«ΟΙ ΚΥΡΙΟΙ ΤΗΣ ΓΗΣ» Από Συντακτική ομάδα Inchiostronero

 « Δεν θα έχεις τίποτα και θα είσαι ευτυχισμένος…»

ΟΙ ΚΥΡΙΟΙ ΤΗΣ ΓΗΣ

---

« Δεν θα κατέχεις τίποτα και θα είσαι ευτυχισμένος…» είναι οι δυστοπίες που προσφέρουν ανοιχτά οι ολιγάρχες του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF). Η συγκεντροποίηση και η ιδιωτικοποίηση της παραγωγής τροφίμων είναι μέρος 

Ο Μπιλ Γκέιτς μόλις πήρε νομική έγκριση για να αγοράσει 2.100 στρέμματα γεωργικής γης στη Βόρεια Ντακότα αξίας 13,5 εκατομμυρίων δολαρίων — και οι άνθρωποι είναι «έξαλλοι» γι' αυτό σε όλη την πολιτεία

 μιας ευρύτερης τάσης παγκόσμιων αρπαγών γης και εξαγοράς της γεωργίας από το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. Εν ολίγοις, υπάρχει βιασύνη για την αγορά γεωργικής γης σε όλο τον κόσμο. Ο Μπιλ Γκέιτς, για παράδειγμα, ο οποίος ήταν ήδη ένας από τους μεγαλύτερους γαιοκτήμονες στις Ηνωμένες Πολιτείες με περίπου 550 χιλιάδες εκτάρια γης, αύξησε τις εκμεταλλεύσεις του το 2022 αγοράζοντας 4300 εκτάρια στη Βόρεια Ντακότα. Συνολικά, ακριβώς για να οπτικοποιήσουμε συγκεκριμένα τι είναι, έχει επιφάνεια μεγαλύτερη από την έκταση ολόκληρης της Λιγουρίας. Εν τω μεταξύ, ερευνητές όπως ο Van der Ploeg και οι συν-συγγραφείς του έχουν επισημάνει τον τρόπο με τον οποίο οι συμφωνίες γης σε όλη την Ευρώπη πραγματοποιούνται αδιαφανώς μέσω ενδιάμεσων (μεσαζόντων), με συμφωνίες που αναφέρονται στη Ρουμανία, τη Βουλγαρία, την Πολωνία και την Ουγγαρία. Η συγκέντρωση της ιδιοκτησίας γης στην Ευρώπη καθοδηγείται από γεωργικές πολιτικές και επιδοτήσεις που, σύμφωνα με τον van der Ploeg, « ευνοούν τις μεγάλες εκμεταλλεύσεις από τις ελίτ, περιθωριοποιούν τις μικρές εκμεταλλεύσεις και εμποδίζουν την πρόσβαση στους επίδοξους αγρότες».

Ένα λιγότερο γνωστό γεγονός για τον πόλεμο στην Ουκρανία είναι ότι η στρατιωτική και οικονομική βοήθεια παρασχέθηκε με την προϋπόθεση ότι θα δημιουργηθεί μια αγορά γης έτσι ώστε, ενώ οι άμαχοι πολεμούν και πεθαίνουν στον πόλεμο, τα εδάφη τους πωλούνται σε ολιγάρχες και μεγάλες γεωργικές εταιρείες μέ τη βοήθεια και τη χρηματοδότηση δυτικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Ο Frédéric Mousseau, συν-συγγραφέας της έκθεσης War and Theft: The Takeover of Ukraine's Agricultural Land γράφει (αναφέρεται από τον δημοσιογράφο του Off-Guardian Colin Todhunte) (1) : «Παρά το γεγονός ότι η Ουκρανία βρίσκεται στο επίκεντρο των διεθνών ειδήσεων και της πολιτικής, λίγη προσοχή δόθηκε στην ουσία της σύγκρουσης, δηλαδή στο ποιος ελέγχει τη γεωργική γη στη χώρα γνωστή ως το καλάθι του ψωμιού της Ευρώπης. Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι θεμελιώδης για την κατανόηση του τι διακυβεύεται σε αυτόν τον πόλεμο. Οι περισσότερες γεωργικές επιχειρήσεις είναι σε μεγάλο βαθμό χρεωμένες σε δυτικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, ιδιαίτερα στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης, στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και στη Διεθνή Εταιρεία Χρηματοδότησης, τον ιδιωτικό βραχίονα της Παγκόσμιας Τράπεζας».

Βάρβαροι στο στάβλο: Το ιδιωτικό κεφάλαιο βυθίζει τα δόντια του στη γεωργία

Όπως θα έπρεπε να είναι προφανές μέχρι τώρα, η αρπαγή γης και η συγκέντρωση της παραγωγής τροφίμων συμβαδίζουν, ειδικά καθώς ο γεωργικός τομέας χρηματοδοτείται όλο και περισσότερο από ένα κύμα επενδύσεων που συνδέονται με μετοχές. Σύμφωνα με την ακαδημαϊκή Jennifer Clapp, τα επενδυτικά κεφάλαια αντιπροσώπευαν έως και το ένα τρίτο των χρηματοοικονομικών επενδύσεων σε ολόκληρο τον αγροδιατροφικό τομέα την περίοδο 2010-2014. Σε μια έρευνα του 2020 με τίτλο «Βάρβαροι στο στάβλο: Το ιδιωτικό μετοχικό κεφάλαιο βυθίζει τα δόντια του στη γεωργία», που διεξήχθη από έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό που υποστηρίζει τους μικρούς αγρότες, αναφέρθηκε ότι το 2004 υπήρχαν μόνο επτά επενδυτικά κεφάλαια που ασχολούνταν με τη γη και τη γεωργία. Μέχρι το 2009, ο αριθμός αυτός είχε αυξηθεί σε 55 και στις αρχές του 2020 υπήρχαν περισσότερα από 300 ταμεία «ενεργών τροφίμων και γεωργίας», συγκεντρώνοντας σχεδόν 300 δισεκατομμύρια δολάρια. Το άρθρο περιγράφει επίσης τις επιπτώσεις των εξαγορών από ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια στις τοπικές κοινότητες: «Για πολλούς, ο ίδιος ο όρος «ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια» είναι τρομακτικός επειδή τόσες πολλές συμφωνίες οδήγησαν τις εταιρείες-στόχους να απολύσουν εργαζομένους, να αντικαταστήσουν ομάδες διαχείρισης, στέρηση ιδίων κεφαλαίων από τις εταιρείες, να τους γεμίσει χρέη και, τέλος, να τους παραλύσει και να τους κλείσει».

Η ίδια χούφτα μεγάλων εταιρειών διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων (BlackRock, Vanguard, State Street, Fidelity και Capital Group) διαδραματίζουν τον ηγετικό ρόλο σε αυτά τα funds. Ο Clapp εξηγεί: «Πρώτον, ένας μικρός αριθμός μεγάλων εταιρειών διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων ενεργούν ως μεσάζοντες, διοχετεύοντας μεγάλα χρηματικά ποσά σε μετοχές εισηγμένων διακρατικών γεωργικών επιχειρήσεων μέσω μιας ποικιλίας επενδυτικών κεφαλαίων που προσφέρουν στους επενδυτές έκθεση στον κλάδο. Δεύτερον, τα στοιχεία εταιρικής ιδιοκτησίας δείχνουν ότι οι ίδιες γιγάντιες εταιρείες διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων είναι μεταξύ των μεγαλύτερων μετόχων μεγάλων εταιρειών αγροδιατροφής».

Σαν να μην έφτανε αυτό, οι μικροί και ακόμη και οι μεσαίοι παραγωγοί αντιμετωπίζουν μια δύσκολη μάχη για να αμυνθούν από μια αγορά πλημμυρισμένη από προϊόντα χαμηλού κόστους από μεγάλους παραγωγούς γεωργικών προϊόντων που επωφελούνται από εισροές χαμηλού κόστους από την παγκόσμια αγορά και τις οικονομίες κλίμακας. Καθώς οι μικροκαλλιεργητές οδηγούνται στη χρεοκοπία, οι εταιρείες και οι επενδυτές αναλαμβάνουν τον έλεγχο της γης, δημιουργώντας έναν αυτοενισχυόμενο φαύλο κύκλο.Ταυτόχρονα, αυτές οι ίδιες δυνάμεις της αγοράς δημιουργούν σημαντικά εμπόδια εισόδου για όποιον θέλει να ξεκινήσει μια αγροτική επιχείρηση. Εν ολίγοις, είναι ένα φαινόμενο παρόμοιο με αυτό της συσσώρευσης κεφαλαίου, με τη διαφορά ότι επηρεάζει τον πιο ζωτικό τομέα όλων, αυτόν των τροφίμων: λίγα χρόνια ακόμη από αυτές τις επιχειρήσεις και το παγκοσμιοποιημένο συνδικάτο θα είναι σε θέση να επιβάλει στους ανθρώπους αυτό που πρέπει να τρώνε και σε ποια ποσότητα, αφαιρώντας το φαγητό από την παραμικρή εκδήλωση διαφωνίας μεταξύ των κρατών. Φυσικά σε μια εποχή πολιτικής διάλυσης και γενικής βλακείας, δεν γίνεται κατανοητό ότι το μόνο φάρμακο για όλα αυτά είναι μια νέα πολιτική ιδέα και ένας αποφασιστικός ανταγωνισμός. Οι φτωχοί άνθρωποι που πιστεύουν ότι μπορούν να αντισταθούν μέσα σε αυτό το σύστημα έχουν αυταπάτες, όπως και εκείνοι που χειροκροτούν αν η κυβέρνηση Μελόνι λέει όχι στα έντομα στο φαγητό σε ένα πλαίσιο πλήρους ισοπέδωσης της παγκοσμιοποίησης που είναι η σημερινή μορφή καπιταλισμού. Απλή προπαγάνδα έτοιμη να διαλυθεί.

«The MASTERS OF THE EARTH» - Inchiostronero (www-inchiostronero-it.translate.goog)