτέρας ταύτης εκδόσεως του έργου του, αναφέρει ο ίδιος εις τον ειδικόν πρόλογον: «...συνεπληρώθη και διωρθώθη παρ’ εμού, ίνα ανταποκριθή εις τας νέας επιστημονικάς ανάγκας». Πρβλ. και Β. Θ. Σταυρίδου, ε. α., σ. 130-136, ένθα και σχετική βιβλιογραφία.