Μόλις έμαθες τα νέα για την πορεία του καρκίνου, σήκωσες το τηλέφωνο και παρήγγειλες μια πολύ όμορφη κρέπα. Ζήτησες να είναι πλούσια σε μερέντα και τριμμένο μπισκότο. Μου την έστειλες φωτογραφία. Πραγματικά υπέροχη. Ξέρεις κάτι;
Πιο αναστάσιμη κίνηση δε μπορούσες να κάνεις. Ανάσταση είναι να ειρωνεύεσαι τον θάνατο, όταν σε απειλεί με σοβαρό στυλάκι. Να γελάς κόβοντας του τον τσαμπουκά. Ενώ εκείνος ζητάει να παραιτηθείς από το σήμερα της ζωής για το αύριο του θανάτου, εσύ να κάνεις όνειρα και προγραμματίζεις διακοπές στο ευτυχισμένο νησί. Του έκοψες τα πόδια.
Το κατάλαβες; Γιατί αυτός ποθεί να δει την απουσία της ζωής από το πρόσωπο σου. Ξέρεις τι μου θύμησες; Τον άγιο Παίσιο, που όταν του ανήγγειλαν ότι ο καρκίνος έχει προχωρήσει γέλασε και είπε «έτσι μου έρχεται βρε παιδιά, να σηκωθώ και να χορέψω ένα τσάμικο»…
π. Λίβυος: Ξέρεις τι μου θύμησες; Τον Άγιο Παΐσιο | Pentapostagma
Ζήσε σαν να μην υπάρχει θάνατος
Θάνατος είναι ο φόβος που σου λέει δεν μπορείς, δεν αντέχεις δεν αξίζεις.
Ανάσταση είναι ο Χριστός που σου φωνάζει, μπορείς, αξίζεις, γίνεται να τα καταφέρεις.
Θάνατος είναι η απειλή της απελπισίας που σου λέει έως εδώ, τέλος.
Ανάσταση είναι ο Χριστός που σου λέει τίποτε δεν τελείωσε, όλα μπορούν να αρχίσουν πάλι, είσαι αιώνιος.
Θάνατος είναι η άρνηση της ζωής. Η καθημερινή δολοφονία των στιγμών μας.
Ανάσταση είναι ο Χριστός που χαρίζει άφθονη ζωή, φως και χαρά, μεταμορφώνει την καθημερινότητα σε ευχαριστία και ευγνωμοσύνη για ότι ζούμε, ότι λαμβάνουμε, ότι υπάρχει τώρα και αιώνια.
Θάνατος είναι ο φόβος να είμαστε ο εαυτός μας.
Ανάσταση είναι να συνδεθούμε με εκείνο που θέλησε ο Θεός να είμαστε και να γίνουμε.
Θάνατος είναι ο φόβος να ζήσουμε γιατί μπορεί να πονέσουμε.
Ανάσταση είναι ο Χριστός που σου λέει ότι κάθε Σταυρός μπορεί να γίνει Φως, κάθε τραύμα θαύμα.
Ζήσε σαν να μην υπάρχει θάνατος.
Ζήσε προτού πεθάνεις για να μην πεθάνεις όταν πεθάνεις.
Λέγε θα ζήσω κι ας νιώθεις ότι «πεθαίνεις», είσαι αιώνιος.
Φοβάσαι τον θάνατο γιατί δεν γνωρίζεις την Ανάσταση.
Φοβάσαι τον θάνατο γιατί τρέμεις την ζωή.
Φοβάσαι τον θάνατο γιατί δεν ζεις εσύ.
Επίτρεψε στο Θεό να ονειρευτεί μέσα σου νίκες και Αναστάσεις.
Επίτρεψε στο Θεό να σε βγάλει από το μνήμα των φόβων σου, να αναστήσει τις επιθυμίες της καρδιάς σου.
Πίστεψε ότι μπορείς, αξίζεις και θέλεις να γευτείς την Χαρά της Ανάστασης.
π. Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος
π.Λίβυος (plibyos.blogspot.com)
ΚΑΝΟΥΝ πλέον δυναμική ψυχοσύνθεση, ενισχύοντας τόν άνθρωπο ώστε νά αντέχει τό υπαρξιακό βάρος τής αμαρτίας καί τήν συμμετοχή του στήν κοινή μοίρα, προσφέροντας γιατροσόφια στό στύλ τής θεολογίας τού σώματος, εκπαιδεύοντας τήν βούληση γιά δύναμη τού κάθε μαραζωμένου, στόν δρόμο πού χάραξαν οι κάθε Λίβυοι. Μαγειρεύοντας μέ κρέμα καραμέλας τά βελανίδια τού ασώτου υιού ώστε νά αναβάλλει επ' άπειρον τήν επιστροφή του στόν Κύριο.
6 σχόλια:
"Θάνατος είναι ο φόβος να είμαστε ο εαυτός μας". "Ζήσε σαν να μην υπάρχει θάνατος",
"Ζήσε προτού πεθάνεις για να μην πεθάνεις όταν πεθάνεις"....Θά συμφωνήσω ἀπολύτως μαζί σου.Δέν μπορεῖ νά εἶναι αὐτά συνταγή παρηγορίας σέ ἕνα ἀσθενή καί μάλιστα μελλοθάνατο...῎Ισως ἄν τά συνιστοῦσε ἕνας ψυχολόγος στήν Δύση (οἱ ὁποῖοι τά συνιστοῦν κυρίως στούς ὑγιεῖς) ὀκ...Μά καί ὁ ῞Αγιος Παΐσιος δέν θά λειτουργοῦσε ἔτσι ἄν δέν εἴχε νικήσει διά τοῦ θανάτου (τῶν παθῶν) τόν θάνατο.....
Επίτρεψε στο Θεό να ονειρευτεί μέσα σου νίκες και Αναστάσεις.
Επίτρεψε στο Θεό να σε βγάλει από το μνήμα των φόβων σου, να αναστήσει τις επιθυμίες της καρδιάς σου.
Πίστεψε ότι μπορείς, αξίζεις και θέλεις να γευτείς την Χαρά της Ανάστασης.
Σ' αυτές τίς βάσεις θά στηρίξουν οι οικουμενιστές τόν επανευαγγελισμό τής οικουμένης, δηλ. τήν βασιλεία τού θεού επί τής γής, επαναπρογραμματίζοντας τήν εκκλησία τής Κυριακής σάν βασιλεία τών ουρανών, καθιστώντας τήν Κυριακή τό ΝΕΟ ΣΑΒΒΑΤΟ.
H ''θετική σκέψη'' για τον θάνατο, made usa...
Καί όμως υμνούμε τόν Κύριο διότι μάς έσωσε μέ τήν θυσία τού παλαιού ανθρώπου, θανάτου θάνατον πατήσας.
Κάτι παρόμοια, ποστάρει και ο Τσιτσιπας κατά καιρούς και βγαίνουν και τον κράζουν άγρια όλοι. Σίγουρα o Λύβιος δεν είναι follower του Στέφανου;
Τουλάχιστον ο Τσιτσιπάς , για μένα τουλάχιστον, είναι ένα παιδί (εγώ προσωπικά τον συμπαθώ παρά τις γκάφες που λέει.....ή μάλλον εξαιτίας τους) που έχει λιώσει από τότε που φορούσε πάνες στα court και πέρα από την γραφικότητα μου βγάζει και ένα είδος (καταπιεσμένης) παιδικής αυθόρμητης και ανώριμης πνευματικής αφέλειας με ολίγη από έπαρση και αλαζονεία που απαιτεί αναπόφευκτα κάθε πρωταθλητισμός. Οι "ρηχές" για τον κόσμο αναζητήσεις του μου δείχνουν πως κάτι πραγματικά καλό έχει μέσα του και εύχομαι να το βρει κάποια στιγμή.
Ο πατήρ Λύβιος; Δεν ξέρω πραγματικά και όχι πως αυτό παίζει και κάποιο ρόλο στην τελική.
Apo ta apomnimoneymata tous xeroume oti o Kolokotronis kai o Makrygianis fovithikan kapoies fores ton thanato pou malista tha erxotan me sigouri ita kai etsi apefygan tin mataia maxi. Episis pygmaxoi opos o Liston o Frazier kai o Ali egateleipsan apo enan agona o kathe enas fovoumenoi sigouri egefaliki aimoragia. Prepei loipon na eimaste eyxaristimenoi pou o papa Livyos einai genaioteros apenanti ston thanato kai apo ton Kolokotroni kai apo ton Smokin Joe Frazier. Ti papades palikaria exoume sto internet AM
Δημοσίευση σχολίου