Ο έρωτας είναι η αναζήτηση της αγάπης και η αγάπη είναι η εκπλήρωση του έρωτα… Η κρίση του θεσμού του θρησκευτικού γάμου… Η Κρίση όπως στην Αποκάλυψη αρχίζει από τις Εκκλησίες.

Ο έρωτας είναι η αναζήτηση της αγάπης και η αγάπη είναι η εκπλήρωση του έρωτα… Η κρίση του θεσμού του θρησκευτικού γάμου… Η Κρίση όπως στην Αποκάλυψη αρχίζει από τις Εκκλησίες.

Ο έρωτας είναι η αναζήτηση της αγάπης και η αγάπη είναι η εκπλήρωση του έρωτα…

Αν φτάσαμε σε τούτο το σημείο το ακρότατο να συζητάμε για γάμους διάφορους είναι γιατί ο γάμος ο θρησκευτικός αποδείχθηκε Ματωμένος Γάμος…

με την έννοια ότι έπεσε θύμα μιας σαρκικής αντίληψης ακόμη και από την Εκκλησία που διαμόρφωσε για δεκαετίες μια πουριτανίστικη αντίληψη για ό,τι πιο κεφαλαιώδες στη κοινωνική ζωή του ατόμου (μη προγαμιαίες, ”παρθενία” που οδήγησε στον ευτελισμό της έννοιας και σήμερα ένα βασικό δόγμα της Ορθοδοξίας το ”αειπάρθενο” δεν τολμά κανείς ούτε να το θέσει προς συζήτηση).. Κάθε μυστήριο έχει ως προαπαιτούμενο την αγάπη και πολύ περισσότερο το μυστήριο του γάμου που είναι το καθ΄εαυτό μυστήριο της αγάπης.

Αλλά αντί να προταχθεί από την ποιμαντική του γάμου και των σχέσεων η αγάπη προβλήθηκε η αντίληψη της σάρκας, των Καθαρών κλπ.. Θα περίμενε κανείς από έναν πνευματικό θεσμό που είναι η εκκλησία να προάγεται το πνευματικό αφού ”Πνεύμα ο Θεός, και τους προσκυνούντας αυτόν εν πνεύματι και αληθεία δει προσκυνείν”. Θα έπρεπε λοιπόν να εξετάζεται η αγάπη (αν δηλ. οι υποψήφιοι από τον έρωτα που είναι η αναζήτηση της αγάπης οδηγήθηκαν ήδη στην αγάπη που είναι η εκπλήρωση του έρωτα) και όχι να λειτουργεί η εκκλησία ως ιατροδικαστικός μηχανισμός θα όφειλε να προβάλλεται η αγάπη έναντι όποιου άλλου αγαθού ή επί μέρους αρετής και η αγάπη να θεωρείται η εκπλήρωση όλου του νόμου ως συγκεφαλαίωση άλλωστε αυτού αντίθετα υπερτονίστηκε η σαρκική εγκράτεια έναντι της πνευματικής ωρίμανσης. Τα μυστήρια δεν είναι μαγικά τεχνάσματα ούτε λειτουργούν απρουπόθετα..

Αυτό επέφερε τον γάμο του συρμού τον γάμο κρεβάτωμα το γάμο πιτσουνιέρα έναν εκχυδαϊσμό του μυστηρίου…. Η Εκκλησία στην αναχρονιστική αντίληψη που επικράτησε για δεκαετίες πριν αναγκαστεί λόγω της επιβαλλόμενης κοινωνικά σεξουαλικής απελευθέρωσης να συμβαδίσει με το πνεύμα της εποχής είχε το γάμο ως επίλυση του στερητικού συνδρόμου της καταπιεσμένης λίμπιντο. Διαχειρίστηκε για δεκαετίες το θυμικό τα ορμέμφυτα και τα ένστικτα του ανθρώπου και τα κακοποίησε..στην κυριολεξία..

Στην κρίση του θεσμού συνέβαλε ότι καταργήθηκε ο δόκιμος μελλόνυμφος όπως σοφά όριζε η εκκλησιαστική τάξη δια του αρραβώνα ενός θεσμού που ανάγεται και έχει καθαγιαστεί ως από τον Ιωσήφ τον μνήστορα αφού συγχωνεύθηκε στο μυστήριο γάμου και με συνοπτικές διαδικασίες προηγείται αυτού σε συγχρονισμό που καταργεί την προβλεπόμενη περίοδο δοκιμασίας..

Αν ένας νέος για να γίνει μοναχός περνάει από περίοδο δοκιμασίας ένας μελλόνυμφος θα έπρεπε πολύ περισσότερο γιατί δημιουργείται και οικογένεια και υπάρξεις παιδιά που στην πορεία αποτελούν τις παράπλευρες απώλειες μιας ενδεχόμενης αποτυχίας. Το γεγονός ότι η Εκκλησία έφτασε στο σημείο να ευλογεί ως και τρεις γάμους (που θυμίζει περίπτωση Σαμαρείτιδας που ήλεγξε ο Χριστός αυτό και μόνο είναι μια παραδοχή ήττας)

Τέλος και ο θρησκευτικός γάμος συρρικνώθηκε εν μέρει σε μια γραφειοκρατική μανιέρα έκδοσης άδειας γάμων που εκδίδονται αβλεπί και σχετικά απρουπόθετα…….

Ακόμη η αντίληψη ότι η σκοπιμότητα του γάμου είναι αποκλειστικά η παιδοποιία όπου ο άνθρωπος αντιμετωπίζεται με ζωώδη τρόπο ως κουνέλα αναπαραγωγής ανακατεύθυνε το μυστήριο από την ουσία του. το ότι είναι ”μέγα μυστήριο” από που προκύπτει από το γεννοβόλημα που και των αλόγων πλασμάτων ίδιον είναι;

Ή από το γεγονός ότι είναι η Β Γένεση η Αναδημιουργία του Ανθρώπου η αναδόμηση του αρχετυπικού πρωτοτύπου του πρώτου ανθρώπου πριν την σχάση του ατόμου και τη διαίρεση των φύλων;

Αμαρτήσαμε σαν Εκκλησία αστοχήσαμε .. η πρώτη που οφείλει να δηλώσει μετάνοια έναντι του σώματος του κοινωνικού σώματος είναι η Εκκλησία που διαχειρίστηκε για καιρό εν λευκώ τις διαπροσωπικές σχέσεις και απέτυχε…

Αποτύχαμε δηλ. σφάλαμε αμαρτήσαμε συγχωρέστε μας διαλυμένες οικογένειες συγχωρέστε μας παιδιά μονογονεικών οικογενειών .. υπάρχει σαφώς συνυπευθυνότητα αλλά η Εκκλησία πρώτη θα πρέπει τίμια ν΄αναλάβει την ευθύνη που της αναλογεί και είναι και η κυριότερη. Ζητά μετάνοια από τον κόσμο αλλά δεν δείχνει η ίδια ίχνη μετανοίας..

Ως πότε θα φυγοδικεί. Η ώρα της Κρίσης πλησιάζει ο Κριτής οδεύει.. Ερχόμενος. και θα καταλογίσει πρώτα στην Εκκλησία όπως στην Αποκάλυψη …..

Μια αμετανόητη Εκκλησία που παριστάνει ότι διαθέτει το αλάθητο, αλάνθαστο των πεπραγμένων της δεν είναι ποτέ δυνατόν να προσδοκά μετάνοια λαού.. και οι επόμενες ώρες είναι κρίσιμες..

Σήμερα των Τριών Ιεραρχών ο κόσμος περιμένει από την Εκκλησία ένα πράγμα την μετάνοια της για να βρει την χαμένη τιμή και αξιοπιστία της.. Περιμένει ιεράρχη που θα εμφανιστεί με το Δαβιδικό σάκο της μετάνοιας..

dimpenews.com