Το ερώτημα σχετικά με τον αληθινό χαρακτήρα της θεωρίας του φύλου είναι σίγουρα ένα σχετικό ερώτημα: είναι ιδεολογία ή όχι; Σύμφωνα με τους υπερασπιστές της, φυσικά, δεν είναι ιδεολογία. Πράγματι, είναι μια επιστημονική θεωρία, η οποία στοχεύει να καταδείξει και να μεταφράσει σε συνακόλουθες συμπεριφορές το όραμα σύμφωνα με το οποίο η επιλογή του φύλου καθορίζεται ιστορικά και κοινωνικά: από τη φύση τους, ωστόσο, δεν υπάρχουν φύλα. Επομένως, ο καθένας μπορούσε να επιλέξει ελεύθερα τι θα είναι. Εξ ου και η ανάγκη, που υπερασπίζονται με το σπαθί που τράβηξαν οι οπαδοί του οράματος του φύλου, να αποδομηθεί η παραδοσιακή οπτική σύμφωνα με την οποία υπάρχουν αρσενικά και θηλυκά, αγόρια και κορίτσια.

Αυτοί οι απερίσκεπτοι αποδομητές φιλοδοξούν να επανεκπαιδεύσουν τον πληθυσμό ξεκινώντας από τις μικρότερες ομάδες, δηλαδή από τα παιδιά του δημοτικού: εκπαιδεύοντάς τους με τρόπο που θα τους έκανε να γελάσουν αν δεν έκλαιγαν (παιχνίδια φύλου, ανταλλαγή ρούχων μεταξύ αγόρια και κορίτσια, παραδείγματα φύλου στα προβλήματα των μαθηματικών κ.λπ.): Ο Όργουελ και ο Χάξλεϋ ήταν ερασιτέχνες στην περιγραφή της κοινωνίας που διοικείται και χειραγωγείται πλήρως!

Είτε μας αρέσει είτε όχι, η ανθρωπότητα υπήρχε πάντα μέσω της διχοτομίας ανδρών/γυναικών: η ανθρώπινη φυλή είναι ενιαία και αναπαράγεται μέσω της σεξουαλικής διαφοράς μεταξύ ανδρών και γυναικών, διαφορετικών μερών και εξίσου ανήκοντας στην ανθρώπινη φυλή (επομένως φέροντες ίση αξιοπρέπεια και ίσα δικαιώματα). Είναι μια κοινοτοπία, αλλά πρέπει να επαναληφθεί: την εποχή του πλανητικού ψεύδους, είναι απαραίτητο να παλέψουμε, ώστε ακόμη και τα προφανή και κοινότυπα πράγματα να μην αρνηθούν εντελώς από την οργανωμένη χειραγώγηση.

Τώρα, χωρίς να υπεισέλθω στην ουσία της ερώτησης, περιορίζομαι στην ταχεία εξέταση της εν λόγω θέσης: τη θέση, δηλαδή, σύμφωνα με την οποία το φύλο δεν είναι ιδεολογία. Το λέω ανοιχτά: ανάμεσα στις πιο αστείες κατηγορίες ανθρώπων που έχω γνωρίσει πρόσφατα υπάρχουν αναμφίβολα εκείνοι που υποστηρίζουν, με πεποίθηση, ότι «δεν υπάρχει ιδεολογία φύλου». Κάθε ιδεολογία - Marx docet - βασίζεται ακριβώς στην προσπάθεια άρνησης του δικού της ιδεολογικού χαρακτήρα: δηλαδή στην προσπάθεια να δείξει κανείς τη «φυσικότητά» του.  

Ακόμη και οι καπιταλιστές λένε, συμπτωματικά, ότι δεν υπάρχει καπιταλιστική ιδεολογία και ότι αυτό που πρεσβεύουν είναι ο φυσικός τρόπος ύπαρξης στον κόσμο του ανθρώπου. Ο κομμουνισμός απέτυχε να δημιουργήσει την αταξική κοινωνία. Ο σημερινός μονοθεϊσμός της αγοράς, από την άλλη, πετυχαίνει, ειρωνικά, να πραγματοποιήσει μια κοινωνία χωρίς φύλο: την ακοινωνική κοινωνία των εναλλάξιμων unisex ατόμων, προικισμένης με μια ενιαία ταυτότητα, αυτή της κατανάλωσης.

Αν ο Μαρξ ζήτησε μια επανάσταση προσανατολισμένη στην επανοικειοποίηση των μέσων παραγωγής, σήμερα έχουμε φτάσει στο παράδοξο να πρέπει να αγωνιστούμε για την επανοικειοποίηση των μέσων αναπαραγωγής!

Το φύλο είναι ιδεολογία ή όχι; (www-ariannaeditrice-it.translate.goog)